“Yanna! Dalian mo, ano ba?! Nakikinig ka ba?!”

“Oo na! oo na! Papunta na nga diba!”

“Biliiis!!!”

*tooot*tooot*tooot*

Then I ended the phone call, kasi naman, magpapatawag bigla ng meeting about sa photoshoot early this morning pa.

Bangaaag pa tuloy ako. Tsss. Hindi ko pa tuloy nadala yung kotse ko, wala kasing gasolina!

*beep*beep*

“Miss ano ba?! Magpapakamatay ka na ba?!” tch.

Muntik na pala akong mabangga! HANDS UP! \\(-____-)//

“Sorry po!”

Ano ba naman yan, malelate na nga sa photoshoot - I mean, sa meeting about sa photoshoot tapos mababangga pa!

*Tristan Calling*

“Yanna! Galit na si manager ang tagal mo daw!”

*beep*beep*

“Huh?! Galit na! Wait! Oo na! Tatakbuhin ko na!!!”

*beep*beep*

At dali-dali na nga akong nagpanic! (>O<)

*beep*beep*

Photoshoot-Meeting tapos mamaya papasok pa ako sa school! HAGAAARD~

*beep*beep*

“Miss tumabi ka!!!”

Huh?

[O.o]

Waaa!!!

( >3<)

*BLAAAG*

(>o<)

BUHAY pa ba ako?

(/*O*/)

Napanganga ako, may tumulak pala saking lalaki sa pag-iwas ko.

Matangkad, matangos yung ilong, maputi, red kissable lips with a sweet chinky eyed guy. ~(*w*)~

Ang cute niya!

‘Miss, nasaktan ka ba?’ that was the question I was expecting that he would ask me but I was wrong, I was so wrong

“Ayy! Tangna! Di natingin sa dinadaanan! Pati ako muntik pang masagasaan! PUTAKTE!” (>_<)

I was shocked nung nagsalita na siya… He cursed didn’t I heard it right?

He’s not my guardian angel and literally, he’s not an angel. He’s just an angel in disguise.

SAYANG! SAYANG! SAYANG! ( />O<)/**

I was stuck staring’ at him. I just can’t believe that this guy who saved me was wicked.

Hindi ako makaimik. Nakakaturn-off! ( >д<)

“Oh? Anong tinitingin-tingin mo diyan? Tanga! Tumabi ka kaya, BUWISET! Nagasgasan pa maganda kong balat ng dahil sa’yo! You’ll pay me for this!”

Tanga? It means stupid right?  And his blaming me for the scratch thing in his arms? And… and… I’m going to pay him for what?!

Ang arte naman ng lalaking ‘to! Umalis ka na nga!

Shoo! (ﾉ･｀Д´･ )ﾉ

Then ayun, he started to walk away, I was left dumbfounded.

Hindi ko alam kung matatakot ako sa kanya o ano! o( >д<)o~

*beep*beep*

“MISS MAGPAPAKAMATAY KA NA BA TALAGA?! BAKA GUSTO MONG TUMABI?!”

(~>c<)~

Ayy, oo nga pala. Nasa gitna ako ng daan! Sabi ko nga po!

“Sorry po!”

Atsaka ako umalis dun sa kinatatayuan ko.

Nakakaasar lang! Muntik na akong malate sa photoshoot tapos muntik pa akong mabangga at natanga pa ako ng isang anghel na nagbabalat-kayo!!! (>O<)

***

“Nice shot Diana, sa susunod ulit” at ayun nga, natapos na yung photoshoot na ako yung naging model!

Sa susunod mo your face! Last na yun!

Bale hindi naman talaga ako ang model, dapat kasi may model talaga eh sa katagalan ko kanina nainip na tas ayun, ako napagtripan ng mga tao dito! Tch. Tch

“Yanna, bakit kasi ayaw mo pang maging model? Bakit tagahanap lang ng model ang peg mo?”

“Sa ayoko. Tch wag mo nga akong kausapin!” naiinis pa rin ako hanggang ngayon, hindi ko makalimutan yung nangyari kanina!

