Yara's onderzoek riep veel vragen op. Hoe was Arayan in Eirene beland terwijl hij al zeventien jaar dood had moeten zijn. Het was duidelijk dat Eirene al bekend was bij de verre familie. Maar zij hoorde daar toch niet bij? Misschien was ze geen directe familie meer, maar toch. Ze bekeek een site met gebeurtenissen uit november 2000. Ze las iets over een auto-ongeluk met één slachtoffer. De vrouw was ter plekke overleden. De baby stierf later op mysterieuze wijze. Er stonden geen namen in het artikel. Maar Arayan was toch niet dood? Als dode hoef je immers niet meer te eten of te slapen. En Yara had Arayan gewoon kunnen aanraken. Ze besloot om contact te zoeken met die Jacoba, de enige Jozefsen die nog in leven was. Ze zocht uit waar ze woonde. Dat was niet ver van haar huis. Het was een dag later en Yara moest tot twee uur naar school. Daarna kon ze bij Jacoba langs.

Op school had Yara geen best begin. De gymleraar had de piepjestest klaargezet. Yara was al bekaf bij trap vier. 'Kom op Yara, doorgaan!' schreeuwde de leraar. Alsof dat hielp. Bij trap vierenhalf viel Yara uitgeput op de grond. 'Nou', zei Nils. 'Zij heeft de slechtste conditie van iedereen.' De klas lachte. Yara deed haar best om niet te huilen. Zij was altijd degene die als eerst stopte. Maakte dat wat uit? Je hebt geen conditie nodig om kunstenaar te worden. Het nieuws had haar humeur ook verpest. Een aanslag in Wales. Yara was blij dat die vent dood was. Na de middagpauze was Yara er helemaal klaar mee. Ze meldde zich ziek en ging naar huis.

Na een uurtje bijkomen ging Yara naar Jacoba. Haar flatje was een kwartier fietsen vanaf haar huis. Toen Yara het flatje gevonden had, belde ze aan. Een vrouwtje van vijfenzeventig stond in de deuropening. 'Wat kom jij hier doen?' vroeg ze verbaasd. 'Dat is een lang verhaal dat ik u graag wil vertellen.

Even later zat Yara in een jaren twintig huiskamer met een kopje thee. 'Nou', begon Yara. ' ' Ik stel mezelf nogal wat vragen over deze wereld. Waarom er zoveel oorlog is en of er meer was dan deze wereld. Een paar dagen geleden had ik dit amulet gekocht bij de kringloopwinkel.' Ze haalde het amulet onder haar shirt vandaan en liet het aan Jacoba zien. Verbaasd staarde ze naar het amulet. 'De dag erna voelde ik iets heel raars bij het amulet. Ik had destijds een hondje, Boef. Die middag ging ik met hem wandelen. Hij ontdekte een boom waarin het symbool van uw familie gekerfd stond. Toen ik het amulet voor die boom hield, belandde ik Eirene. Ik leerde Arayan kennen. In een vluchtpoging voor ene Gibier belandde hij met mij in onze wereld. Hij is helemaal niet bekend met onze technologie en gewoontes, dus hij heeft toen een avond in mijn inloopkast gezeten. Die nacht heb ik hem teruggebracht naar Eirene. Gisteren heb ik onderzoek gedaan naar Eirene en het amulet. Toen stuitte ik op u en uw familie. Volgens de stamboom is Arayan uw kleinzoon en al zeventien jaar dood. Ik snapte het niet meer. Toen heb ik uitgezocht waar u woont. Ik wil hier graag meer informatie over.' 'Het is een lang verhaal.' zei Jacoba. 'Wil je het horen?' Yara knikte.