Ένας σπουδαίος άνθρωπος κάποτε μου είπε, πως αν γεννηθείς φτωχός, δεν φταις εσύ, αλλά αν πεθάνεις φτωχός, είναι δική σου ευθύνη. Τότε δεν είχα καταλάβει ότι δεν εννοούσε τα χρήματα. Τώρα όμως ξέρω. Γνωρίζω πως χωρίς αυτούς τους φίλους η ζωή μου θα ήταν άδεια. Δεν θα είχε νόημα.

2 χρόνια νωρίτερα

Αφού ο Pope συνήλθε πήγαμε πίσω στην εκκλησία αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Η Limbrey το είχε ανακαλύψει και ο σταυρός είχε κάνει ήδη φτερά. Ήμασταν αποφασισμένοι όμως ότι αυτή την φορά δεν υπήρχε η ήττα στην λίστα μας. Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, τον σταυρό δεν θα τον χάναμε, όπως χάσαμε το χρυσό.

Με το βαν πήγαμε έξω από το σπίτι των Cameron. Το φορτηγό ήταν παρκαρισμένο εκεί και η Sarah μπήκε μέσα με σκοπό να βρει τα κλειδιά. Ύστερα από λίγο την είδαμε να ανοίγει την πόρτα του φορτηγού και να παγώνει στην θέση της. Ξαφνικά ο Rafe εμφανίστηκε και την τράβηξε πάλι μέσα στο σπίτι.

"Πάνω που είπαμε ότι δεν χρειαζόμαστε αλλά προβλήματα." μουρμούρησα.

"Γνωρίζουμε κάτι άλλο εκτός από προβλήματα;" ο JJ με κράτησε στην αγκαλιά του.

Καθίσαμε εκεί για αρκετή ώρα και σκεφτόμασταν πως θα πάρουμε πίσω την Sarah. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και η Rose με την Wheezie μετέφεραν στο αυτοκίνητο μια ημιλιπόθυμη Sarah. Τρέξαμε από πίσω αλλά αφού δεν καταφέραμε να την βοηθήσουμε επιστρέψαμε στο βαν και τους ακολουθήσαμε.

Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν τελικά φτάσαμε στην αποβάθρα.

"Τι στο καλό θέλουν εδώ;" τους κοίταξα.

"Να το συζητήσουμε αφού μπούμε μέσα, σας παρακαλώ;" με διέκοψε ο John B.

"Ναι ξέχασα, πρέπει να σώσουμε την πριγκίπισσα σου πρώτα." τον πείραξε ο JJ αφού περάσαμε τον φρουρό χωρίς να μας δεί.

Κρυφτήκαμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πλοίο που βρισκόταν η Rose και παρακολουθούσαμε.

"Πρέπει να ανέβουμε στο πλοίο." τους είπα αποφασιστηκά.

"Περιμένετε εδώ! Έχω μια ιδέα!" ο Pope εξαφανίστηκε και μια μικρή έκρηξη ακούστηκε. "Εκείνο το κοντέινερ θα φορτωθεί στο πλοίο." επέστρεψε και μας έδειξε. "Να μπούμε εκεί."

"Είσαι ιδιοφυΐα." έκανε την γνωστή χειραψία με τον John B. "Ελάτε." τρέξαμε και μπήκαμε μέσα.

Μετά από λίγο η πόρτα του κοντέινερ έκλεισε και το επόμενο λεπτό βρισκόμασταν στον αέρα και ύστερα στο πλοίο. Πρώτος στόχος επετεύχθη. Τώρα μένει να δούμε πως θα καταφέρουμε να βγούμε από εδώ. Να διασώσουμε την Sarah, να πάρουμε τον σταυρό και να γυρίσουμε πίσω, πρώτου κάποιος καταλάβει ότι λείπουμε.

"Και τώρα;" ρώτησα με μια δόση ειρωνείας.

"Πώς σκοτώνεις ένα φίδι;" κοιτάξαμε τον JJ με απορία.

