Lagi na lang bang author bitin UD na po.
Kung gawin ko na kayang Epilogue yung next chapter??? Hindi ko po gets kong ano ang hindi bitin sa inyo -3-.

Anyways, I'm uninspired. Kasi puro ganun na lang comments niyo -.- Ewan ko kung nagustuhan niyo ba, tapos konti na lang nagcocomment. Wala na kong fuel.

:(..

(Drama? XD)

------------
ASH' POV

"I didn't know." I said at hinaplos-haplos yung kamay niyang hawak ko.

"Wala naman sa planong malalaman niyo eh." She said.

"I'm sorry about what happened to Jana."

"It's not your fault, tsaka ayos lang yun, hindi tumatalab samin ang lason, immuned na kami sa ganun."

"Natotorture ba kayo nung mga bata kayo? Para kasing sanay na kayo sa sakit." Nag-aalalang sabi ko.

"Hindi, we were pampered and spoiled when we were kids, it's just that marunong lang talaga kaming makipaglaban kaya lagi kaming nasusugatan." Sabi niya and slightly smiled at me.

"How about the poison then?"

"Hmmm hindi ko pwedeng sabihin." She said with a half smile.

"Do you want something to eat? Or gusto mo ng magpahinga?" I asked. Tinikom niya ng maiigi yung bibig like she wanted to say something yet she couldn't.

"Come on tell me."

"Gusto ko ng magpahinga..." She said. Parang may gusto pa siyang sabihin kaya hinintay ko pero wala na siyang dinugtong.

"Okay then, I'm leaving. Get well soon." I said and kissed her forehead. Aalis na sana ako when she grabbed my collar.

But she immediately let go ng marealize niya yung ginawa niya. "Sorry.."

"What is it?" I asked.

"W-wala..."

"Are you sure??"

She nodded. Napabuntong hininga na lang ako at naglakad na papuntang pinto ng maramdamang may humila sa damit ko.

"P-pwedeng dito ka na lang?" Lumingon ako kay Lhorraine. Pulang-pula na yung mukha niya habang pilit na nag-iiwas ng tingin.

Agad akong nagdive padapa sa kama niya.

"U-uyy dun ka sa couch." She said. Kumunot ang noo ko at bumangon.

"Kung sa couch mo lang ako papatulugin mas mabuting umuwi na lang ako." I said.

"K-kasi ano..."

"Uuwi na ko.."

"Oo na! Ang demanding mo naman." She pouted at nagtaklob na ng comforter.

Tinanggal ko yung comforter. Pero hinila niya pabalik. Tinggal ko ulit hanggang sa maghilahan na kami.

"Let it go..." She said.

"Hindi mo na kailangan yan. Andito naman ako eh." I said at binato sa couch yung comforter.

"Halah! Bakit mo binato?" Aalis na sana siya pero iniharang ko yung braso ko at pinahiga siya sa kama habang nakadapa ako sa tabi niya. My arm is on her tummy kaya hindi siya makaalis.

"Hindi pwedeng malamigan yung sugat ko Ash!" She squealed. I pulled her closer and hugged her tight.

"Ako ng bahalang magpainit sayo."

"I don't like what you're thinking." She said habang nakaharap siya sakin.

"Hindi ko gagawin kung ano man yang iniisip mo. Pagod ako pasalamat ka." Cold na sabi ko.

"Magpromise ka muna."

"Oo na! Promise! Daming alam, matulog ka na nga." I said at binaon yung noo niya sa chest ko.

"Amoy babae ka." She said. Kumunot ang noo ko at kinurot yung pisngi niya.

"Matulog ka na nga lang. Sige ka iiwan kita dito." I said.

"Diyan ka naman magaling eh, ang mang-iwan." She said. Natahimik ako sa sinabi niya at niyakap siya ng mahigpit.

"Kung iniwan kita sana wala na ko dito sa tabi mo na nag-aalala para sayo." I said.

"There's a possibility that you're just putting some act." Sabi niya. I sighed at kinalas ang pagkakayakap sa kanya.

"If you don't feel safe with me, hindi na kita hahawakan. But I'm always here at hindi kita iiwan." I said at tumalikod na sa kanya.

Naramdaman kong tumalikod din siya sakin. Napabuntong hininga na lang ako.

Humarap ako sa kanya. Nagulat pa ko ng makitang nakaharap pala siya sakin.

"Bakit di ka pa natutulog?" I asked.

"Mahirap na, baka paggising ko wala ka na." She said.

"Magpahinga ka na lang..." I breathed. I can't take this anymore gusto ko na siyang yakapin ng mahigpit.

"Ayoko. Baka kasi panaginip lang lahat ng toh, ayoko ng pumikit baka mawala ka na lang na parang bula." She said.

