Αν θεωρείτε ότι το να βρει κάποιος τον θησαυρό, μόνο θετικό μπορεί να είναι, μάλλον κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Αυτή η ανακάλυψη έφερε πολύ περισσότερα προβλήματα από ότι θα περιμέναμε. Πολλοί ήταν αυτοί που ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν γι' αυτόν τον θησαυρό. Και παρόλο που δεν είχαμε πει κουβέντα γι' αυτό μπροστά σε άλλους, τα νέα έφτασαν γρήγορα σε αυτόν τον έναν, που δεν θα έπρεπε. Σε αυτόν τον έναν που δεν θα δίσταζε να καταστρέψει την οικογένεια του για να αποκτήσει αυτό που μόλις ανακαλύψαμε.

2 χρόνια νωρίτερα

Είχαμε επιστρέψει στο σπίτι του John B και ακούγαμε πολύ δυνατή μουσική από την πίσω αυλή. Τρέξαμε προς τα εκεί και όλοι μείναμε έκπληκτοι. Ο JJ είχε αγοράσει πράγματα, που ούτε καν φανταζόμασταν.

"Μπορώ να του μιλήσω ιδιαιτέρως:" κοίταξα την Kiara και τον Pope. "Δεν θα του κάνει καλό το κήρυγμά αυτή την στιγμή."

"Έγινε. Θα επιστρέψουμε σε λίγο." η Ki τράβηξε τον Pope μέσα στο σπίτι.

"JJ, τι είναι όλα αυτά; Νομιζα ότι θα πλήρωνες την αποζημίωση;"

"Ξέρεις κάτι, δεν το έκανα. Πήρα τζακούζι." σηκώθηκε και το βλέμμα μου έπεσε σε όλους τους μώλωπες που είχε στο σώμα του. "Για τους φίλους μου!" τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα. "Όχι, ξέρεις κάτι; Γάμα το! Για την οικογένεια μου. Για εσάς."

"JJ.." τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλάνε.

"Σταματά. Μην στεναχωριέσαι για εμένα." είπε. "Δεν πειράζει είμαι εντάξει." το μόνο που έκανα ήταν να μπω στο τζακούζι μαζί του και να τον αγκαλιάσω σφιχτά.

Αμέσως ξεκίνησε να κλαίει στην αγκαλιά μου και μείναμε έτσι για πολύ ώρα.

"Δεν τον αντέχω άλλο." είπε μέσα από τους λυγμούς του. "Παραλίγο να τον σκότωνα." ο Pope και η Kiara ήρθαν και μας αγκάλιασαν. "Απλά θέλω να κάνω το σωστό."

"Το ξέρω. Το ξέρω." προσπάθησα να τον ηρεμήσω.

Όταν πλέον είχε ηρεμήσει η Ki και ο Pope αποσύρθηκαν στο σπίτι για να ξεκουραστούν. Μείναμε εγώ και ο JJ μόνοι μας μέσα στο τζακούζι με την βροχή γύρω μας να υγραίνει τα πάντα.

"Ο καιρός νιώθει την καρδιά σου JJ." χαμογέλασα και ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του.

"Αλήθεια το πιστεύεις αυτό;" γέλασε.

"Όχι! Απλά ήθελα να σου φτιάξω λίγο την διάθεση."

"Και μόνο που είσαι εδώ μου φτάνει. Ποιός θα το περίμενε ότι θα ένιωθα έτσι για μια kook."

"Ψάρι για μία ζωή." τον διέκοψα φιλώντας τον.

Η βροχή γύρω μας σταμάτησε και ένα ελαφρύ αεράκι απλώθηκε στεγνώνοντας ότι η καταιγίδα είχε μουσκέψει.

"Μήπως τελικά να πιστέψουμε, αυτές τις βλακείες ότι ο καιρός μας νιώθει;" απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα και η βροχή άρχισε να πέφτει ξανά, πιο δυνατή.

