Η δικαίωση πάντα έρχεται στο τέλος, θυμόμουν τον πατέρα μου να λέει. Εκεί που σκέφτεσαι να τα παρατήσεις όλα. Εκεί που έχεις πάψει να πιστεύεις τα πάντα και νιώθεις ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Εκεί που έχεις πάψει να πιστεύεις ότι το σκοτάδι σου θα καλυφθεί με φως. Εκεί που σκέφτεσαι να χαθείς από όλους και όλα. Εκεί στο τέλος έρχεται πάντα η αλήθεια.

2 χρόνια νωρίτερα.

"Πρέπει να πας στην αστυνομία!" ο JJ με έβαλε στην αγκαλιά του. "Πρέπει να τον καταγγείλεις."

"Δεν ξέρω JJ! Εδώ δεν μας πίστεψαν για το όπλο, που είχαμε αποδείξεις, γι'αυτό θα με πιστέψουν."

"Μα έχεις αδιάσειστα στοιχεία και μάρτυρα άξιο εμπιστοσύνης." πρόσθεσε η Kiara.

"Πρέπει να πας!" συνέχισε ο Pope.

"Δεν θέλω να περιπλέξω τα πράγματα." τους κοίταξα. "Ας το αφήσουμε για τώρα."

"Το ακούτε αυτό;" ρώτησε η Sarah και τρέξαμε στην αυλή.

"Μαντέψτε ποιος βγήκε έξω." φώναξε ο John B και τρέξαμε να τον αγκαλιάσουμε.

"Πώς βγήκες;" τον ρώτησε ο JJ.

"Απέσυραν τις κατηγορίες." μας κοίταξε. "Είμαι ελεύθερος και με καθαρό ποινικό μητρώο."

Κάναμε μια βόλτα όλοι μαζί και περάσαμε από το σπίτι των Cameron. Η αστυνομία είχε περικυκλώσει το Tanihill και μάζευε στοιχεία εναντίον τους.

"Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει." μουρμούρησα. "Συγνώμη Sarah!" την κοίταξα ύστερα.

"Δεν πειράζει."

"Μπορούμε να κάνουμε κάτι διασκεδαστικό σήμερα;" τράβηξα παιχνιδιάρικα τον JJ.

"Εγώ είμαι μεσα μην με τραβάς!" γέλασε.

"Εγώ θα απαγάγω την γυναίκα μου, να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί." o John B και η Sarah απομακρύνθηκαν.

"Kie, Pope;" τους κοίταξα.

"Εγώ υποσχέθηκα στη μαμά να βοηθήσω στο μαγαζί. Ίσως αύριο." σηκώθηκε η Kiara.

"Και εγώ έχω να διαβάσω για το διαγώνισμα."

"Τότε τα λέμε αύριο." πρόσθεσε η Kiara καθώς απομακρυνόταν μαζί με τον Pope.

"Λοιπόν;" κοίταξα τον JJ.

"Έχω μια ιδέα." με βοήθησε να σηκωθώ και τον ακολούθησα.

Την επόμενη μέρα το πρωί μαζί με τους υπόλοιπους πήγαμε με τον Pope στην προγιαγιά του, να μάθουμε περισσότερα για το κλειδί που είχε βρει, και αυτό που τόσο πολύ η Limbrey αναζητούσε. Περιμέναμε υπομονετικά στο βανάκι μέχρι που ο Pope επέστρεψε.

"Πώς πήγε;" τον ρώτησε ο John B.

"Τα πράγματα έγιναν πολύ πιο προσωπικά." απάντησε κοιτώντας το κενό. "Ο Denmark Tanney είναι μακρινός συγγενής μου." μας εξήγησε ύστερα.

"Σε άλλα νέα υπάρχουν νεότερες εξελίξεις στην υπόθεση της σερίφη Peterkin." ακούστηκε από το ραδιόφωνο.

"Δυνάμωσε το!" είπε αμέσως η Sarah.

"Πριν μερικά λεπτά η αστυνομία συνέλαβε ως βασικό ύποπτο της υπόθεσης τον Rafe Cameron, γιο του μεγαλοεπιχειρηματία Ward Cameron, καθώς το όπλο το οποίο φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε για τον φόνο είναι στο όνομα του και οι κάλυκες φέρουν πάνω τους, τα αποτυπώματα του."

