Ineens kwam er een voetbal naar beneden gestort, die een grote stofwolk op deed waaien. Ik schermde me af door achter Jack te gaan staan, en uiteindelijk konden we weer wat zien. Er stonden twee jongens op het veld, eentje had een tenue aan met opgerolde mouwen, en de ander met lange mouwen. Mijn oren zaten nog een beetje dicht van de klap met de bal, dus ik hoorde weinig tot niets. Ik hoorde wel dat ze zeiden dat ze van Alius... nog wat waren. Toen ze weg waren, ging Raimon weg om te trainen, en Royal ging hun eigen weg. David, Joe en ik liepen een stuk met elkaar op, en Joe sloeg na een tijdje zijn eigen straat in. Net toen we bij mijn appartement waren begon het te gieten. En niet heel zachtjes, stel je voor! Meteen een hele wolkbreuk, gewoon omdat het kon! We liepen snel naar het afdakje voor mijn flatje, en toen het al een tijdje aan het regenen was, leek er geen eind meer aan te komen. 'Uhmm... Misschien heel rare vraag, maar zullen we maar naar binnen gaan?' Ik gebaarde naar de deur. David knikte, bijna doorweekt en klappertandend van de kou. Ik pakte met bijna gevoelloze/blauwe handen mijn huissleutel en stak hem in het slot. Toen we binnen stapten was het al meteen een stuk warmer. We stapten snel in de lift en al snel waren we in mijn appartement. We stroopten allebei onze jassen uit en ik legde ze over de verwarming. 'Wil je wat drinken?' vroeg ik terwijl David rondkeek en over zijn armen wreef. 'Ja, lekker. Heb je chocolademelk?' Ik lachte. 'Tuurlijk.' Ik liep naar mijn keukentje en keek of ik nog slagroom had. Dat had ik nog genoeg, dus begon ik twee bekers warme chocolademelk te maken. Toen ze eenmaal klaar waren, deed ik er slagroom op, en liep naar mijn woonkamer. David zat op de bank, nog steeds om zich heen te kijken. 'O, dank je, Lyria. Wat is het hier schoon.' Ik glimlachte terwijl ik naast hem ging zitten. 'Yep. Ik ben een kleine cleanfreak.' Het was een hele tijd stil, terwijl het buiten goot van de regen. Op een  gegeven moment hoorden we zelfs onweer, en toen ik op mijn telefoon keek zag ik dat het de hele nacht zo door zou gaan. David keek blijkbaar ook mee over mijn schouder, want: 'Ik ga even mijn ouders bellen dat ik vanavond later kom.' Hij pakte zijn mobiel en toetste zijn thuisnummer in, toen er opeens een hele luide BENG! klonk. 'Zeg maar dat je hier blijft slapen, ik heb nog wel ergens een matras liggen.' Hij dacht daar even over na en knikte toen.

Toen ik David's tijdelijke bed had opgemaakt, zaten we allebei op de bank te kaarten, toen er op de deur werd gebonst. We schrokken ons halfdood en ik liep voorzichtig naar de deur. Ik deed de deur open, en toen viel er een plant naar binnen. Ik zuchtte en zette hem weer op de gang. Ik liep weer naar binnen, en plofte weer op de bank.

Het was al een tijdje stil, en de kaarten lagen onaangeraakt tussen ons in. 'Wat vind jij van die Aliens?' Ik keek naar David. Hij dacht even na. 'Weet ik niet. Ik bedoel, ze hebben Raimon al 3 keer verslagen.' 'Dan moeten ze wel heel sterk zijn, of niet?' Hij knikte. En het was weer stil. Ondertussen onweerde het nog steeds. 'Ik hoop dat ze hier niet komen.' 'Waarom zouden ze? Ze vernietigen toch alleen maar scholen?' 'Ik heb gehoord dat ze ook stukken van Tokyo kunnen vernietigen, en  ik wil niet dat jij daar slachtoffer van word. Je betekent teveel voor me.'Hij bloosde heel licht, en keek weg toen hij naar me aan het praten was. Ik bedacht me dat ik niet wist wat ik moest doen. Dat is me maar één keer overkomen. En dat was toen mijn ouders... 'Gaat alles goed?' Hij keek me recht aan. Ik realiseerde dat ik mijn adem en tranen in hield.Ik ademde diep in, en de tranen begonnen te stromen. 'D-d-dat i-is niet m-meer tegen me g-g-gezegd toen mijn o-ouders... toen ik hier heen verhuisde, e-e-en i-ik w-w-weet niet wat i-ik n-nu moet-t, e-en...' Ineens voelde ik twee armen om me heen, en lag David's hoofd op mijn rechterschouder. 'Rustig maar. Het komt wel goed.' Hij maakte zich weer los, en haalde mijn tranen met zijn duim van mijn wang. Hij legde twee vingers onder mijn kin en...