“K, taray nito”

Tch, at ako pa ang mataray ngayon?! o( >д<)o~

By the way highway, ako nga pala si Diana Maureen Navarro. Model/Talent Agent ng isang Print-Ad Agency at the age of 16. Mwahahaha, how come?

Daddy ko kasi may-ari nitong company, since ako naman daw ang magmamana nitong kumpanya in the near future at ako lang naman daw kasi ang anak niya, pinagtrabaho na niya ako sa murang edad. Tch, parang kung ano lang noh?

Kinukuha nila akong model pero, ayoko nga.

Di ako pumapayag, tagakuha na lang ng model pede pa pero yung ako mismo ang magmomodel? HELL. No way, kakahiya kaya. Makita pa ng mga kaklase ko.

Ibahin na lang natin yung kanina, gipit na gipit na lang talaga. Kasi naman yung nakuha kong model, hectic pala ang sched hindi agad sinasabi. Bukas pa kasi dapat ang photoshoot ang nangyari nagka emergency meeting daw today at namove yung photoshoot WITHOUT my consent sa araw ding ito. GAAAD~ (>_<)

I work for our company and at the same time nag-aaral din ako.

I am currently a 4th year high school student at Lycas International School. Located somewhere over the rainbow! Trololol~

Papasok na din ako maya-maya lang.

My class starts at 11.30am and ends at 4pm.

Wala naman, nashare ko lang.

And eto na nga, nandito na yung sundo ko, si Tristan Brian Ciceron, yung tumawag sakin kanina… bestfriend ko and at the same time katrabaho ko. Model kasi siya dito and he is just 17 years old nga pala. Business partners kasi yung daddy ko at yung daddy niya that’s why naging close kami. ^____^

But don’t think green, hindi kami at wala akong gusto sa kanya. Siguro siya din, ang alam ko may pinopormahan ‘to! (*w*~)

Mwahaha. Pareho din kami ng school na pinapasukan, sa Lycas din siya napasok.

“So shall we Yanna? ;)” at nagsmile naman siya, adik talaga nitong si Tristan, iaro ba naman yung kamay sakin. Kaya tuloy napapagkamalan minsang kami.

“Tara na nga! Pashall we shall we ka pa!”

“KJ nito”

“Ako na KJ! Kadiri ka naman kase. Kinikilabutan ako sa’yooo!”

“Sira” at saka naman niya ako pinagbuksan ng pinto ng kotse niya.

“Kakausapin daw tayo ni Principal mamaya” out of the blue niyang nasabi yan

“Huh? Bakit daw?” at nagsimula na kaming magkwentuhan. Ganyan lang kami ni Tristan.

“Ewan, malay? Baka kukunin na tayong model ng school? HAHAHA”

“Sira, model nun yung pamangkin nila, yung maganda” nakikita ko lang sa poster yung model na sinasabi ko, maganda talaga.

“Ah, si Ces?”

“Kilala mo?”

“Yup.” Saka nag-iba yung smile niya. Oh, I get it. Siguro crush nitong si Tristan yung Ces? Baka yun yung nababalitaan kong pinopormahan niya?

“Yee! May crush ka dun sa Ces noh?!” saka ko siya ginalaw! Mwahaha, bestfriend ko, inlove na.

“Huh? Di ah! Kilala ko lang siya kasi siya yung muse ng Lycos” ah oo, Lycos International School, parang sister-school ng Lycas International School. Ang galing noh? LYCOS at LYCAS. Iisa lang kasi may-ari niyan.

“Oh, Yanna, andito na tayo sa school. Diretcho muna tayo kay Principal, baka mamaya importante yung sasabihin”

“Okidoks! Tara” at saka kami naglakad ng sabay.

Kanan muna bago kaliwa. Mwahaha ang adik namin!

*beep*beep*

Bigla-bigla na lang may nagbibeep-beep sa di kalayuan.

Naalala ko tuloy yung kanina.

Yung antipatikong lalaking nagligtas sakin. Psssh.

“Asar” nasabi ko sa hangin.

“Ano Yanna?” napakinggan pala niya.

“Wala, tara” at pumasok na kami sa principal’s office.

What’s with this day?