(Zawgyi)

"ရွင္!....size.... Sizeေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ေျပာ
ေပးလို့ရမလားရွင္...."

"30...."

"ဟုတ္ကဲ့..."

"မေသခ်ာဘူး..."

"ရွင္.?."

ရီေပၚ၏စကားေျကာင့္ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးမွာ
သြားပဲယူရေတာ့မလို ရပ္ပဲေနရေတာ့မလိုနွင့္။

"သူ့ကိုျကည့္ရံုနဲ့ size ကိုခန့္မွန္းေပးလို့မရဘူးလား.."

"ရွင္...အဲ့တာက...က်ြန္မလည္း..မသိ.."

"ယန္ယန္...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?.."

ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကစကားေျပာေနတုန္း
အေနာက္မွ မိန္းကေလးတစ္ဦးအသံျကားတာမို့
ရီေပၚေရာ ဝန္ထမ္းမေလးပါ လွည့္ျကည့္မိ၏။

"က်ဲ က်န္းယန္းလီ....."

"အင္း.."

အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ဒူးလယ္အထိဝတ္စံုကိုဝတ္ဆင္ထား
ေသာျဖဴ ျဖဴ သြယ္သြယ္ေကာင္မေလးက ဝန္ထမ္းမေလး
ကိုေမးလာေတာ့ ဝန္ထမ္းမေလးလည္း အခက္အခဲကို
ေျပာျပရင္း..

"ဧည့္သည္ အားနာစရာေတြေတာ့ျဖစ္ကုန္ျပီ....
အမတိူ့ဆိုင္က Bixer ဝယ္ခ်င္ရင္ sizeအတိအက်နဲ့မွ
ပဲမွန္ကန္တဲ့ဆိုဒ္ကိုေပးနိုင္မွာပါ.."

ျပံဳးျပံဳးခ်ိဳ ခ်ိဳ နွင့္ေျပာလာတဲ့သူမမွာ ပါးခ်ိဳက္ေလးကထင္းလို့။

ရီေပၚခပ္ေခ်ေခ်ေနရင္း Phကိုအိပ္ေထာင္ထဲျပန္ထည့္
လိုက္၏။

"ဧည့္သည္လိုခ်င္ရင္ ဝတ္ျပီးမွ ဝယ္သြားေလ.."

က်န္းယန္းလီ၏စကားေျကာင့္ ရီေပၚ ေခါင္းက
ဆတ္ကနဲေထာင္သြားျပီး ေဘာင္းဘီအိပ္ေထာင္ထဲ
လက္ထည့္ကာ ခပ္ေခ်ေခ်ပဲထြက္သြားတာေျကာင့္ ဝန္ထမ္းမေလးမွာေတာ့ အားနာလို့္။

"မမ..ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...ဧည့္သည္က.."

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အဲ့လိုလူကို အဲ့လိုပဲေျပာရမွာပဲ။
မင္းအလုပ္ကိုဆက္လုပ္ပါ..."

က်န္းယန္းလီက ဝန္ထမ္းမေလး၏ ပုခံုးကိုပုတ္ကာ
ထိုေနရာမွထြက္သြားေတာ့၏။

      ~~~~~~~~~~~~~~❤~~~~~~~~~~~~~~

ေရွာင္က်န့္ေရခ်ိဳးျပီးထြက္လာေတာ့ ရီေပၚကိုမေတြ့ရ။
ထို့ေျကာင့္ ေအာက္ဆင္းလည္းမရွာခ်င္။
ကုိယ္နဲ့သိပ္က်ြမ္းဝင္ မွုမရွိေသးတဲ့ ဝမ္မားမားကိုလည္း
မည္သို့စကားျပန္ေျပာရမွာလဲဆိုတာ နဲ့တင္ခက္ခဲေန၏။

လူျကီးေတြနဲ့စကားေျပာရတာတယ္ခက္။

က်ြွီ...

ရုတ္တရပ္ တံခါးပြင့္လာတာမွာမို့ ခါးေအာက္ပိုင္းကို
တဘက္ပတ္ထားတဲ့ေရွာင္က်န့္ဟာမထရဲ။

အထုတ္ေတြကိုကိုင္ဆြဲရင္းဝင္လာတဲ့ရီေပၚကာ
ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န္ကိုေတြ့ေတာ့
ရွင္းျပရမွာခက္တာမို့ မိမိ၏လက္ထဲကအထုတ္ေတြကို
ကုတင္ေပၚသို့ခ်လိုက္ရင္း

"ဒီမွာ မင္းအတြက္.."

