Alex,

'I stand before my fellow Shadowhunters. To the Angel, I entrust my life,
To receive the rune of the Angel. And vow to uphold the laws of Heaven.
I take this Mark to honor Him;
To bring His light into me...
So I may join the ranks of the Shadowhunters
The guardians of peace' daar staan we dan in Allicante. Clary die eindelijk officieel een schaduwjager is en dus de engelen rune ontvangt.

'Clarissa Fairchild, vanaf nu ben je een echte schaduwjager' en Imogen komt naast Jace staan.
'Ja' glimlacht ze en kijkt naar de engelen rune op haar rechter onderarm.
'Gefeliciteerd Clary!' En we knuffelen haar allemaal stuk voor stuk.
'Nu mag ik officieel mee op demonen jagen' glimlacht ze.
'Ja, ben je klaar want de eerste is alweer gemeld' zegt Alec en we lopen naar de poort die al klaar staat.
'Helemaal' en we lopen allemaal door en komen uit in een steeg niet ver van de plaats van bestemming.
'Ik zie hier sporen' meldt Clary en we knikken met onze wapens in de aanval lopen we achter haar aan en draaien de hoek om.
'Het leidt hier naar binnen' fluistert ze en we lopen in een formatie alsof we een aanval verwachten.
'Go' fluistert Jace en we lopen een duister gebouw in, Clary loopt nu voorop aangezien er niks gevaarlijks gepland is.
Zodra ze deur achter ons dicht klikt stoppen wij onze wapens terug en schiet Alec een pijl de lucht in naar de afgesproken plek.
Het licht gaat aan en de ballonnen met confetti komen naar beneden terwijl iedereen tevoorschijn komt.
'Suprise!' Clary slaat van schrik en verbazing een hand voor haar mond en ze laat tranen van geluk lopen. Ze omhelst iedereen stuk voor stuk en krijgt felicitaties van iedereen en van de meesten zelfs nog een kado.

Aan het einde van de avond zijn we op weg naar huis, of eigenlijk het instituut aangezien er nog iets is dat niet afgemaakt is.

Raphael die staat al bij her kerkhof te wachten met een rugzak.
'Je laatste kans voor een keuze' en hij steekt een houten staak en een schep.
Kies de staak. Duim ik in gedachten, Clary haar hand  gaat over beide voorwerpen heen, maar daalt neer op de schep.
'Goed begin maar te graven een gat voor zijn voormaat ongeveer 1.5 meter diep' legt Raphael uit en Clary die neemt diep adem en begint te graven. Alec en ik lopen een stukje verder gevolgd door Izzy en Jace blijft daar staan met Raphael, Clary en het lichaam van Simon.

'Wat een domme keuze' bromt Alec en hij gaat zitten op een grote kei aan de kant van het water.
'Ja ik ben het er ook niet mee eens, maar je doet er niks aan' zucht Izzy en neemt naast hem plaats.

'ik ga trouwens' meldt Alec en staat op.
'waar ga je heen?' vraag ik verbaasd en leun tegen een eikenboom aan.
'ik heb een date met Magnus' en hij verdwijnt de heuvel af en laat ons achter.
Terwijl Izzy en ik over van alles en nog wat praten komt Jace ongeveer 10 minuten later naar ons toe.
'hij ligt erin, en nu nog wachten' hij komt naar mij toe en drukt een kus op mijn voorhoofd.
'kom, laten we allemaal daar wachten' stel ik voor en pak zijn hand en in mijn andere die van Izzy. Bij het graf zien we Raphael en Clary zwijgend staan.
'En?' vraagt Jace aan Raphael, aangezien hij degene is met de meeste kennis hierover.
'nog niks, maar het is niet 5 minuten werk' antwoord hij en houdt zijn rugzak bij zich.
'wat heb je mee?' vraag ik en hij opent de rits om te laten zien wat hij bij zich heeft.
'bloed, als nieuweling heb je dorst... heel veel dorst' en het stukje grond waar Simon ligt begint te trillen en er komt een soort van blauwe gloed af, tot het uiteindelijk weer stil valt.
'Nu is het afwachten tot hij eruit komt, of niet' meldt Raphael.
na ongeveer 5 minuten begint de aarde te bewegen en in te zakken en niet veel later komt er een hand te voorschijn.
'Simon!' roept Clary en ze wil naar hem toe gaan, maar Jace houdt haar tegen.
'niet doen, je weet niet wat hij kan doen' fluistert hij.
'Hij is mijn beste vriend en hij zal mij nooit wat aan doen' en een traan biggelt over haar wang naar beneden.
'je kunt een nieuweling nooit vertrouwen' antwoord Raphael en gooit zakken bloed naar hem toe aangezien Simon nog steeds in een soort van trans zit met zijn benen overelkaar in mediteer houding, zodra de zakken de grond raken naast hem grijpt hij ze vliegensvlug en drinkt ze agressief leeg.

Na zijn 3 zak kijkt hij op recht in onze ogen.
'Clary? wat staan jullie daar zo?
'Simon..' en Clary haar stem sterft weg.
'is dit bloed...?!' en hij kijkt naar het zakje dat hij vast heeft en vervolgens naar zijn handen die eronder zitten. Zijn tong haalt hij langs zijn lippen en daarna zijn hand.
'wat is er aan de hand?' vraagt hij in paniek en staat op om heen en weer te ijsberen.
'Simon je was dood...' snikt Clary en neemt een diepe adem teug.
'... en ik kon kiezen om je dood te laten of je tot leven te brengen' vervolgt ze.
'wacht even, ik was dood....?' vraagt hij verbaasd en geshockeerd, Clary knikt als antwoord.
'Ik heb bloed gedronken, ik... ben ik een vampier?' vraagt hij een beetje boos.
'ja' fluistert ze.
'mijn ... ... ...' en hij bijt op zijn lip.
'waarom kan ik geen ... zeggen!' roept hij woest.
'god, het leert wel' antwoord Raphael.
'Jij hebt mij dit aangedaan' en Simon duwt zijn vinger tegen zijn borstkas aan en hij schreeuwd woedend.
'Het was mijn keuze Simon' antwoord Clary.
'Je was dood, en je mocht nog niet dood gaan' snikt ze.
'Had mij dood gelaten, dan was ik nu geen ........ vampier!' roept hij en rent weg.
'Simon!' roept ze huilend.
'Ik zal op hem passen' meldt Raphael en rent met zijn rugzak achter hem aan.
'Wat heb ik gedaan' fluistert Clary.

Tsjaa wat heeft ze gedaan...?