Clary,

Morgen heb ik mijn rune ceremonie, eigenlijk heb ik niet heel veel training meer gehad, maar ik moest wel alle testen doorstaan. Die heb ik met vlag en wimpel gehaald, behalve de runenamen, sommige heb ik toch nog door elkaar gehaald, en gelukkig was dat niet een grote fout, want ze leken nogal op elkaar.
Ik rek mijzelf uit en gaap een keer heel uitgebreid. Vanaf morgen ben ik een officiële schaduwjager en mag ik met alle jachten etc. mee. Nu ik er weer aandenk begin ik weer zenuwachtig te worden. Ik spring als het ware uit bed en besluit een douche te nemen. Maar helaas gaat het alarm af en ik pak mijn cilinder en ren naar beneden om te kijken wat het is.

'Wat is er aan de hand?' vraagt Alex die in een jurk naar beneden is gerend net voor mij gevolgd door Izzy uiteraard ook in een jurk.
Hoe kunnen ze er zo vroeg al zo uitzien?
'Iets is langs het veld gelopen' en we pakken alle vijf een wapen en gaan door de voordeur naar buiten. Het is nog aardig schemer buiten en ik zie iedereen uitgebreid omzich heen kijkend in een lage positie met hun wapens in de aanval. Op dit moment zie ik alleen de lemmets van de zwaarden die in het donker gloeien.
'Laat los wat je daar hebt!' Commandeert Alec en degene die een lichaam in zijn handen heeft draait zich om en loopt richting het lichtval van de lantaarn.
'Simon!' roep ik en ren naar hem toe.
'Wat is er gebeurd? Wat is er met hem?' Vraag ik in paniek.
'Altijd weer die mundane' mompelt Alec en op dit moment trek ik mij er niks van aan.
'Wie heeft dit gedaan?' Vraagt Jace sissend en plaatst zijn zwaard tegen de keel van de vampier.
'Ik niet, een wilde vampier, hij lag op straat en ik herkende hem enigzins als een vriendje van de schaduwjagers'
'Waar is die vampier nu?' Vraagt Izzy.
'Mijn leden zijn hem aan het zoeken' antwoord de jongen rustig.
'Oh Simon' fluister ik.
'Wie ben jij?' Vraag ik snikkend.
'Raphael'
'Kan die vampier niet de vampier zijn die Valentijn bij zich had op de dag dat we op de Brooklyn brug waren?' Vraag ik en probeef mijn snikken tot bedarren te brengen.
'Nee dat was Camille, en die is dood, weetje dat niet meer?' Vraagt Izzy.
'Jawel, maar ik ben nu ergens anders met mijn gedachten'

'Ja dat snap ik'
'Het is zo licht, dus ik ga er weer vandoor' zegt Raphael.
'Je kunt ook mee maar binnen' stelt Jace voor.
'We moeten nog het een en andere bespreken' Raphael knikt en we lopen naar de ingang die richting de kelders leidt.

'Hoe kunnen we hem hieruit halen?' Vraag ik en de rest kijkt mij verbaasd aan.
'Hij zweeft als het ware tussen twee werelden. Hij is niet levend en niet dood, hij kan hier niet uit wakker worden, in ieder geval niet zonder hulp' vertelt Raphael.
'Wat moet daarvoor gedaan worden?' Vraag ik.
'Clary nee!' Zegt Izzy.
'Wat is er?' Vraag ik verbaasd en kijk ze één voor één aan, maar de meesten ontwijken mijn blik.
'Omdat hij niet leeft en niet dood is, kan je kiezen, de ene of de andere kant' geeft Raphael mij de keuze.
'Huh ik snap het niet'
'Of een staak door het hart of je begraaft hem' legt Raphael uit.
'Begraven?' Vraag ik.
'Clary je kunt hem dit niet aan doen' antwoord Alex streng en ze kijken mij strak aan terwijl de zon op komt.
'Ik moet het weten!' Roep ik en de tranen biggelen over mijn wangen.
'Als je hem begraaft dan moet hij uit het graf kruipen dan is hij een vampier, kruipt hij niet uit het graf dan blijft hij gevangen zitten tot in de eeuwigheid en zal hij verhongeren zonder dood te gaan' legt hij uit.
'En een staak door het hart dan is hij voor eeuwig dood' gaat hij verder.
'Clary je kunt hem niet in een vampier laten veranderen' komt Jace er nu tussen.
'Jonge vampieren hebben geen makkelijk begin, en het is geen plezier voor hun' komt Alec er nu tussen die bij de deuropening staat. Ik was bijna vergeten dat hij er ook was.
'Ik kan hem niet kwijt' snik ik en Izzy vangt me op voor ik op de grond val.
'Wat je ook beslist, het moet vanavond gebeuren' meldt Raphael die Zijn nagels bekijkt.
'Wat zou jij doen?' Vraag ik aan hem.
'Ik raad het niet aan, maar ik kan je niet tegen houden'  en nu kijk ik naar Izzy.
'Nee, al zou het mijn broer zijn' en mijn blik gaat door naar Alex.
'Zelfs als het mijn parabatai zou zijn' en ik kijk naar Jace.
'Nee, en het maakt niet uit wie het zou zijn ik zou het niet doen' mijn laatste kleine beetje hoop dat er nog is zie ik al voor mijn ogen verdwijnen, maar als nog kijk ik naar Alec.
'Nee, ook al heb ik geen probleem met benedenlingen, maar dit kun je hem niet aandoen' ik zucht en stort bijna in elkaar omdat ik niet weet wat ik moet doen.
'Ik ga zijn moeder maar vertellen dat hij niet meer terug komt'
'Slimme keuze' antwoord Alec.

Bij de moeder van Simon op de bank en Jace geglamourd, wacht ik op een kopje thee.
'Heb je nog wat gehoord van Simon? Volgens school is hij al twee maand niet geweest, thuis is hij al meer dan twee weken niet geweest. Ik maak mij druk. Ik ben zo bang dat hij ergens dood in een goot ligt' en ergens in mij knapt een draadje, ik kan hem niet van haar afpakken.
'Met Simon is het allemaal oke, ik sprak hem een paar dagen geleden nog' stel ik haar gerust en glimlach gebroken, maar ik voel de blik van Jace op mij branden.

Tsjaa we kunnen Simon natuurlijk niet missen he...