'Shinsuke! Waar ben je!?' Ik keek naar de oprit, en zag een jongen met bruin haar rennen. 'Shinsuke!' Ik liep naar hem toe. 'Kan ik je helpen?' Hij keek een beetje verbaasd. 'Ja, ik ben een vriend kwijt. Hij is ongeveer zo groot,' hij hield zijn hand nog geen meter boven de grond, 'heeft lichtbruin haar, en een lichtblauwe sportband om zijn hoofd.' 'Zal ik je helpen zoeken,...?' Hij knikte en lachte. 'Ik heet Tenma!' Hij stak zijn hand naar me uit, en ik schudde hem. 'Lyria Queen.' 'Waar kan hij zitten?' Ik liep weer naar binnen. 'Ik weet wel een paar plekjes. Kom maar mee, dan gaan we die eerst even langs.' En bij de tweede plek, het kantoor van het schoolhoofd, vonden we hem. 'Hoe kon je me zo snel vinden?' Tenma gebaarde naar mij. 'Ik had hulp.' Toen ging mijn telefoon af. Ondertussen bleven de twee jongens discussiëren of het nou wel of niet eerlijk was.

Joe: Ik moet je iets vertellen.

Lyria: Yes, sir!

Joe: Heel grappig, kom nou maar. 

Ik stopte mijn telefoon in mijn zak, en pakte een plattegrond. Ik gaf hem aan Tenma, en legde uit hoe ze buiten moesten komen. 'Waarom loop je niet mee?' Ik gebaarde naar de deur. 'Ik heb training, en ik ben al bijna te laat. Jullie vinden het wel.' Ik draaide me om en liep weg. Toen ik twee gangen verwijderd was, was ik al aan het joggen, en toen ik een hoek om ging, botste ik tegen iemand op. We vielen allebei op de grond, en ik voelde een steek door mijn borst heen gaan. Gelukkig heb ik alle medicijnen genomen. 'Sorry, hoor.' Ik stond op, en trok de jongen overeind. Ik liep snel door. Toen ik op het veld aankwam, stond David op me te wachten. 'Waar bleef je nou?' Ik heb een excuus, maar je zult me toch niet geloven.' Hij haalde zijn schouders op.  Joe heeft je nog geen drie minuten geleden geappt, toch? Dat was om te vertellen dat je mee mag doen met de wedstrijden.' Ik moest mezelf dwingen om te glimlachen. 'Tof!' Hij glimlachte ook. 'Komen jullie nog?' hoorde ik Joe roepen. David riep terug dat we eraan kwamen, en ik kleedde me ondertussen in mijn kleedkamer om. 

Timeskip, want er gebeurde helemaal niets interessants tijdens de training

We waren eindelijk klaar met de training, en liepen gezamenlijk naar buiten. Aan het eind van de  oprit stond een busje dat bijzonder veel op het busje leek van Raimon. Erbij stond een volledig elftal met managers, reservespelers en ze kregen een instructie van een... pratende, blauwe beer... We knipperden een paar keer met onze ogen, en een van de meisjes zag ons. Ze kwam naar ons toe gerend. 'Hallo! Ik ben Kinaro! Wie ben jij?' Ik ging een paar stappen achteruit, en ziij een paar stappen vooruit. 'Eeehhh...' 'Kinaro, kom je?' Er kwam een jongen bij staan met donkerblauw haar in een punt. Het kapsel leek op dat van Janus. 'Hm? Wie zijn jullie?' Joe stelde ons één voor één voor. 'Wij zijn het team van Royal Academy. En wie zijn jullie?' Ondertussen kwam het hele team erbij. Een jongen met kort, golvend grijs-bruin haar nam het woord. 'Wij zijn het eerste team van Raimon, tien jaar in de toekomst. Ik ben Shindou Takuto.' Ze stelden zich allemaal voor. Tenma keek me aan. 'Ik ken jou. Jij was dat meisje dat me hielp Shinsuke te vinden!' Ik draaide me naar Joe. 'Ik zéi toch dat ik een  goede reden had dat ik te laat was.' Hij knikte. 'Mogen we tegen jullie spelen? Alsjeblieft?' vroeg Kinaro aan mij. 'Dat moet je aan hem vragen, niet aan mij.' Ik wees met mijn duim naar Joe. 'Tuurlijk, waarom niet?'