"Don't make this hard for me. Kanina pa ko nagpipigil sayo." Irap ko, then I heard her chuckle.

Bigla siyang bumangon at nag-indian sit sa kama. Ginaya ko siya.

Kahit saang anggulo talaga maganda siya. Lalo pa ngayo't nakangiti siya.

"Let's play a game with a twist." She grinned.

"I have a bad feeling with the twist." I said. Inilabas niya yung phone niya.

"Every game we lose, we're gonna ask one question, if we can't answer it, we're gonna take something off." She grinned.

"Mukhang pabor sakin yang game na yan." I smirked.

"Wag kang magmayabang. I'll let you pick the game."

"Let's play Chess then." I smirked. I've tone internationally for couple of times now dahil sa chess. And luckily, I am the champion.

"Okay chess then." She grinned.

It was obvious that she knows how to play it, yet she doesn't have strategies. Kumbaga alam lang niya yung mga moves.

"Are you kiddin me? You really don't know how to play it well." I laughed

"Ugh! Quiet! I'm still learning!" Naiinis na sabi niya.

"Check...mate.." I grinned. Mukhang nagulat pa siya sa sinabi ko. Inilapit ko yung mukha ko sa mukha niya at kiniss siya pero smack lang naman.

"You'll gonna make this night passionately hot." I grinned. Her cheeks flushed red at marahang tinulak ako palayo.

"Hindi mo pa ko tinatanong! Malay mo masagot ko." Nakangusong sagot niya.

"Okay then, one question. You said you we're engaged, now tell me who the hell is he?" Medyo sumama ang mood ko sa sinabi ko.

Bigla siyang napahawak sa ring sa middle finger niya. Matagal ko ng nahalata yun pero inisip ko na lang na style lang niya yun.

"He's Daemon, the first man whom I truly loved." malungkot na saad nito.

"Loved? Past tense? What happened?" Tanong ko.

"Oops! I said one question." Belat niya. Kumunot ang noo ko. Nakakainis naman.

Di bale mananalo naman ako.

The next game, bigla siyang gumaling kaya siyempre mas nachallenge ako. Then, I saw her make one mistake.

"Checkmate!" I exclaimed. Nagulat pa siya sa sigaw ko. "Okay now answer my last question." I grinned.

Hindi siya sumagot. She pulled her ring off at inilagay yun sa minitable.

"W-wait ang daya mo naman." I said. Pero bumelat lang siya. But honestly parang nakahinga ako ng maluwag sa ginawa niya.

She took it off without hesitation, just like saying she doesn't love him anymore.

The next game became so hard for me. Ang bilis naman niyang matuto. O baka pinagbigyan lang niya ko?? Tch.

"Check...mate..." She grinned.

For the first time in my life, natalo ako sa larong chess. Seriously?!

"Now answer my question..." She grinned. Bigla akong kinabahan sa pasuspense effect niya.

"Why did you hurt me?" Her question was unexpected. Kaya hindi agad ako nakasagot.

"I need to protect you, months before the all out battle is crucial, uso ang patayan. You know what people can do for the money. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag napahamak ka dahil sakin so we chose to protect all of you the way na masasaktan kami at kayo, you will treat us like we're enemies and by that, lalayuan kayo ng mga kalaban namin." I said.

Nakatitig lang siya sa mukha ko pagkatapos kung magsalita, likr weighing every words I said, kung totoo ba o gawa-gawa ko lang.

"Okay, next game." She said.

Naglaro na ulit kami... This time sineryoso ko na talaga, halata namang nahihirapan siya. Pero sorry na lang siya hindi ko siya pagbibigyan.

"Check..." I said. Kitang-kita ko ang pagkunot ng noo niya.

"Check." she said. I gritted my teeth. Magaling siya.

"Check..." I said after kong kainin yung bishop niya.

"Tsk..." She hissed. She moved her horse forward.

"Gotcha, checkmate..." I grinned.

"Uggghhh!!!" She groaned.

"Okay still same question." I grinned.

"But..."

"No more buts. Just answer it." I smirked. Her face flushed red. Napahawak siya sa laylayan ng damit niya.

Wala naman siyang accesories kaya wala na siyang ibang tatanggalin.

"You don't have to take that off, just answer it." Medyo napipikon na ko. She but her lower lip at dahan-dahang tinaas yung damit niya.

I pulled it down, hindi na ko mananalo kapag tinanggal niya yun. Hindi na ko makakapagconcentrate

"Now answer me." I said.

"H-He died protecting me." natigilan ako sa sagot niya....

"Kaya gusto na naming isara ang Underground Society kasi ayaw naming mamatay kayo sa pakikipaglaban." She sobbed.

I grabbed her into my arms and let her cry on my chest.

