Bedankt voor alle complimenten die je me hebt gevenen en dat je mijn verhaal leest, stemmen geeft en comments. Dankjewel Buckyismyhusband33

Als ik in mijn kamer ben zoek ik mijn nachtjapon, en als ik die gevonden heb kleed ik me om. Na me omkleed te hebben voel ik me niet prettig. Ik denk dat het door de nachtjapon komt. Het onaangename gevoel kwam toen ik de nachtjapon aan had. Het gevoel is het sterkst bij mijn staart. Mijn staart! Helemaal vergeten! Opeens hoor ik geklop op de doorgang tussen Jack's kamer en de mijne. 'Lotus? Mag ik binnenkomen?' hoor ik Jack vragen. 'Kom maar binnen.' zeg ik. Jack komt binnen en sluit de geheime doorgang. 'Wat is er?' vraag ik. 'Je schreeuwde in je gedachten. Je bent erg luid.' zegt Jack. 'Sorry.' zeg ik. 'Hmpf' zegt hij. 'Ik weet het. Ik kan niks doen om het terug te draaien. Maar ik zal mijn best doen om zachter te zijn.' zeg ik. 'Oke.' zegt Jack. 'Wat is er eigenlijk met je staart?' vraagt Jack. 'Ik krijg een ongemakkelijk gevoel bij mijn staart.' antwoord ik. 'Misschien omdat hij naar beneden wordt gedrukt door je nachtjapon?' stelt Jack voor. 'Misschien.' zeg ik. Daarna loop ik naar mijn bureau en ik pak een schaar. 'Wat ga je met die schaar doen?' vraagt Jack. 'Ik ga er niks mee doen. Maar jij wel.' zeg ik en ik duw de schaar in Jack's zijn handen. 'Wat ga ik er dan mee doen?' vraagt Jack. 'Je gaat een gat in mijn nachtjapon knippen voor mijn staart.' zeg ik en ik draai mijn rug naar Jack toe. 'Lotus. Dit is een slecht idee.' zegt Jack. 'Ik vertrouw je.' is het enige wat ik zeg.' Weet je het zeker?' vraagt Jack. Ik knik als antwoord. 'Oke dan. Hier gaat ie.' hoor ik Jack zeggen. 'Klaar.' zegt Jack na een tijdje en hij duwd me naar de spiegel. Ik draai me om zodat ik met mijn rug naar Jack sta. 'Wat is er?' vraagt Jack als hij ziet dat ik naar hem kijk. 'Ga je me helpen met mijn staart?' vraag ik. 'Oke.' zegt Jack. 'Dankje.' zeg ik en ik draai me om. 'Moet ik je staart door het gat trekken?' vraagt Jack. 'Ja. Maar graag voorzichtig.' antwoord ik. 'Oke.' zegt Jack en hij gaat aan de slag. Na een tijdje is hij klaar. 'Hoe gaat het met de transformatie?' vraag ik aan Jack. 'Slecht.' 'Hoezo?' 'Er gebeurt niks.' 'O.' 'Dus geen bloeddorst, geen scherpe tanden. Niks! Alleen dat stomme gedachten lezen!' schreeuwt Jack. Ik krimp in elkaar door zijn harde geschreeuw. En ik piep zachtjes van de pijn want voor mij is het extra hard. Door mijn wolven gehoor. 'O.' zegt Jack zacht. 'Je hebt mijn gedachten gehoord of niet soms?' vraag ik. 'Ik heb je gedachten gehoord.' zegt hij nog steeds zacht. 'Je mag normaal praten.' zeg ik. Jack schudt van nee met zijn hoofd. 'Hoezo niet?' vraag ik verbaasd. 'Ik wil je niet weer pijn doen.' antwoordt Jack nog steeds zacht. 'Zucht.' zeg ik. 'Zei je nu net zucht?' vraagt Jack normaal. 'Nee.' zeg ik overdreven wegkijkend. 'Ja dus.' zegt Jack. 'Ik zei nee!' schreeuw ik en meteen daarna krimp ik in elkaar en piep een keer van de pijn. 'Gaat het?' vraagt Jack meteen en hij knielt bij me neer. 'Ja.' zeg ik. 'Weet je het zeker?' vraagt Jack. 'Jaha.' zeg ik. Jack knikt maar blijft knielen. 'Jack sta op.' zeg ik. 'Nee.' antwoordt Jack. 'Jack... als je staat kun je me omhoog helpen.' niet dat ik je hulp nodig heb. Denk ik erachteraan. 'Als je geen hulp nodig hebt, waarom moest ik dan dat gat voor je staart knippen? En waarom moest ik dan je staart door het gat wat ik moest knippen trekken?' vraagt hij. Jack. Daar had ik wel hulp bij nodig. Alleen niet nu. Bij het opstaan. Denk ik, wetend dat hij het kan horen. 'Oke.' zegt Jack. 'Welterusten kroonprins' zeg ik. 'Dat ben ik niet meer. Maar jij blijft altijd mijn kleine zusje.' zegt Jack. 'Ik ben niet klein.' zeg ik. 'Voor mij wel.' antwoordt Jack. 'Welterusten.' zeg ik weer. 'Trusten, bloempje.' zegt Jack.