"I must be a flower,
My hair is petals,
And I've been tearing them out
Screaming:
He loves me not."

Miotam się wściekle, na granicy histerii i wybuchu złości.
Znowu zagryzam wargi do krwi, by tylko się opanować, by wrócić do pionu.

Mam dosyć.
Mam serdecznie dosyć powracającej falami przeszłości, jej długich, chudych palców głaszczących mnie po głowie, jak tylko uda się jej mnie dosięgnąć.

Mam dość momentów bezwładności, niemocy, tego niechcenia.

Mam dość angażu w bezcelowość.

CO JEST NIE TAK ZE MNĄ?

disguising ourselves as secret lovers
we've become public enemies
we walk away like strangers in the street
gone for eternity
we erased one another
so far from where we came
with so much of everything, how do we leave with nothing
lack of visual empathy equates the meaning of L-O-V-E
hatred and attitude tear us entirely

Jak można przejść obojętnie...?