'Saving her was not a coincidence. But it's a destiny. History repeat it self in its own way but he can't defeat him. Ipaglalaban niya ang babaeng ito na nagbigay kulay at kasiyahan sa mundo niya'. Bulong ng isip ni Zeljko while he's busy driving a car.

Maluha-luha na naman si Zeljko dahil sa ala-alang iyon pero mas nag-aalala siya para sa dalagang katabi niya. Zeljko really hate the fact na siya ang batang babae, si Mairi ang bata sa bahay na iyon. D*mn it! Bakit hindi niya nakilala ito. Oo masyado naman impossible na makilala niya si Mairi dahil eight years old siya ng panahon na yon at halos baby pa si Mairi that time. She can't even say her name that time.

"Baby okay ka lang?" Kumilos ang dalaga kaya sinubukan niya'ng kausapin but she choose to be silent at nirerespito niya naman iyon. Ihahatid niya ito sa bahay nang ligtas. She cared for her a lot. Kaya pala noong unang pagkikita nila ay parang isang tadhana. Noong una pa naman talaga ay may nararamdaman na siya sa dalaga dahil masyadong kakaiba ito sa lahat. Lalo nang malaman ni Zeljko na orphan ito ay mas lalo niya pa'ng gusto'ng mapalapit dito.

Hanggang sa hindi niya na kaya'ng burahin sa isip niya si Mairi at ngayon na nalaman niya ang katotohanan mas lalo pa'ng lumalim ang naramdaman niya para sa dalaga. She's the kid na matagal niya nang hinahanap na akala niya ay naglaho na nang tuluyan but the destiny played people's life. It's unpredictable.

Natatakot si Zeljko sa mga susunod na issue na kailangang buksan pero masaya siya dahil natagpuan niya ang matagal niya ng hinahanap. Araw-araw siya'ng nakamasid sa bahay na iyon kung may bata sa loob or may tao pero wala. Naglaho na para'ng bula and now he's with her. Sharing happiness together, sharing love together pero mukhang mauudlot ng maaga ang masasayang pagsasama nila. Nakatadhana na magkatagpo ulit sila at hihintayin niya ang desisyon ni Mairi kapag nalaman nito ang totoo'ng pangyayari na kung pwedi lang ay ibabaon na lang sa limot pero may karapatan si Mairi na malaman ang totoo.

"Leave me alone." Isang salita ang pinakawalan ng dalaga pagkapasok pa lang nila sa bahay nito. Hinayan niya na sumunod sa kanya si Zeljko paakyat sa bahay niya. Walang gaputok man na pagtutol mula kay Zeljko. He understand her, her situation at alam niya na mangyayari ang bagay na ito.

"Can we talk? Before I leave." Hirit ng binata.

"No. I don't want to talk. Leave me without words. This is enough." Walang emosyon na saad ni Mairi habang nakatalikod siya kay Zeljko na nasa pintuan.

"Aalis na ako. Take care always. Please." Zeljko can't resist his feelings, kahit alam niya na wala na siyang karapatan dahil guilty siya. He is guilty because of his dad. Pero hindi niya mapigilan ang sarili at lakas-loob niya pa rin na niyakap si Mairi mula sa likod while saying his goodbye.

"I'm deeply sorry." He added then he walk away. Mainit na luha ang tanging isinagot ni Mairi sa mga sinabi ng binata. That sorry was a big impact for her. It confirmed na siya nga ang batang lalaki na nagbibigay sa kanya ng foods and that man was his dad. She is so disappointed with her self. Pagod siya kahit wala naman siya'ng ginawa. Tumuloy siya sa kwarto at dahan-dahang nahiga sa kama niya at ipinikit ang mata. She wants to be alone again.

"Sobra'ng lupit nang tadhana sa sa'yo Mairi." She whispered herself alone. Then she cry. She cry outloud. She's planning to cry until evening, overnight.

Si Zeljko naman ay sa restobar pumunta kung saan nagtatrabaho si Mairi. Kakausapin niya sana ang kaibigan niya'ng si Gabriel tungkol kay Mairi ngunit wala daw ito sabi ng guard doon. Maaga pa kaya hindi pa bukas ang restobar kaya ang ginawa ni Zeljko ay naghanap ng lugar na matutuluyan dahil sobrang pagod niya na rin sa araw na iyon.

