Jurius kissed her without her consent, Mairi starled to his moves hindi man lang siya nakapalag, kahit ang tumanggi ay hindi niya nagawa pero bakit biglang pumasok sa isip niya si Zeljko. Jurius isn't good as him. ‘Oh my God Mairi, why comparing them.’ Saway ng isip ni Mairi. She felt guilt this moment. Ano ba nangyayari sa kanya, hindi naman siya ganito dati. She felt guilt towards Zeljko. Para ba’ng nakagawa siya ng malaking kasalanan sa lalaki na iyon. Hindi naman sila, bakit bigla niya ito’ng naisip.

“Are you okay?.” Jurius awake her. Tulala na pala siya. Titig na titig ito sa kanya. Nagsusumamo ang mga mata pero umiwas lang ng tingin si Mairi.

“I’m sorry. Hindi ko sasabihin na hindi ko sinasadya. Sorry dahil nabigla ka sa kapangahasan ko. Why I feel this way. The aftermath is flooding into the point that I can't really fucking handle my self in front of you.” Jurius whispered but no feelings of regrets. Naiintindihan naman ni Mairi ang ibig sabihin nito dahil kahit siya hindi niya nagawa’ng itulak si Jurius. Maybe because she is so thirsty of love.

“I’m worried about my self.” He added. Hindi naman agad naintindihan ni Mairi kaya nagtanong ito.

“What? Why? Are you sick?.” Sunod-sunod na tanong ng dalaga na gusto’ng hawakan ang noo ni Jurius pero nagpipigil lang siya.

“I’m worried because I think. I can’t live without you.” Haha natawa si Mairi at natutop ang bibig. Hindi siya ready sa mga banat nito, akala niya kung ano na ang nararamdaman ng kaharap niya.

“Stop it. Nag-eenjoy ako sa malamig na hangin dito. You ruin it. Lalagnatin ata ako sa ka-kornihan mo.” Mairi joked but half of it was leal. She feel uneasy.

“It’s okay kung hindi ka maniniwala or hindi mo seseryusuhin ang sinabi ko. I just want to tell you that I lke you since the day I met you.” He repeated it. Hindi tuloy malaman ni Mairi kung ano’ng gagawin at iisipin. Is he proposing her?. This place was so perfect but...

“You’ll know from the very start na hindi ko masusuklian ang nararamdaman mo. I need to find myself bago ako tatanggap ng iba’ng tao. Alam mo naman ang ibig ko sabihin so please.” It’s Mairi na nakikiusap ng maayos dahil ayaw niya rin na isipin ni Jurius na masyado siya’ng nagmamaganda at feeling artista.

“I’m not pressuring you. I’m sorry gusto ko lang maging totoo.” He stated.

No need to be sorry for your true feelings. You'll never force yourself to feel that way. That's understandable. Hindi naman siya galit pero sana nagpaalam man lang hindi ’yong ginugulat siya e’ bigla na lang sumusulpot. Paano kung dala niya ang baril niya e’ di bulagta sana ang mapangahas na ito sa harapan niya.

‘I envied.’ Sa isip ni Mairi habang nagkakasiyahan ang tatlong magkakaibigan na nakadungaw sa ibaba habang may itinuturo si Kairi na kung ano. Sa school hindi sila nag-uusap-usap ng ganito. Pero kapag walang ibang tao ay sobrang saya nila tingnan. They are close to each other na tanging si Mairi lang ang nakakakita.

‘Did I really belong here?’. Tanong ni Mairi ulit sa sarili niya. In her teenage life bakit pati ang mababait na kaibigan ay ipinagkait sa kanya? Hindi siya nakatagpo kagaya nang tatlong ito. Kahit mayaman sila ay hindi niya maramdaman na hindi siya nababagay makihalobilo sa kanila. Maybe it just because her new friends was genuinely like her. She admitted before na nahihirapan talaga siya magtiwala sa ibang tao. Umiiwas siya sa mga ito dahil takot siya maiwan hindi lang takot may phobia na siya na maiwan ulit kaya hindi niya magawa na magtiwala noon pero ngayon, kahit na hirap ay nagagawa niya na magtiwala at magpahalaga ng tao.

