POV Alexandria
'Ja, namelijk Niek, Niels, Nina en-' ik word onderbroken door mijn ouders en broers die binnen komen stormen. Als ze de baby's zien, worden hun ogen groot. 'VIER?!' Gilt mijn moeder. 'En Nienke.' Zeg ik nog tegen de verpleegster, voordat mijn moeder, mijn vader, Max én Blake onrustig een baby pakken. Ze keren allemaal de rug naar mij toe en maken een kringetje om de baby's. Er komen allemaal 'Ahw!' geluidjes uit de kring. Jack staat er een beetje hulpeloos bij. 'Jack, zeg tegen ze dat ik BINNEN TIEN SECONDEN MIJN BABY'S TERUG WIL!' Roep ik kwaad. Hij schrikt, net als de rest, en iedereen geeft een baby terug. Jack krijgt de jongens en ik krijg Nina en Nienke. Ik glimlach tevreden.

Na een paar dagen mogen we eindelijk met zijn alle naar huis. Net wanneer mam en pap er zijn, word ik gelinkt door Rudy. Snel iedereen! Ruby is aan het bevallen!! Roept hij via link. Jack en ik kijken elkaar verschrikt aan. Hij had het dus ook gehoord. 'Mam, pap, kunnen jullie op de kinderen passen? Dan gaan Jack en ik naar Ruby, ze is aan het bevallen!' Jack knikte instemmend. Mams glimlach werd zo groot van hier tot Tokyo. 'JAJAJAJAJAJAJAJAJAAAAAAA!!' Riep ze, iets te enthousiast. Ik moest mijn handen op mijn oren leggen, zo hard schreeuwde ze. Ik kijk naar Jack en zie dat zijn handen ook op zijn oren liggen. De baby's beginnen te huilen. Mam slaat snel haar handen voor haar mond. 'Ga maar snel, ik kalmeer ze wel.' Fluistert ze. Ik knik en trek Jack mee naar buiten. Daar rennen we gelijk naar het ziekenhuis. Als we daar aankomen, zien we net de familie van Ruby een kamer instormen. Ik ren achter ze aan.

'Ruby! Gefeliciteerd! Hoe heten ze?!' Vroeg ik enthousiast. 'Het meisje heet Moon en de jongen Louis.' Zegt ze, terwijl ze lief naar de tweeling kijkt. Jack! Alex! Kom snel, er is een noodgeval! Hoor ik mam roepen via link. Ik kijk naar Jack, en zie aan zijn gezicht dat hij het ook heeft gehoord. We komen eraan! Riepen we tegelijkertijd via link. 'Ruub, er is een noodgeval, we moeten gaan. Doei!' Roep ik nog, voordat ik weg ren samen met Jack. Wat zou er gebeurd zijn? Toch niet iets met de kinderen?! Op hoop van zegen dat er niks aan de hand is met de kinderen... Nienke heeft vast gespuugd, ja, dat is het vast. Of de melk is op, kan ook. Niks om je zorgen over te maken, Alex, helemaal niks...

Ondertussen zijn we al aangekomen bij ons huis. Van binnen horen we baby gehuil, grommen en schreeuwen. Jack en ik kijken elkaar aan, en zonder te twijfelen trekt Jack de klink omlaag en rennen, nee, stormen we naar binnen. Wat we daar aantreffen, is.. Hoe zeg ik het.. Erg. Het is een chaos. Pap is in wolf-vorm in gevecht met een andere wolf, terwijl mam drie kinderen probeert te beschermen. Wacht.. Drie?! In de hoek van de kamer zie ik een man, die probeert te ontsnappen, met Nienke in zijn armen. Hoe durven ze aan onze kinderen te komen?! Hoor ik Kate in mijn hoofd roepen. Meestal geef ik haar ongelijk, maar dit keer heeft ze gelijk. Ik verander in mijn wolf, creëer in mijn gedachte een muur om het huis en grom. Nee, ik brul. Als een Luna. Ik zie de mannen grinniken, en dreigend op me afkomen. Het enige wat je nu nog hoort, zijn de baby's geschreeuw en grommende wolven. De man met Nienke vast probeert weg te komen, maar een onzichtbare muur houdt hem tegen. Haal Nienke. Grom ik tegen Jack via link, die versteend kijkt naar de gebeurtenissen voor hem. Direct komt hij in actie en schopt de man in zijn.. Nou ja.. Juwelen. Laat ik het zo zeggen. Hij laat Nienke vallen en Jack vangt haar. Mooi zo, dat is ook geregeld. Nu het volgende. Ik grom dreigend naar de wolven. Hun grijns word alsmaar breder en breder. Je denkt echt dat je ons aankunt hè, Lunaatje? Haha, let maar eens op! Hoor ik de middelste, en tegelijkertijd ook de grootste wolf grommen via link. Ik hoor en zie aan zijn grootte dat hij een Alpha is. De rechter springt op mij, maar ik schud hem gemakkelijk van me af. De linker spring nu ook op me, en die gooi ik ook tegen de muur aan. Nu is de Alpha echt pissig. Hij springt op me, en ook al is hij moeilijker dan de andere twee, ik krijg hem wederom van me af geslingerd, tegen de muur aan. Ze willen net alle drie grommend op me springen, als ik hun link. STOP! Roep ik op Maangodinnen stem. De Alpha negeert het, maar de andere twee duiken in elkaar van angst en respect. De Alpha wil net op me springen, wanneer het volle maan is en ik huil. Ik gooi alle woede erin van de baby's. Ik groei, en er komen allemaal zilveren lijnen op mijn poten en langs mijn ogen. Ook voel en hoor ik botten kraken. Ik merk dat iedereen mij aanstaart, verlamd van verwondering. Na mijn huil, kijk ik naar mijn rug. Daar tref ik twee grote, zilverkleurige vleugels aan. Ik ben veranderd, veranderd in de maangodin. Voor het eerst.

Een iets langer hoofdstukje, speciaal voor jullie! (En natuurlijk ook omdat ik bijna de 1k heb gehaald, hihi ^-^) Alex is voor het eerst in de maangodin verandert, gaaf toch! Doei!!
(PS het idee van de aanval had ik van Jantjepantjex thanks love uu😘😘)