He can't handle the situation between him and Mairi. Masyado siya'ng nilamon nang kasiyahan dahil sa dalaga kaya depress ang napala niya ngayon. Pero alam niya naman na lilipas din ang issue, lalamig din ang mga ulo at makakalimutan ang nakaraan pero hindi niya sigurado kung kelan.

"Leave me alone," Paulit-ulit na sumasagi sa isip ng binata ang mapaklang salita na iyon mula kay Mairi. 'Paano ko siya iiwan ng ganoon lang? Hindi ko siya magagawang pabayaan o kalimutan man dahil siya na ang mundo ko ngayon. Gagawa ako ng paraan para humilom ulit ang sugat sa puso niya na kadugo ko ang may kagagawan. Ang sarili ko'ng ama.' Nasuntok niya ang manibela dahil sa isang tao na sisira ng kaligayahan niya ulit. Siya ang may kasalanan ng lahat. Siya ang may pagkukulang. He is the worst father I've ever met!

'Ang pinaka masakit at hindi ko nakikinita ay ang gigising ako bukas na wala na siya sa tabi ko.' Hindi alam ni Zeljko kung saan patungo ang sasakyan na kanyang minamaneho. He is in pain. Hilam sa luha ang kanya'ng mga mata. Halos isang oras niya'ng ginugol ang sarili sa pagmamaneho ng sasakyan hanggang sa matunton ang lugar na hinahanap. Nagpark siya at agad na pumasok sa lobby ng malaking condominium na nakatirik sa ortigas malapit sa Megamall. Sumakay ng elevator at pinindot ang palapag na sadya niya.

Kumikirot ang ulo ni Zeljko, nahihilo siya kaya kailangan niya na agad makarating sa unit na sadya niya. At ilang segundo ay huminto na ang elevator, lumabas siya naglakad, nilampasan ang dalawang pinto at nagdoorbell sa pangatlo. Dalawa'ng pindot ngunit wala pa ring sumasagot. Wala rin ba'ng tao? Kung kailan naman kailangan niya ang mga ito saka naman wala. Bumalik na lang kaya siya kay Mairi? Dahil alam niya'ng kailangan siya nito ngunit nahihiya siya na humarap muna sa dalaga.

"Sino yan." Isang matinis at kalmado'ng tinig ang narinig niya mula sa loob habang binubuksan ang pinto.

"A-ako 'to, Mom--" Zeljko's mom was startled, she hug her son and let him in. Hindi siya makapaniwala kung totoo ba ang nasa harapan niya.

"Oh my God! Son, my son. How are you? Teka, namumutla ka. May problema ba?" Sunod-sunod na tanong ng Mommy ni Zeljko na nag-aalala. Miss Gerona Montani, ang presidente ng Montess University.

"Okay lang po ako, mom." Zeljko embrace her mom at ramdam niya naman na hinahaplos ang likod niya ng kanyang ina. He feel calm atleast. "Sit down, kukuha ako nang maiinom, wait for me son." Her mom was so happy seeing him pero wala ito'ng kaalam-alam sa balita'ng dala niya. Bumalik ang kanyang ina na may dala-dalang tubig, kinuha ni Zeljko ang baso at ininom lahat ng laman saka inilapag sa glass table. Her mom sitting beside him.

"I'm sorry, Mom..." Basag ang boses ni Zeljko, naawa siya sa kanyang ina dahil tiniis niya ito ng ilang taon bago siya magpakita.

"Wala ka naman kasalanan, hindi mo kailangang magsorry sa akin anak." Nababakas ang kalungkutan sa mukha ni Miss Gerona habang kausap ang anak niya na matagal ng hindi nagpapakita sa kanya. Kahit siya ang presidente ng university na pinapasukan ni Zeljko ay ilap na ilap siya dito. Tanging credit card lang ang nag-uugnay sa kanilang mag-ina, doon niya ibinibigay ang financial support niya para kay Zeljko since grade seven.

"Hindi ako nakinig sainyo, akala ko kayo ang may pagkukulang sa pamilya natin pero hindi pala... Mali pala ako. Ngayon alam ko na ang puno't-dulo ng lahat." Nakayuko si Zeljko habang saysay ang mga saloobin.