We stonden weer op het veld, en we begonnen bijna. De beer was blijkbaar hun coach, maar hij kon er echt helemaal niets van. Net toen de aftrap klonk, verscheen er iemand in het midden. Hij had een schijfje in zijn hand, en toen hij dat omhoog gooide verscheen er een soort van bal. 'Wat doen jullie hier?!' Stomme beer. 'Wij zijn hier om het Royal Academy van deze tijd uit te schakelen. Werk alsjeblieft mee.' Joe gaf antwoord vanaf het goal. 'Waarom zouden we!?' Als jullie het niet vrijwillig doen, dwingen we jullie door middel van het spel waar jullie zo van houden.' Hij schoot onze bal naar het doel, en iedereen werd er door weggeblazen. Ik stond snel op, beet op mijn tanden, en sprintte naar Joe. Ik zou graag zeggen dat ik het schot had teruggevuurd, net zoals bij Zeus, maar dat was niet zo. Ik probeerde het, maar ik werd over het goal heen geblazen, en tegen de tribune. Joe werd tegen het net aangegooid, met de bal in zijn maag. 'Lyria!' David rende naar me toe en hielp me overeind. 'Alles goed?' Ik knikte en we liepen weer naar het veld. Iedereen stond weer overeind, op eigen kracht, of geholpen door het team van Raimon. 'W-wat willen jullie?' vroeg Joe. 'Jullie gaan ons niet uitschakelen.' Het meisje draaide zich om. 'Als jullie ons verslaan, dan doen we het niet.'

We hadden een vreemde mix van onze twee teams. Een aantal spelers van Raimon waren bij Royal gaan spelen.

FW                                        David Samford   Lyria Queen

 MF        Tenma Matsukaze      Shindou Takuto    Nishiki Ryouma    John Bloom  

MF          Ichino Nanasuke    Aoyama Shunsuke     Hamano Kaiji   Daniel Hatch 

DF                                 Kariya Masaki  Ben Simmons      Kirino Ranmaru        

GK                                                             Joseph King

Het zogeheten Protocol Omega had de aftrap. David en ik pakten de bal weer bijna meteen af, gingen naar voren en verloren de bal. 'Lyria, het wordt geen ziekenhuis voor jou dit keer!' Ik keek achterom en knikte. Ondertussen was de verdediging ook op gang gekomen, maar konden ze niets doen. Alleen Joe was nog over, en gelukkig zorgde hij ervoor dat het doel schoon bleef. Wij hadden de aftrap, en zodra het fluitje ging, pasten we ons aan aan de speelstijl van Protocol Omega. Iedereen van Royal rende onmiddellijk naar het andere goal, en samen met David en Daniël deed ik Dreigdriehoek! aangezien Derek niet mee kon doen. Hij hing in het goal binnen no-time. We liepen terug naar onze posities. Toen we er weer stonden en het fluitje was gegaan, stormde de aanvallers van het andere team naar voren, en gingen in een kring om me heen staan.  'Aangezien jij de zwakste schakel bent, zullen we alleen jou breken. De rest laten we met rust. Hoe klinkt dat?' Hij wachtte niet op antwoord, maar schoot meteen op mijn linkerschouder.  De bal kaatste naar een andere speler, en zo ging het door. Uiteindelijk bleek iemand er genoeg van te hebben, want hij hield de bal bij zich, en richtte zich op Joe. Die had de beer bijna in stilte vermoord toen hij hoorde dat hij niet op het veld zou staan, en de beer had dat gelukkig opgemerkt. Dus, om Joe in zijn moordzuchtige bui iets kalmer te houden, mocht hij wel in het goal. De speler vuurde een schot af, Shoot Command 07, en Joe gebruikte zijn Groot Superschild! om de bal tegen te houden. Helaas ging het niet. Hij werd tegen een paal aangegooid, en de bal belandde in het net. 

We waren bijna aan het einde van de tweede helft, en iedereen voelde zich verschrikkelijk. We volgden al lang niet meer de orders van die beer, want die had blijkbaar geen idee wat coachen in hield (goed, ik ook niet, maar zelfs ik weet dat je niet hardop moet zeggen wat het andere team fout doet!). Shindou, Tenma, Nishiki en Kirino hadden allevier iets gebruikt wat ze een Avatar noemden,  maar het hielp nauwelijks. De score was nu: Royal 1, Omega Protocol 10. Joe kon nauwelijks overeind staan, en zag er net zo erg uit als ik me voelde. Er werd weer een schot met een Avatar op hem afgevuurd, en ik ging ervoor staan. Ik blokte het schot net met mijn schouder, en ik voelde een steek door mijn hartstreek gaan. Dat was het laatste wat ik voelde. De bal viel schuin voor me neer, en ik op mijn knieën. Ik viel voorover en kon nog mijn net mijn hoofd opzij draaien, zodat ik niet per ongeluk mijn neus zou breken. Er schoten twee gedachten door mijn hoofd toen het fluitje drie keer klonk. De eerste: We leven nog. De tweede: Niet weer.