"Χτυπάς στο κεφάλι;" απάντησε ο Pope περίεργος.

"Ακριβώς. Το κεφάλι σε αυτή την περίπτωση είναι η γέφυρα." συνέχισε ο JJ και προσπάθησα να καταλάβω που το πήγαινε. "Για να την καταλάβουμε θέλουμε πυρά. Και ξέρω ότι το πλοίο έχει οπλοστάσιο σε περίπτωση επίθεσης από πειρατές. Θα τα πάρουμε.!"

"Ναι οκευ! Συμφωνώ!" τον σταμάτησε ο John B. "Αλλά πρώτα πρέπει να βγούμε από εδώ μέσα."

"Εε παιδιά, χωράμε από εδώ, δεν χωράμε;" τους έδειξα κάτι περσίδες.

"Άνετα." χαμογέλασε η Kiara.

"Να γιατί χρειάζεται πάντα ένας σουγιάς." ο JJ σκαρφάλωσε και άρχισε να ξεβιδώνει τις βίδες. "Οκευ. Παίρνουμε όπλα από το οπλοστάσιο και επιστρέφουμε να δούμε τι θά κάνουμε." έκανε μια παύση. "Είναι στο τρίτο κατάστρωμα κοντά στο πλυντήριο." πρόσθεσε.

"Περίμενε JJ." τον σταμάτησε ο Pope. "Είναι επικίνδυνο να πάμε όλοι. Λέω να μείνεις εδώ."

"Τι;" τον κοίταξε άγρια.

"Θα μείνω μαζί σου." ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο του και αμέσως κάλμαρε. "Φύγετε! Καλή τύχη!" τους έδειξα το άνοιγμα και έκατσα δίπλα στον JJ. "JJ;" ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του.

"Μμμ;" πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

"Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Τι θέλεις να κάνεις;" τον κοίταξα.

"Να αγοράσω μια καινούρια σανίδα, να την βάψω και να κάνω ταξίδια για σερφ. Δεν ξέρω που. Δεν με νοιάζει. Απλά θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο. Πες ένα μέρος."

"Ισπανία!" κοίταξα το ταβάνι.

"Γιατί Ισπανία; Τι σημαίνει για εσένα;"

"Μμ! Δεν ξέρω. Απλά θέλω όσο τίποτα να ζήσω εκεί. Η γλώσσα, το κλήμα. Ο μπαμπάς μου είχε πει πολλές ιστορίες γι'αυτό το μέρος." ένα δάκρυ κύλησε και ο JJ αμέσως το ακούμπησε και με έσφυξε στην αγκαλιά του.

"Μετά την Ισπανία, νότια Αμερική ή νότια Αφρική." συνέχισε το όνειρο του και του χαμογέλασα. "Και μετά καβάλα στα κύματα." έκλεισε τα μάτια του και φαντάστηκε την σκηνή. "Όπου με πάει το κύμα ξέρεις. Πάνω στην σανίδα όλη μέρα. Καλύβα από μπαμπού, να ψήνεις ψάρι στην φωτιά και μετά ξανά στα κύματα." κρατούσε τα μάτια του κλειστά. "Αυτό είναι όνειρο." άνοιξε τα μάτια του.

"Ακούγεται τέλειο." ακούμπησα το χέρι μου στην καρδιά του.

Ξαφνικά η σχάρα άνοιξε και μπήκαν μέσα τα παιδιά με μία ακόμα άγνωστη σε εμάς κοπέλα.

"Που είναι τα όπλα;" τους κοίταξα. "Γι'αυτό δεν βγήκατε;" ο John B μας έγνεψε αρνητικά.

"Σοβαρά δεν πήρες τίποτα; Ούτε ένα όπλο;" σήκωσε ο JJ.

"Προσπάθησα! Μου επιτέθηκαν, οκευ;" δικαιολογήθηκε ο John B.

"Γι' αυτό έπρεπε να πάω εγώ." μουρμούρησε ξανά ο JJ.

