CHAPTER 26

"Gracia..." bulong ko.

I thought she was still in the hospital. I thought she was rather dead. Ngunit anong ginagawa niya rito? Anong kailangan niya saakin?

"Traitor," Rake said under his breath. "A fucking traitor."

"Not everyone we called friends are on our side all the time," sabi ko sakanya. Napatingin siya sa akin na naguguluhan. "I grew up keeping my friends close and my enemy's closer. She used you para makalapit siya saakin."

Rake cursed one more time. Tumatawa parin si Gracia habang suot-suot ang mask. Sunod-sunod ang pagpapaputok nito sa langit to distract everyone. Maya't maya pa may paparating nanaman na panibagong truck sa likuran nito.

Alertong ibinaba ni Rake ang baril upang tulungan ako makatayo. Yumakap siya sa bewang ko para maitago ako sa susunod na kaaway na gustong pumatay saakin. Rake frozed, may mga bumaba ulit na nakasuot na mask sa truck. They were all holding a riffle too for pete's sake! Malikot ang mga ulo nito at hinahanap ang target.

"What's with the mask?" tanong ni Rake saakin.

"I don't know, they've been wearing it since yesterday. Pakiramdam ko nakita ko na sila pero ayaw nilang malaman ko kung sino sila. They're sparing my life twice."

Naguguluhan tiningnan ako ni Rake. "This isn't part of the plan, Quinn. I don't know who they are. At kung ano ang gusto nila. They're not on my side and definitely not Greg's. Kanino?"

I shrugged my shoulder. "I don't know..." Tinaas ko muna ang kamay ko na naka-handcuff padin. "Pwede mo muna 'tong tanggalin para makatakas tayo ng maayos."

"I don't have the key," he said, hinaharangan ako sa mga taong naka-mask. "Though we've been kinky before by using an handcuff, hindi ko alam kung paano 'yan tanggalin na walang susi. But I know you do."

"Hindi dalawang kamay ang naka-handcuff saakin, Rake!" suway ko sakanya.

Ngunit napatigil kami sa pag-uusap nang makarinig kami ng pagputok ng baril. Nagsasalitan sa pagbaril ang kampo ni Greg at ang mga naka-mask. Rake kept on protecting me using his body. He was trying to make it to one of his cars.

Mabilis kaming tumakbo sa gilid habang walang nakakapansin kung nasaan kami. Pero napahinto ako nang may pumutok sa direksyon namin. We stopped running. Rake hid me again on his back. Nakatutok ang baril ng isa sa naka-mask at naglalakad patungo sa pwesto namin.I tried to look around to ask for help. Ngunit nakikipaglaban din sa pagputok ang kampo ni Rake. He raised his gun and point it too.

"What do you want?" asked Rake. "Money? I can give you that."

Umiling ang naka-mask. Walang boses ang lumabas sa bibig niya. I guessed, it was hiding something. Tinuro nito ang baril na hawak kung nasaan ako. Hinarang agad ni Rake ang kamay niya.

"Not her. She's not for sale."

Nagpakawala ng tawa ang naka-mask. Nagulat kami pareho ni Rake dahil boses ito ng isang lalaki. Lumingon siya saakin, he knew who it was. I shrugged my shoulder. Maybe... Isa ito sa mga ng naka-one night stand ko? What? Were they making an army to fight against me? No, I don't think so. People wouldn't do that far.

"Kapag hindi ko siya binigay sa'yo, are you going to shut me?" tanong ni Rake dito.

Tumango ng bahagya ang lalaki. Kung hindi lang siya naka-mask, alam kong nakangisi pa siya habang tumatango. Sunod-sunod ang baril ng pinakawalan sa paligid namin. Napayuko ako sa sobrang gulat. Mabilis na ipinutok ng babae sa harap namin ang baril.

Rake held his shoulder. Fuck!

"Rake! Fuck! Rake! Tinamaan ka!" sigaw ko at pilit siyang hinihila.