ရီေပၚေပးလိုက္တဲ့အက်ီၤထုတ္ေတြကိုေရွာင္က်န္ျကည့္ရင္း အားနာမိေပမယ့္ ကုိယ့္ Sizeသူ့ sizeကမေတာ္
တာကိုသိလို့ အားနာနာနဲ့ပဲမွီရာအထုတ္ကိုပဲယူလိုက္
၏။

ရီေပၚကေတာ့မိမိ၏ဗီရိုနိွုက္ရင္းအလုပ္ရွုပ္ေန၏။

"ခဏေလး..."

ေရွာင္က်န္ကအဝတ္လဲရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ဆဆအခ်ိန္
၌ရီေပၚ ကလွမ္းေခၚျပီး က်က်နနေခါက္ထားတဲ့
ေလးေထာင့္ပံုသ႑ာန္အဝတ္ေသးေသးေလးကို
လွမ္းေပး၏။

"ေရာ့...ဒါဝတ္လိုက္ အဲ့တာကဝယ္မရလို့.."

ေရွာင္က်န္လည္းဘုမသိဘမသိ လွမ္းယူလိုက္ကာ
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေလ၏။

အလုပ္ခ်ိန္ေနာက္က်မွလာေသာလူနွစ္ေယာက္က
ေပက်င္းေလထုနဲ့အျပိဳင္ ဆံႏြယ္တို့ကယိမ္းႏြဲွ့ႏြဲ့ွ။
တင္းတင္းဖက္ထားတဲ့ခါးေလးက အဖုအထစ္ေတြကို
မထိတထိ ထိေနေနလိူ့အေနခက္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န့္ဟာ
ရီေပၚရဲ့ ေနာက္အက်ီၤကိုဆြဲ၍သာလိုက္လာေနရ၏။

နွုတ္ခမ္းတစ္ဖက္ေကာ့တက္ေအာင္ျပံဳးလိုက္တဲ့
ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ရဲ့မွန္ေနာက္က ရီေပၚကိုေတာ့
မျမင္ရ။

ခပ္ေအးေအးေလထုေျကာင့္ ေရွာင္က်န္ရဲ့နွုတ္ခမ္းေတြကတုန္တုန္ရီရီျဖင့္ အေႏြးဓာတ္ကိုေမ်ွာ္လင့္ေန၏။

"မင္းေအးလား...အရွိန္ေလ်ာ့ေပးမယ္.."

YAMAHA ဆိုင္ကယ္၏သာမာန္နွုန္းကရီေပၚအတြက္
ေတာ့ အားမလိုအားမရ။
သို့ေပသိ မိမိ၏ခါးအားတို့ဆဆလာလုပ္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န္ ၏လက္တို့က တုန္ရီေနတာမို့ အရွိန္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့ ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ ေခါင္းေလးပါမွီလာတဲ့
ေရွာင္က်န့္ေျကာင့္ တစ္ခ်ိန္ေကာင္မေလးေတာင္
မဖိတ္ေခၚတဲ့အေတြးထဲ ေရာက္လာခဲ့ျပန္၏။

တစ္ခ်ိန္က ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတိုင္းအေနာက္ကေန
လိုက္မွေက်နပ္တဲ့ေကာင္မေလး။

ေျဖးေျဖးေမာင္းဆိုတဲ့စကားကို ရီေပၚရဲ့ပုခံုးကိုပုတ္ပုတ္
ျပီးမွေျပာတတ္တဲ့ သိပ္ေျကာက္တတ္တဲ့ေကာင္မေလး။

သူမျပန္လာရင္ ေပက်င္းကိုပတ္ဖို့ဆိုင္ကယ္ေတြရီေပၚ
စုေဆာင္းခဲ့တာျကာေလျပီ။

ဆိုင္ကယ္မေမာင္းတာသူမနဲ့ခြဲကတည္းကဆိုရင္
ေရွာင္က်န္ကေတာ့ ျပန္အစေဖာ္သူေပါ့။

ဘယ္အရာကိုမွ အသစ္ျပန္စရမယ္လို့ကို ရီေပၚမေတြး
ခဲ့တာ ။

မီးနီေနတဲ့မီးပြိဳင့္ေျကာင့္ ရီေပၚဆိုင္ကယ္ကိုရပ္လိုက္
ေတာ့ အေနာက္ကေကာင္ေလးရဲ့လက္ေတြဟာလည္း
ေျပေလ်ာ့သြားခဲ့ကာ ပုခံုးေပၚမွခပ္ေလးေလးေခါင္း
ေလးဟာလည္း ပုခံုးနွင့္လြတ္သြားခဲ့၏။

မီးမစိမ္းခင္ေစာင့္ေနတဲ့ကားေတြဟာ စိတ္မရွည္သလို
ဦးတည္ခ်က္ကိုသာဦးတည္ေနျကေပမယ့္ ရီေပၚရဲ့
YAMAHAအစိမ္းေလးကေတာ့ အေနာက္ကေကာင္
ေလးဘက္ေခါင္းလွည့္ကာ မိမိ၏ဂ်က္ကပ္ကိုခ်ြတ္ေပး
ရင္းအလုပ္ရွုပ္ေန၏။

"မမေလး...ဟိုမွာက ရီေပၚမဟုတ္လား?..."

