Hier is hoofdstuk 2. Hoop dat jullie het leuk vinden.

Ik word wakker van een stem die zegt: 'Lotus. Lotus. Wakker worden.' Jack dus. 'Jack, hou op. Het is nog vroeg.' reageer ik slaapdronken. 'L. Ik moet het dienblad, het bord, het glas, de deken en het kussen weer meenemen.' zegt Jack ongeduldig. Dan pas dringt het tot me door. Ik zit in de kerkers. 'Sorry.' zeg ik snel en ik duw de spullen in zijn handen. 'Ik moet gaan. Tot later.' zegt Jack en hij rent snel weg voordat iemand hem hier betrapt. Ik moet aan Jack vragen of hij mijn boek kan brengen denk ik bij mezelf. Dan heb ik iets te doen hier. Na iets wat ongeveer 2 uur lang voelde, maar in werkelijkheid maar een half uur duurde hoor ik iemand naar beneden komen. Meteen ben ik alert. Ik hou wijselijk mijn mond. Als dit Jack niet is moet ik niks zeggen. Anders komen ze misschien erachter dat Jack hier langs geweest is en dan krijgt hij straf en dat wil ik niet. Terwijl ik nadacht is de onbekende persoon van de trap afgelopen en staat nu voor mijn cel. Als ik besef wie het is weet ik niet hoe ik met reageren. Dus reageer ik maar niet. 'Lotus? Weet je nog wie ik ben?' zegt de persoon voor me. 'Ja.' antwoord ik. 'Waarom zei je dan niks?' vraagt de persoon voor me. 'Omdat ik niet wist hoe ik moest reageren. Eerst gooi je me in de cel en dan opeens uit het niets sta je de volgende dag voor mijn cel en vraag je of ik nog weet wie je bent. Natuurlijk weet ik wie je bent. Ik heb mijn hele leven samen met je gewoond!' antwoord ik half boos. Hij laat alleen naar een O geluidje horen. 'Wat wil je?' vraag ik, aangezien hij niks meer zegt. 'Iets vragen.' zegt hij. Ik kijk hem afwachtend aan. Hij kijkt verbaasd terug met een verbaasde en vragende blik aan. 'Wat is de vraag?' vraag ik. 'O, ja.' zegt hij. 'Dus...?' 'Heb je nog last gehad van andere krampen?' 'Ne...' zeg ik en net op dat moment krijg ik nog een buikkramp. Maar deze keer een van twee seconden. 'Wat is er?' vraagt hij bezorgt als hij mijn van pijn vertrokken gezicht ziet. 'Maagkramp... twee seconden.' zeg ik met moeite. De pijn nog even na voelend. 'Wat denk je?' vraagt hij. 'Hie bedoel je?' vraag ik hem niet begrijpend. 'Weerwolf of vampier.' antwoord hij. 'Bedoel je dat ik ben geadopteerd?!' zeg/schreeuw ik. Hij knikt zachtjes met zijn hoofd. 'Dus Jack en ik zijn geen broer en zus?' vraag ik, elk moment in tranen uit kunnen barstend. Hij zucht en antwoord: 'Wie is Jack?' 'Jack is Josh Alexander Christiaan Kristaler.' 'Nee, Josh en jij zijn wel broer en zus. Met bloed. Toen we jullie vonden hebben we een DNA test gedaan.' zegt hij. Meteen daarna zegt hij tegen een bediende 'Haal de kroonprins en zeg dat zijn vader hem wil spreken in de kerkers bij de cel van zijn zus.' De bediende knikt en loopt/rent snel weg om Jack te halen. Mijn vader en ik wachten samen op Jack. Het is geen ongemakkelijke stilte. We weten niet zo goed wat we moeten zeggen. Uiteindelijk stel ik een vraag: 'Hoe hebben mama en jij elkaar ontmoet?' Pap schrikt op. Zo te zijn had hij deze vraag niet verwacht. 'Nou...' begint hij naar woorden zoekend om mij het te vertellen. Ik wacht in stilte af. 'Je moeder en ik zaten in dezelfde klas. We kenden elkaar niet. Nou ja. Ik haar wel. Ze was het enige meisje. Meteen toen ik haar zag viel ik op haar. Zij niet op mij. Bij sommige lessen zat ze bij de meiden. Zoals bij zwaardvechten. Prinsessen mogen geen wapens. Ze vond het jammer. En onrechtvaardig. Ze ging naar haar ouders om met ze te praten. Ze gaven meisjes de kans. Verpruts je die? Dan moet je weer naar de meiden kant van de school. Zo niet? Dan was je welkom aan de jongens kant van de school. Je moeder was een van de weinige meisjes die slaagte. Tot genoegen van mij en tegen de verwachtingen van de docenten. Ze vonden het volgens mij niet zo leuk. Een paar jaar daarna kwamen we weer in dezelfde klas. Dat jaar stuurde ik haar een Valentijnscado, en verklaarde haar de liefde. Ze was ook voor mij gevallen in die paar jaar dat we niet bij elkaar in de klas zaten. Toen gingen we trouwen, hier wonen. En dat is mijn liefdes verhaal. Volgens mij is Josh hier binnenkort.' Alsof je het over de duivel hebt, komt Jack naar beneden. 'Hoe gaat het hier?' vraagt Jack. 'Goed.' antwoord ik. 'Wat doet pap hier?' vraagt Jack. 'Hij is niet onze echte vader.' zeg ik.

Stemmen vind ik leuk. Maar alleen doen als je het hoofdstuk leuk vond. Aardige berichten geven me motivatie!