MTCPD (Volume 3)

I will be posting this part to assure you na hindi pa tapos ang Mystic Club: The Paranormal Detectives and this time ay malalaman na natin ang kwento sa punto de vista ng iba pang mga bida. Pagkatapos nito ay ang epilogue na. Ano na kayang nangyari kina Coco at Cameron? Lahat ng 'yan ay malalaman natin sa epilogue. Abangan...

But for now, ito muna ang pasilip para sa inyo...

MaJoy and Rad:

Abala sa pag-jajaming ang mga kasamahan namin sa sala nang mapansin ko ang natutulog na namang si Radicus sa may dining table. Nakapataong sa ibabaw ng mga braso niya ang ulo at nakabaon ang mukha habang nakaupo roon at natutulog.

Nilapitan ko siya at ginaya ang posisyon niya pero hinayaan ko ang mga mata kong nakaangat upang mapagmasdan siya. He changed a lot and I do not understand why he always keeps himself sleepy intentionally.

"Bakit ka nagkaganyan, Rad? Hindi ka naman antukin dati ha. You hated sleep."

Buong akala ko'y natutulog talaga siya kaya nagulat ako nang bigla siyang sumagot.

"I just want to keep the pain away."

Naging mapungay ang mga mata ko dahil sa sagot niya. Aminado akong malaki ang kasalanang ginawa ko sa kanya dahil pinabayaan ko lamang na mangyari iyon sa mahal niyang kapatid. After that incident, my whole life changed.

"Patawarin mo sana ako sa nangyari. I did not want that to happened to him as well. Pero pasensya na dahil wala akong nagawa para pigilan si Rodjan. Sorry..."

"I should be the one apologizing. I wasn't there when you needed me most."

Nanatili akong tahimik pagkatapos niyang sabihin iyon.

"I'm sorry," he added and I could feel the corners of my eyes started to sting.

Napangiti ako at hinawakan ang kamay niya dahilan para silipin niya ako nang bahagya.

"Ayos lang."

Wren and Winona:

The moment I stepped into this university, I know that something big awaits me. Hindi nga ako nagkamali dahil nang mapadpad ako sa gymnasium ay nakilala ko na ang taong babago ng buong buhay ko.

I was standing in the benches still stunned when our eyes met. His hazel eyes suddenly turned red and gold on the right and left respectively. I could feel my heart's ecstatic beating. There's something different yet familiar about him. It's like we are magnetized towards each other.

Ngunit kumirot ang puso ko sa panandaliang sakit nang mag-iwas siya ng tingin at muling itinutok ang atensyon sa babaeng kumakanta sa harapan sabay tugtog ng ukulele nito. I knew by then that I may be his mate but I am not his first love....

Taki and Tobbie (ft. Terror at the Train Station case)

Nagulat ako nang bigla akong hinila ni Tobbie palayo sa booth namin kung saan kumakanta pa si Coco at nagsisimula naring magsilapitan ang mga estudyante roon. I guess people really love to see her singing with her ukulele on play.

"Hoy, Tobbie saan tayo pupunta?" Tanong kong di naman niya sinagot.

Binitiwan niya lang ang kamay ko at kinuha sa bulsa ng pantalon niya ang kanyang cellphone saka may kung anong kinalikot doon. Nang matapos siya ay ipinakita niya rin iyon sa akin.

I went nearer and narrowed my eyes into slits to read an article flashing on his phone. It was about a familiar train station nearby na ilang taon naring di dinadayo ng mga tao subalit nitong nakaraang buwan lamang ay binuksang muli ito para sa mga pasahero. Many commuters were delighted to try on their tempting offer for the first three months. It is for free.

Maayos naman ang takbo ng istasyon pero ang sinasabi ng may-akda rito ay sa umaga lamang iyon. Aniya ang kaibigan niyang sinubukan iyon ng gabi ay hindi na nakauwi pa. Tinawagan daw siya nito noong gabi ng kanyang pagkawala at takot na takot daw ito at hinihingal na animo'y hinahabol. Ang nakakabinging sigaw daw nito ang narinig niya bago naputol ang linya. This news set the public to commotion and the management gave an apology statement and they said on an interview that they will conduct an investigation on the case and will take responsibility for whatever happens. However, they made it clear that they don't actually operate at night. This is getting interesting...

"Puntahan natin?" Tobbie asked so I looked at him and nodded.

"Sige, tatawagin ko lang ang clu-" hindi ko na natapos pa ang sasabihin sana nang hilahin niya ako pabalik sa pwesto ko.

Kumunot naman ang noo ko nang hawakan niya ang magkabilang balikan ko. He stared into my eyes intently kaya napalunok ako. Nakakatense naman to.

"The both of us can solve this."

Namilog naman ang mga mata ko sa gulat dahil sa sinabi niya. Mabilis kong hinawi ang mga kamay niya sa balikat ko at umiling nang todo.

"No.way. Tayong dalawa lang?"

"Ah-huh."

"Tobs, mukha lang akong matapang pero natatakot talaga ako. You know psychic lang ako..." I trailed off at sinulyapan siya.

"Ikaw naman hindi ko alam kung ano. Anong gagawin natin kapag may halimaw nga roon? Paano tayo lalaban? Hindi naman tayo sinlakas nina Wren at Radicus at makapangyarihan na gaya nina Coco at Winona. Simpleng psychic lang ako. Hindi kita kayang ipagtanggol..."

Natawa naman siya sa sinabi ko. It was my turn to stare at him like he'd spoken in Chinese and I was in need of an urgent translator. Nang matigil siya sa pagtawa ay tinitigan niya ako nang di inaalis ang ngiti niya sa labi. Tobbie may be a man full of humour and who doesn't take things seriously but in his eyes, there were mysteries and mayhem.

My reverie stopped when he snaked an arm around my shoulder and pulled me closer to him.

"Sa tingin mo hahayaan kitang ipagtanggol ako? I'll be the one to protect you from harm, my sweet little lamb."

Illinoisdewriter