~Glory~ (eindelijk hé?😂)
"Wat heb ik gedaan? Wat heb ik gedaan!" mompelde ik in mijzelf terwijl ik mijn hoofd vasthield. Ik begon te snikken en probeerde Ariel wakker te schudden. "Ariel alsjeblieft! Ariel!" gilde ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik begon op de muren te bonken zodat iemand het zou horen om ze naar de ziekenzaal te brengen. "HELP!" schreeuwde ik. Ik hoorde dat iemand de trappen op kwam en ik verstopte me. Ik zag 2 mensen Ariel en Alex optillen.

Toen ze weg waren rende ik naar de ziekenzaal om te kijken of ze er wel lagen. Ik keek om de hoek naar binnen en zag dat Ariel en Alex liggen, ze waren nog steeds aan het slapen. Ik ging naar binnen en keek hoe madame Pleister voor ze zorgde. Ze keek erg bezorgd. Ik stapte naar binnen en groette madame Pleister. "Zijn het je vrienden?" vroeg ze en ik kon niks anders doen dan knikken. Madame Pleister pakte haar toverstok en zei: "Balsemio". Ik zag hoe de wonden op magische wijze weer heelden. Madame Pleister glimlachte. "Ze worden maar niet wakker." zuchtte ze.

Ik bleef er nog een paar minuten totdat ik zag dat ze beide wakker werden. Ik rende de ziekenzaal uit toen madame Pleister wegkeek. Ik keek nog even toe hoe Alex Ariels hand vastpakte. Ik zuchtte en ging terug naar de Zwadderich leerlingenkamer.

Ik liep langzaam naar de kerkers, waar de leerlingenkamer zit, bang voor wat me nu te wachten stond. Ik kwam aan voor de vieze, wat vochtige muur en mompelde: "bloedzuiver." het wachtwoord. De muur bewoog langzaam weg en ik liep naar binnen.

"En? Is het gelukt?" vroeg Albus. Ik keek naar mijn voeten terwijl ik mijn hoofd heen en weer bewoog. "Ik wist het! Jij bent en zal onbetrouwbaar zijn!" gromde hij en ik rende naar de meidenslaapkamer. Ik pakte mijn telefoon en oordopjes. Mijn gezicht was nog steeds nat van mijn tranen. "They call you crybaby, crybaby, but you dont f*cking care." ik luister altijd naar Melanie Martinez' liedjes als ik in een 'bad mood' ben.

Ik had deze telefoon van Ariel gekregen. Eric kreeg er ook een maar ik weet niet wat hij ermee doet. Ik wil deze dingen niet doen, maar het moet. Het moet gewoon.

~Flashback (Glory)~
"H-hey Albus, ik, eh, ik wou wat vragen." stotterde ik. Ik stond voor Albus Severus Potter. Hij stond er met zijn broer James Sirius Potter. "Nee, ga weg." antwoordde hij zonder dat hij me aankeek. "Albus..." probeerde ik nog eens. "Nee." zei hij weer kil. "Alsjeblieft, luister! Ik zal alles doen!" hij keek me aan en vroeg: "Alles?" ik knikte als antwoord.

We liepen iets verder naar achteren zodat niemand ons zou horen. "Ik wil hulp." zei ik kortaf. Albus zuchtte zachtjes. Hij keek even in de lucht en knikte als teken dat ik mocht praten. "Ken je Alexander? De nieuwe?" hij keek me raar aan en zei nee. Ik keek naar de vloer. "Zeg maar gewoon wat je wilt dan laat je me later wel zien wie het is." zei hij terwijl hij mijn kin vasthield en me naar hem liet kijken. "Nou, ik wil hem als mijn vriend hebben. Kun je me daarmee helpen?" vroeg ik bang. "Nee. Hoe kan ik daarmee helpen?" zei hij. "Alsjeblieft, help me!" smeekte ik. "Nee is nee Glory!" hij verhief zijn stem. "Kom op!" probeerde ik nog eens. "Nee." antwoordde hij weer...

A/N
Oehh wat denken jullie dat er gaat gebeuren? Vertel het in de comments. De stem-knop bijt niet ;) Precies 600 woorden, wacht, nee, nu!😂🙄