Με το που φτάνουμε σπίτι ανεβαίνουμε και οι δύο στο δωμάτιό μου. Ευτυχώς η μητέρα μου λείπει για μερικές μέρες και δεν θα την έχουμε πάνω από το κεφάλι μας όλη την ώρα. Αμέσως καθίσαμε στο κρεβάτι μου και μπήκα στο ψητό:

-Οπότε εσύ και ο αδερφός μου................

Αντανακλαστικά κοκκινίζει και αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια.

-Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς...............

-Ω έλα τώρα! Σε ξέρω από τότε που ήμουν πέντε. Λες να μην μπορώ να καταλάβω πότε μου λες ψέματα;

-Δεν λέω ψέματα.

-Ναι καλά. Σου αρέσει και το ξέρεις. Μην το αρνείσαι και μη λες ψέματα στον εαυτό σου.

-Καλάάάάάάάάάάάά. Το παραδέχομαι. Απλά φοβόμουν την αντίδρασή σου. Θέλω να πω για τον αδερφό σου μιλάμε. Δεν ξέρω αν σε ενοχλεί.

-Φυσικά και δεν με ενοχλεί. Ναι είναι περίεργο αλλά αν σας κάνει ευτυχισμένους τότε δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα.

-Όντως?!?!?! Ευχαριστώ ευχαριστώ!

-Κάτσε ντε θα με πνίξεις, λέω και προσπαθώ να την ξεκολλήσω από πάνω μου, Και τώρα ώρα να κάνουμε κάτι για να καταλήξετε μαζί.

-Τ-τι εννοείς? Ούτε καν που του αρέσω.

-Φυσικά και του αρέσεις! Δεν είδες πώς σε κοιτούσε σήμερα; Πώς αμέσως σε παρηγόρησε και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Θέλω να πω με το που είδε ότι είμαι καλά έσπευσε στο πλευρό σου.

-Δεν το πιστεύω. Κάνεις λάθος. Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει να κοιτάξει κάποια σαν εμένα.

-Κάτι μου θυμίζει αυτή η συζήτηση......... Ίσως τη φορά που εγώ ήμουν σε αυτή τη θέση? Για αυτό θα σου πω ακριβώς ότι μου είπες και εσύ: Είσαι υπέροχη και κάθε αγόρι θα ήταν τυχερό να σε έχει στο πλευρό του. Και δεν τα λέω όλα αυτά μόνο και μόνο γιατί είσαι η καλύτερή μου φίλη. Τα λέω επειδή είναι αλήθεια. Εντάξει;

Νεύει και με αγκαλιάζει. Ώρα να βάλουμε σε εφαρμογή το σχέδιο..............................

γεια σας. τι κάνετε? την παρασκευή θα λείπω άρα ανέβασα σήμερα.  ;) λίγο χαζό κεφάλαιο αλλά με πιέζει ο χρόνος............. συγγνώμη