*^▁^*

One month have passed.

Me, Yhandrei Alysa A. Aljas is now currently working at the company I left before because of force resignation letter, yet I came back.

For him.

Okay na ang lahat. Isa na akong secretary ngayon. I thought, Taehyung and I will get closer dahil sa iisang company na kami nagtatrabaho. We see each other 8 hours in a day. Ibawas na yung 1 hour na break dahil minsan ay mag-isa siyang kumakain. Minsan kasama niya si Jin and worst, minsan si Aira.

Yeah, it's true na natatandaan na niya ako. Pero, wala daw siyang maramdaman for me. Sakit, right? But that's how life work. Masaya na lang ako na nakakasama ko siya at nakikita kahit na bilang secretary niya lang.

5 days na akong nagtatrabaho.

Taehyung is very an intelligent man. Kaunti na nga lang ay malapit na akong masesante dahil minsan mas kabisado pa niya ang sechedule niya kaysa sa akin.

He can separate well personal life and work. Nakapa-professional niya. Idagdag mo pa yung looks niya kaya sandosenang mga trabahante ditong mga babae at mga binabae ang nababaliw sa kanya. Though, only blank stare they had could recieved from him.

I lose all the hopes I have.

Seems like the distance between us grew farther and all I can do was to stare and dream of him.

About the wedding. Hindi pa ito matutuloy dahil hindi naman daw sila nagmamadali. Gusto daw niyang hintayin kung kailan magpo-propose sa kanya si Taehyung. Nakaka-asar lang pakinggan pero ano bang magagawa ako? Isa na lamang akong past. Besides, bakit naman ako babalikan ni Taehyung? Hello! Naging Jowa niya lang ako nung multo pa siya. There's huge difference between that and real life.

I need to move on and I'm going to start it, today.

"Uy! Nasa outer space ka na naman? Break time na! Nilayasan ka na ng boss mo!"

Nagulat ako nang may biglang nagsalita sa harap ng table ko. Di ko man lang napansin na nakalapit na si Jungkook sa akin.

"Ay? S-sorry. Tara, wala akong kasabay mag lunch break."

Agad naman akong tumayo at binitbit ang aking shoulder bag. Naunang lumabas sa akin si Jungkook mula sa aking maliit na opisina at kasunod ako. Ni-lock ko ito pagkatapos. May Susi naman si Boss Taehyung kaya makakapasok siya anytime.

Ilang sandali lang ay nakarating kami sa Canteen. Masyadong gentleman si Jungkook ngayon kaya siya ang nag-order ng pagkain. Timpi akong naghihintay nang mauhaw ako kaya tumayo na ako at lumapit sa vending machine.

I was busy choosing what to purchase nang may bumulong.

"Pepsi."

"Ay, king inang kabayo!"

Alam nyo na kung sino? Si Hoseok lang. Ewan ko ba, di pa rin siya nakaka-alis. Pinalaya ko naman na siya. Tanggap ko ng patay na siya at kailangan na niyang magpahinga.

"Fine!"

Bulong ko at pinili ang Pepsi in can.
Nang narinig ko ang mahinang kalabog sa ilalim ng vending machine ay agad ko itong kinuha at napamura ulit ako nang magulat na naman ako.

"Tanginang, gilagid!"

Ayan, si Yoongi lang naman iyon. Anong meron? Bakit sinundan nila ako? Bumuntong hininga na lang ulit ako dahil sa mga tingin na ipinupukol sa akin. Ikaw ba naman makakita ng taong nagugulat kahit wala namang gumugulat sa kanya.

Mabilis akong bumalik sa lamesang iniwanan ko at nakita kong may pagkain nang nakalapag doon nguni't wala si Jungkook. Inilibot ko ang tingin at wala siya sa loob ng canteen. Naupo na ako at naupo din ang dalawang mumu sa bakanteng upuan nang may nakita akong maliit na papel.

"Wait lang. May tatawagin lang ako."

Gusto ko nang kumain dahil nagugutom na ako. Nguni't Hihintayin ko nalang si Jungkook, tutal naman ay isang oras ang aming break time.

Binuksan ko ang in can na pepsi at natawa pa ako nang makita ko ang expression nilang dalawa. Kung nahahawakan lang nila ito ay malamang na inagaw na nila.

"Don't worry guys. Magre-request ako na magbenta ng sofrtdrinks ang punerarya."

I said it loudly. Wala na akong  paki-alam kung pagtinginan pa nila ako. Mas importante sa akin na nakakapag-communicate ako sa mga taong totoong may care sa akin kahit pa patay na sila.

"Happy birthday to you! Happy birthday to you, happy 🎶🎶"

Umpisang kanta ni Hoseok. Automatic kong nailapag ang pepsi sa lamesa at naluha agad. What the hell? Pati birthday ko nakalimutan ko na sa sobrang heartache ko?

Itinuloy niya ang pagkanta at sumabay na din si Yoongi. Nakangiti lang ako habang pinapahid ang aking mga luha nang biglang.

"Happy birthday to you! Happy birthday to you 🎶🎶🎶"

May narinig akong ibang boses na kumakanta. Nguni't kilalang kilala ko kung kanino galing iyon.

