Ik deed mee aan een andere wedstrijd en heb daar één verhaal voor geschreven. Ik zal jullie deze laten zien:

Hij kijkt me aan met een rare twinkeling in zijn ogen. Ik kijk naar de grond maar ik voel zijn ogen op me branden. Josie wanneer kom je nou terug.

Hij komt dichterbij me staan en legt zijn hand op mijn wang.
Haal. Die. Godverdomme. Super. Mega. Zachte. Hand. Daar. Weg.

Hij kijkt me diep in mijn ogen aan en het lukt me niet. Het lukt me niet om mijn ogen af te wenden. Die oceaanblauwe ogen met dat ravenzwarte haar.

''Hey guys! Ik heb mijn sandwiches hoor! Ik had toch zo'n honger, maar echt pfff'', Zegt Josie die net komt aangelopen.

Blake trekt haar naar zich toe en zoent haar uitgebreid alsof er niets aan de hand was. Ik sta er nep glimlachend tegenover. Het doet je niks Delilah. Gewoon weg kijken. Je voelt niks voor hem weet je nog?

Niks.

Josie staat met haar rug naar me toe waardoor ik Blake's gezicht kan zien. Hij opent zijn ogen en geeft mij een knipoog zonder dat Josie het merkt. Ik voel me warm worden vanbinnen maar druk het weg.

Met grote ogen kijk ik hem aan en draai me om. Volgensmij sta ik alleen maar in de weg. Ik loop een random winkel in en doe alsof ik dingen bekijk.

''Hallooo, goedendag madame", Zegt een irritante medewerker die behoorlijk stoned lijkt. Ik geef hem een boze blik als tip, maar hij begrijpt het niet en gaat door.
''Vandaag, hebben we speciaal voor u, mijn mooie vrouw, een super te gekke aanbieding.''

''Sorry ik ben niet geïnteresseerd, ik kijk zelf wel verder", Antwoord ik lichtelijk geïrriteerd. Na een paar seconden komt hij terug met een skippybal.
''Dit.... dit is iets voor u. Dit is geweldig. Echt iets voor u. Ik zou het kopen. Zal ik er alvast mee naar de balie gaan? Ja dat doe ik. Tot zo!''

''Alsjeblieft! Rot op! Ik wil die stomme skippybal van je helemaal niet!'', Schreeuw ik. De jongen trekt zijn neus op en maakt een onderkin.
''Hm, oke, sorry hoor.''

Ik draai me geërgerd om en wil  weglopen maar bots dan tegen iemand op.

Blake...

''Waar is Josie?'', Vraag ik met mijn ogen naar de grond gericht. Kijk hem niet in de ogen.

Hij tilt mijn kin op. ''Waarom kijk je me toch nooit aan?'' Vraagt hij. Ik ontwijk zijn blik door langs hem heen te kijken. ''Gewoon. Ik vind je ogen lelijk.''

Er verschijnt een grijns op zijn gezicht.
''Dus we gaan het zo spelen hè?'' Voor ik het weet heeft hij me naar een hoekje van de winkel geduwd. Hij pint mijn armen boven mijn hoofd.

''Ik vind je haar lelijk.
Ik vind je sproetjes lelijk,
en....''
Zijn vinger gaat naar mijn lippen.

''Ik vind je lippen lelijk.''