POV Alexandria

'Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you! Hiephiep HOERAAA!!'

Ik werd wakker door gezang en zuchtte. Het was mijn zestiende verjaardag, joepie. Ik was te moe voor deze shit. Ik zag mijn ouders en twee broers naar me kijken met een cadeautje in hun handen. Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht.
Ze konden soms wel lief zijn.
'Gefeliciteerd zussie!!' Riep Blake, mijn oudste broer. Hij heeft zijn zwarte haar altijd warrig zitten, waardoor hij aantrekkelijk wordt gevonden door andere weerwolven. Hij is zo'n bad guy, je kent ze wel. Populairste van de school en heeft al veel vriendinnen gehad, wat ik niet snap, aangezien hij ook een mate krijgt. Hij rookt gelukkig niet en is erg beschermend over me.
Ik keek hem geïrriteerd aan en gaf hem een nep-lach.
'Bla, bla. Geef haar nou maar het cadeautje.'
Zuchtte mijn andere broer, Max. Hij draaide zich weer naar mij toe en ik gniffelde zacht. 'Alsnog gefeliciteerd.' Grijnsde hij. Max was helemaal anders dan Blake, hij had blond haar en was een echte gentleman. Hij behandelde meiden met respect, maar wachtte trouw op zijn mate.
Hij was een goede broer.
'Gefeliciteerd, schat... Nu kan je eindelijk je mate ontmoeten.' Grijnsde mijn vader, overduidelijk niet blij met het feit dat ik een mate kreeg. Ik lachte en bedankte hem zachtjes. 'Oh mijn kleine meisje is gewoon al zestien! Ze kan nu eindelijk haar mate ontmoeten! Je veranderd straks in je wolf, oh mijn god welke kleur zal hij zijn?! Zij, sorry. Ik heb er zo veel zin in!' Gilde mijn moeder. Ik grinnikte. 'Rustig aan, mam.' Ze giechelde zacht. Mam had net als Max blond haar, en was de aardigste vrouw die ik ooit had ontmoet. 'Hier, maak je cadeautjes alsjeblieft gauw open!' Zei ze nu iets rustiger, maar nog steeds blij. Ik pakte het cadeautje van mam aan en maakte het open.
'Ik wil me dadelijk wel nog om kunnen kleden.'

Het was een prachtige witte jurk met een zwart strikje en zwarte borduursels. Ook zaten er een paar zwart met witte armbanden bij. 'Wow, mam, pap dit is erg mooi.' Zei ik glimlachend. 'Alles voor mijn kleine meisje.' Gniffelde mijn vader. Ik rolde mijn ogen. 'Ik ben niet klein.' grinnikte ik. 'Uhm, best wel.' Grijnsde Blake. Ik zuchtte en lachte. 'Wij gaan maar weer eens naar beneden, dan kun jij je aankleden en alvast klaarmaken.' Zei mam. 'Klaarmaken? Waarvoor?' Vroeg ik verbaast. 'Oh ja, helemaal vergeten te zeggen... Alpha Jack houdt vandaag weer een toespraak, om één uur.' Zei pap. 'En hoe laat is het nu?' vroeg ik. 'Uhhmm.....,' mam keek op de klok. 'Kwart voor twaalf.' Zei ze uiteindelijk. Mijn ogen sperden wijd open. 'Wat?! Zo laat al?! Oh jezus, ik moet me nog helemaal klaarmaken en omkleden en... Ga mijn kamer uit dan!' Riep ik zowat terwijl ik ze de deur uit duwde. Ik gooide de deur dicht.

Nadat ik mijn jurk aan had getrokken deed ik er witte sneakers onder. Natuurlijk trok ik ook mijn armbanden erbij aan, wat een beetje moeilijk was aangezien ik maar een hand kon gebruiken, omdat om de andere de armbanden moeten. Ik liep naar de badkamer en waste mijn gezicht. Ik poetste mijn tanden, deed mascara op en deed mijn haar goed, in een vlecht, zoals het altijd zat. Ik kijk even in de spiegel. Ik glimlachte, ik zag er goed uit. Mijn bruine vlecht zat perfect, en mijn gele ogen leken wat extra te glanzen vandaag. Heel mijn familie had gele ogen. Na mijn ochtendroutine liepp ik naar beneden en ga ik op het aanrecht zitten. 'Wauw... Je ziet er prachtig uit Alex!' Roept mijn moeder vrolijk. Ik glimlach dankbaar. Alex is mijn bijnaam, Alexandria is mijn echte naam. Ik eet wat en drink nog snel wat appelsap, wat niet zo lekker is na het tanden poetsen. Heyyy Alex!.Ik keek geschrokken om me heen, maar mam was weg en er was niemand in de keuken. Het klonk ook niet als mams stem. Dat was raar. Ik ben niet raar! Ik zit in je hoofd gekkie. Nu hoor ik het weer! 'Mam?!' Riep ik. Mijn moeder komt rustig binnenlopen en kijkt me vragend aan. 'Ja schat?' Vraagt ze. 'Mam, was jij dat?' Vraag ik fronsend. 'Wat?' Vraagt ze verward. 'Ja, die ene... Hoorde je haar niet? Ze praatte best hard...' Ze glimlacht naar me. 'Zei ze iets over "in je hoofd"?' Ik knik. Mam lacht. 'Dat is je innerlijke wolf, lieverd. Hoe heet ze?' Vraagt mam. Ik facepalm mezelf. Tuurlijk, als je zestien wordt krijg je je innerlijke wolf. Je innerlijke wolf is zeg maar de wolf waar je in kan veranderen op je zestiende. Je deelt met hem/haar je lichaam, in mijn geval "haar". Uhm hallo? Oh dit klinkt vast zo dom, hehe... Ik weet niet eens of k het goed doe, ik denk gewoon, hehe... Maar eh, wat is je naam? Probeer ik, hopend dat het lukt. Ik? Oh, ik heet Kate! Alleen het klinkt niet dom, hoor, haha. Ik hoor al je gedachtes, dus kan je zo met me communiceren! Zegt ze vrolijk. Dat is... Kinda eng en stalkerig. Lach ik zacht. 'Kate, zo heet ze.' Glimlach ik naar mam. Ik ga met mam mee naar de woonkamer, waar pap, Blake en Max tv zitten te kijken. 'Hey guys! Ik heb mijn innerlijke wolf, zojuist gekregen, hehe... Ze heet Kate, en ze klinkt opzich wel aardig.' gniffel ik enthousiast tegen pap, Blake en Max. Ze kijken op. 'Zo snel al? Ik kreeg de mijne, Duke, pas in de avond.' Grinnikt Blake. 'Dat is niet raar hoor, Blake. Dat had ik ook, alleen een uurtje later of zo.' Max kijkt Blake aan. 'Kom jongens! Het is half één, en om één uur moeten we al bij het dorpsplein zijn!' Zegt mam snel. We pakken snel onze jassen en lopen haastig de deur uit. Op naar het dorpsplein.

Heyy guys, dit is dus mijn eerste herschreven hoofdtukkie. I hope you liked it, hehe. Ik heb een paar dingetjes aangepast, maar voor de rest is het meeste hetzelfde gebleven, alleen minder hoofdletters en niet alles zo overdreven.

XX~ Era