ဒါရိုက္ဘာ၏စကားသံေျကာင့္ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္မ်က္နွာ
လွလွနဲ့သူမက မိမိ၏ေဘးကဆိုင္ကယ္ကိုမွန္အတြင္းမွ
လွမ္းျကည့္လိုက္၏။

"ဟုတ္ပါရဲ့။ မေတြ့တာျကာလို့ အရပ္အမ်ားျကီးေတာင္
ရွည္လာတယ္။..."

ျပံဳးစစေျပာလာတဲ့သူမရဲ့မ်က္လံုးေတြက အေနာက္က
ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ေလးဆီမွာက်ေရာက္လို့။

"ရီေပၚေနာက္ကေကာင္ေလးကဘယ္သူလဲ?..
ရီေပၚနဲ့အတူဆိုင္ကယ္စီးတာဆိုေတာ့..ဟက္!..
စိတ္ဝင္စားဖို့ေတာ့ေကာင္းေနျပီ။.."

"မမေလးသိခ်င္ရင္ စံုစမ္းေပးပါ့မယ္။."

"မလိုပါဘူး။ ရီေပၚရဲ့ကုမၸဏီကိုသာေမာင္းပါ။.."

"ဟုတ္ကဲ့."

            ~~~~~~~~~~~~~❤~~~~~~~~~~~~~

"ေက်းဇူးပါ သူေဌး..."

ျခံဳလြွမ္းထားေသာ ဂ်က္ကပ္ကို လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ျပန္
ေပးျပီး ပုခံုးမွခါးထိစလြယ္သိုင္းထားတဲ့ လြယ္အိတ္ျကိဳးေသးေသးေလးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့
ေရွာင္က်န္ဟာ 90ဒီဂရီခါးကုိင္းျပီး အေဆာက္အအံုဘက္သို့ဦးတည္သြားေလ၏။

ရီေပၚကေတာ့ မိမိ၏ဂ်က္ကပ္က ေရွာင္က်န္အနံ့သင္း
သင္းေလးေတြကနွာေခါင္းနားအထိလာက်ီစယ္တာမို့
အနည္းငယ္ျပံဳးလိုက္ရင္း ေကာေကာရဲ့ေက်ာပင္ကို
သာျကည့္ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့၏။

"ေရွာင္က်န္!..ေရွာင္က်န္မေရာက္ေသးဘူးလား?"

Shootingအခန္းေရွ့က Camera-manက ေတာင္
ေလ်ွာက္ေျမာက္ေလ်ွာက္ျဖင့္ ေရွာင္က်န့္ကိုေစာင့္ေန၏။

မန္ေနဂ်ာက်င္းလည္း ေရွာင္က်န္ဘယ္ေရာက္ေနတာ
မွန္းမသိတာမို့ Phနွင့္နားနွင့္ကမျပတ္။

"က်ြန္ေတာ္ဒီမွာ.."

အေျပးတပိုင္းနွင့္ေရွာငက္်န္ကလက္ေထာင္ျပရင္း
ရပ္လိုက္ေတာ့ အေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ဆံႏြယ္ေလး
ေတြက ခ်စ္စရာ။

"ေအာ္ ေရာက္လာျပီလား?...လာ...စေနျပီ။.."

ေရွာင္က်န္အဖို့ Magazinesေတြမွာ ေမာ္ဒယ္အျဖစ္
ရပ္တည္ေနတာျဖစ္ျပီး ေအာင္ျမင္မွုကမသိသာေသး။
သို့ေသာ္ ရုပ္ေျကာင့္ပင္လူရွိန္ေန၏။

မန္ေနဂ်ာက်င္းက ေရွာင္က်န္ေရာက္လာျပီမို့ စိတ္ခ်သြား
ကာ C. E. Oအခန္းကိုသာ လွည့္ျပန္လာခဲ့၏။

တံခါးကိုေနာက္လွည့္ပိတ္ရင္း ဝင္လာတဲ့မန္ေနဂ်ာက်င္း
ဟာမိမိေနာက္က ရီေပၚကိုေတာ့မျမင္။

ထိုင္ခံုေနရာကိုလွည့္ျကည့္ေတာ့ အိေျႏၵတစ္ခြဲသားနဲ့
ရီေပၚဟာ ဖိုင္ေတြကိုတစ္လွပ္လွပ္နွင့္လွန္ျကည့္ေန၏။

"ေအာ္..သူေဌးေရာက္ျပီလား?.."