"How did you know? Nagpakita na ba saiyo ang daddy mo, bumalik na siya?" Gerona was curious pero umiling-iling si Zeljko.

"It happen na nakilala ko ang bata. That innocent kid na inabuso niya--"

"Pero," Putol ng kanyang mommy. "She's gone right? Naglaho siya at hindi na nakita pa?" Tanong ng kanyang mommy na may tinig pag-aalala at awa sa bata.

"We encountered not once. S-she's my girlfriend mom." Garagal ang boses ni Zeljko habang nagcoconfess sa kanyang ina at hindi niya napigilan ang luha na kanina pa nagbabadya. "Oh my God, son. Totoo ba ang naririnig ko? Kasalanan ito ng magaling mo'ng ama. Hindi niya naisip na ang pinaggagawa niya ay ikaw ang haharap ng kahihiyan. He is so irresponsible. Dapat nakulong siya eh. Hindi sana siya nakatakas ng bansa." Nanggagalaiti man ang kanyang mommy ay kalmado pa rin magsalita. "Paano mo siya nakilala?" Dagdag tanong niya pa. Hindi rin makapaniwala ito sa nangyayari. "But, she's a kid that time, ilang taon pa lang siya ngayon?" She added a question.

"It's a long story but it happened na dinala ko siya sa bahay natin sa Imus then she saw her old house." He shortly explain.

"That's why, hindi natin pwedi imanipulate ang tadhana dahil gagawa at gagawa 'yan ng paraan para durugin tayo na mga taong nakagawa ng mali. Nag-aaral ba siya? H0w old is she ?." Her mom.

"She's nineteen and one of your students in Montess." Nanlaki ang mga mata ni Miss Gerona dahil sa nalaman pero imbes na punain ang kalagayan ng bata ay wala siya'ng naging komento, halata naman na mabait ito'ng tao kahit pa sinasabi sa university na masungit.

"Tell me more," Interesado ang kanya'ng mommy at kahit paano ay kumalma si Zeljko at nabawasan ang bigat sa dibdib.

"Nakilala rin siya ni Jurius. They are close, friends as well. Isa siya na nakatanggap nang scholarship sa university and a member of sorority." He explain to his mom na hindi na rin maipinta ang mukha. Inaalala niya ang mga pag-uusap nila ni Jurius.

"That girl in hospital?! Ms. Ellison?"

"Yes, mom." He confirmed.

"Pero, sabi mo girlfriend mo siya tapos inalagaan siya ni Jurius ng ilang araw. Ano ba'ng nangyayari? Alam ba ito ng kapatid mo?."

"Hindi po." He replied. "She's innocent mom. She stayed in orphanage until grade 12."

"Ohh poor girl. I want to meet her, can I? We need to apology in behalf of your evil father. Bring me to her, kakausapin ko siya" Her mom with eagerness to meet Mairi.

"She's in pain right now, kinausap niya ako na gusto niya mapag-isa. Huwag muna ngayon mom. She's enduring alone her pain and wound created by dad and her dad." Malungkot na pagpigil niya sa kanyang ina. Tumango na lang ito dahil alam niya naman ang sitwasyon.

"Nasaan nga po pala si Jurius?" He remembered his half-brother.

"Nagpaalam iyon kasama si Kairi at Laarni. Mayroon daw sila'ng summer party sa white house ng pinsan niya." That house who brings bad luck to Mairi. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Zeljko. Hindi pwedi. Hindi maari. Iyon siguro ang dahilan kaya madaming chat sa kanya si Laarni kagabi.

"Mom, I need to go." Paalam niya.

"Pero minsan ka lang dumalaw sa'kin, okay, okay I got it. Mag-iingat ka, bumalik ka dito sa bahay, welcome ka dito alam mo 'yan." Her mom smiled on him. Naging dahilan ito kaya nahimasmasan si Zeljko. For God sake, he is a lawyer. Hindi naman siya ang may kasalanan kay Mairi eh, bakit hahayaan niya na mag-isa ito sa bahay niya. He needs to rush dahil baka mapahamak na naman ang mahal niya at hindi niya na hahayaang maulit pa ang mga nakaraan na iyon. He loves her more than his life kaya titiisin niya ang lahat para lang maging okay ulit ang girlfriend niya.

Z