De opdracht:

Mijn verhaal:

"Blace, flikker toch eens een keer op! Je weet dat ik het haat als je op mijn kamer komt!", roep ik boos. "Ach laat je lieve stiefbroer er toch eens in", zegt hij met een grijns. Hij loopt naar binnen en kijkt van mijn gezicht naar mijn hand. "Wat ben jij nou weer aan het doen?", vraagt hij. "Dat zie je toch" mompel ik. Er verschijnt een nog grotere grijns op zijn gezicht en ik weet waar hij nu aan denkt maar dat kan hij niet maken. Als mijn moeder ziet dat ik met mijn vinger in de Nutellapot zit zou ze me waarschijnlijk vermoorden.

"Wat wil je?", zucht ik. Hij komt dichterbij me staan en fluistert in mijn oor:
"Jou."
Een rilling gaat over mijn hele lichaam en ik begin het warm te krijgen. Snel herstel ik me.
"Blace! Je bent dan wel 18, net als ik, maar je bent mijn fucking stiefbroer!",
Ik hoor voetstappen de trap op gaan en verstop snel de Nutellapot.
"Wat is er allemaal aan de hand?", vraagt mijn moeder die binnenkomt.

"Niks bijzonders, ik was Yasmin gewoon aan het helpen met haar project", zegt Blace zoetlief. Ik rol met mijn ogen. "Wat een schat ben je toch", zegt ze zwijmelend. Dan opeens zegt ze met een kwade stem: "Yasmin, jij mag af en toe best eens wat meer op Blace lijken."
"Hmhm", mompel ik sarcastisch.

Als ik meer op Blace zou lijken zou ze een hartverzakking krijgen. Hij krijgt elk meisje, behandeld ze voor één avond als een prinses en de volgende ochtend: joejoe, you can go now.
Maar daar weet mijn moeder natuurlijk niks van, die ziet hem als de perfecte stiefzoon en mij als de moeilijke dochter. Ik beloof je één ding, mij zal hij niet krijgen.

Ik loop mijn kamer uit en trek mijn jas aan, ik heb even geen zin meer om hier te zijn. Ik bel Dali, mijn beste vriend. Ik ken hem als sinds mijn kleutertijd.
"Heey, zin om even te chillen bij Clare's Tearoom?", vraag ik.
"Jess, I'll be there",

**
Als ik het tentje binnenloop zie ik Dali al zitten op ons favoriete plekje, in een hoek met de lekkerste stoelen. Zuchtend plof ik neer en bestel mijn drankje.
"Dus, vanwaar die zucht?", vraagt Dali.
"Blace natuurlijk", antwoord ik met een vies gezicht. Ik zie Dali's gezicht verstrakken zoals hij altijd doet als ik over Blace praat. Gelukkig heeft hij ook een hekel aan hem.
"Hij kwam op mijn kamer, deed irritant en toen mijn moeder binnenkwam deed hij schijnheilig. Een typische Blace actie dus."
Dali rolt met zijn ogen maar dan worden zijn ogen groot en kijken geschrokken. Achter me hoor ik zware voetstappen en ik raad het al.

"Blace, waarom achtervolg je me?", zeg ik geïrriteerd terwijl ik me omdraai. Ik kijk Blace boos aan en zie dan dat er een nieuw meisje naast hem staat.
"Hey, ben jij zijn nieuwe prooi?", Vraag ik terwijl ik uitdagend naar Blace kijk. "Prooi?" Zegt ze verward. "Oh ja even tellen hoor", ik doe alsof ik tel op mijn vingers. "8,9,10. Ja je bent de 11e van deze maand", zeg ik met een glimlach.

Het meisje kijkt nu boos naar Blace en dan doet ze iets wat ik niet verwacht had: ze geeft Blace een bitchclap waarna ze kwaad wegloopt. Ik moet mijn lach onderdrukken en zie dat Dali ook bijna in lachen uitbarst. "Dali, als ik jou was zou ik me maar inhouden", zegt Blace met een knipoog. Dali wordt rood, ik weet niet of het van woede of van schaamte is. "Ach Blace, hou toch op alsjeblieft. Doe niet zo stom tegen Dali", neem ik het voor hem op.

