'Hannah, opstaan!' 'Ik kom!'                    Ik lig nog half te slapen, maar toch weet ik uit bed te komen en naar beneden te slenteren. 'Daar is mijn kleine meid.' zegt pap, waarop ik geïrriteerd antwoord:' Noem me niet zo.' Mam komt tussen ons beide met een brief in haar hand.'Hannah er is een brief voor je.' Ze geeft de brief aan mij'Bedankt mam...'ik kijk naar mam die in een opperst blij humeur is en daarna naar de brief'... Vreemd er zit geen postzegel op?' Ik schrik van de toon waarop mam zegt' Maak hem nou maar open' ze klinkt alsof ze elk moment kan openspatten.