"အင္း.."

ေမးခြန္းတစ္ခုအတြက္အေျဖတစ္ခုသာေပးတဲ့
ရီေပၚေျကာင့္ က်င္းဇီရြွမ္းလည္း ေအးေဆးေနလိုက္ရင္း

"က်ြန္ေတာ္ Magazines ကုမၸဏီေတြနဲ့ဆက္သြယ္လိုက္ဦးမယ္။.."

"ဘာအတြက္လဲ?.."

"ေရွာင္က်န္...ျပီးေတာ့ ယိုယို...သူတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့
ပံုထည့္ေပးေစခ်င္တဲ့ ကုမၸဏီေတြနဲ့စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရဦးမယ္။."

"ယိုယို?......"

"သူကမိန္းကေလး။ အသက္က 22 ။တျခားကုမၸဏီက
ေမာ္ဒယ္။ "

"ေအာ္..."

"ဒါဆုိ က်ြန္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္။ shooting
ေနရာက ပင္လယ္ဘက္မွာ...ဒီလရဲ့ေနာက္ဆံုးေန့တဲ့။
သူတို့က ေနာက္လထဲမွာပံုထည့္ေစခ်င္လို့။.."

"အဲ့ကိစၥကိုငါလုပ္ထားလိုက္မယ္။.."

"......ေကာင္းျပီေလ.ဒါဆို က်ြန္ေတာ္ ကုမၸဏီရဲ့ဖိုင္ေတြ
သြားယူလိုက္မယ္။."

က်င္းဇီရြွမ္းက သူ့သူေဌးအကဲပိုတာကိုျကည့္ရင္း
ေသြးမအန္ခင္ ရံုးခန္းအျပင္သို့ထြက္လာလိုက္၏။

မိမိမွာလည္း ခြက္ေပ်ာက္ကဖို့ေနေနသာသာ ရွိကိုမရွိ
တာမို့ ရိုနိုင္သူေတြရိုျကပါေလ။

(So sade for Manager.. 🌚)

"ပင္လယ္...."

မန္ေနဂ်ာက်င္းထြက္သြားေတာ့မွ ဟန္ေဆာင္ျကည့္ေန
တဲ့ဖိုင္ကိုပိတ္လိုက္ကာ တိုးတိုးေလးေရရြက္မိတဲ့
ရီေပၚဟာ ဘာေတြစိတ္ဝင္စားေနလဲဆိုတာ သူ မွလြဲ၍
မသိနိုင္။

(သာသာလည္းမသိပါ။🌚😨)

"သူေဌး..လူ.ေတြ့ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။.."

"ဘယ္သူလဲ?..."

ရံုးခန္းထဲဝင္လာတဲ့အခန္းေစာင့္ဟာ ရီေပၚဆီအစီအရင္ခံေနတုန္း တံခါးဟာ ပြင့္သြားခဲ့၏။

ရီေပၚလည္း ရိုေသမွုမရွိတဲ့တံခါးေနာက္ကလူကို
ခပ္ေပါ့ေပါ့စိုက္ျကည့္ရင္း.....

ျမင္ေနက်မဟုတ္ေတာ့တဲ့မ်က္နွာတစ္ခုေျကာင့္
ဖင္နဲ့ထိုင္ခံုနဲ့ဟာမျမဲေတာ့ပဲ မတ္တပ္ရပ္လ်ွက္
အံ့ျသမွုျပည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္

"ေရွာင္....ပိုင္?...."

"Hello Long Time No see.... "

နီေဆြးေဆြးနွုတ္ခမ္းသားတို့ထံမွ သာယာစြာက်လာတဲ့
ပီသသ နွုတ္ဆက္သံ။

ခပ္သြယ္သြယ္ေပါင္တံေတြကိုလစ္ဟာထားရင္း
ရင္ဘတ္အစံုက ျကြက္သားမ်ားက ပုရိသတို့အား
ဆြဲေဆာင္နိုင္ေသာသူမက တစ္လွမ္းခ်င္းဝင္လာျပီး

"အာရိုး...ရီေပၚ....မေတြ့တာျကာလို့ ေခ်ာလာတယ္။.."

