~8~

POV Max

Ik loop een beetje ongemakkelijk langs de rij met meisjes af. Wanneer ik de hoop wil opgeven, ruik ik een lekkere geur. Het ruikt naar regen en chocolade ijs. In mijn hoofd word mijn wolf helemaal gek en ik achtervolg de geur. Ik zie een meisje staan met bruin haar en een lichtblauwe trui. Ook heeft ze lichtblauwe schoenen en gewone jeans aan. 'MATE!' Roep ik. Ik ga naar haar toe en knuffel haar, maar ze wil niet echt meewerken met de knuffel. Ze trekt zich ongemakkelijk terug. 'Uhh.. Ik uh..' Verder komt ze niet. 'Wil je met me mee naar mijn roedel?' Vraag ik. 'Maar... Ik...' Zegt ze, terwijl ik zie dat ze het moeilijk heeft om een snik te onderdrukken. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik, al de blikken van de meisjes negerend. 'Ik wil meer privacy, sorry.' Zegt ze. Ik knik en neem haar mee. We staan pas stil achter een huis. 'Wil je het me vertellen?' Vraag ik. Ze knikt. 'Een paar jaar geleden was ik nog rogue. Ik had een gezin, mijn moeder, mijn zusje en ik. We kwamen bij de rand van deze roedel en werden gevangen genomen. We werden gemarteld.' Ik gromde. 'Mij lieten ze eerder gaan, omdat ik bijzonder was, zeiden ze. Ik.. Ik...' 'Je kan me alles vertellen.' Zei ik. Ze zuchtte. 'Ik heb magische krachten. Ik kan water besturen. Maar ik was dus eerder vrijgelaten. Na veel gesmeek lieten ze mijn zusje en moeder eergisteren eindelijk vrij. Ik heb ze net terug, en dan moet ik weer weg.' Zei ze. Ik was er stil van. Er waren twee opties. Of hier bij haar blijven, of haar en haar gezin mee naar onze roedel brengen. 'Misschien kun je bij ons intrekken. Ik bedoel... ik, ik bedoel mijn zusje, moeder en ik, hebben een hele grote villa aan de gres van deze roedel.' 'Als ik toestemming krijg van je Alpha.' Zei ik. Ze knikte. 'Laten we het gaan vragen.' Zei ze. We liepen naar het plein. 'Wacht! Oh nee ik ben zo dom!' Riep ik half. 'Hoezo?' Vroeg ze geschrokken. 'Ik weet niet eens hoe je heet.' Zei ik ongemakkelijk terwijl ik over mijn nek wrijf. Ze giechelt. 'Ik heet Skylar. Jij?' Vroeg ze. 'Ik ben Max. Maar laten we gaan.' Zei ik.

POV Alexandria
Ik heb de Alpha zojuist uitgelegd waar hij haar mate kan vinden, wanneer ik Max en zijn mate terug zie lopen. 'Hoi! Hoe ging het?' Vroeg ik blij. Jack grinnikte, terwijl ik hem negeerde. 'Uhh... Kan ik hier blijven wonen?' Vroeg hij deels aan de Alpha, deels aan mij. Mijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon. De Alpha glimlachte. 'Tuurlijk kan dat!' Ik keek een beetje verdrietig voor me uit, terwijl Jack zijn armen beschermend om me heen sloeg. 'Waarom?' Vroeg ik Max zachtjes. 'Lang verhaal, maar je kan me altijd opzoeken.' Zei hij geruststellend. Ik knikte. 'Oké, zullen we naar uw roedel gaan, Alpha Jack?' Vroeg Alpha Laurens. 'Natuurlijk, kom maar mee.' We stapten met z'n alle ON de auto, behalve Max. Ik zwaaide en hij zwaaide terug. We reden naar onze roedel, Max achterlatend, en riepen alle meisjes zonder mate weer op het plein.

POV Jack
We riepen alle meisjes zonder mate weer op het plein. Alpha Laurens liep langs de rij meisjes. Bijna meteen hoorde we het al.
'MATE!' We keken allemaal meteen naar de Alpha en het meisje. Ik was blij om te zien wie het meisje was. Het was Venice. Weer een last minder. Ik bedoel, ik kan samen met Alex zijn, en Venice wordt toch Luna! Win-win situatie!

POV Alpha Laurens
Ik sta voor een mooi meisje, met lichtbruin krullend haar. Ze staat er een beetje arrogant bij, daar houd ik van! Dit is de perfecte mate voor mij.

POV Alexandria
Alpha Laurens staat voor een meisje, dat ik Herman als Venice. Dan bedenk ik me ineens iets. Nee, eigenlijk iemand. Een iemand, die ik al lang niet meer heb gezien. Ze staat niet in de rij, wat ik raar vind. Ik kijk rond het plein, en zie haar hand in hand met een jongen staan. 'RUBY!'

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top