Eén vraag
Zodra ik op het veld viel schrok ik wakker. Dat was een bizarre droom. Misschien komt het door de resultaten van het onderzoek. Ik keek om me heen, en pakte een boek van de grond, waar het was blijven liggen toen ik in slaap was gevallen. Ik ging weer verder met lezen, en ik dommelde weer in. Een paar minuten later hoorde ik de deur open gaan, en het was iedereen van het team. Ze deden heel zachtjes de deur dicht, en Joe bleef blijkbaar op de gang staan. Ik deed net alsof ik sliep, en ze kwamen om me heen staan. Toen voelde ik dat ze me aan het heen en weer schudden waren, en ik verslapte al mijn spieren. John liet me als eerste los toen mijn boek op de grond viel. 'Waarom word ze niet wakker?' 'Denk je dat ze...?' Joe sloop ook de kamer in. Ik keek door mijn wimpers naar hem, en hij knikte terwijl er een glimlach op zijn gezicht kwam. 'Is ze al wakker?' Iedereen draaide zich naar Joe, en ik pakte snel maar stil mijn boek op, en ging weer net zo zitten als toen ze me aan het schudden waren. 'Y'know, being silent for once won't kill you guys.' Ik rekte me uit. Joe hing aan mijn voeteneind de tranen van het lachen van zijn wangen te vegen, terwijl de rest van het team zich als de wiedeweerga achter hem dook. Goed, Ben dook achter Joe, en de rest dook achter Ben, maar toch. Ik keek naar Joe, en ik moest wel lachen. 'Dus, wat doen jullie hier?' John dook op vanachter Ben's rug, en de rest volgde. 'We wouden kijken hoe het ging, maar blijkbaar gaat het prima. David komt wat later.' Ik knikte. En al je het over de duivel hebt, trap je hem op zijn staart. Of in dit geval, voet. Daniel stapte per ongeluk op de linkervoet van zojuist genoemde speler, die net binnen kwam lopen.'Auw!' Joe werkte iedereen de kamer uit en klopte David in het voorbijgaan op zijn schouder. Hij deed de deur achter zich dicht, en David kwam bij me op bed zitten. 'En, heb je de uitslag al?' Ik knikte. 'Nu we het er toch over hebben, kunnen we morgen naar Hokkaido?' Hij keek me verbaasd aan. 'Vast wel, maar mag je dat wel van de dokter?' 'Eeehmmm... Nou, eigenlijk, eh...' 'Niet dus. Ik zal kijken wat ik kan doen, maar dan moeten we vanvond weg.' Hij liep de kamer uit, en toen hij de deur opendeed ving ik een glimp op van Joe, die waarschijnlijk niet kon wachten om te vertellen hoe het team zich had "verstopt".
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top