          ~~~~~~~~~~~TBC~~~~~~~~~~~

Hello Long Time No See 👀👋😄😭😭
တစ္နွစ္တစ္ခါေပၚလို့လာ ငါသာမင္းေလာင္း
ထီးျဖဴေစာင္း၏။🌚🌚

(Unicode)

"ရှင်!....size.... Sizeလေးတစ်ချက်လောက်ပြော
ပေးလို့ရမလားရှင်...."

"30...."

"ဟုတ်ကဲ့..."

"မသေချာဘူး..."

"ရှင်.?."

ရီပေါ်၏စကားကြောင့် ဝန်ထမ်းကောင်မလေးမှာ
သွားပဲယူရတော့မလို ရပ်ပဲနေရတော့မလိုနှင့်။

"သူ့ကိုကြည့်ရုံနဲ့ size ကိုခန့်မှန်းပေးလို့မရဘူးလား.."

"ရှင်...အဲ့တာက...ကျွန်မလည်း..မသိ.."

"ယန်ယန်...ဘာဖြစ်နေတာလဲ?.."

ဝန်ထမ်းကောင်မလေးကစကားပြောနေတုန်း
အနောက်မှ မိန်းကလေးတစ်ဦးအသံကြားတာမို့
ရီပေါ်ရော ဝန်ထမ်းမလေးပါ လှည့်ကြည့်မိ၏။

"ကျဲ ကျန်းယန်းလီ....."

"အင်း.."

အဖြူရောင်ဂါဝန်ဒူးလယ်အထိဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထား
သောဖြူ ဖြူ သွယ်သွယ်ကောင်မလေးက ဝန်းထမ်းမလေး
ကိုမေးလာတော့ ဝန်ထမ်းမလေးလည်း အခက်အခဲကို
ပြောပြရင်း..

"ဧည့်သည် အားနာစရာတွေတော့ဖြစ်ကုန်ပြီ....
အမတိူ့ဆိုင်က Bixer ဝယ်ချင်ရင် sizeအတိအကျနဲ့မှ
ပဲမှန်ကန်တဲ့ဆိုဒ်ကိုပေးနိုင်မှာပါ.."

ပြုံးပြုံးချို ချို နှင့်ပြောလာတဲ့သူမမှာ ပါးချိုက်လေးကထင်းလို့။

ရီပေါ်ခက်ချေချေနေရင်း Phကိုအိပ်ထောင်ထဲပြန်ထည့်
လိုက်၏။

"ဧည့်သည်လိုချင်ရင် ဝတ်ပြီးမှ ဝယ်သွားလေ.."

ကျန်းယန်းလီ၏စကားကြောင့် ရီပေါ် ခေါင်းက
ဆတ်ကနဲထောင်သွားပြီး ဘောင်းဘီအိပ်ထောင်ထဲ
လက်ထည့်ကာ ခပ်ချေချေပဲထွက်သွားတာကြောင့် ဝန်ထမ်းမလေးမှာတော့ အားနာလို့်။

"မမ..ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...ဧည့်သည်က.."

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အဲ့လိုလူကို အဲ့လိုပဲပြောရမှာပဲ။
မင်းအလုပ်ကိုဆက်လုပ်ပါ..."

ကျန်းယန်းလီက ဝန်ထမ်းမလေး၏ ပုခုံးကိုပုတ်ကာ
ထိုနေရာမှထွက်သွားတော့၏။

      ~~~~~~~~~~~~~~❤~~~~~~~~~~~~~~

ရှောင်ကျန့်ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ ရီပေါ်ကိုမတွေ့ရ။
ထို့ကြောင့် အောက်ဆင်းလည်းမရှာချင်။
ကိုယ်နဲ့သိပ်ကျွမ်းဝင် မှုမရှိသေးတဲ့ ဝမ်မားမားကိုလည်း
မည်သို့စကားပြန်ပြောရမှာလဲဆိုတာ နဲ့တင်ခက်ခဲနေ၏။

လူကြီးတွေနဲ့စကားပြောရတာတယ်ခက်။

ကျွှီ...

ရုတ်တရပ် တံခါးပွင့်လာတာမှာမို့ ခါးအောက်ပိုင်းကို
တဘက်ပတ်ထားတဲ့ရှောင်ကျန့်ဟာမထရဲ။

အထုတ်တွေကိုကိုင်ဆွဲရင်းဝင်လာတဲ့ရီပေါ်ကာ
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ရှောင်ကျန်ကိုတွေ့တော့
ရှင်းပြရမှာခက်တာမို့ မိမိ၏လက်ထဲကအထုတ်တွေကို
ကုတင်ပေါ်သို့ချလိုက်ရင်း

"ဒီမှာ မင်းအတွက်.."

