POV Jake

Ik zag haar langzaam in slaap vallen. Ik glimlachte en liep weer naar beneden. Ik zag de ouders van Alexandria om zich heen kijken. 'Alex is aan het slapen. Over een half uurtje maak ik haar wakker om in haar wolf te veranderen.' Zei ik. Ze knikte dankbaar en ik liep naar de keuken. Daar zag ik mijn ex vriendin waar ik verkering mee had in de vierde. Venice. 'Heey schatje!' Zei ze verlijdend. Ik gromde geïrriteerd. 'Wat moet je?' Vroeg ik. 'Ik vroeg me af.. Ben ik niet véél beter dan die Alexandria?' Zei ze, terwijl ze de naam Alexandria bijna uitspuugde. 'Venice, je weet zelf toch wel dat we in de realiteit zitten.' Zei ik en liep met mijn drankje, die ik intussen al had ingeschonken, weer weg, een boos/verbaasde Venice achterlatend. Ik keek in de zaal naar de klok en zag dat het al kwart voor twaalf was. Ik zette mijn drankje snel weg en rende naar boven. Ik maakte Alexandria wakker en zei dat ze bijna kon veranderen. Ze keek bang op de klok die er hing en rende naar beneden, op de voet gevolgd door mij. Ze riep:'Mam! Pap! Blake! Max! De tijd!' Haar gezin keek naar de klok en rende haar achterna. Ze rende alleen het bos in. Het was intussen al vijf voor twaalf. Hoe zal haar wolf er uit zien?

POV Alexandria
Ik rende het bos in. Op een mooi plekje met een watervalletje bleef ik staan. Dit was de plek waar ik altijd heen ging als ik verdrietig of boos was. Hier wou ik voor het eerste transformeren. Ik voelde mijn botten kraken en het deed super veel pijn. Mijn kleren scheurde. Het was tijd.
Ik huilde (zoals wolven huilen) van de pijn. Ik deed het opnieuw en opnieuw. Tot de pijn stopte. Ik keek naar beneden en zag spierwitte poten. Ik keek in het water en zag een prachtige spierwitte wolf. Wow! We zijn prachtig! Zei ik tegen mijn wolf. Weet ik toch. Antwoordde mijn wolf. Egoïst. Hé dat hoorde ik! Zei Kate nep beledigd. Ik liep weer naar de rand van het bos waar ik Blake, Max, pap, mam en Jake aantrof. Ze keken me allemaal verwonderd aan. Ik glimlachte voor zover dat kon als wolf vorm. Jake veranderde in zijn prachtige, grote en sterke bruine wolf en drukte zijn snuit teken de mijne aan. Jake was de grootste wolf van de pack, maar toch scheelde wij niet veel van elkaar.
Wow! Je bent echt een prachtige wolf! Mindlinkte Jake mij. Dankje zei ik terug. Maaruhh... Jake.. Ik heb geen kleren.. Zei ik weer via mindlink. 'Gaan jullie nog terug veranderen of wat?' Vroeg Blake. Ik rolde met mijn ogen en mindlinkte mam. Mam, ik heb geen kleren... Ze knikte en liep weg. Even later kwam ze terug met kleren voor mij. Ik knikte dankbaar en ging achter een boom staan. Ik veranderde terug, kleedde me om en ging weer vanachter de boom weg. Ik zag dat Jake ook al omgekleed was en ging naast hem staan. Iedereen was stil, totdat ik zei :'Dus.. Dat was mijn wolf.' Toen begin iedereen te praten. Allemaal dingen van: 'Je was echt mooi!' En 'Witte vacht is erg speciaal!' Na alle complimenten gingen we terug naar het roedel huis. We kregen allemaal onze eigen logeerkamer en we gingen slapen. Behalve Blake, hij sliep bij Brave. Het was intussen al half twee en ik kon nog steeds niet slapen. Ik liep naar de kamer van Jake en klopte op de deur. Jake deed een beetje slaapdronken open en glimlachte naar me. 'Ik.. Euhm.. Ik kan uh niet slapen..' Zei ik zacht. 'Ik weet het schat, ik kan ook niet slapen, wil je bij mij slapen?' Ik knikte hevig en bloosde lichtjes. We liepen naar zijn bed en gingen er op liggen. Ik viel al snel in een fijne, warme slaap, met een veilig gevoel.