"Για να καταλάβω! Οι 4 σας, χωρίς όπλα, είπατε να καταλάβετε αυτό το πλοίο μόνοι σας;" ρώτησε η άγνωστη κοπέλα. "Έχετε ιδέα ποιοι είναι αυτοί; Ο Emberhimi; Αν σας πιάσει θα σας σκοτώσει." πρόσθεσε.

"Αν περιμένουμε να πιάσουμε λιμάνι;" σκέφτηκε η Kiara. "Να έχουμε κάπου να κρυφτούμε."

"Όχι δεν γίνεται." την σταμάτησε ο Pope.

"Γιατί;" ρώτησα περίεργη.

"Έχω σκεφτεί όλες τις πιθανές εκδοχές πάνω από 1000 φορές." με κοίταξε. "Είναι καλύτερα στο πλοίο. Είναι 15 και είμαστε 5. Δεν θα γίνει ευκολότερο. Αν περιμένουμε θα μας παγιδεύσουν."

"Δεν έχουμε καμία ελπίδα;" τον διέκοψα.

"Είναι και κάτι άλλο." ακούστηκε η φωνή του John B. "O Ward ζει. Είναι ζωντανός και είναι στο πλοίο."

"Πλάκα μας κάνεις;" ο JJ βάρεσε τον τοίχο πίσω του.

"Κόλπο ήταν! Η ανατίναξη του σκάφους, η ομολογία στον Shoupe. Σκεφτείτε το." μας προέτρεψε.

"Για να καθαρίσει το όνομα του Rafe." ξεφύσηξα.

"Ώστε ο Ward ζει εε;" ειρωνεύτηκε ο JJ. "Και έχει τον χρυσό, και τον σταυρό, και τη Sarah. Και θα την γλιτώσει πάλι;" μας κοίταξε. " Δεν παίζει. Δεν θα το ξαναδούμε το έργο." το ύφος του σοβάρεψε.  "Χρειαζόμαστε μια νίκη και μαζί της θα πάμε στην γέφυρα και θα την καταλάβουμε τώρα." έδειξε την Cleo. "Είστε μαζί μου;"

"Πάμε!" σηκωθήκαμε όλοι.

"Δώσε μας το μαχαίρι, να πάμε στην γέφυρα, να το βάλουμε στο λαιμό του καπετάνιου και να τον αναγκάσουμε να μαζέψει το πλήρωμα στο αμπάρι." κοίταξε την καινούρια κοπέλα. "Όταν θα είναι μαζεμένοι, τους κλειδώνουμε μέσα και παίρνουμε ότι μας ανοίκει. Είσαι μαζί μας;"

"Όχι!" του απάντησε εκείνη. "Είναι ανοησία." ακούστηκαν φωνές απ'έξω. "Ελέγχουν τα κοντέινερ." σηκώθηκε και βγήκε έξω. "Massaias. Σταματήστε!" τους φώναξε. "Αυτό είναι εντάξει. Έψαξα κάθε σπιθαμή. Μόνο σωλήνες και πλαστικά έχει." χαμογέλασα ξέροντας ότι μας είχε σώσει.

"Νομίζω αυτό απαντάει στην ερώτηση σου JJ." του χαμογέλασα.

"Ωραία! Είναι με το μέρος μας. Καλό αυτό!" ψιθύρισε ο Pope. "

"Σειρά σου τώρα." τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη ο John B. "Περιμένουμε το σήμα σου."

"Προσοχή! Επιβάτες και πλήρωμα." ακούστηκε από τον ασύρματο λίγο αργότερα. "Συγκεντρωθείτε όλοι στο μπροστινό αμπάρι. Είναι διαταγή."

"Τα κατάφεραν. Πήραν την γέφυρα." βγήκαμε από το κοντέινερ. "Μόλις είναι όλοι μέσα, εγώ και η Lydia θα τους κλειδώσουμε." πρόσθεσε ύστερα ο JJ.