ရီပေါ်ပေးလိုက်တဲ့အကျီၤထုတ်တွေကိုရှောင်ကျန်ကြည့်ရင်း အားနာမိပေမယ့် ကိုယ့် Sizeသူ့ sizeကမတော်
တာကိုသိလို့ အားနာနာနဲ့ပဲမှီရာအထုတ်ကိုပဲယူလိုက်
၏။

ရီပေါ်ကတော့မိမိ၏ဗီရိုနှိုက်ရင်းအလုပ်ရှုပ်နေ၏။

"ခဏလေး..."

ရှောင်ကျန်ကအဝတ်လဲရန် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ဆဆအချိန်
၌ရီပေါ် ကလှမ်းခေါ်ပြီး ကျကျနနခေါက်ထားတဲ့
လေးထောင့်ပုံသဏ္ဍာန်အဝတ်သေးသေးလေးကို
လှမ်းပေး၏။

"ရော့...ဒါဝတ်လိုက် အဲ့တာကဝယ်မရလို့.."

ရှောင်ကျန်လည်းဘုမသိဘမသိ လှမ်းယူလိုက်ကာ
ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလေ၏။

အလုပ်ချိန်နောက်ကျမှလာသောလူနှစ်ယောက်က
ပေကျင်းလေးထုနဲ့အပြိုင် ဆံနွယ်တို့ကယိမ်းနွဲှ့နွဲ့ှ။
တင်းတင်းဖက်ထားတဲ့ခါးလေးက အဖုအထစ်တွေကို
မထိတထိနေနေလိူ့အနေခက်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ဟာ
ရီပေါ်ရဲ့ နောက်အကျီၤကိုဆွဲ၍သာလိုက်လာနေရ၏။

နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကော့တက်အောင်ပြုံးလိုက်တဲ့
ဆိုင်ကယ်ဦးထုတ်ရဲ့မှန်နောက်က ရီပေါ်ကိုတော့
မမြင်ရ။

ခပ်အေးအေးလေထုကြောင့် ရှောင်ကျန်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကတုန်တုန်ရီရီဖြင့် အနွေးဓာတ်ကိုမျှော်လင့်နေ၏။

"မင်းအေးလား...အရှိန်လျော့ပေးမယ်.."

YAMAHA ဆိုင်ကယ်၏သာမာန်နှုန်းကရီပေါ်အတွက်
တော့ အားမလိုအားမရ။
သို့ပေသိ မိမိ၏ခါးအားတို့ဆဆလာလုပ်နေတဲ့ ရှောင်ကျန် ၏လက်တို့က တုန်ရီနေတာမို့ အရှိန်လျော့လိုက်တော့ ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ ခေါင်းလေးပါမှီလာတဲ့
ရှောင်ကျန့်ကြောင့် တစ်ချိန်ကောင်မလေးတောင်
မဖိတ်ခေါ်တဲ့အတွေးထဲ ရောက်လာခဲ့ပြန်၏။

တစ်ချိန်က ဆိုင်ကယ်မောင်းတိုင်းအနောက်ကနေ
လိုက်မှကျေနပ်တဲ့ကောင်မလေး။

ဖြေးဖြေးမောင်းဆိုတဲ့စကားကို ရီပေါ်ရဲ့ပုခုံးကိုပုတ်ပုတ်
ပြီးမှပြောတတ်တဲ့ သိပ်ကြောက်တတ်တဲ့ကောင်မလေး။

သူမပြန်လာရင် ပေကျင်းကိုပတ်ဖို့ဆိုင်ကယ်တွေရီပေါ်
စုဆောင်းခဲ့တာကြာလေပြီ။

ဆိုင်ကယ်မမောင်းတာသူမနဲ့ခွဲကတည်းကဆိုရင်
ရှောင်ကျန်ကတော့ ပြန်အစဖော်သူပေါ့။

ဘယ်အရာကိုမှ အသစ်ပြန်စရမယ်လို့ကို ရီပေါ်မတွေး
ခဲ့တာ ။

မီးနီနေတဲ့မီးပွိုင့်ကြောင့် ရီပေါ်ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်လိုက်
တော့ အနောက်ကကောင်လေးရဲ့လက်တွေဟာလည်း
ပြောလျော့သွားခဲ့ကာ ပုခုံးပေါ်မှခပ်လေးလေးခေါင်း
လေးဟာလည်း ပုခုံးနှင့်လွတ်သွားခဲ့၏။

မီးမစိမ်းခင်စောင့်နေတဲ့ကားတွေဟာ စိတ်မရှည်သလို
ဦးတည်ချက်ကိုသာဦးတည်နေကြပေမယ့် ရီပေါ်ရဲ့
YAMAHAအစိမ်းလေးကတော့ အနောက်ကကောင်
လေးဘက်ခေါင်းလှည့်ကာ မိမိ၏ဂျက်ကပ်ကိုချွတ်ပေး
ရင်းအလုပ်ရှုပ်နေ၏။

"မမလေး...ဟိုမှာက ရီပေါ်မဟုတ်လား?..."

