CRIMSON's POV

"Ano? Kayo na naman ang gagamot sa kanila?" Naiinis na sabi ni Ash sa doctor ni Lhorraine.

"Kayo na lang ba lagi ang dahilan kung bakit sila nasasaktan? Kung bakit namin sila kailangang gamutin? Kung bakit ngayon nag-aagaw buhay na sina Lhorraine at Jana?!" Bulyaw nito samin.

Lahat kami natahimik sa sinabi niya.
Napaupo na lang ako sa sofa and pulled my hair. It's all my fault.

"Wag mong sisihin ang sarili mo, lahat tayo kinalaban sila." Leif patted my shoulder.

"Meryenda muna kayo." Biglang sulpot ni Rose pero may mga gaza na siya sa mukha at braso.

"Bakit hindi ka pa nagpapaghinga?" Leif asked her.

"Hindi ko kailangan." She smiled and left. Sumunod namang nakita namin si Kristine na bumababa ng hagdan kasama yung doctor niya.

"Yung gamot..."

"Oo na, oo na!"

"Sige alis na ko, babye." The doctor said at hinalikan ang ulo ni Kristine. I saw Wave clenched his fist.

"Rose, alis na ko." he said.

"Ang aga naman? Ayaw mong kumain muna?"

"Hindi matutulog na lang ako, kayo talaga pasaway." He said at ginulo-gulo ang buhok ni Rose.

"Hehehe.." Rose grinned.

"Sige na aalis na ko, mukhang matatagalan pa sina Paris at France."

Paris- Jana's Doctor
France- Lhorraine's
Berlin- Kristine's Doctor
Rome- Rose'

Pansin niyo? European doctors kasi sila.

"Sige.. Mag-iingat ka." Rose smiled bago siya halikan sa noo ni Berlin.

Pinigilan ko pa sa pagtayo si Leif. Susugod pa eh.

"Dun muna ako sa taas." Kristine said pero nahila siya ni Wave.

"Dito ka lang." I heard Wave said.

"Bitawan mo ko, kung ayaw mong pabalikin ko dito si Berlin at ikaw naman ang gamutin niya." She jerked at nagmartsa na papasok sa kwarto nito.

"Pasensya na kayo ha?" Rose said at umupo sa couch sa tapat namin. She's hard to read, minsan mabait siya, minsan hindi.

"Okay lang sayo na nandito kami?"

"Mmm? Oo naman, andito kayo para bisitahin sina Jana diba? Hindi naman ako ganun kasama para ipagtabuyan ko kayo, kayo na nga nagmamagandang loob." She said.

Biglang dumating yung president and at the same time yung guardian nina Jana.

"I have the result of the fight." She said at agad na lumapit si Rose sa kanya.

"We won right?" Rose asked.

"Yes, we won kaso we weren't able to close the Underground Society dahil sa pagkatalo ni Jana, and the prize had been deposited to your account Crimson, kahati mo si Jheraine." She said.

"I-I don't need it..." mahinang sabi ko.

"Ofcourse you do, you won against a cursed royal, isa yung karangalan." Sabi nito.

"But we didn't know!"

"It doesn't matter. Dun na ko sa kwarto ko." She said at pumasok na sa kwarto nito.

"Pasensya na ulit kayo ha? Gustong-gusto na talagang isara ni Yancey yung Underground Society, now that she's the head of it, kaso we lost the bet." Malungkot na sabi ni Rose.

"What bet? Bakit gusto niyong isara ang U.S.?" Ash asked.

"Kasi yung mga taong importante samin, buwan-buwan na nagbubuwis ng buhay dahil sa isang laro. You don't have to hurt or kill anyone to be strong."

"K-kami ba ang tinutukoy niyo?" Leif asked.

Rose smiled at him, "Si Throne at Hunter ang sinasabi ko, I don't care about someone who called me a BITCH." she smirked.

Natigilan si Leif sa sagot ni Rose.

"He wouldn't do that if Jana didn't bite Bea." Pagtatanggol ni Ash dito. Sumandal si Rose sa couch and sighed.

"You can't blame her, that's her nature." Cool lang na sabi nito.

"W-what do you mean?" I asked.

Nagkibit balikat lang si Rose, "hindi pa ba kayo uuwi? Kailangan niyo na ring magpahinga." She said.

"I'll wait for Jana." I said.

Halos sabay na lumabas yung dalawang doctor.

"Paris, France, kamusta sila?" Agad na tanong ni Rose pati nga si Kristine agad na lumabas ng kwarto.

