Aeickel's P.O.V

Sa sobrang gulat ko sa sinabi niya ay nagamit ko na ang pwersa ko na talagang mayroon ako upang makaalis sa ibabaw niya.

"Stop fucking kidding me!" Bulyaw ko sa kanya at sa galit ko ay bigla na lamang siyang tumawa ng malakas. This is the vry first time I saw him laugh.

"Look at your face," at napahawak pa siya sa tyan niya sa kakatawa. "Did you really believe that? We're both male for fuck's sake!"

Gustong gusto ko siyang iheadbutt dahil sa ginawa niyang ito sa akin. No one dares messing with me, for I will easily slit off their tongues. Sila Flame at Scorpio lang talaga ang malakas ang tama sa ulo na nakakagawa no'n.

"That's not a really good joke, Sir. Aalis na po ako." Pagpapaalam ko.

"Okay, I'm sorry. You may go," sagot niya naman at hilong tumayo sa sofa saka naglakad patungo sa kwarto niya.

Kalmado akong lumabas ng condo unit niya at inayos ang nagusot kong damit.

I'm not hypocrite. The truth is, for that instance I did really wished that he remembers me... the woman he married two years ago. But no, I don't feel anything towards him. I don't even have an idea about his mysterious personality.

NANG marating ko ang condo ko ay napataas ang kilay ko dahil nandoon si Royze at naghihintay sa harapan ng pintuan ko.

"What are you doing here?" Tanong ko saka nagsimulang maglakad papalapit sa kanya.

"We need to talk," sagot naman nito.

Tinapunan ko lamang siya ng isang emosyong tingin bago ko binuksan ang condo unit ko. "Get inside."

Hindi na ako natatakot na makita niya ang mga larawan namin ni Leickel dito dahil alam kong alam na niya kung sino ako. This man seems to be so interested in me, or is it for another reason?

"Tama ba ako ng hinala sa'yo?" Hindi pa siya nakakaupo sa sofa ay binanatan na agad niya ako ng katanungan.

I smirked straight to his face and sat down in my sofa with my boyish way of sitting. "Hinala lang ba talaga?"

"I tried digging a lot of things about you but there's no enough data. I barely got your condo unit's address after digging for almost two years."

"Then walang silbi ang mga hinire mo," sagot ko at tinignan siya direkta sa mata. "Whoever you hired to investigate me will never get enough information."

"If you're that confident, you must be influential?" He asked.

"I am not just merely influential, Royze Kael Villafranca," pagbigkas ko ng buo sa pangalan nito. "You're a former professor at West Windle University. Your girlfriend Aira Franco broke up with you two years ago because she saw you making out with random stranger in the street. Since then you never had any serious relationship."

Kitang kita ko ang gulat sa mukha niya. "H--How did you know all of that?"

"You're not that good in hiding your files, Sir." I told him as I grinned.

"You're not good either," saka niya tinuon ang mata niya sa larawan namin ni Leickel na magkasama. "You are her twin sister, so why are you hiding your beautiful face in a man's character?"

"Did you really think that I let you in not knowing that you might see those photos? I showed it to you for a purpose."

"Are you a spy? Pababagsakin mo ba ang kompanya ni Nigel? Missy if that's what you are thinking--"

"Mayaman ako, higit pa sa kompanya ni Nigel ang kaya kong pabagsakin kung nanaisin ko, but luckily, I'm not into business," putol ko dito.

"Kung gayon, anong pakay mo?"

"It is not for you to know Royze, and it is not my story to tell. My job is to keep you all protected, and I am hoping that you will never be an obstacle or hindrance in what I do," saka ko siya tinaliman ng tingin. "Because if you do, I will not think twice to kill you."

Nakita ko na tila nahintakutan siya sa sinabi ko ngunit pinanatili niya ang ayos ng tindig niya upang hindi ko iyon mahalata. Too bad, I'm good at reading a very very very small gesture.

"If you're here to protect us, then you wouldn't dare lay a finger to me," he said proudly.

"I just said na proprotektahan ko kayo, iyon ay dahil lagi niyong kasama si Nigel, but if you became an obstacle to overcome, I won't hesitate removing you from this not-so-awesome world," sagot ko sa kanya. Wala lang mababakas na pag-aalinalangan sa tono ko. Dahil kapag sinabi ko, ay sinabi ko.

"You're truly frightening gaya ng nasabi ng imbestigador ko."

