Nandito na sa bahay ang pamilya ni Yuhan. Aliw na aliw ang kambal niyang kapatid sa kambal nina kuya Zelo. Buti naman at nagkasya kami rito sa sala. Nakauwi na rin kasi sila kuya Zandro.

“So, bunutan na po tayo.”

Si Yuhan na ang unang nagsalita ulit.

Nagbunutan na nga kami.

Nang matapos kaming magbunutan ay bigla kaming tinanong ng papa ni Yuhan.

“Kailan n’yo balak ikasal?”

“Po?” tanging nasambit ko lang.

“Bata pa po sila,” sabi ni kuya Zelo.

“Pasensiya na at ito ang nabanggit ko. Gusto ko lang masilayan silang ikasal at makita ko man lang ang kahit isa sa magiging apo ko bago ako mamatay.”

“Pa, don’t say that! You’ll survive the operation,” mangiyak-ngiyak na sabi ni Nadia.

Tipid na ngumiti ang kanilang ama. “Oo naman. Pero baka hindi rin kasi ako tumigil after niyan.”

“Papa naman!” sabi naman ni Aidan.

“To answer your question po, ikakasal po kami after naming maka-graduate pareho.”

“That will be in four years, Dad. So, stay alive until then,” sabi naman ni Yuhan.

“Akala ko ba after magkaroon ng trabaho itong si Zenaida at nasa edad na ano siya,” sabi ni kuya Zelo.

“We had plans, kuya. Okay? Don’t worry, we both agreed to it.”

“Okay, bunso.”

“Sakto nga ‘no. Same year kayong magtatapos. Mag-board exam na ba kayo agad after?” tanong ni mama.

“Depende po,” sabay naming sagot.

“Yuhan, pagbutihin mo ang pag-aaral mo. Ikaw ang magiging modelo sa pamilya natin.”

“Noted, Mom. I got this!”

“Nga pala, nakausap n’yo na ‘yong resort, anak?” tanong ng nanay ko.

“Opo. Solo po natin ang resort sa 26,” sagot ko naman.

“Mabuti naman kung gano’n. Anong gusto n’yong ihanda para sa araw na ‘yan?”

“Chicken!” sabay na sabi ni Aidan at Nadia.

“Anything will do. Kami na ang bahala mag-prepare,” sabi ng nanay ni Yuhan.

“Aba, dapat may ambag din kami.”

Ngumiti ang mama ni Yuhan. “Okay na si Zenaida para sa anak namin.”

“Eh?” tanging reaksyon ko na lang.

Mayamaya pa ay pinagluto si Yuhan. Sinamahan ko naman siya. Taga-abot lang ng mga kailangan niya. Magluluto siya ng adobong baboy.

“Magluto ka kaya ng sopas, Ida.”

“Sa 26 na.”

“Pwede naman pero magluto ka pa rin ngayon.”

“Ayaw ko. Katamad.”

“Tamad na bata.”

“Che! Makasabi naman ito ng bata.”

Tumawa lang siya.

“Ang bango naman!” sabi ko.

“Sino? Ako ba?”

“Hindi! Ang niluluto mo ang tinutukoy ko.”

“Sus! Lapit ka sa akin. You can smell all day if you want.”

“Ewan ko sa’yo!”

Tumingin siya sa akin. “Come here, baby.” Kumindat pa siya.

“Ay! Ang landi mo!”

“Sa iyo lang ako malandi. Malulungkot ako kapag hindi ka lumapit.”

“Idi malungkot ka!”

“Papangit lasa nitong niluluto ko kapag gano’n.”

“Ano naman kinalaman ng lungkot mo sa pagpangit ng lasa?”

“Hindi mo ba alam? Naapektuhan ng emosyon ng nagluluto ang lasa ng kanyang niluluto. Kaya halika na, lapit ka sa akin.”

“Fine.” Tumayo na ako at lumapit sa kanya.

“Tikman mo nga,” sabi niya at isinubo sa akin ang kutsarang may sabaw.

