De grote dag waarop Yara in Eirene ging wonen. Yara had al een lijstje gemaakt met wat ze mee moest nemen. Sowieso kleren. Yara stopte vooral basic kleren in haar koffer. Voor de wezens in Eirene maakte het niet uit wat ze droeg. Absolute trends bestonden bij hun niet. Verder nam ze haar lievelingsboeken, verfspullen en schilderijen mee. Daarmee kon ze het huis van Arayan een beetje opleuken. En natuurlijk wilde ze blijven schilderen. Wat ze ook niet mocht vergeten was een fotoboekje. Alle foto's van baby tot tiener zaten erin. Dierbare herinneringen die niet vergeten mogen worden. Verder gingen er nog wat spullen mee. Toen was de koffer ingepakt.

Nog één keer keek Yara haar slaapkamer rond. Dit ging ze inruilen voor een houten bed met simpel nachtkastje. Ze ging haar kamer wel missen. Toen Yara was uitgekeken ging ze naar beneden. Haar ouders waren niet thuis. Er lag een briefje op het aanrecht. Er stond in dat ze iets gingen regelen en dat ze zo weer thuis waren. Yara besloot om voor de laatste keer TV te kijken. De TV ging ze niet echt missen. Er was alleen maar ellende op te zien. Na een paar minuten kwamen de ouders thuis. Moeder deed de deur open. Ze wenkte Yara naar buiten. Yara kon niet geloven wie ze in de kofferbak zag. Haar eigen Boef! Meteen nam Yara haar hond in haar armen. 'Aangezien jij toch naar Eirene gaat, hebben we Boef gekocht. Je mag hem meenemen.' zei vader. 'Ik wil niks liever.' zei Yara opgewonden.

Het moment brak aan dat ze haar huis achterliet. Ze heeft er haar hele leven gewoond. Daarna ging Yara met haar ouders en Boef naar het bos. Yara leidde ze naar de boom. 'Nou, deze boom is eigenlijk een incheckpunt voor Eirene.' Moeder kreeg tranen in haar ogen. 'We zullen je nooit vergeten.' zei ze snikkend. 'Ik jullie ook niet.' Vader keek naar Boef. 'Lief zijn voor Yara, hè.' Boef gaf hem een lik. 'Nou, dan ga ik nu.' zei Yara. 'Bedank voor de goede zorgen.' De ouders zwaaiden naar haar. Yara hield voor de laatste keer haar amulet voor de boom. Ze was definitief in Eirene.

Het huis van Arayan wist Yara wel te vinden. Met de koffers in de ene hand en de riem van Boef in de andere begon ze te lopen. Dat was belastend voor haar handen. Gelukkig schoot Flory haar te hulp. Meteen sprong ze op haar rug. Flory was erg blij dat Yara nu echt in Eirene woonde.

Yara klopte aan bij Arayan. Arayan was erg verrast toen hij Yara met haar koffer en Boef in de deuropening zag staan. 'Kom je hier toch wonen?' vroeg hij verbaasd. Yara knikte. Arayan juichte zo hard dat bijna heel Eirene het hoorde. 'Nu ben je officieel een Eireen!' riep hij uit. Yara pakte meteen haar koffer uit. Er was bijna geen plek voor de koffer zelf. Gelukkig wel voor de inhoud. 'Ik kan wel aan de Dougi's vragen of ze het huis willen uitbreiden.' zei Arayan lachend. Hij draagde Flory op om Dougi's te halen.

Yara voelde zich gelukkig. Ze kon nu vrij zijn. Het amulet verborg ze op een geheime plek. Zo kon Gibier het niet vinden. Yara had absoluut geen spijt van haar keuze. Ze zal enorm gelukkig worden.