Γυρίσαμε πίσω στο Outer Banks και καθίσαμε σε ένα σκιερό μέρος, γιατί η ζέστη ακόμα και τώρα, ήταν ανυπόφορη. Και ειδικά το μεσημέρι.

"Σκέφτομαι εκείνο το γράμμα." ξεκίνησε την συζήτηση ο Pope. "Αυτό που έστειλε η Limbrey. Είχε το σύμβολο του σιταριού. Κάποια σχέση πρέπει να έχει με το Royal Merchant."

"Πράγματι. Κάτι πάει πολύ λάθος σε όλο αυτό." πρόσθεσα.

"Αν βρούμε όμως τον σταυρό, θα τον μοιραστούμε ακριβώς όπως τον χρυσό." άλλαξε τελικά το θέμα ο Pope.

"Ναι μέσα." πετάχτηκε πρώτος από όλους ο JJ.

"Και θα ζήσετε εσείς καλύτερα;" η Limbrey εμφανίστηκε και έπιασα το όπλο από την τσέπη του JJ, χωρίς να το βγάλω όμως.

"Μπορείς να αναγνωρίσεις ένα ψυχάκια από χιλιόμετρα μακριά." ειρωνεύτηκε η Kiara.

"Άκου! Μπορούμε να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις αλλά θέλω το κλειδί." πλησίασε τον Pope αγνοώντας την. "Και δεν θα σταματήσω μέχρι να το πάρω. Δεν έχω άλλη επιλογή, άρα ούτε και εσύ."

"Αυτό ψάχνεις." ο John B έβγαλε ένα κλειδί από την τσέπη του.

"Ναι, αυτό." εκείνη έστρεψε την προσοχή της σε αυτόν και εγώ χαλάρωσα την λαβή του όπλου, χωρίς όμως να το αφήσω από τα χέρια μου.

"Όπως βλέπω την πλημμυρίδα το νερό θα έχει βάθος 6 μέτρα." έκανε πως είναι έτοιμος να το πετάξει στην θάλασσα. "Οπότε αν το πετούσα, οι πιθανότητες να το ξανά βρεις είναι ανύπαρκτες. Θες να το δοκιμάσουμε για να δούμε." σήκωσε το κλειδί στον αέρα.

"Όχι!" φώναξε εκείνη και του έπιασε το χέρι. "Μην το κάνεις αυτό."

"Πες του να κάνει πίσω." έδειξε το τσιράκι της.

"Φυσικά! Κάνε πίσω." του έκανε νόημα. "Όπως σου είπα εξαρχής διατίθεμαι να φανώ λογική." έστρεψε ξανά την προσοχή της στον Pope.

"Εντάξει." ήταν το μόνο που απάντησε αυτός.

"Εντάξει;"

"Θα σου δώσω το κλειδί, αλλά θέλω την κασέτα."

"Μα φυσικά!" χαμογέλασε εκείνη.

"Pope! Να σου πω λίγο." τον φώναξα. "Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό."

"Δεν πειράζει." με διέκοψε.

"Είναι της οικογένειας σου." προσπάθησα να τον λογικέψω ξανά.

"Δεν πειράζει αλήθεια." πήρε το κλειδί από τον John B και της το έδωσε ενώ εκείνη του έδωσε την κασέτα.

"Ποτέ λες να καταλάβει ότι έχει το κλειδί του πατέρα σου;" ο JJ σκούντηξε τον John B αφού έφυγαν.

"Σε 10 λεπτά;" ρώτησε ειρωνικά ο John B.

"Ποιος σκέφτηκε το ψεύτικο κλειδί;" ήταν το πρώτο πράγμα που ρώτησε ο Pope.

"Περιέργως όχι εγώ." μας κοίταξε η Kiara.

"Δεν ξέρω! Να τους το πούμε;" ο John B πέρασε το χέρι του γύρω από τον JJ.