"Lhorraine's okay, maliliit lang na cut ang nakuha niya." Lhorraine's doctor said.

"Si Jana, she's okay. Alam niyo namang sanay na sa lason yung batang yun, it's just that nagkaroon ng temporary effect yung lason sa kanya."

"A-anong effect?" I asked.

"Temporary Blindness, kanina pa siya umiiyak dahil wala siyang makita, tinurukan ko na lang siya ng tranquilizer para kumalma siya at makatulog." He said.

"We have to go, just make sure they'll take their medicines." They said bago halikan sa ulo si Kristine at Rose at umalis na.

Agad akong napatakbo pataas sa kwarto ni Jana. I saw her lying on her bed.

"Jana..." I whispered at agad na naglakad at umupo sa side ng bed niya. I held her hand and slightly squeeze it.

"Crimson?"

"A-akala ko tulog ka?" I said.

"Lason nga hindi ako mapataob, tranquilizer pa kaya?" She chuckled.

"I'm sorry." I said and hugged her.

"Salamat sa pagbisita, anong oras na ba? Ayos na ba mga sugat mo?" She asked at kinapa yung mukha ko.

"Wala ng mas masakit pa sa sugat ko dito." I said at inilagay ang palad niya sa dibdib ko.

"Gusto ko sanang maniwala kaso wala na eh, wala na kong nararamdaman para sayo." She said. Dun na gumuho ang mundo ko.

"Hindi yan magandang biro Jana."

"Si Throne, he's always been there for me, natutunan ko na siyang mahalin Crimson." She said.

"A-am I, too late?"

"Bakit? Di ba niloko niyo lang naman kami? Why are you being like this again?" Tanong nito.

"Alam kong nasaktan kita, but I have to do it, to protect you."

"Protect me?"

Flashbacks

"Jheraine!! Akala niyo hahayaan lang namin kayong saktan sila?! Kahit babae kayo papatulan talaga namin kayo!!" I snorted.

Jheraine laughed sarcastically.

"Kayo? May laban kayo. Pero sila, wala. Alam niyo kung ganu kadelikado ang mga buwan before the All Out Battle. You're putting they're lives at risk."

"Alam namin yun! That's why we're protecting them!!"

"Protecting them?! Eh anong nagawa niyo nung nabugbog sila sa rooftop?! Konti na lang mapapatay na namin sila at wala kayong nagawa." Bea hissed.

"W-what do you want?!" Ash asked.

"Stay away from them. Simula ngayon, kung ayaw niyong ipatarget namin sila sa iba pang gangs at sa mafias." Junea grinned.

I clenched my fist and jaw.

Kaya nung araw na yun. Dun sa isang classroom kung saan tinted ang mga windows.

We saw them passed by kaya sinimulan na namin yung plano. We were looking at them habang nakikita namin sa mga mukha nila ang sakit na nararamdaman nila.

Wave almost gave in and I almost rushed outside to hug Jana kung hindi lang sana pinapakita ni Jane yung daggers niya.

I love her more than anyone else and that's the truth pero hindi ko kayang makita siyang nasasaktan kaya tumalikod na lang ako.

Pagkalabas namin we still need to put on the act. Mapapahamak sila dahil hawak kami ng Underground Society, lahat ng mga malapit samin mapapahamak.

Nagulat ako ng pumayag sila sa hamon.

"Ano ba naman ang magagawa nila? Don't tell me aalis talaga sila dito?" Wave asked.

"Tinanggap nila yung hamon kaya aalis sila, but we can't assure na makakaalis sila ng buo." Jane grinned.

I clenched my jaw. Wala man lang kaming magawa.

-------

"Ano na naman ba ito?!" Singhal samin ni Throne at kwinelyuhan ako.

"Tayo ang no. 1 gang! Malalakas ang mga pamilya natin! Ang pangalan natin!! Hindi niyo ba pwedeng isolve ang problemang ito ng hindi sila nasasaktan?"

"Kahit anong gawin namin, kahit gaano namin sila kagustong protektahan, masasaktan at masasaktan sila. Mas mabuti ng ganito." Ash said.

"Could you bear seeing them like that?! Ang duduwag niyo!! But I'm gonna tell you this, kapag sila napunta samin ni Hunter, wala ng bawian."

"Anong ibig mong sabihin?!" I snorted at tinulak si Throne.

"May gusto si Hunter sa isa sa kanila, and you know kung gano kalalim ang relasyon namin ni Jana." He hissed kaya sinuntok ko na.

"G*go! Wag kang mang-ahas!!"