"I'm not just frightening Royze, I can even fold you into ten right at this moment if you wish me to," wila ko na ikinatawa naman nito ng payak.

"Fine. I will leave you all alone, just don't hurt Nigel nor fall in love with him. I am begging you, I don't want my brother to fall for a Freezell again, then get hurt. It will be too much to handle. He may be strong, but he's fragile." Litanya nito sa akin na tanging tango lamang ang sinagot ko.

Falling in love is the very least thing I want to do.

"BRING me all the documents that need to be sign asap," tinig mula sa intercom.

"Noted," sagot ko saka inayos na ang mga papeles na kailangan niya.

Kumatok lang ako ng tatlong beses bago ko binuksan ang pinto. Tutok na tutok lamang siya sa laptop niya.

"This is what you asked for, Sir." Ibinitaw ko ang mga papeles sa table niya. Akma na akong aalis nang bigla siyang magsalita.

"Did I tell you to leave?" Nice. He and his stupid temper.

"But you didn't ask me to stay either," hindi ko napigilang sagot ko. I am not born to be conquered, I am born to do the opposite.

"Can you just fucking stay if I didn't ask you to leave!?" Hindi nalang ako sumagot at naupo nalang sa sofa sa loob ng opisina niya para lamang hindi na humaba ang diskosyunan namin.

"Ano po bang ipagagawa niyo?" Tanong ko na lamang.

"There is this small room in the 67th floor, go there and bring a huge trashcan with you. Anything that is not related to the company, throw it all away. Now, you may leave!" Saka niya padabog na sinara ang laptop niya at napahilot sa sintido niya na animo isa akong malaking problema.

Lumabas na nga ako at sinunod ang gusto niya. I want to call him names but that would be so unprofessional and so out of my league. Siguro kung si ate Aiyie, ate Vance o si Leickel ang nandito, tinawag na nila siya ng BUGNOT, BUGOK, GAGO, KUPAL, EPAL, SIRA ULO, at kung anu-ano pang katawagan. He's lucky enough that I'm not that type of typical woman.

Nang maka akyat na ako sa 67th floor ay bumungad nga sa akin ang isang maliit na silid. This is the last floor in this building. I guess this is where he placed his documents.

Binuksan ko ito and I am so surpirsed. It is full of pictures in large frames. Pictures of Leickel and him.

I walk towards those picture frames and stare at it intently. One frame caught my attention, it is his picture and mine. Yes, you read it right, mine. It is a photo in which I was the one who received the food he delivered for Leickel since Lei was having a painful menstruation that time.

*****

"Twin!"

"What do you want?" I am preparing this kid's hot compress.

"Dadating 'yong manliligaw ko! Dadalan daw ako ng pagkain," sigaw niya nanaman.

"So?"

"Hindi ako haharap sa kanya ng ganito! Kung ayaw mong butasin ko 'yong gulong ng motor mo Aei ikaw ang kukuha no'n!"

"What!?" Hindi makapaniwalang saad ko. This brat is getting in to my nerves!

Lumabas ako ng kusina at hinarap siya. Nakahiga siya sa sofa habang nanonood ng tv, ohh, nakabaluktot din pala siya dahil sa sakit ng puson niya.

"My wig sa kwarto ko, pinagawa 'yon ni Lila base sa itsura ng buhok ko kaya magagamit mo 'yon." I just hissed. Wala na akong choice dahil baka talagang butasin niya ang motor ko. This bratinella twin of mine will really do that if I declined her request-- no that's not a request, that's a command.

Paalis na ako gayak ang mga pinasuot niya sa akin at mga koloreteng ipinatong niya sa mukha ko nang bigla niya akong tawagin. "Twin, hindi ko pa 'yan nakikita. Nakakachat ko lang 'yan, sabihan mo 'ko kung gwapo ha?" Saka pa siya tumawa ng nakakaloko.

Sinunod ko ang lahat ng inutos niya at hinarap ang manliligaw daw niya.

"Are you Nigel?" Tanong ko sa lalaking nadatnan ko sa may visitor's lounge.

"Is it you, Leickel?" Nakangiting wika sa akin nito. Marahan naman akong tumango dahil baka mautal ako kapag nagsalita pa 'ko. I'm not Leickel for pete's sake. How can I justify the question if incase na magtanong siya? "This is for you," inabot niya sa akin ang bulaklak at maging ang box ng cupcake na dala nito.