ဒါရိုက်ဘာ၏စကားသံကြောင့် ဆေးဆိုးပန်းရိုက်မျက်နှာ
လှလှနဲ့သူမက မိမိ၏ဘေးကဆိုင်ကယ်ကိုမှန်အတွင်းမှ
လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

"ဟုတ်ပါရဲ့။ မတွေ့တာကြာလို့ အရပ်အများကြီးတောင်
ရှည်လာတယ်။..."

ပြုံးစစပြောလာတဲ့သူမရဲ့မျက်လုံးတွေက အနောက်က
ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ကောင်လေးဆီမှာကျရောက်လို့။

"ရီပေါ်နောက်ကကောင်လေးကဘယ်သူလဲ?..
ရီပေါ်နဲ့အတူဆိုင်ကယ်စီးတာဆိုတော့..ဟက်!..
စိတ်ဝင်စားဖို့တော့ကောင်းနေပြီ။.."

"မမလးသိချင်ရင် စုံစမ်းပေးပါ့မယ်။."

"မလိုပါဘူး။ ရီပေါ်ရဲ့ကုမ္ပဏီကိုသာမောင်းပါ။.."

"ဟုတ်ကဲ့."

            ~~~~~~~~~~~~~❤~~~~~~~~~~~~~

"ကျေးဇူးပါ သူဌေး..."

ခြုံလွှမ်းထားသော ဂျက်ကပ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပြန်
ပေးပြီး ပုခုံးမှခါးထိစလွယ်သိုင်းထားတဲ့ လွယ်အိတ်ကြိုးသေးသေးလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့
ရှောင်ကျန်ဟာ 90ဒီဂရီခါးကိုင်းပြီး အဆောက်အအုံဘက်သို့ဦးတည်သွားလေ၏။

ရီပေါ်ကတော့ မိမိ၏ဂျက်ကပ်က ရှောင်ကျန်အနံ့သင်း
သင်းလေးတွေကနှာခေါင်းနားအထိလာကျီစယ်တာမို့
အနည်းငယ်ပြုံးလိုက်ရင်း ကောကောရဲ့ကျောပင်ကို
သာကြည့်ရင်းကျန်ရစ်ခဲ့၏။

"ရှောင်ကျန်!..ရှောင်ကျန်မရောက်သေးဘူးလား?"

Shootingအခန်းရှေ့က Camera-manက တောင်
လျှောက်မြောက်လျှောက်ဖြင့် ရှောင်ကျန့်ကိုစောင့်နေ၏။

မန်နေဂျာကျင်းလည်း ရှောင်ကျန်ဘယ်ရောက်နေတာ
မှန်းမသိတာမို့ Phနှင့်နားနှင့်ကမပြတ်။

"ကျွန်တော်ဒီမှာ.."

အပြေးတပိုင်းနှင့်ရှောငက်ျန်ကလက်ထောင်ပြရင်း
ရပ်လိုက်တော့ အထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ဆံနွယ်လေး
တွေက ချစ်စရာ။

"အော် ရောက်လာပြီလား?...လာ...စနေပြီ။.."

ရှောင်ကျန်အဖို့ Magazinesတွေမှာ မော်ဒယ်အဖြစ်
ရပ်တည်နေတာဖြစ်ပြီး အောင်မြင်မှုကမသိသာသေး။
သို့သော် ရုပ်ကြောင့်ပင်လူရှိန်နေ၏။

မန်နေဂျာကျင်းက ရှောင်ကျန်ရောက်လာပြီမို့ စိတ်ချသွား
ကာ C. E. Oအခန်းကိုသာ လှည့်ပြန်လာခဲ့၏။

တံခါးကိုနောက်လှည့်ပိတ်ရင်း ဝင်လာတဲ့မန်နေဂျာကျင်း
ဟာမိမိနောက်က ရီပေါ်ကိုတော့မမြင်။

ထိုင်ခုံနေရာကိုလှည့်ကြည့်တော့ အိနြေ္ဒတစ်ခွဲသားနဲ့
ရီပေါ်ဟာ ဖိုင်တွေကိုတစ်လှပ်လှပ်နှင့်လှန်ကြည့်နေ၏။

"အော်..သူဌေးရောက်ပြီလား?.."