‘This is true happiness.’ She's lucky to met them. Especially Laarni, mabuti siyang kaibigan at wala man lang makita si Mairi na worst side maliban na lang sa super kulit nito lalo na kapag nagyayaya magroadtrip, gumala talagang hindi humihinto hanggat hindi siya pumapayag na sumama. Ramdam din ni Mairi na pinapahalagahan siya ng kaibigan niya kaya ang sukli niya ay pakisamahan ito ng maayos, magpakatotoo at ipakita kung ano siya. Dahil lahat naman tanggap ng kaibiagan niya.

“Hey! Bakit hindi maipinta ang mukha mo?.” Pukaw sa kanya ni Laarni, nilapitan siya at naiwan naman sila Kairi at Jurius na nakaupo sa balusters ng terrace.

“I’ve realize that I am so lucky yo have you.” Mairi can't stop but to expressed her feelings.

“Hala, bakit mag paganyan kana Riri? Don't make me think huh. Balak mo na iwanan ako? Aalis ka? Bakit? May nagawa ba ako na hindi mo gusto?.” Sunod-sunod na tanong nito.

“Hindi. A simple way of saying thank you for everything. You are a big help for me.” She stated.

“Baliw! Wala ’yon. Ako ang dapat magsabi niyan e’, thank you for coming into my life the madami ako’ng natutunan sa’yo. And now that I found you... I feel not alone.” There was a tacit feelings between them always, Mairi curve her eyebrows then they both laugh. Laarni was sweet and funny kaya nawiwili rin si Mairi sa company nito.

“Come her guys!.” Napalingon ang dalawa’ng binata sa kanila kaya niyaya na lang ito ni Laarni. “Let’s take a groupie!.” Laarni ordered them at sabay naman lumapit sila Kairi at Jurius. “Say cheese!.” Giit pa ni Laarni.

“This is perfect.” Saad ulit ni Laarni pagkatapos ng ilang photo shots nila.

“I need to go home. May trabaho pa ako mamaya e’ almost 2 p.m. na baka ma'late na naman ako sa trabaho ko.” Mairi talking to her best friend.

“Maaga pa naman. Sayang naman. Mamaya na saglit. I promise you na hindi ka mali'late.” Itinaas pa ni Laarni ang dalawang kamay niya but..

“Me too I need to go home early. Uuwi ako sa condo. Mom called.” Giit rin ni Jurius sabay iwas ng tingin sa dalawang kaibigan dahil sigurado na aasarin siya ng mga ito.

“Dami mo alam Jiu. Dapat sinabi mo. Tara Mairi mauna na tayo, hatid na kita. Ganyan dapat.” Kairi teasing him at sabay talikod naman si Jurius dahil nahihiya kay Mairi. “Sige na. Isabay mo na si Mairi dahil mamaya pa ako uuwi. I need to wait the caretaker here bago bumaba ng Manila.” Laarni suggested and ordered to Jurius.

“Let’s go.” Niyaya ni Jurius si Mairi na hindi man lang tumanggi. She knows na safe naman siya kasama ang lalaki’ng ito, nag-aalala lang siya dahil baka tanggalin na siya sa trabaho ng boss niya. Ilang beses na siya absent at laging late.

“Are you okay?.” Tanong ni Jurius sa dalaga dahil kanina pa wala’ng imik. Malapit na sila’ng Dasmariñas Cavite kaya si Jurius na ang bumasag ng katahimikan nila’ng dalawa.

“Oo naman okay lang ako.” She replied.

“Ako hindi. Nagugutom ako.” Sambit ni Jurius na naging dahilan kaya napalingon si Mairi. “Kain tayo. Saan mo gusto?.” He added while asking her.

“I don’t know this place. Kaya it’s up to you, anything will be fine.” Mairi stated.

“My bad. I mean, ano gusto mo kainin?.” Hirit pa ni Jurius na patuloy pa rin sa pagdrive.

“I’m full. Coffee will do.” She shortly says.

“Okay then.” Pero sa halip na huminto si Jurius sa mga coffee shop ay binilisan nito ang pagdrive na may naiisip na lugar kung saan niya dadalhin si Mairi. Hindi pa naman ito gutom kaya pinagpatuloy niya na lang ang pagdrive. Then a few miles away inihinto niya ang sasakyan sa isang lumang restaurant sa kahabaan ng highway.

“Where are we?.” Hindi napansin ni Jurius na nakaidlip na pala si Mairi.

“Imus.” He smiled. “Tara kain tayo. Huling restaurant ito bago tayo mag exit ng Imus.” He shared at hindi na umimik si Mairi. Sinipat niya na lang ang suot na relo saka bumaba ng sasakyan. Hindi niya na hinintay si Jurius na pagbuksan siya kahit alam niya na iyon ang nasa isip nito. “Tara.” It’s Jurius.