Nang lingunin ko ay nakita ko si Jin na may hawak na maliit na round chocolate cake at may nakasinding isang pink na kandila. Sa likod niya si Jungkook na masayang kumakanta din habang pumapalakpak at si Taehyung,

Nandoon din siya ngunit nakatayo lamang siya at iniwas niya ang kanyang tingin nang magtama ang aming mga mata.

"Happy birthday, Yhaly! Wish first!"

Inilapag ni Jin ang cake sa lamesa at yung dalawang mumu ay agad na tumayo. Si Hoseok ay naramdaman kong yumakap mula sa likod ko. Si Yoongi naman ay nakatayo sa likod ng upuan ni Jin. Si Jungkook ay naupo sa tabi ko at si Taehyung ay nasa tapat ko.

I closed my eyes and prayed. Nagpasalamat ako sa isang masayang buong taon ng buhay ko. Although may heartaches din, still naging masaya ako. Sobrang saya.

"Wish for a happy ending, Bespren."

Narinig kong bulong ni Hoseok kaya napangiti ako.

"I wished for a happy ending."

Nasabi ko ng malakas. Dumilat ako ng dahan-dahan at lalong lumawak ang ngiti ko nang nandoon pa rin si Taehyung sa aking tapat kahit na seryoso ang mukha niya. Masaya ako na kasama ko siya sa araw ng birthday ko.

I blow the candle at nagpalakpakan naman si Jin at Jungkook. Tapos hindi ko namalayan na pinahiran ako ni Jin  ng chocolate icing sa aking pisngi. Tuldok lamang iyon pero natawa ako na parang bata. Humigpit ang yakap ni Hoseok sa akin. Na-miss kong bigla nung buhay pa siya. Ganoon kasi kami nung bata pa kami.

"Aysos! Tumanda ka na naman  ng one year Yhaly! Single ka pa rin! Ayaw mo ba kay Boss Jin?"

Panunukso ni Jungkook at tinitigan ko agad siya ng masama. Nakakahiya. Hindi naman nanliligaw yung tao pero aminado ako na naging mas close kami simula noong bumalik na si Taehyung.

"Ewan! Manahimik ka dyan! Di kita pakakainin ng cake pag di ka tumigil!"

Sabi ni Jin at natawa na din kaming lahat. Sa wakas ay kumalas na si Hoseok sa pagkakayakap sa akin tapos si Yoongi ay biglang nawala na naman.

"Anway, I have something for you."

Sabi ni Jin kaya nilingon ko siya. May kinuha siya sa kanyang bulsa at mula sa kanyang kamay ay nakita ko ang isang parihabang itim na box. Nang buksan niya ito ay nakaramdam ako ng tuwa,  hiya.  Niregaluhan lang naman niya ako ng kwintas at ang pendant nito ay heart na may diamonds.

Ayaw ko sanang tanggapin. Nilingon ko si Taehyung ngunit ganun pa rin ang itsura niya. Blangko. Kailangan ko na siguro talagang mag move-on. Taely is not real.

"Can I wear this to you?"

Tanong ni Jin kaya tumango lang ako. Papakipot pa ba ako? Tyaka swerte na nga ako, gwapo si Jin, matalino, mabait, gentleman at caring. Siguradong matututunan ko ding ibalik yung feelings ko na nawala para sa kanya.

Yumuko si Jin sa aking harapan. Naamoy ko ang musculine perfume niya habang isinusuot sa akin yung regalo niyang kwintas. Kumabog ng bahagya ang aking puso, ngunit hindi sinlakas sa tuwing masasalubong ko ang blangkong titig ni Taehyung.

Nang matapos i-lock ni Jin ang kwintas sa aking batok ay ibinalik niya ang kanyang ulo sa aking harapan. Napakalapit ng mukha niya sa'kin. Nagtitigan kami ng matagal.

"Happy birthday ulit!" Masaya niyang sabi at bigla akong hinalikan.

Pero sa pisngi lang naman!

Naramdaman kong nag-init ang aking mukha dahil sa hiya. Di ko alam kung sa'n ako titingin o kung yuyuko ba ako. Nakakahiya talaga.

"Mabuhay ang bagong kasal!"

Sigaw ni Jungkook at biglang pinahiran ni Jin si Jungkook ng chocolate icing sa mukha. Napuno ng tawa nila ang Cafeteria. Masaya ko silang pinagmasdan nang mapansin kong biglang tumayo si Taehyung at umalis ng hindi man lang nagpapaalam. Napansin din ito ni Jin kaya napahinto siya sa pakikipagtawanan kay Jungkook.

"Don't mind him. Ganyan talaga yan si Taehyung, Cold. You have long way to go before finally get through his attitude, Yhaly."

Tumango nalang ako at tinitigan ang pintuan kung saan dumaan kanina si Taehyung upang lumabas.

Taehyung was never once been cold. It's all a lie, a mask he's been wearing since he woke up.

*^▁^*

Napapadami yung English ko here!

Why!

Salamat sa mga nagbabasa :)