Die nacht kon Yara niet slapen. Ze dacht alleen maar aan Boef. Hoe zou hij het hebben in het asiel. Hij werd er vast en zeker goed verzorgd. Ook gingen haar gedachten uit naar Arayan. Zou hij lekker slapen na al die horrorverhalen over haar wereld. Of zou hij dromen over haar die wegkwijnt in deze wereld. Yara keek op haar telefoon. Drie uur 's nachts. Eirene was de enige plek waar ze rust had en zichzelf terug kon vinden. Maar het was te gevaarlijk om midden in de nacht alleen door het bos te gaan. Toch vond Yara dat ze het risico moest nemen. Arayan was de enige met wie ze haar verhaal kon delen. Ze trok haar kleren aan. Ze koos zoveel mogelijk jongensachtige kleren uit. Dan zou ze misschien wat veiliger zijn. In het pikkedonker kun je niet zien of iemand een meisje is.

Gewapend met een zaklamp en deodorant vertrok Yara naar het bos. Ze probeerde de plek terug te vinden waar ze naar Eirene ging. Ze scande allen bomen met haar zaklamp. Uiteindelijk vond ze de boom met het symbool. Ze hield het amulet voor de boom en vertrok naar Eirene.

Yara kon niet geloven hoe mooi het 's nachts in Eirene was. De vuurvliegjes dwarrelden door de lucht. Een paar elfjes dansten op het gras. Voor de rest waren alleen de eenhoorns nog wakker. Yara floot op haar vingers. Flory kwam eraan en bracht haar naar het huis van Arayan.

Het verbaasde Yara dat de deur openstond. 'Kent Eirene geen inbrekers of zo?' dacht ze. Ze keek rond of Arayan nog ergens was. Hij lag gewoon op bed te slapen. Voorzichtig sloop Yara het huis in. Arayan lag vredig te slapen. 'Arayan' fluisterde Yara. Ze vond het eigenlijk wel zielig om hem wakker te maken. Op tafel zag ze een bekertje water staan. Voorzichtig goot ze het over Arayan heen. Met een schok werd hij wakker. 'Wat doe jij hier? Je was toch weg?' Yara moest lachen om zijn reactie. 'Wat doe jij hier middenin de nacht?' vroeg Arayan. Yara begon te snikken. 'Mijn ouders hebben Boef aan het asiel gegeven.' snikte ze. 'Wat is een asiel?' vroeg Arayan. Yara probeerde uit te leggen wat dat is, maar ze was zo van streek dat ze niet uit haar woorden kwam. Arayan stapte uit bed en schonk een glas water voor Yara in. 'Alleen omdat mijn ouders de hele dag werken.' 'Waarom zou je?' antwoordde Arayan. 'Voor het geld. Mijn vader maakte geen promotie, dus hij verdiende weinig geld. Mijn moeder bleef thuis om voor mij te zorgen. Toen ik ouder werd, ging mijn moeder ook de hele dag werken.' Ondertussen probeerde Yara ook alle moeilijke woorden uit te leggen. 'Wat doe jij eigenlijk de hele dag?' vroeg ze. 'Nou, ik help alle wezen bij hun problemen en ik kweek raince. Natuurlijk zorg ik ook voor mezelf. En ik eet ook andere dingen dan raince.' Die jongen leefde gewoon naast al die magische wezens. 'Zullen we naar de weide waar de eenhoorns leven. Dat wilde Yara maar al te graag. Op Flory's rug gingen ze naar de kudde. Yara genoot van alle prachtige lichtjes. In haar eigen wereld was de nacht een tijdstip waarop je maar beter niet naar buiten kan gaan. Yara voelde zich helemaal zen. Ze viel in slaap tussen de eenhoorns.