"Ikaw ang nauna Crimson, and this time I won't watch you hurt my most treasured girl. I'll bring back her smiles." He said at inayos ang suot bago umalis.

Napasuntok-suntok na lang ako sa pader hanggang dumugo yung knuckles ko.

-------

Nagsimula na ang laban sa volleyball. Kanina pa namin gustong tumayo at pigilan ang labanan.

We were silently praying that a miracle would happen.

Then, there really is, they transformed. Halos hindi ako makapaniwala sa nakikita namin.

We always knew they were disguising pero hindi namin inexpect na ganito pala ang itsura nila.

Then their speed and strength, walang-wala ang she royals.

That was the time we questioned our decision.

Did we really do what's right?

------

Everyday, nakikita na namin ang pagbabago ng ugali nila. I hate seeing Jana being like this, out of the box, warfreak and adventure seeker.

Hindi siya nagdadalawang isip na saktan ang iba at apakan ang pagkatao ng mga ito. She started to treat people like their not humans.

Nagulat ako noon sa ginawa niya sa Racing, and until now comatose pa yung lalaki noon dahil sa malakas na head blow.

I've always been hiding in the shadows, pinapanood siya sa bawat kilos niya kahit lagi niyang kasama si Throne.

But my feelings for her never changed. Siya pa rin hanggang ngayon.

----
I was devastated when I saw her lying on Rose arms. It was my fault... If only I knew.

Dun na lang namin narealize na sana pinaglaban namin sila, na sana hanggang ngayon ako pa rin ang bukambibig niya. Na sana hindi ako natakot sa pwedeng mangyari.

Siguro ngayon, masaya pa rin kami. Kung hindi lang sana ako nagpakaduwag....

Sana naipaglaban at naipagtanggol ko siya...

End

"Uyy Crimson, andyan ka pa ba?" She asked. Will I still tell her? Siguro wag na. Huli na ang lahat.

"Andito lang ako, hindi kita iiwan." Banat ko.

"Paabot ng kumot Crimson, hindi ko kasi makapa." She said.

"Ako na lang maging kumot mo." Sabi ko.

"Huh?! Ayoko nga! Manyakin mo pa ko." She said at pilit kinakapa yung kumot niya.

"Sige na, ako na lang yakapin mo." I said.

"Waaahhh!!!! Ayaw! Nilalamig na ko! Kumot na kasi!" She pouted.

"Ako na lang kasi!"

"Hindi nga pwede! Ano ba! Kumot o suntok? Nakita mo naman, mas malakas kami sa inyo."

"Mas malakas daw, hindi ka nga nakapalag nung yakapin kita eh, you knew that was me kaya gustong-gusto mong magpayakap." I grinned.

Napansin ko ang pamumula ng mukha niya.

"Waahh!!! Asan kang p*ny*ta ka?! Swerte ka di ako makakita ha?! Bwisit ka!!" She squealed at inihampas-hampas sa hangin yung unan.

Natawa na lang ako. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at niyakap siya.

"Ang sarap pala sa pakiramdam kapag yakap-yakap mo ang mundo mo." I said.

"Anong tingin mo sakin? Globo? Mapa?! Bumili ka ng kumot na may print na mapa yun ang yakapin mo." Pilosopong sagot niya kaya kinurot ko na.

"Nagmomoment ako dito wag mong sirain." I said. Natigilan ako when she rested her head on my chest at yakapin ako ng mahigpit.

"Kasalanan mo kung bakit hindi ako makakita, dapat lang na alagaan mo ko." She said. Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya.

"Sige, aalagaan kita hanggang gumaling ka." I whispered at hinalikan ang tuktok ng ulo niya.

"Kung ganun, sana hindi na ko gumaling." She murmured pero hindi ko na naintindihan.

WAVE's POV

Presko lang siyang naglalakad-lakad paakyat pababa na para bang wala siyang bisita. Ash went to Lhorraine's room habang si Leif, kausap ni Rose sa rooftop.

"Can we talk?" I asked pero hindi niya ko pinansin.

"Kristine naman, don't make this hard for me."

"Let's go straight to the point. Are you here, lahat kayo, to win us back? Tch. It's too late don't waste your useless time on us, we don't need it." Irap nito.

"I never intended to leave you, to hurt you!"

"So ano yun? Accident?! Iniwan mo ko and it's your choice. Ginusto mo yun! Intensyon mo yun! Sinadya mo! So don't act like this is some sort of misunderstanding." singhal niya sakin.

I messed my hair. Nakakainis. Tama naman kasi siya and wala na kong maisip na matinong sabihin.

"But I never lied to you when I said I love you."