"You are worth dying for Lhorraine." I whispered.

LEIF's POV

"13..." she said. Kanina pa siya nagbibilang ng shooting stars. Ewan ko lang kung nagwiwish siya.

"Sorry kung tinawag kitang bitch." I said.

"14..."

"Kausapin mo naman ako. Kanina pa ako nagsasalita dito." I pouted.

"15..."

"Rose naman eh. Sige ka tatalon ako pababa mula dito." I said. Naglakad ako papunta sa gilid at naggegesture na tatalon pero hindi niya talaga ako pinapansin.

I sighed. 2 storeys itong mansion nila as if mabubuhay pa ko kapag tumalon ako mula dito.

"Rose, pansi--" I wasn't able to utter a word ng maout of balance ako and I realized na nahuhulog na pala ako from the rooftop.

Parang slowmo ang lahat. I was about to close my eyes when I saw Rose jump off. I felt her warm arms wrapped around me.

*boooggggsssshhhh!!!*

I was still in shock ng maramdaman ang pagbagsak namin sa lupa. Napakurap-kurap na lang ako and I realized na siya ang unang bumagsak sa lupa at nasa ilalim ko pa siya.

Parang naging cushion ko siya sa pagbagsak ko.

"R-Rose??" I asked. Agad akong bumangon at tinapik-tapik yung pisngi niya kasi wala na siyang malay.

"ROSE!!! Wake up! Rose!!" Halos pumiyok na ko para lang gisingin siya.

"Anyone?! Help us!!!" I screamed. "Oh God! Rose!! Gumising ka." I sobbed.

"Wag kang maingay, inaantok na ko." Natigilan ako ng bigla siyang nagsalita. Umupo siya at kinusot-kusot ang mga mata niya.

"B-but how??" Nagtatakang tanong ko.

"Simple lang, hindi ako normal kaya ganun." She winked. Tumayo siya na parang hindi siya nahulog from a 2 storey mansion. Nagawa pa niyang magstretch-stretch na parang hindi siya nasaktan.

"Tawagan na natin yung doctor mo." I said agad kong kinapa yung phone ko. Dahil sa panginginig nabitawan ko pa ito.

"Stop it." She said at hinawakan yung kamay ko. "I'm fine, no need to freak out."

"Pano ako hindi magfrefreak out?! We fell from the rooftop of 2 storey mansion!!! How am I suppose to act like nothing happened?! Pano kung magkaroon ka ng internal bleeding?! Cracked bones?! Damaged organs?!!!"

Bigla niya kong hinila sa kwelyo patayo. Bigla niya kong tinulak ng malakas. Then naramdaman ko na lang na nahulog ako sa pool.

"Oh ano? Nahimasmasan ka na? Masyado kang highblood eh." She laughed.

Natawa na lang din ako at hinila siya papunta dito sa pool. Parehas na lang kaming natawa.

"Honestly, hindi ako matatahimik kapag hindi ka nagpatingin sa doctor." I said. Nakahiga na kami ngayon sa may gilid ng pool at nakatingin ulit sa mga stars.

"Sige na.. sige na.. magpapatingin ako bukas. Wag ka ng mag-alala." She said. Hinawakan ko yung kamay niya.

"Sorry about what've said. Bea is really important to me. Kaya ko nasabi yun."

"I know, kahit nga anong ginawa niya you still accepted her." She said.

"Kung alam ko lang sanang..."

"Tapos na yun, wag mo ng alalahanin, ang importante mukhang ayos na ang lahat." She breathed.

"Pumasok na tayo sa loob, baka magkasakit ka." I said. Pumasok na kami sa loob. Binigyan naman niya ko ng towel.

Sa kwarto na niya ko naligo, "Tingin ka na lang sa closet, may mga panlalaking damit diyan."

Kumunot ang noo ko "Bakit may mga panlalaking damit dito?"

"Wag mo ng isipin yun, magpalit ka na lang..."

"Answer me first..."

"Ikaw pa lang ang unang at huling lalaking pinapasok ko dito. Mahilig lang talaga akong manahi kaya wag kang mag-isip ng kung anu-ano." She chuckled.

Naningkit ang mga mata ko. "Promise?"

"Hahaha promise. Sige na maligo ka na at magpalit, bumaba ka na lang sa kusina after." She smiled. Tumango na lang ako.

First time kong pumasok dito sa CR ng kwarto niya, malinis at hindi maarte. I immediately took a bath at naghanap ng damit sa sinasabi niyang closet.

Nagpalit na ko at bumaba sa kusina. Agad king naamoy yung niluluto niya.

"What is that?" I asked.

"Nagluto ako ng sopas." She grinned. Napatingin ako sa orasan alas kwatro na pala ng umaga.