"Thank you," tangi kong naisagot. Bigla akong nailang dahil nakatitig lang siya sa mga mata ko na animo nagayuma. "Ahmm, is there something wrong in my face?" Tanong ko in a girly tone. I doubt na hindi pa sila nagkausap sa telepono ni Lei. I have to be extra careful.

"No, nothing." Napakamot pa siya sa ulo niya. "It's just that, I couldn't resist your charm."

Ngumiti lang ako sa sinabi niya kahit ang totoo ay ilang na ilang na talaga ako. Hindi ako sanay magpacute at humarap sa lalake. Mabuti pa nga ang mga babae napaglalaruan ko gamit ang karisma ko sa pagiging mukhang lalake, pero ibang usapan kapag ganito. Parang nababano ang mga kakayahan ko.

"Can I go now? Medyo hindi talaga maganda ang pakiramdam ko," pagpapaalam ko dito.

"When can I see you again?" Walang ka abog-abog na tanong nito. He's too straight forward.

"I'll see you when I see you," tanging naisagot ko at tuluyan ng umalis sa paningin niya.

*****

Napabalik ako sa reyalidad ng may papel na nilipad patungo sa paa ko. Dala siguro ng hangin sa nakabukas na pinto. Pinulot ko ito.

January 23, 2017
I saw her. I knew that moment that she's the one I'm looking for.

Ipinagkibit balikat ko na lamang ang sulat na iyon. Isa-isa ko na din nilagay sa dala kong malaking kahon ang mga larawan na iniutos niya sa akin na itapon.

Marami-rami na din na ang nailalagay ko sa kahon nang makaramdama ako bg presensya sa likod ko. At tulad ng madalas kong gawin sa ganitong sitwasyon ay napahawak ako sa baril na nasa tagiliran ko at humarap.

Nakahinga ako ng maluwag nang makita ko na si Nigel ito. Mabuti na lamang at hindi ko binunot ang baril dahil ayoko na din magpaliwanag kung bakit mayroon akong baril.

"Did I startle you?" Tanong niya sa akin habang nakapamulsa. Kung alam niya lang na muntik ko na siyang barilin ay baka hindi maging ganyan kacool ang postura niya.

"No, Sir. I'm almost done here." Sagot ko naman sa kanya.

Tumango lamang siya at kumuha din ng mga frame na may larawan ni Leickel at inilagay din sa kahon na dala ko. "Am I creepy? I treasured these pictures because these are the last things I have."

"If being creepy is as romantic as this, I prefer being creepy." I almosy cringe for what I said. That sentence was too unecessarily needed but I decided saying it since desperate times, call for desperate measures. I can tell that it is the sentence he wants to hear.

"You thought so?" Gustong gusto kong umiling ngunit hindi ko ginawa.

Hindi na ako sumagot sa halip ay tinapos ko ang ginagawa namin. Saktong natapos kaming mag-ayos ng mga frame nang bigla na lamang pabagsak na sumara ang pinto. Hindi ko alam kung dahil sa hangin o dahil sa kung ano.

Sinubukan kong buksan ito, ngunit hindi ito maipihit. Tila ba ay nakalock na ito mula sa labas.

"Hindi mo mabuksan?" Tanong niya sa akin. Bumaling siya sa pinto at sinipa ito ng pagkalakas-lakas ngunit hindi pa din ito bumukas.

Gustong gusto kong subukan na sipain ito dahil alam kong kayang kaya ito ng pwersa ko ngunit hindi ko ginawa. Ayaw kong bigyan siya ng dahilan para paghinalaan ako, lalo na noong nakaraan na tinanong niya ako kung nag gygym daw ba ako ay sumagot ako ng hindi. Dadag pa niya na napakanipis daw ng katawan ko. Hindi pwedeng isugal ko ang propesyon ko dahil lang sa nailock na pinto.

"Maghintay na lamag po tayo na mag-roving po si Henry." Pagtukoy ko sa security guard na in charge sa roving na building.

Naupo na lang kami katabi ng mga kahon ng mga frames.

"I'm sorry for what I did last night. I went overboard." Basag niya sa katahimikan sa pagitan namin.

"That's fine with me Sir, as long as hindi na po mauulit." Sagot ko naman.

"To tell you the truth, I have this very blurred memory-- though I doubt if it is really a memory or just merely a dream of mine....

...

...

...

...

...

...

...

...I am married with someone of the same sex of mine. Funny right?"

Fuck!

--

JL's NOTE: At dahil maulan, here's an update. COMMENT OY! HAHAHA. Thank you so much. 😊

~ Ciao