Die avond moest Yara de moed verzamelen. Ze ging aan haar ouders vertellen dat ze graag in Eirene wilde wonen. Uitstellen kon niet. Het zou alleen maar moeilijker worden en ze gingen al snel verhuizen. Ze wist niet wat hun reactie zou zijn. Moeder kon boos worden, omdat ze niet mee wilde. Uiteindelijk besloot ze om een briefje te schrijven. Met lood in de schoenen pakte ze pen en papier. Dit schreef ze:

Lieve mam en pap,

Het spijt me om je te moeten zeggen dat ik liever voorgoed naar Eirene wil vertrekken. Ik schrijf deze brief omdat ik gewoon de moed niet heb om dit direct te vertellen. Ik weet simpelweg niet wat jullie reactie hierop zou zijn. Ik ben niet depressief of zo, maar deze wereld past niet bij mij. Als ik met jullie meega, zie ik Arayan en de andere wezens in Eirene niet meer. Dan word ik echt ongelukkig. Ik weet dat jullie het beste voor mij willen. Dit is het beste wat jullie mij kunnen bieden.

Liefs, Yara

Nadat Yara klaar was met schrijven, ging ze naar de slaapkamer van haar ouders en legde het briefje op hun bed. De verwachtte niet dat ze snel reactie kreeg. Nadat ze gedoucht had, zat moeder met het briefje op haar bed. 'Zo', begon ze. 'Dus je wilt in Eirene wonen.' Yara lichtte haar briefje persoonlijk toe. Vol vuur legde ze uit waarom ze zo graag weg wilde. In spanning wachtte ze op moeders reactie. 'Ik ga er met je vader over praten.' zei ze. Yara had eigenlijk een direct antwoord verwacht. Ze besloot om maar wat te lezen. Eigenlijk wilde ze haar koffer voor Eirene inpakken, maar ze besloot om eerst de reactie van haar vader af te wachten.

Na dertig spannende minuten werd Yara door haar moeder naar beneden geroepen. Met haar hart in haar keel liep ze de trap af. Haar ouders zaten tegenover elkaar aan de eettafel. Yara ging aan het hoofd zitten. 'Luister', zei moeder. 'We hebben even over jouw brief gepraat. We hebben inderdaad het allerbeste met je voor. Als jij denkt dat jouw optie de beste is, mag het. Je bent immers al zestien en oud genoeg om over je eigen leven te beslissen. We weten ook dat jij volledig achter je keuze staat. Maar we gaan je wel missen hoor.' Yara haalde het amulet onder haar sweater vandaan. 'Via mijn amulet kan ik jullie altijd bezoeken.' 'Bij deze staan wij toe dat je in Eirene mag wonen.' zei vader. 'Maar juridisch ben ik er dan nog wel.' zei Yara. 'Je bent dan vermist.' zei moeder. 'Dan wordt je vanzelf een keer uit de burgerlijke stand geschrapt.' Yara's dag kon niet beter worden. Snel rende ze de trap af om haar koffer te pakken.