POV Alexandria
Ik liep samen met Ruby de winkel uit naar huis. Toen we thuis waren, troffen we een boze Jack en Rudy aan. 'Waar is ons geld?' Begon Jack. 'Wij vinden het heel ongepast dat jullie zomaar ons geld stelen!' Riep Rudy. 'Dieven!' Riep Jack weer. Ik vond het beledigend, maar ik had een geniaal idee. Ruby, wij gaan ze eens een lesje leren. Zo praat je niet tegen ONS! Riep ik via link. We begonnen beide nep te huilen. Ik zag de schuld al in hun ogen. Perfect! We lieten onze tassen vallen en renden naar boven. We sloten ons op in mijn en Jacks kamer.

We keken elkaar even aan en proesten het daarna uit. 'Zag je hun blikken?! Hahaha!' Riep Ruby. Ik hoorde voetstappen en legde mijn vinger voor mijn mond. Ruby begreep het en was abrupt stil. 'Schatje, please wees niet boos op mij.' Hoorde ik Jacks stem smeken. Ik grijnsde. 'We bedoelden het echt niet zo! Het was maar een grapje! Please laat ons binnen!' Hoorde ik nu ook de smekende stem van Rudy. Dit keer grijnsde Ruby. Ik begon nep te snikken. Ruby volgde mijn voorbeeld en deed het ook. 'Please liefje!' Hoorde ik Jack zeggen. Ik keek naar Ruby, liep naar de deur en trok hem open. 'PRANK!' Riepen Ruby en ik in koor. We begonnen keihard te lachen. De jongens keken ons boos aan, wat ons juist harder deed laten lachen. 'Ik krijg je nog wel.' Fluisterde Jack in mijn oor. Ik kreeg rillingen, maar negeerde het. Ruby en ik liepen langs hun af de trap af, pakten onze tassen en brachten ze naar onze kamer. Wanneer ik terug wou lopen om naar Ruby te gaan, zag ik dat de deur op slot zat. Ik kreeg hem van binnenuit ook niet meer open. De ramen vielen dicht en het licht viel uit. 'HELP!' Riep ik, verstijfd van angst. Nou ja, het kwam als een fluistering uit mijn mond. Ik hoorde hoe iemand langs me af rende, en in een reflex draaide ik me om. Was het de wolf van gister? Of een vampier? Of probeerde iemand gewoon een stomme grap met me uit te halen? Omdat ik zo diep in gedachten zat, hoorde ik niet dat er iemand achter me was komen staan. 'BOE!' Riep Jack ineens in mijn oor. Ik sprong vooruit en draaide me om. 'Jack?! Jij stomme oekel! Urgg!' Ik liep de deur uit, die wonderbaarlijk genoeg openging, en liep naar beneden. Ik had behoefte aan familie, dus liep ik naar mijn oude huis, waar mijn ouders wonen. Want mijn broers zijn allebei verhuisd. Max naar zijn mate in de andere pack, en Blake in het roedelhuis met de zus van de bèta. Ik zuchtte. ALEX?! WAAR BEN JE?! Hoorde ik de bezorgde stem van Jack door mijn hoofd. Ook dat nog. Jack, ik ben niet boos meer, maar ik moet even uitwaaien. Ik ben bij mijn ouders, kom straks weer terug. Als het te lang duurt, kom me maar halen, maar niet met een heel leger, oké?! Riep ik via link naar hem. Ik hoorde hem zuchten maar daarna toch instemmen. Veel plezier. Zei hij nog, voordat ik de link afsloot.

Ondertussen was ik al aangekomen bij het huis van mijn ouders. Ik klopte aan en al gauw werd er open gedaan. Toen mijn moeder me zag, werden haar ogen groot en omhelsde ze me stevig. Mijn vader kwam ook de gang in en deed gezellig mee. We liepen naar binnen. Ik probeerde mijn mark zo goed mogelijk te verbergen, maar mijn moeder zag hem precies tegelijkertijd als dat mijn vader rook dat ik het matingsproces al heb voltooid. 'JE BENT GEMARKT?! EN JE HEBT HET MATINGSPROCES AL VOLTOOID?!' Riepen mijn ouders in koor. Ik werd een beetje rood maar knikte toen. 'Gefeliciteerd!!' Riepen ze weet in koor. Ik keek verbaasd op. Ik had verwacht dat ze boos zouden zijn, of op zijn minst zeggen dat ik daar nog te jong voor was! Oftewel, ik had dit helemaal niet verwacht. Ik werd weer in een dikke knuffel getrokken en knuffelde dit keer gezellig mee. 'OMG! We krijgen misschien wel kleinkinderen!' Zei mijn moeder tegen mijn vader, die verrast opkeek. 'Mahamm.. Daar ben ik nog niet klaar voor!' Riep ik. Mijn vader keek me opeens heel serieus aan. 'Heb je het veilig gedaan? Of heb je een morning-after pil genomen?' Vroeg hij. Ik keek met gesperde ogen op en sloeg mijn handen voor mijn mond. 'Shit..' Mompelde ik.