"Αυτό είναι παράξενο." τον συμπλήρωσα και τρέξαμε και οι δύο μέσα στο σπίτι γελώντας.

Καθίσαμε και συζητούσαμε για ώρες μέχρι που μας πήρε ο ύπνος αγκαλιά. Την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε και οι 3 να δουλεύουμε την μηχανή με την οποία θα βγάζαμε έξω τον χρυσό, όταν ο John B εμφανίστηκε, όχι και πολύ ευδιάθετος.

"Έστησα το βαρούλκο για να σηκώσουμε το χρυσό." μίλησε ο JJ.

"Όχι δεν το έκανες. Εγώ το έκανα." τον διέκοψε ο Pope.

"John B!" η Kiara παραξενεύτηκε.

"Εμμ! Τι ήταν αυτό;" τους κοίταξα.

"Το ίδιο θα ρωτούσα και εγώ." ο JJ σηκώθηκε και τον ακολουθήσαμε μέσα.

"Είσαι καλά φίλε; Τι τρέχει;" τον ρώτησε ο Pope.

"Τι ψάχνεις;" συνέχισε η Kiara.

"Τι συμβαίνει;" ο John B πήρε το όπλο του JJ. "Γιατί το θες το όπλο;" τον σταμάτησε. "Μίλα μας!" ο John B τον έσπρωξε και τον έριξε στον καναπέ.

"John B, χαλάρωσε." βοήθησα τον JJ να σηκωθεί.

"John B, τι διάολο κανείς;" η Kiara τον ακολούθησε.

"Ο Ward ξέρει για τον χρυσό. Σκότωσε τον πατέρα μου." όλοι μείναμε να τον κοιτάμε ενώ έφευγε με την μηχανή.

"Που μπορεί να πήγε;" κοίταξα προς το μέρος που εξαφανίστηκε.

"Νομίζω πως όλοι ξέρουμε." ο JJ με κράτησε στην αγκαλιά του.

Ακολουθήσαμε το ένστικτο μας και πήγαμε στο σπίτι του Ward.

"Και τώρα τι; Χτυπάμε και ρωτάμε αν έχετε δει τον John B;" ειρωνεύτηκε ο JJ.

"Μένει στο Tanihill τώρα. Είναι πιθανό. Θα το παίξουμε χαζοί." σκέφτηκε η Kiara.

"Είναι πολύ αργά." μας σταμάτησε ο Pope.

"Δεν έχω ξαναδεί τον John B έτσι. Πρέπει να πάμε στην αστυνομία." τους διέκοψα.

"Και να πούμε τι, Lydia;" με ρώτησε ο JJ. "Ανησυχούμε για τον φίλο μας γιατί έφυγε εξαγριωμένος που ο Ward σκότωσε τον πατέρα του; Δεν θα μας πιστέψουν."

"Βλέπω τον Ward!" φώναξε ο Pope. "Ζωντανός μου φαίνεται. Πάμε να φύγουμε τώρα. Τι με κοιτάτε; Έχω την πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου, σε 6 ώρες."

"Ο φίλος μας έχει μπλέξει." η Ki έδειξε να ενοχλείτε.

"Και εγώ έχω μπλέξει. Έχω να πάω σπίτι 3 μέρες. Ο πατέρας μου μάλλον θα έχει πετάξει ήδη τα πράγματα μου."

"Οπότε αυτό ήταν;" νευρίασε η Kiara. "Τώρα που σε χρειαζόμαστε την κάνεις και φεύγεις;"

"Γίνεται να μην το συζητάμε αυτό τώρα;" τους διέκοψε ο JJ.

"Έχω συνέντευξη υποτροφίας το πρωί. Δεν μπορώ...

"Και ο John B;" η Kiara τον διέκοψε.

"Γιατί όλα να γίνονται γι' αυτόν;"

"Δεν γίνονται όλα γι' αυτόν. Είσαι πολύ χαζός. Μπορεί να είσασταν εσείς στην θέση του."εγώ και  ο JJ καθίσαμε κάτω χωρίς να μιλάμε.