Agad ko itong iniluwa. “Sobrang pait!”

Tawa lang siya nang tawa. Tinignan ko siya nang masama. “You put salt.”

“Sorry na. If only you saw the look on your face.”

“Hmp! Hindi na tayo bati! Bad, Yuhan. Bad. Diyan ka na nga!”

Naglakad ako paalis sa kusina at nagtungo sa kwarto ko. Ni-lock ko ang pinto.

___

Patay! Wrong move. Hindi ko sana pala prinank. I forgot she’s having menstruation. Let me just finish my cooking.

After kong magluto ay saktong pwede ng kumain. Tinawag ko na sila para kumain.

“Si Zenaida?” tanong ni mama sa akin.

“Nasa kwarto niya po. Nakatulog ata.”

“Did something happen?”

“It’s my fault.”

“Good luck.”

Kumuha na ng kakainin si mama.

Naglakad ako paalis sa kusina.

“Saan ka pupunta?” tanong ni kuya Zelo nang makasalubong ko siya.

“Kay Zenaida po. May susi kayo sa room niya?”

“Nakasabit sa taas din ng pintuan niya.”

“Ah okay po. Salamat.”

“Nag-away kayo?”

“Hindi po. But, I did something wrong.”

“Good luck.”

Tumango na lang ako.

Nasa tapat na ako ng pintuan ng kwarto ni Zenaida at binuksan ko na ito.

“Go away!” bungad na sabi niya sa akin.

Hindi ako sumunod at tuloy pa rin akong pumasok saka ni-lock ang pintuan.

Nakahiga siya ngayon at nakatalikod sa akin.

Lumapit ako at tumabi ng higa.

“Ida,” pagtawag ko sa kaniya. Hindi siya nagsalita.

I tried to pull her closer to me pero pumalag siya.

“Ida, I’m sorry.”

“Hmp. Bad, Yuhan. Bad.”

“Anong gusto mong gawin ko para mapatawad mo ako.”

“Sayawan mo ako.”

“You sure?”

“Oo.”

Tumayo ako mula sa pagkakahiha. Gagawin kong stage ang kama niya.

“Tumingin ka sa akin.” Sumunod naman siya.

Nagsimula naman na akong gumiling. I even slowly show my abs. I go lower and lower hanggang sa ‘yong tuhod ko nasagi na ‘yong kama.

“You like it?” tanong ko kay Ida.

“No.”

Talaga lang ha. I smirked as I lean towards her. Pwede ko na nga siya daganan e. Sarap sana gawin tapos mag-aaway kami pero ‘wag ngayon baka hindi ako pansinin ng ilang araw.

“H-Hey, anong ginagawa mo?”

I just smirked and continued learning towards her. I kissed her forehead, then her cheeks, then her nose. I look into her eyes and I can see her longing for more. Instead of kissing her on the lips, I kissed her jawline going down her neck.

“H-Hey.”

I continued what I’m doing and only stopped when he called my name in a soft manner. I looked into her eyes and they are still pleading. I looked down on her lips and slowly planted my lips on hers. She responded quickly. She wrapped her arms around my neck as if pulling me closer to her. The kiss intensified and I don’t seem to control myself anymore. No way. I stopped the kiss before it will both put us in a situation that leads to big responsibility.

“Why’d you stop?”

“Baka kung saan pa ito mapunta. Unless, you want to break rule number one?”

“Aish. Shoo!”

“What? Am I an animal?”

“No.”

Niyakap ko na lang siya. She’s on top of me now. “Sleep.”

“No.”

“Then, let’s go out and eat.”

“What gift should I buy for your brother Aidan?”

“I remember last time, he always requested to buy him a drone. Sa akin niya sinasabi kasi ako raw may maraming pera sa aming tatlo. Ayaw naman niya mag-request sa parents namin.”

“Why?”

“It’s a waste of money. Madalas na binibigay sa amin ng parents ay damit, gamit sa school, gamit sa kwarto namin. Mga gano’n.”

“I see. Okay. Bakit hindi mo binilhan kapatid mo?”