Mabilis na lumaban ng baril si Rake dito at tinamaan ang sa paa ang naka-mask. Napaluhod ito at nabitawan ang baril na hawak. Rake was still pointing his gun at her habang papalapit ng papalapit sa lalaki. Sinipa nito ang baril na kanina'y hawak.

Nagulat ako nang may humawak ulit sa magkabilang braso ko at tinakpan ang bibig ko. Pinilit kong pumiglas at humingi ng tulong kay Rake but he was removing the mask. I saw it too bago ako sinakay ng humihila saakin papasok ng sasakyan. It was Paul.

Naguguluhan na naman ako sa nangyari. She was Rake's assistant ngunit paano siya nadamay sa gulong ito? Did he betray him? I tried to kick them para makatakas ako dahil alam ko sa sarili ko na hindi nila ako magagawang patayin.

I fought back habang hinahawakan niya ang kamay ko upang hindi na makagalaw. Ngunit hindi ko sinasadyang mahawakan ang mask niya at bigla itong nahulog sa sahig. My mouth formed a small 'o' when I saw who she was.

"I still hate you, bitch. You're knowing too much," saad nito bago itinapal ang panyo saakin dahilan upang makatulog ako.

Nag-unat ako, I was a bit confused nang hindi na nakatali ang mga kamay ko. When I opened my eyes I was in a familiar room. It was my room. Someone was walking back and forth infront of me. It was my Tiya Judith.

"Hindi pa siya patay... Buhay siya. Hindi pa siya patay..." bulong nito.

Hinawakan ko ang ulo ko. All these scenarios were making my head hurt alot. Sinubukan kong umupo at sumandal sa kama. Napatingin naman si Tiya Judith sa direksyon ko.

"Ito ba ang buhay na gusto mo?" tanong niya saakin.

"Dapat ba ako sumagot sa tanong mo?"

"Hindi pa siya patay... Buhay siya," ulit nito. "Buhay na buhay siya..."

"I know," sabi ko sakanya. "Buhay na buhay si Rebecka. They hide her from pero ngayon, I'm doing my best para makabawi ako sa mga taon na wala ako sa tabi niya."

Lumapit si Tiya Judith saakin na may galit sa mga mata. Hinawakan niya ang balikat ko at hinimas iyon kasabay nang pagsabunot sa aking buhok.

"Kung hindi ka lalaban, sino ang lalaban para sa'yo? Hindi kita pinalaking ganyan."

"A-ano bang sinasabi mo?" naguguluhan tanong ko sakanya.

"Hindi siya patay... Buhay siya..." tila robot na bulalas nito. Lumayo na siya ng bahagya saakin at nagpatuloy sa paglalakad. "Buhay na buhay..."

She was pronouncing it slowly. Nagsisimula na akong matakot sa mga susunod na mangyayari. I was traumatize by her when I was a child. Alam ko na paparusahan nanaman niya ako kapag hindi ako tumakbo palayo sa kwartong ito. Mabilis akong tumayo para buksan ang pinto ngunit hindi pa ako nakakalayo nang hawakan niya ang balikat ko.

That made me back to reality.

I blinked my eyes a few times. Sobrang dilim kung nasaan ako. Wala rin handcuff ang nakalagay sa kamay ko. I was lying on a sofa, I looked around, may mga plywood na nakatakip sa bawat bintana. This one wasn't familiar at all. It was like a hidden place kung saan dinadala ang isang taong na-kidnap.

"Gising kana pala..."

Nagulat ako sa boses na narinig ko. I looked on my side, there was a woman standing next to me. She then removed the mask covering her face. Nanlaki ang mata ko kung sino ang aking nakita. This night had me surprised than ever before. Ako ang dating naglalaro ng tagu-taguan sa mga kaaway ko.

But this time was different. I was being played by one of my trusted friend; Martha.

🌸🌸🌸🌸🌸

Few more chapters left! 👀