"Μαλακίες." φώναξε ο Pope.

"Πρόκειται για την φιλία μας."

"Μην φωνάζετε!" ο JJ προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα.

"Αυτό αφορά τον ισόβιο δεσμό των ψαριών."

"Και η εγκληματολογία;"

"Η ποια;"

"Η δική μου ζωή Kiara. Γι' αυτό δουλεύω."

"Φτάνει πια!" φώναξα εγώ αυτή την φορά. "Είστε σοβαροί; Ο John B αγνοείται και εμείς καθόμαστε εδώ και κάνουμε τι; Φυλάμε το σπίτι του Ward. Pope, αν θες να φύγεις καν' το. Και εσύ Ki ηρέμησε. Είμαστε 3, μπορούμε και μόνοι μας να βρούμε μια λύση."

Αφήσαμε τον Pope στο σπίτι του και επιστρέψαμε για να συνεχίσουμε να ψάχνουμε τον John B. Το βανάκι έλειπε οπότε είχε γυρίσει και είχε ξανά φύγει. Κάνεις δεν ήξερε που ήταν. Ευτυχώς μερικές ώρες αργότερα επέστρεψε και όλοι ανακουφιστήκαμε.

Μας είπε ότι πήγε στον θησαυρό αλλά ο Ward τον ανακάλυψε και πρόλαβε να τον πάρει. Όλοι μας νιώσαμε ένα συναίσθημα οργής να μας διαπερνάει. Είχαμε φάει όλο το καλοκαίρι μας για να τον βρούμε και μας τον πήραν μέσα από τα χέρια μας.

"Παιδιά!" ο Pope ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μας. "Έτρεξα όλον αυτόν τον δρόμο μέχρι εδώ."

"Είσαι καλά;" τον ρώτησε ο JJ.

"Πώς πήγε η συνέντευξη;" συμπλήρωσα.

"Μην ρωτάς!" μας απάντησε με κομμένη την ανάσα. "JB, συγνώμη φίλε. Για όλα."

"Δεν πειράζει." μουρμούρησε ο John B.

"Αλλά δεν έχω πολύ χρόνο και έχω πληροφορίες στρατηγικής σημασίας." συνέχισε ο Pope και όλοι τον κοιτάξαμε. "Πριν δώσω συνέντευξη, ο μπαμπάς μου είπε ότι θα έκοβε φοίνικες στον αεροδιάδρομο, για το αεροπλάνο του Cameron, γιατί ήταν πολύ βαρύ και θέλει πιο μακρύ αεροδιάδρομο. Και κάθομαι στην συνέντευξη και σκέφτομαι. Γιατί να χρειάζεται μεγαλύτερο αεροδιάδρομο; Τι μπορεί να είναι τόσο βαρύ;"

"Ο χρυσός." πήρε τον λόγο ο JJ.

"Σωστά!" αναφώνησε ο Pope. "Παιδιά, αυτή είναι η ευκαιρία μας. Αλλά φεύγει απόψε. Πρέπει να πάμε τώρα."

"Ας μην τα παρατήσουμε τώρα." σηκώθηκε εκεί.

"Λοιπόν, ποιο είναι το σχέδιο;" ρωτήσα.

"Θα τον κλέψουμε όπως μας έκλεψε." ακούστηκε σίγουρος πλέον ο John B.

Yup yup...

Για άλλη μια φορά είμαι πίστη στο ραντεβού μας ..

Για πείτε τι μου κάνετε; Πώς είστε;

Ελπίζω να απολαύσατε τα προηγούμενα κεφάλαια γιατί σήμερα σας έχω ένα ολοφρεσκο...

Ξέρω ξέρω.. Πολύ από εσάς σιπαρετε την Ki με τον JJ but nope... Αυτή η ιστορία είναι για την Lydia και τον JJ..

See you the next Sunday!!