“This is the best restaurants in Imus.” Jurius stated. “No allergic in seafoods?.” He added a question. Umiling-iling lang si Mairi. Actually favorite niya rin ang seafoods eh. Lalo na ’yong hipon na malalaki, sarap sa sinigang ’yon. Naghanap sila ng mauupuan sa gilid lang, katabi ng bintana para mahangin. Around 3 p.m. hindi alam ni Mairi kung lunch or dinner. Basta kakain sila. Jurius order a lot. “Let’s eat.” He smiled and said.

Monday morning. Sharmane stared at her like she's going to eat her. Ano ba problema na’ng babae’ng ito, bigla na lang hinarangan si Mairi at kinaladkad sa loob ng Greenhouse.

“We saw your picture with Jurius.“ Sharmane gazed to Mairi, wala’ng ginawa ang huli kundi ang yumuko na lang. She don't know what's her issue about the picture na ikinakagalit ni Sharmane. Bigla na lang siya hahablutin ng mga ito. Hindi siya nakapag-prepare.

“How very easy in this world to be strong.” Proud na sabi ni Gwyneth sa kaibiga’ng si Sharmane. “Titig mo pa lang girl napapayuko na siya e’ takot naman pala hindi niya inaalam kung ano’ng consequences ang naghihintay sa kanya sa pagsama-sama niya sa boyfriend mo.” Maarti’ng sabi ni Gwyneth. ‘Huh? Boyfriend ni Sharmane si Jurius? Hindi siya inform.’ Sa isip ni Mairi. ‘Or hindi inform si Jurius na may girlfriend pala siya.’ Naglalaro sa isip ni Mairi ngunit hanggang sa isip niya lang iyon.

“Mahina ka naman pala tapos sumali-sali ka pa ng Sorority namin. Akala ko ba matapang ka. Ni hindi ka man lang tuminag sa bigayan ng pads. Tapos ngayon para kang pusa sa harapan ng Tigre.” Wala man lang naintindihan si Mairi sa sinasabi nito. Ang nasa isip niya ay hindi niya papatulan ang mga ito dahil mga isip bata at madudumihan lang ang pangalan niya though kaya niya naman sana lumaban.

“Baka nagkukunwari lang ’yan para ipagtanggol na naman siya ni Jurius. May pinapakain ata ang babae’ng ’yan sa boyfriend mo e.” Sakit sa tainga ang  boses ni Gwyneth. Talagang una pa lang hindi na maganda ang pakiramdam niya sa mga ito.

“I’m sorry pero hindi ko talaga alam ang kasalanan ko sainyo.” She timidly speaking and feel apologetic kahit ang isip niya ay iba ang sinisigaw. She wants to smack them and break their neck but she need to be calm for the sake of her future.

“Sorry?! Halika nga ka dito!.” Biglang sinabunatan ni Sharmane ang buhok niya at itinulak pa si Mairi sa lapag na naging sanhi ng pagkaluhod nita at pagkasugat ng tuhod. Gusto niya na’ng bumangon at  gumanti pero wala rin naman siya’ng mapapala. Wala siya’ng laban sa mga ito kung sa backer at pera ang usapan. Pwedi pa siya patalsikin sa university kung sakali na madehado ang mga ito. Kaya h’wag na lang, may oras din para sa bagay na iyon. In her mind.

“Sis! Your practice paid off.” Cheers pa ni Gwyneth sa kaibigan niya’ng bulok ang ugali and Sharmane lifts head up lumapit kay Mairi na nakapamewang pa. “Bitch! Hindi mo alam kung sino ang kinakalaban mo! Ilugar mo ang sarili mo girl. Malandi ka.! Hindi ka nababagay sa school na ito!.” Sharmane derided her not knowing she's describing herself.

Napaluha si Mairi sa hapdi ng sugat sa dalawang tuhod niya. Hindi sa masasakit na salita’ng natanggap niya mula sa mga matalim na bibig nito. She’s mad at the same time pinipigilan niya lang ang sarili niya  but in her mind halos patayin niya na ang mga ito. She don't want people step on her dahil hindi siya nasanay na pinapakialaman ng iba’ng tao. She grew up alone but fearless and now she need to be calm. She need to finish her study without ruining her name because of this female jinx who trying to interfere her peaceful life.