Raimon

Ik stond op de brug over de rivier uit te hijgen. Toen die mannen klaar waren met me bedreigen en intimideren, ben ik er meteen vandoor gesprint. Ik ben niet gestopt tot nu, en ik ben kapot. Toen hoorde ik een toeter achter me, en sprong meteen aan de kant. Het was een kleine limousine. Toen de auto bijna voorbij was, deed iemand een raampje open, en keek me aan. 'En wie mag jij wel niet zijn?' 'Ik ben Queen, Lyria Queen. En jij bent...?' Ze keek me zo neerbuigend mogelijk aan, wat niet echt goed lukte aangezien ik een paar centimeter groter was dan haar. Uiteindelijk gaf ze het op. 'Nelly Raimon. Jij zit niet op Raimon jr. als ik me niet vergis, dus wat doe je hier?' 'Dat leg ik nog wel uit.' 'Wil je anders mee? Ik ben naar mijn vader's school op weg, en het is zo stil.' Ik knikte. 'Tuurlijk, bedankt.' Ik liep om de auto heen en stapte naast Nelly in.

Een tijdje later waren we bij het schoolgebouw. Toen we uitstapten, bleef ik even staan, want ik had geen idee wat ik moest doen. 'Kan je voetballen?' Ik knikte terwijl ik om me heen keek. 'Mooi zo. Kom maar mee.' Ik liep snel achter haar aan. We kwamen aan bij een klein grasheuveltje aan met een stalen deur in het midden. We gingen naar binnen, en ik hoorde meteen gehijg, geschreeuw en een heleboel knallen. Toen we bij het einde van de trap kwamen zag ik bijna een heel elftal op de grond liggen, of proberen om weer op te staan. Ik deed mijn handen over mijn oren en kneep mijn ogen dicht. Dit is niet echt, dit is niet echt, dit is niet echt! Het is maar een training. Rustig aan. Ik deed mijn ogen open. Kijk, zo moeilijk is het niet. Nu je handen van je oren... Goed zo. Ik zag dat er drie meisjes om me heen stonden. 'Gaat alles goed met je?' Ik rechtte mijn rug en trok mijn normale, emotieloze gezicht. 'Ja, dank je. Waarom moest ik hier komen?' 'Wacht eens. Ik ken jou! Jij was die persoon die het veld op rende en dat schot blokte! Gaat het nog wel goed met je?' 'Tuurlijk gaat het. Het was niet echt moeilijk, hoor.' Het bijna complete team stond nu allemaal weer overeind. Een jongen met kort, roze haar riep iets naar iemand helemaal achterin. 'Mark! Kom je nog, we zijn klaar voor vandaag!' 'Jahaa! Ik kom eraan!' Mark kwam eraan gelopen, en we keken elkaar een tijdje aan. 'Ben jij niet dat meisje dat gister in het ziekenhuis was? En naar Joe en David vroeg, toch? Wat doe je hier dan? En hoe gaa-mhmmmhhmmhm!' Ik legde een hand over zijn mond. 'Rustig aan, kleine. Eén vraag tegelijk.' Ik haalde mijn hand weer weg. 'Goed dan.' Hij mopperde nog even door, en ondertussen kwam iedereen om me heen staan. Nelly legde ze allemaal het zwijgen op (ze klapte alleen maar een paar keer in haar handen) en vroeg me of ik mee wou doen met de Raimon Eleven. 'Nee, bedankt. Ik zit al bij Royal. En die school ga ik niet opgeven voor Raimon. Fijne dag nog.' Ik draaide me om, liep omhoog en naar buiten. Nu eerst naar huis, lunchen, en dan een goed rondje joggen. Het is wel nodig, als ik het langer uit wil houden.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top