"I... ik moet maar eens gaan", stamelt Dali. "Nee Da..." probeer ik nog te zeggen maar hij is al opgestaan en loopt weg.
Ik kijk Blace boos aan. "Nou bedankt hè, onze drankjes waren er nog niet eens."
"Dat krijg je ervan als je mijn meisje wegjaagt. Maarja nu kunnen we wel lekker samen naar huis lopen", zegt Blace. Hij komt dichterbij me staan en ik voel mijn lichaamstemperatuur verhogen. Ik moet maar eens een keer een hartig woordje met mijn lichaam gaan spreken.
"Ik loop wel alleen naar huis, hartelijk dank hoor", zeg ik met een nep glimlach.

**
"Blace waar is mijn oplader!", schreeuw ik terwijl ik woedend naar zijn kamer loop. Ik smijt de deur open en hij is zich net aan het omkleden om naar bed te gaan. Langzaam dwalen mijn ogen af naar zijn sixpack. Ik bijt op mijn lip en focus me weer op zijn ogen.
"Mijn oplader alsjeblieft?"
Ik zie mijn oplader op zijn kussen liggen, maar dan zal ik eerst langs hem moeten. Hij is met een uitdagende blik op het bed gaan zitten. Nog steeds zonder shirt.

Geïrriteerd loop ik langs de zijkant van het bed naar zijn kussen. Nu alleen nog voorover buigen en dan...
Blace trekt mijn pols weg waardoor ik voorover val. Ik lig op mijn buik en draai me snel op mijn rug om weer op te staan maar ik ben te laat. Blace pint mijn handen boven mijn hoofd en fluistert: "Mijn vader en jouw moeder zijn weg, de hele nacht."
Ik probeer iets te zeggen maar mijn keel zit dicht. Ik schraap mijn keel. "Mooi, dan kan ik de hele nacht netflix kijken en al het eten stelen" mompel ik zacht.

Blace bijt op zijn lip. "Ik dacht aan iets anders, dat neflix vind ik een goed idee maar misschien moeten we er chill aan toevoegen? Netflix and chill?", vraagt hij verleidelijk. Ik schud met mijn hoofd. "N...neh."
Hij begint me zoentjes in mijn nek te geven. Ik wil tegenstribbelen maar ook weer niet. "Geef je maar over", mompelt Blace.
Ik bijt op mijn lip en zie dat hij ernaar kijkt. Dan kijkt hij me in mijn ogen aan en buigt zich naar me toe. Zijn zachte lippen raken de mijne en ik voel mijn lichaam verslappen. Ik voel een enorme hitte in mijn lichaam die verlangt naar meer.

Nee Yasmin, waar denk je dat je mee bezig bent? Waar is die belofte van je gebleven? Ik kan mijn ogen niet geloven, hoe heb ik dit ooit laten gebeuren? Ik stop de zoen waardoor Blace even in schok is. Ik pak mijn kans, duwk hem weg en loop met de oplader in mijn hand zijn kamer uit en draai me nog één keer om.

"Bedankt voor de oplader."

Ik loop terug naar mijn kamer, stop mijn telefoon in de oplader en plof neer op het bed. Netflix filmpje erbij en het leven is compleet. The kissing booth opnieuw kijken is nooit een probleem.

**
Zodra de film is afgelopen merk ik wat rare geluiden op. Ze komen vanuit Blace zijn kamer. Ik doe mijn oortjes in en zet muziek op maar blijf de zware stem erdoorheen horen. "Shut upppp", mompel ik geïrriteerd. Ik zet het geluid harder en harder maar de stemmen blijven het geluid overheersen.
Boos sta ik op en ik stamp naar Blace's kamer.
Ik hoor de stem van Blace en nog een andere lage stem. Dat meisje moet een flink lage stem hebben.

Ik klop op de deur maar krijg geen reactie. Zuchtend open ik de deur. "Kunnen jullie even stil zijn?" Het is pikkedonker dus ik zie niks. Geen antwoord. Ik knip het licht aan. "Ik vroeg kun..." ik maak mijn zin niet af en sta daar stil. Mijn lichaam lijkt verlamd, ik kan niet bewegen en niet wegkijken. Met een geschokte blik kijk ik hun aan, van de een naar de ander.

"Dali?..."