Μαζί με τον JJ περιμέναμε κρυμμένοι στην είσοδο για να κλειδώσουμε. Μερικά λεπτά αργότερα είχαν μαζευτεί όλοι, εκτός από τον Rafe, τον Ward και την Sarah βέβαια, τρέξαμε και κλειδώσαμε και τις 2 εξόδους. Ύστερα βρήκαμε τον σταυρό και τον δέσαμε για να μπορεί να τον σηκώσει ο Pope.

Μόλις ο John B και η Sarah κατάφεραν και έριξαν την βάρκα πηδήξαμε στο νερό και κολυμπήσαμε προς αυτή.

Ο Pope με προσοχή σήκωσε τον σταυρό και τον έβγαλε εκτός πλοίου, αλλά εκεί αναγκάστηκε να τον πετάξει γιατί είχαν ανοίξει οι είσοδοι και βγήκε το πλήρωμα με όπλα. Πήδηξε στο νερό και από εκεί μαζί με την Kiara και την Cleo ήρθαν στην βάρκα.

Βάλαμε μπρος την μηχανή και απομακρυνθήκαμε όσο περισσότερο γίνεται από το πλοίο. Ο JJ με σκούντηξε και γύρισα να κοιτάξω. Ο. Rafe βρισκόταν στην άκρη του καταστρώματος με τα χέρια ανοιχτά.

"Rafe, οχι!" φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.

"Συγνώμη Lydia." σχημάτισε τις λέξεις με τα χείλη του και έπεσε στο νερό.

Χωρίς καν να το σκεφτώ, πήδηξα στο νερό, κολύμπησα προς το μέρος του, βούτηξα και τον τράβηξα στην επιφάνεια. Ο JJ έφερε την βάρκα κοντά και μαζί με την Sarah με βοήθησαν να τον ανεβάσω.

Ο John B με έσπρωξε και αμέσως άρχισε να του χορηγεί τις πρώτες βοήθειες. Μερικές στιγμές αργότερα άρχισε να βήχει και άνοιξε τα μάτια του.

"Με τρόμαξες βλάκα." τον έσπρωξα ελαφρώς.

"Γιατί;" μας κοίταξε. "Σας έκανα την ζωή κόλαση.Γιατι;"

"Δεν είσαι κακός άνθρωπος Rafe, απλά έκανες τις λάθος επιλογές." βολεύτηκα στην αγκαλιά του JJ.

"Αν ακολουθήσουμε το ρεύμα θα είμαστε πίσω μεθαύριο." χαμογέλασε και έκλεισε τα μάτια του παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. "Ευχαριστώ!" είπε ύστερα.

Πράγματι 2 μέρες μετά τα πρώτα σπίτια του Outerbanks άρχισαν να φαίνονται και το χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα μας. Στην αποβάθρα χωριστήκαμε για να πάει ο καθένας στην οικογένεια του.

"Rafe!" γύρισα και τον κοίταξα. "Ο Topper θα χαρεί πολύ να σε δει!" χαμογέλασε και μας ακολούθησε μαζί με τον JJ.

Ναι ξέρω είμαι απαράδεκτη.. Έχω να ανεβάσω 2 εβδομάδες...

Είναι αρχικά επειδή ετοιμάζω κάτι νέο στα προσχέδια, αλλά και επειδή έφαγα τρελό κόλλημα με τον μετά από την συναυλία της Κυριακής.

Γι' αυτό το λόγω όμως σας έχω μια έκπληξη...

Παρόλο που ανέβασα σήμερα το επόμενο και τελευταίο κεφάλαιο θα ανέβει κανονικά στην ώρα τού την Κυριακή...

Λοιπόν όπως είδατε το άλλαξα. Σας το είχα πει άλλωστε ότι δεν θα τελειώσει όπως η σειρά. Απολαύστε το γιατί με το νέο έτος έρχεται σίκουελ.

Τα λέμε την Κυριακή... Μέχρι τότε Φιλάκια πολλά.