Jace,

Oude herinneringen spelen weer op bij het zien van mijn oude huis. Alles ziet er nog steeds zo uit als vroeger, behalve dan het hout van het huis zelf. Dat is intussen niet zo mooi houtkleurig meer als eerst. Het dak daar groeit intussen mos, wat ook als een soort van camouflage werkt.
'Ik ben bang dat hij al weg is, want de rookpluim is niet echt heftig meer' constateert Alec en gelijk heeft hij de pluim is inderdaad al heel minimaal, hij is een hele tijd geleden al gedoofd en is alleen nog een beetje aan het na smeulen.
'We kunnen altijd kijken voor sporen, misschien komt hij nog terug' stelt Clary voor en ze loopt het pad af naar de voordeur.
'We trekken voor de zekerheid onze wapens voor andere gevaren die er misschien nog liggen.
Clary opent de deur en Alec loopt als eerste naar binnen met zijn boog gespannen. Na een snelle controles in de eerste paar meters wenkt hij en we volgen hem naar binnen. Alex die blijft buiten wachten, voor als iemand er aan komt dan kan ze ons een sein geven.
We lopen met de ruggen naar elkaar toe en kammen het huis uit. Het is geen groot huis, maar hij heeft wel een kelder die net zo groot is als het gehele oppervlak van het huis boven de grond. Clary en Alec gaan naar beneden en Izzy en ik blijven boven. In de kamer waar allemaal boeken op de planken staan alsof het huis nooit leeg is geweest, daar valt mijn blik op de bovenste plank boeken waar ik nooit bij mocht van mijn "vader". En loop naar de plank en bekijk de boeken, opzoek naar het boek dat hij uit angst uit mijn handen had gegrepen. En daar zie ik hem staan, tussen 2 dikke boeken in. De spinnen hebben hun werk gedaan en de stoflaag is intussen bijna een cm hoog.
'Hier is hij niet lang geweest' meldt Izzy en ze bekijkt de stof op de meubels.
'Lang genoeg' komt de stem van Alec erbij.
'Jongens!' Horen we en we rennen gelijk naar de deur toe.

We zien dat Alex intussen is omcirkeld met oude cirkelleden. En in het midden Jonathan.
'Leuk dat jullie ook even komen kijken' zegt zijn stem en zijn ogen zijn intussen zwart als de nacht, dat je jezelf er in kunt zien.
'Wat moet je Jonathan' vraagt Clary boos.
'Niks bijzonders... ik wil alleen dat jij je bij mij aansluit' en zijn ogen veranderen weer naar normale ogen, voor zover ze normaal kunnen zijn.
'Nooit' schreeuwt ze.
'Dan niet..' praat hij zacht en onschuldig als een klein kind.
'Maak ze af' en hij draait zich om en vertrekt vliegensvlug. Zijn volgelingen die hebben we bijna allemaal erg snel uit de weg gewerkt, maar hem terug vinden gaat niet werken. Hij is verdwenen.

'Verdomme' vloekt Alec na een tijdje aangezien we de bossen in Allicante aan het doorzoeken zijn. Helaas geen spoor, dus besluiten we terug te gaan naar het instituut van Allicante.

Daar aangekomen zien we al op het plein een hele bijeenkomst. En ook de uitvaart van de gevallenen wordt hier straks georganiseerd.
'Ga anders maar vast naar huis, ik kom zo' stelt Alex voor en wij gaan vast naar huis om ons om te kleden. De terug wandeling is erg stil, ookal geef ik toe dat ik geen behoefte heb aan een gesprek. We lopen het pad op naar de voordeur en doen hem open. Maryse en Robert zotten beneden in de keuken en Max is in de woonkamer aan het trainen met zijn gevechtsoefeningen.
'Hey Jace... wat jammer van Imogen' en Maryse komt naar mij toe en neemt me in haar armen.
'Ja helaas, maar laten we niet al te somber hierover nadenken, we moeten voor eens en altijd Jonathan zien te stoppen' en mijn strijdvuur in mijn lichaam wakkerd weer aan.
'Dat is zo, ga jullie je maar klaar maken' en ze duwt ons als het ware naar boven.
'Waar is Alex?' Vraagt Robert.
'Die komt zo' antwoord Izzy en ze sprint naar boven en gaat door al haar witte kleren heen.
Ik daarin tegen heb eigenlijk maar één wit pak voor begrafenissen.
'Hey' hoor ik beneden en niet veel later valt de deur dicht.
'Heey' krijgt Alex als antwoord en voor ze naar boven kan komen wordt ze tegen gehouden door Max.
'Moet je dit zien' en hij laat vast één van zijn zovele moves zien.
'Hm.. netjes, maar houd steun op je rechter voet en draai je linker schouder wat minder in' en ik kan al bijna inbeelden hoe Alex hem bij de schouders pakt en hem in de goeie positie zet.
'Zo?' En ik kan bijna het zwaard door de lucht horen snijden.
'Ja, als je daar aan werkt, dan heb je een perfecte uitval en verdediging. Ga jij je ook aankleden'
'Ja, ik ga zo ik heb geen half uur nodig voor mijn make-up' plaagt hij.
'Eh... zolang sta ik niet voor de spiegel' lacht Alex en ze loopt de trap op. Haar kamer is aan de andere kant van de gang in vergelijking met die van mij. Met mijn pak aan loop ik naar haar kamer.
'Wat heb je nog gedaan?' Vraag ik.
'Ik heb Jia nog gevraagd, of je straks Imogen's kamer en spullen nog even mogen bekijken voor ze haar spullen weggooien'
'Dankje' glimlach ik en ze haalt een witte jurk, panty en witte enkellaarsjes op een hak van ongeveer 6 cm uit de kast. Ik sluit de deur achter mij en loop naar haar toe. Mijn armen sluiten zich om haar middel heen en mijn lippen vinden de holte onderaan haar hals.
'Als je het maar waagt om een zuigzoen te plaatsen' zucht ze en ik grinnek tegen haar huid aan.
'Nee, ik ga het niet wagen' en draai haar om en duw haar achteruit op bed.
'Jace...' en ik kijk haar aan.
'Wil je dit nu wel?' Vraagt ze en kijkt mij bezorgd aan.
'Hey, ik ben een schaduwjager, en ik weet wat ik wil' en druk mijn lippen op de hare.

Hmmm... ik denk dat dit nog wel een leuk hoofdstuk is geworden, al zeg ik hetzelf. Ik heb besloten meer op details te letten nu, dus de stukjes worden wel wat interessanter en leuker denk ik.