“Balak ko ngayon.”

“Then let’s go and buy.”

“Bukas, kapag wala sila rito.”

“Sige.”

“So, ano na ang ireregalo mo kung ako ang bibili para sa kanya?”

“Anong sports no’n?”

“Basketball.”

“Then I’ll buy him a ball.”

“Pwede rin. ‘Yong dating bola niya kasi, hiniram tapos hindi na ibinalik kasi nasira.”

“Okay.”

* * *

Nandito lang kami ni Ida sa cottage at kumakain.

“Yuhan, tara swimming na.”

“Tara. Race tayo. Matalo, magbibigay ng 10 kisses.”

“Sige!”

G na g ang babaeng ‘to ah. Hindi ba niya alam na swimming ang isa sa sports ko.

“Aish! I lost three times. I should be the winner.”

“Paano ba ‘yan, 30 na halik ang kapalit.”

“Hmp! Madaya ka! Hindi mo sinabi na sports mo rin ‘to.”

“Come on, huwag ka na magreklamo. Balik na tayo sa cottage. Bago ‘yan, give me five kisses.”

Lumapit siya sa akin saka hinalikan ang pingi ko ng apat na beses. Sa panglimang halik niya sana ay humarap ako sa kaniya kaya ang labi ko ang nahalikan niya.

Nagulat siya kaya naman pinalo ako. “Ikaw ha! Hmp!”

I just chuckled.

Pagdating namin sa cottage ay nandito na lahat.

“Gift giving na!” sabi ni Aidan.

Nang makuha namin ang sari-sariling gifts namin ay binuksan namin ito.

Mabilis na nabuksan ng kapatid kong si Aidan ang sa kaniya.

“Thank you, kuya! Thank you, ate Zen!”

Napangiti na lamang ako.

Mga damit naman halos ang nakuha ng iba. Sapatos din at jacket.

Sa akin naman ay hoodie na camouflage. Galing kay kuya Zandro.

Lumapit ako kay Ida. “Anong sa iyo?” tanong ko.

Ipinakita niya sa akin. “Book?”

Tumango siya.

“E, ayaw mo ba?”

“Gusto.”

“E, bakit parang malungkot ka?”

“Hindi ah. Hindi ko lang inaasahan na libro ang ireregalo sa akin ni mama.”

“Ah, siya nakabunot sa iyo?”

“Yeah. Akala ko kasi damit. Madalas kasi ay ‘yon.”

“That’s a psychology book. Naisip siguro ng mama mo na iyan ang kailangan mo. Marami ka ng damit e.”

Ngumiti siya.

Mayamaya pa ay tinawag kami para mag-picture. Naparaming clicks.

Pagsapit ng alas-tres ay umuwi kami sa bahay nina Zenaida. Sa may park kami tumambay at naglaro.

Masaya kong pinagmasdan ang pamilya ko kasama ang pamilya ni Zenaida.

“Han,” said Ida.

Nilingon ko siya at nasa tabi ko na pala siya.

“Ang saya ko. Our family gets along together.”

“Yeah.”

“Narinig ko, uuwi na raw kayo bukas.”

“Sila lang. Magtatrabaho pa ako, ‘di ba?”

“Hindi ba magagalit parents mo?”

“I already talked to them. Sinabi ko na ilang araw lang naman. Uuwi rin ako before the new year.”

Yumakap siya sa akin. Niyakap ko rin siya pabalik.

“Ilang araw Lang ulit kita makakasama. Gusto ko araw-araw na kitang kasama e.”

“Me too, Ida. Pero we have our own separate goals. Magkakasama rin tayo soon. Magtiis muna tayo ngayon, okay?”

Tumango siya.

“Tara na sa pamilya natin. Nagmemeryenda na sila.”

“Sige.”

Nang makalapit kami ay agad kaming binigyan ng space na mauupuan.

“Kain na kayo. Masarap itong sopas ah,” sabi ni kuya Zandro.

Ininit pala sila. Marami pa palang natira.