"Με εντυπωσιάζεις!"  τον πείραξα. "Ίσως να είσαι και σε άλλα πράγματα καλώς εκτός από το κρεβάτι." του έκλεισα το μάτι.

"Πρέπει να πάμε την κασέτα στον Shoupe." μας διέκοψε η Sarah με μια ψεύτικη αηδία στην φωνή της. "Βρείτε κανένα δωμάτιο για τα υπόλοιπα." κοίταξε εμένα και τον JJ.

Αφού αφήσαμε την κασέτα στο τμήμα ο John B ξεκίνησε να οδηγάει προς το Tanihill.

"Μπορείς να κάνεις πιο γρήγορα;" τον ρώτησε αγχωμένη η Sarah. "Πρέπει να βρω την Wheezie."

"Λες να θέλω να το χάσω;" της απάντησε ξερά και έμεινα.

Η αστυνομία είχε ήδη περικυκλώσει το σπίτι και η Rose άνοιξε την πόρτα με κόκκινα μάτια.

"Shoupe είναι στο Nadrathers. Πήγαινε εκεί." τον ενημέρωσε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε.

"Εντάξει! Μείνε εδώ! Ελάτε!" φώναξε στους αστυνομικούς και τον ακολούθησαν.

"Τι γίνεται;" η Wheezie βγήκε έξω. "Γιατί ήρθε πάλι η αστυνομία;"

"Πήγαινε μέσα και μην βγεις έξω." την αγκάλιασε η Sarah και τρέξαμε πίσω από τους αστυνομικούς στην αποβάθρα.

"Ξέρω ότι είσαι αναστατωμένος." ο Shoupe προσπαθούσε να πείσει τον Ward να κατέβει.

"Ναι! Μάλλον είμαι." έκανε μια μικρή παύση. "Πάντως σίγουρα θα σε κάνουν σερίφη τώρα. Το αξίζεις. Με έπιασες δίκαια και σωστά. Γιατί το έκανα; Όλα όσα έκαναν, τα έκανα για να προστατέψω την οικογένεια μου. Αλλά δες μας τώρα." ειρωνεύτηκε.

"Μπαμπά!" του φώναξε η Sarah.

"Γιατί είσαι εδώ Sarah;" την κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. "Vic, παρ'την από εδώ. Να μην είναι εδώ."

"Βγες στην στεριά και θα της μιλήσεις." τον διαβεβαίωσε ο Shoupe ενώ ο Ward τα είχε χάσει.

"Sarah, χίλια συγνώμη γι' αυτό που θα δεις." φώναξε και εξαφανίστηκε στο κατάστρωμα.

"Τι κάνεις μπαμπά; Σε παρακαλώ! Όχι!" φώναξε και κρατήθηκε από τα κάγκελα.

Το σκάφος εξεράγη και κομμάτια αυτού εκτινάχθηκαν κατά μήκος του νερού. Το στόμα μου άνοιξε διάπλατα και έχασα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Ήθελα να μιλήσω αλλά δεν είχα την δύναμη να αρθρώσω λέξη. Το σοκ ήταν τεράστιο. Όταν μπλέχτηκα σε αυτό το κυνήγι θησαυρού ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό θα ήταν το τέλος.

Από τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα χωρίς να τα ελέγχω και το σώμα μου έχασε την δύναμη του. Ο JJ πέρασε τα χέρια του γύρω μου και καθίσαμε μαζί στο έδαφος.

"Πώς νιώθεις;" Με κράτησε σφιχτά ακουμπώντας το κεφάλι του στους ώμους μου.

"Σκέφτομαι την Sarah και πονάω." είπα καθώς η αγκαλιά του με βοήθησε να ξαναβρώ την φωνή μου.

Hey! Hey!

Κοιτάξτε τι σας έχω εγώ εδώ.

Νέο κεφάλαιο. Όπως κάθε Κυριακή άλλωστε.

Τα λέμε λοιπόν την επόμενη εβδομάδα...

Μέχρι τότε καλά να περνάτε και μην ξεχνάτε να ψηφίζετε το βιβλίο στον διαγωνισμό, αφού πρώτα διαβάσετε τους κανόνες. Και αν φυσικά θέλετε.