POV Alexandria
Ik zie de wolven schrikken, en wegrennen, maar ze kunnen het huis niet uit door de onzichtbare muur die ik heb gemaakt. Ik grom dreigend naar hun. Ze laten hun kop hangen. Ineens tilt de Alpha zijn kop op en begint naar me te grommen. Ik ga echt niet buigen voor de maangodin! Roept hij via link. Hij kan mij toch niet aan. Hij springt op me, en ik doe alsof hij te zwaar is. Ik jank en piep. Hij grinnikt. Ik zie dat Jack me de hulp wilt schieten, maar ik schud mijn kop van nee. Ik grijns terug naar de Alpha. Hij kijkt me raar aan. Ik duw hem van me af en ga op hem staan. Ik grom dreigend en maak krassen op zijn gezicht. Ga nu van mijn land af! Link ik naar hem. Hij kijkt me minachtend aan, maar knikt dan toch. Ik haal de muur weg en schop ze het huis uit. Ik ren naar mam en de baby's, net als Jack. Ik ga bij ze liggen en druk ze tegen mij aan. Ze stoppen allemaal met huilen, en Nina gaat met mijn staart spelen, Niek met mijn oren en Niels knijpt in mijn snuit. Ik grinnik en lik hun. Ze giechelen. Jack knuffelt Nienke, die ondertussen al aan het slapen is. Ik kijk naar mam, die nog steeds aan het bibberen is. Mam, kan je kleren voor me halen? Vraag ik haar via link. Ze knikt beverig en loopt naar boven. Ook pap is naar boven gelopen, via wolf-vorm.

OMG, Alex, ik heb zo'n geweldig nieuws! Roept Kate ineens in mijn hoofd, nadat ik de kinderen drinken heb gegeven en me heb omgekleed. Wat is er? Vraag ik aan haar. Ik heb voor het eerst contact gehad met de wolfjes van de vierling! Ze zijn zo mooi! Riep ze blij. Ik glimlach. Oh en Jay was er ook bij! En Jay is de wolf van Jack? Vroeg ik haar. Ja, wil je weten hoe de wolfjes eruit zien? Je héél graag! Mag je niet! Grapje. Maar, kijk in hun kamer. Omdat ze de kinderen van de maangodin zijn, wat ik dus ben, wat wij zijn, bedoel je, verbeter ik haar. Ja, wat wij zijn, kunnen ze al op hun vijfde veranderen! Bij Alpha's en Luna's is dat op hun tiende, bèta's en gamma's op hun twaalfde, en normale dorpelingen of rogues op hun zestiende! Oh nog vijf jaartjes wachten en dan kan je eindelijk de kindjes' wolven zien! Ik kijk er nu al naar uit! Zeg ik, terwijl er een glimlach om mijn lippen sierde.

Alex! We moeten nog langs Skylar! Laten we gaan! Roept Kate na een tijdje in mijn hoofd. Oh ja! Helemaal vergeten. Ik loop naar de woonkamer.

Net als ik de woonkamer binnen wil lopen, word ik van achter om mijn middel gepakt, en net wanneer ik wil schreeuwen, doet hij zijn hand op mijn mond. Hij draait me om. 'Jack! Je liet me schrikken!' Hij ligt dubbel van het lachen. Als hij niet kijkt, ga ik snel om de hoek staan. Ik spiek langs de muur. 'Alex? Alex! Alex waar ben je?! Ben je ontvoerd?! Oh help ik moet haar redden!' Roept Jack. Ik loop om de hoek. 'Vind het nu nog steeds grappig?' Vraag ik met een grijns. Ik zie dat hij opgelucht is om mij te zien. 'Oh Alex! Daar ben je!' Hij slaat zijn gespierde armen om mij heen. Oohh... Ik zou voor altijd zo kunnen blijven staan! Roept Kate in mijn hoofd. Kate, je weet dat we naar Skylar moeten, hé? Oh ja.. Jammer. Ik grinnik in mezelf. 'Waarom grinnik je?' Vroeg Jack me. 'Huh? Deed ik dat hardop?' Vraag ik. Hij kijkt me raar aan, en knikt dan. 'Nou ja, ik moet naar mijn broer, dus... Doei!' Zeg ik, terwijl ik al naar de deur loop. 'Wacht!' Hoor ik Jack roepen. Hij draait me om en drukt nog snel een kus op mijn lippen. 'Doei!' Riep ik nogmaals. Ik loop naar buiten en stap in onze auto. Ik loop er weer uit. Jack grinnikt. 'Kan jij mij brengen? Ik heb nog geen rijbewijs..' Zeg ik dom. Hij grinnikt en knikt.

OMG ik heb de 1K lezerss!!!! Thanks iedereen!!! Sorry dat ik zo lang niet heb geüpdatet! Doei!