'Dit is jouw kamer Abby.' zeg ik als we bij haar kamer zijn. Daarna doe ik de deur open en laat Abby voorgaan naar haar kamer. 'Wauw.' hoor ik Abby zeggen en dat is voor mij het teken om naar binnen te lopen. 'Wat vind je ervan?' vraag ik. 'Cool.' zegt Abby. 'Je hebt je eigen inloopkast.' zeg ik en ik laat haar haar inloopkast zien. 'Je mag hier al je kleren in stoppen.' zeg ik. 'Dat zijn er heel weinig.' bekend Abby. 'Ik wil zeggen laten we gaan shoppen, maar zo kan ik de straten niet op.' zeg ik, duidend op mijn staart en oren. 'Ik zou willen zeggen die kun je weghalen door in een mens te veranderen, maar doordat het veranderingsproces bezig is kan dat niet.' zegt Abby. 'Ik kan je misschien met Jack meesturen.' zeg ik voor de grap. 'Hmm' zegt Abby nadenkend. 'Je wilt niet met Jack gaan shoppen. Dat is een nachtmerrie. Zowel voor Jack als voor jou. Ik spreek uit ervaring.' zeg ik. 'O.' zegt Abby. 'Het moest van mijn moeder.' zeg ik en ik spuug het woord moeder uit. Met afkeer. 'Het is laat zullen we gaan slapen?' vraagt Abby. Ik weet niet waarom maar ik weet het altijd als iemand expres het onderwerp wijzigt.' Oke. Morgen halen we je spullen op.' antwoord ik. 'Je kunt toch niet zo gaan?' vraagt Abby. 'Ik stuur Jack wel.' zeg ik. 'Oke.' zegt Abby. 'Zullen we gaan slapen?' vraag ik. Ze knikt. 'Daarna kijkt ze me afwachtend aan. 'O. Ja.' zeg ik en ik loop naar een schilderij. 'Wat moet je bij het schilderij?' vraagt Abby. 'Naar mijn kamer gaan.' antwoord ik. Ze kijkt me verbaasd aan. 'De geheime doorgang?' zeg ik. 'O. Ja.' zegt Abby. 'Is die bij het schilderij?' vraagt ze. 'Achter.' zeg ik en ik schuif het schilderij opzij en laat zo de verborgen doorgang zien. Abby staart me met open mond aan. 'Je mond staat open Abby.' zeg ik lachend. Meteen klapt ze haar mond dicht. Ik lach nog steeds. 'Stop met lachen.' zegt Abby boos. 'Oke.' zeg ik en ik doe mijn best om niet weer in lachen uit te barsten. 'Ga je?' vraagt Abby. 'Ja. Ik zal Jack informeren om morgen samen met je de stad in te gaan dus zorg dat je op tijd wakker bent.' zeg ik en voordat Abby kan reageren sluit ik de geheime doorgang en ik loop naar Jack via de andere doorgang. 'Jack.' zeg ik. 'Wat wil je?' vraagt deze. 'Hoezo?' vraag ik. 'Klank.' antwoordt hij. 'Waar ben je mee bezig?' vraag ik, als hij niet opkijkt. 'Niks.' antwoordt hij snel en schuift het onder zijn armen zodat ik niks zie. 'Jack wat is dat?' vraag ik dwingend. 'Niks.' antwoordt Jack weer. 'Josh Alexander Christiaan Kristaler. Wat is dat?' vraag ik. 'Niks.' antwoordt Jack geïrriteerd. Dan besluit ik om de boeg om te gooien. 'Vertel nou.' zeg ik zeurderig in zijn oor. 'Nee.' zegt Jack. 'Hoezo niet?' vraag ik. 'Omdat het niks is.' antwoordt hij. 'Echt niet.' zeg ik. 'Echt niet.' zegt Jack. 'Oke.' zeg ik. 'Waarom kwam je naar me toe?' vraagt Jack. 'Je gaat morgen met Abby shoppen.' zeg ik. 'Maar...' wil hij beginnen. 'Geen excuses. Doe het voor mij.' zeg ik terwijl ik hem met puppy ogen aankijk. 'Oke. Oke. Ik ga mee. Als je stopt met die ogen.' zegt hij. 'Dankje.' zeg ik en ik ga naar mijn eigen kamer.