"Hindi na pala tayo nakatulog." I said.

"Oo nga eh, as if makakatulog pa tayo. Mamaya bababa na rin sila. Kumain na tayo?" She said.

Siya na naghain ng mamakain.

"Bakit ang galing mo sa halos lahat ng bagay? Magaling kang magluto, manahi, sa studies mo pati na rin sa pakikipaglaban." I asked.

"Siguro kasi malaki ang responsibilidad ko sa mga kapatid ko." She said.

"Kaya pala ang hirap mong ligawan." I mumbled.

"Mahirap akong ligawan?" Pag-uulit nito. Tumango ako.

"Kasi, feeling mo makakadagdag sa mga responsibilidad mo ang pakikipagboyfriend, feeling mo hindi mo magagampanan ang responsibilidad po kapag ganun."

"Ahhh medyo, or siguro wala lang talaga akong balak, bakit? Di ba sabi mo pakipot lang naman ako, na mahuhulog din ako sayo?" Medyo sarcastic na sabi niya.

Napabuntong hininga na lang ako, "I thought ramdam mong hindi totoo lahat ng mga sinabi ko..."

Natigilan siya sa pagsubo at tumingin sakin, "Hindi ko gets..."

"I never intended to hurt you, totoo naman kasing gusto kita, it's just that I can't tell you the reason why I did that."

"Hindi talaga kita maintindihan ang gulo mo." She chuckled.

"Pati nga rin ako hindi ko maintindihan ang sarili ko."

And we both laughed...

JANA's POV

Napakurap-kurap na lang ako pagkagising ko. Naamoy ko kasi yung niluluto ni Rose. Bumangon na ko at sinuot yung tsinelas ko.

Napatingin ako sa katabi kong tulog na tulog pa.

W-wait...

Wait lang... wait lang... wait lang!!!

Napakurap-kurap ako. SH*T!! bakit nakakakita na ko?!

Halah! Nakakainis naman eh!!! TT.TT

"Mmm... gising ka na pala, do you need anything?" He asked. Agad akong nataranta and acted like wala pa rin akong nakikita.

"Ha? Ah uhm... Nagugutom na kasi ako." I said.

"Ganun ba? Sige wait for me here kukuha lang ako ng makakain, don't move baka madisgrasya ka."

Tumango na lang ako. Napatingin na lang ako sa may pinto after siyang lumabas.

"Waaahhh!!! Malas! Malas!!" Dabog ko. Sa lahat na atah ng mga bulag na nakakita ako na ang malungkot.

Agad akong nag-ayos ng bumukas yung pinto.

"S-sino yan?" Drama ko.

"Ako toh, nagdala lang ako ng makakain." He said at inayos yung bed table. Wag ka ng masyadong malikot ha? Susubuan kita."

Napalunok tuloy ako.

"W-wag na kaya ko naman eh. Kumain ka na rin." I said.

"Bakit nakakakita ka na ba??"

"Huh?! Hindi ah? Sino namang may sabi?" Awkward na tawa ko.

"Nagtatanong lang ako masyado kang defensive." He chuckled. Napanguso na lang ako.

Nagscoop na siya ng sopas at inihip-ihipan yun bago ilapit yung kutsara sa bibig ko.

"Say ahhh..." Feeling ko namula yung pisngi ko sa ginagawa niya. Siyempre mag-iinarte pa ba ko? Ilang beses atah aiyang nagpabalik-balik sa kusina para kunan ako ng makakain.

"Ang takaw mo talaga." He chuckled. Napaburp tuloy ako kaya tumawa siya.

"Maligo ka na... papaliguan pa ba kita?" He grinned.

"Ang bastos mo!" I pouted at hinampas siya ng unan.

"Hahaha ito naman hindi na mabiro. Tatawagin ko lang si Rose para bantayan ka, maliligo lang ako sa bahay. Babalik din ako." He said at hinalikan ako sa pisngi.

Nakatunganga na lang akong nakahawak sa pisngi ko.

Ilang minuto rin siguro akong natulala. Pero agad ko namang nasalo yung tsinelas na lumipad patungo sakin.

"Problema mo Rose?! Panira ka ng moment." Irap ko at binato pabalik sa kanya yung tsinelas niya.

"Nakakakita ka na pala." She grinned.

Nanlaki ang mga mata ko at agad na tinakpan yung bibig niya.

"Baka marinig ka!!" I squealed.

"Wala na sila, nakauwi na. Panindigan mo yang acting mo ha? Wala na kaming pakealam kapag nalaman niyang niloloko
mo lang siya."

Napanguso na lang ako.

"Ang bitter mo talaga." I mumbled.

----------

Tbc!!! Abangan niyo yung next chappy!!! :D