Natigilan siya sa sinabi ko at nag-iwas ng tingin. I saw her cheeks blush.

"W-whatever.. Tapos na tayo and that's final and i-i-irrevocable."

"Why can't you say it straight? Kasi umaasa ka pa ring magkakabalikan tayo, right?" I grinned.

"Huh?! Grabe ang hangin, I've got lot of men who's willing to die just to be with me, men who are much better than you. Wag kang magmayabang Wave, kumbaga sa smartphones, Iphone 3 ka lang, sila 6 plus na." Irap nito. Honestly, I'm insulted.

But what can I do?! Kasalanan ko naman talaga.

Even how much I wanted to punch the faces of those who touched her, who talked to her, who laughed with her, I restrained myself cause I know, I don't have the right.

Kahit gustong-gusto ko na siyang balutan ng kumot everytime she's wearing something provocative.

How much I want to wring the necks of those who kissed her infront of me.

"Then let me..." I said. Lumapit ako sa kanya, bigla siyang nataranta na ewan.

"Let me court you again, nasa akin pa rin ang singsing mo, I never took it off, cause I know, I will never be complete without you."

"A-akin na, there's no more use for that, wala ng kahulugan yan." she said at pilit kinukuha yung kamay ko.

Syempre I raised my hand para hindi niya maabot, kaya tumtalon-talon siya para kunin yun, grabe nakakapervert pala kapag tumatama yung katawan niya sakin.

"Oh my! Pervert! Sinasadya mo noh?! Sayo na nga lang yan!" She crossed her arms at naiinis na nakatingin sakin.

"Ikaw lang nag-isip nun, tsaka akin na talaga toh wala ng bawian, pati ikaw akin ka lang walang bawian."

Bigla siyang tumawa ng sarcastic, "Grabe nasa kwarto naman si Lhorraine ba't ang hangin?" She laughed.

Kumunot ang noo ko, anong connect nun kay Lhorraine???

"So, wala kang balak sabihin kung bakit niyo yun ginawa?" She asked.

Napabuntong hininga ako.

"No, I didn't regret anything, alam kong tama ang naging desisyon ko." I insisted kaya isang malakas na sampal ang natanggap ko.

"Yun naman pala eh! I think there's no need for us to talk." Irap niya sakin at tinalikuran na ako.

"Magalit ka for all I care, wag mo kong pansinin for all I care, sa tingin mo gusto kong mawala sakin yung babaeng unang minahal ko? Sa tingin mo gusto kitang saktan? Kung gusto mong gawin lahat ng gusto mo, gawin mo na lang. Ang mas mahalaga sakin masaya ka." I said.

Lumingon siya sakin with tears streaming down her cheeks. Iyakan talaga...

I want to reach for her face para punasan ang luha niya pero pinigilan ko ang sarili ko. Bigla siyang umupo sa hagdan at umiyak ng umiyak.

"Ang gulo mo eh! Hindi kita maintindihan! Bakit ayaw mong sabihin sakin?! Nababaliw na ko kakaisip kung bakit mo yun ginawa eh!" She cried.

"Just don't think about it, isipin mo na lang lahat ng toh ginagawa ko para maging masaya ka. Para hindi ka masaktan." I said.

"Sa tingin mo hindi ako nasasaktan?! Sa tingin mo masaya ako?! I wasn't able to take back my heart from you Wave. Please let me move on." She sobbed.

Parang unti-unting dinudurog yung puso ko. I can't let her go. But I can't keep her with me, masasaktan at masasaktan siya.

I don't want to fight alongside with her. Ayokong makita siyang nasasaktan. I want to keep her somewhere safe.

If letting her go away from me would kill me, then maluwag kong tatanggapin ang double kill o kahit overkill para lang maprotektahan siya.

She had given me her heart but I don't deserve it. But still she's my everything.

"Kung diyan ka sasaya, I'm willing to let you go." I said and removed the ring. Kinuha ko yung palad niya at nilagay dun yung singsing.

"I don't wanna see you cry again. If I am the reason of your tears, then I would leave and will never come near you again. I'm setting you free Kristine, please smile again." I said and kissed her forehead.

Tumalikod na ko. Hindi ko na kayang makita ang reaksyon niya.

Lumabas na rin ako ng mansyon nila. Baka kapag narinig ko pa ang boses niya magbago pa ang desisyon ko at hinding-hindi na siya pakawalan.

-------
Tbc :"(
Nakakabitter!!!

Ok. Comment pretty please??? Namimiss ko na yung mga comments niyong pangnobela na sa haba XD lovelots :3