“Syempre, ako nagluto, kuya!” pagmamayabang na sabi naman ni Zenaida.

“Ay babawiin ko na sinabi ko.”

“Che!”

“Matanong ko nga, Yuhan. Kapag ba mag-asawa na kayo nitong kapatid ko, sa Cebu kayo titira?” tanong ni kuya Zandro.

“Gusto niya po rito.”

“Bakit naman, Zenaida? Ayaw mo sa malapit sa dagat?”

“Gusto ko nga rito, kuya e.”

“Idi sa akin mapupunta ang bahay!” sabi naman ni Nadia.

“Kay Aidan. Kasi ikaw, sasama ka sa magiging asawa mo.”

“Ma!”

Tinaasan lang siya ng kilay ni mama.

Ang sunod na ginawa namin ay nagkantahan. Nang malapit nang gumabi ay umuwi na ang pamilya nina kuya Zelo at kuya Zandro.

“Alis na rin kami, Yuhan. Sunod ka ha?”

“Opo, Ma.”

Naiwan kaming tatlo. Ako, si Zenaida, at si Zeno.

“Bakit hindi ka pa umuwi, Zeno?” tanong ni Zenaida.

“Gusto ko po kayo samahan.”

“Sige. Zeno, Zeno talaga ang pangalan mo, ‘di ba? Apelyido mo lang ang pinalitan namin.”

Tumango si Zeno. “Wen, manang.”

“Anong wish mo ngayong pasko?”

Kinuha niya ang isang kamay ko tapos ang isang kamay ni Zenaida.

“Magtagal kayo.”

Napangiti naman ako.

“Bakit ‘yan ang wish mo?”

“Iyan po ang gusto ko. Kapag kasi nakikita ko kayo, ang saya n’yo. Parang parents ko.”

Niyakap namin si Zeno.

“Miss mo sila?” tanong ni Ida.

“Opo.”

“They’re happy now. For sure, proud na proud din sila sa iyo. Ang talino mo e.”

“Yes.” Kumawala siya sa yakap namin.

“Mauna na po ako sa bahay.”

“Sige, Zeno.”

Kami naman ni Zenaida ang magkayakap lang.

“By the way, Zenaida.”

“Hmm?”

“Are you still visiting your psychiatrist?”

“Yes.”

“So, iniinom mo ba naman ang mga gamot mo?”

“Oo naman. Nakikita mo nga e.”

“Goods.”

“Han.”

“Yes?”

“Kiss me.”

Napalunok ako sa sinabi niya. My heart raced. Tinignan ko siya and her eyes are pleading. I slowly leaned towards her and kissed her lips. She responded to my kiss.

* * *

He slowly undressed me as we continued kissing each other. I moan his name softly. I can feel his hands travelling around my body and caress it. His hand reaches my private part and that’s when I woke up.

What was that? The hell! I dreamed of us making love.

Tinignan ko si Yuhan at tulog pa.

“You’re awake already?”

Tinignan ko ulit siya and nakamulat na ang mga mata niya.

“Han.”

“Hmm?”

“Ano... Was there a time that you dream of me?”

“Yes.”

“Describe what happened in your dream.”

“Basta magkasama tayo. One dream I had was... don’t hate me, okay?”

“I won’t.”

“You and I are—”

“What?”

“Alam mo na iyon.”

“One of the numbers. Fine. Actually, I-I had it too. Just a while ago.”

He chuckled.

“Hey, why are you laughing?”

“You’re too honest.”

“No lies, ‘di ba?”

“Yeah. That’s normal. Okay? It’s a dream yet do you wanna make it real now?”

Pinalo ko nga siya.

Tumawa lang ito. “I’m just teasing you. Patay tayo pareho kapag ginawa na natin ngayon.”

“Naman pala e. Matulog na lang ulit tayo. Bukas na alis mo, ‘di ba?”

“Yeah. Gusto mo sumama?”

“Gusto pero hindi pwede.”

“Anyway, we will see each other again soon. Good luck sa next semester n’yo.”

“You too.”

He smiled and kissed my forehead.