"အင်း.."

မေးခွန်းတစ်ခုအတွက်အဖြေတစ်ခုသာပေးတဲ့
ရီပေါ်ကြောင့် ကျင်းဇီရွှမ်းလည်း အေးဆေးနေလိုက်ရင်း

"ကျွန်တော် Magazines ကုမ္ပဏီတွေနဲ့ဆက်သွယ်လိုက်ဦးမယ်။.."

"ဘာအတွက်လဲ?.."

"ရှောင်ကျန်...ပြီးတော့ ယိုယို...သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့
ပုံထည့်ပေးစေချင်တဲ့ ကုမ္ပဏီတွေနဲ့စာချုပ်ချုပ်ရဦးမယ်။."

"ယိုယို?......"

"သူကမိန်းကလေး။ အသက်က 22 ။တခြားကုမ္ပဏီက
မော်ဒယ်။ "

"အော်..."

"ဒါဆို ကျွန်တော်သွားလိုက်ပါဦးမယ်။ shooting
နေရာက ပင်လယ်ဘက်မှာ...ဒီလရဲ့နောက်ဆုံးနေ့တဲ့။
သူတို့က နောက်လထဲမှာပုံထည့်စေချင်လို့။.."

"အဲ့ကိစ္စကိုငါလုပ်ထားလိုက်မယ်။.."

"......ကောင်းပြီလေ.ဒါဆို ကျွန်တော် ကုမ္ပဏီရဲ့ဖိုင်တွေ
သွားယူလိုက်မယ်။."

ကျင်းဇီရွှမ်းက သူ့သူဌေးအကဲပိုတာကိုကြည့်ရင်း
သွေးမအန်ခင် ရုံးခန်းအပြင်သို့ထွက်လာလိုက်၏။

မိမိမှာလည်း ခွက်ပျောက်ကဖို့နေနေသာသာ ရှိကိုမရှိ
တာမို့ ရိုနိုင်သူတွေရိုကြပါလေ။

(So sade for Manager.. 🌚)

"ပင်လယ်...."

မန်နေဂျာကျင်းထွက်သွားတော့မှ ဟန်ဆောင်ကြည့်နေ
တဲ့ဖိုင်ကိုပိတ်လိုက်ကာ တိုးတိုးလေးရေရွက်မိတဲ့
ရီပေါ်ဟာ ဘာတွေစိတ်ဝင်စားနေလဲဆိုတာ သူ မှလွဲ၍
မသိနိုင်။

(သာသာလည်းမသိပါ။🌚😨)

"သူဌေး..လူ.တွေ့ခွင့်တောင်းပါတယ်။.."

"ဘယ်သူလဲ?..."

ရုံးခန်းထဲဝင်လာတဲ့အခန်းစောင့်ဟာ ရီပေါ်ဆီအစီအရင်ခံနေတုန်း တံခါးဟာ ပွင့်သွားခဲ့၏။

ရီပေါ်လည်း ရိုသေမှုမရှိတဲ့တံခါးနောက်ကလူကို
ခပ်ပေါ့ပေါ့စိုက်ကြည့်ရင်း.....

မြင်နေကျမဟုတ်တော့တဲ့မျက်နှာတစ်ခုကြောင့်
ဖင်နဲ့ထိုင်ခုံနဲ့ဟာမမြဲတော့ပဲ မတ်တပမရပ်လျှက်
အံ့သြမှုပြည့်နေတဲ့မျက်လုံးများဖြင့်

"ရှောင်....ပိုင်?...."

"Hello Long Time No see.... "

နီဆွေးဆွေးနှုတ်ခမ်းသားတို့ထံမှ သာယာစွာကျလာတဲ့
ပီသသ နှုတ်ဆက်သံ။

ခပ်သွယ်သွယ်ပေါင်တံတွေကိုလစ်ဟာထားရင်း
ရင်ဘတ်အစုံက ကြွက်သားများက ပုရိသတို့အား
ဆွဲဆောင်နိုင်သောသူမက တစ်လှမ်းချင်းဝင်လာပြီး

"အာရိုး...ရီပေါ်....မတွေ့တာကြာလို့ ချောလာတယ်။.."

          ~~~~~~~~~~~TBC~~~~~~~~~~~

Hello Long Time No See 👀👋😄😭😭
တစ်နှစ်တစ်ခါပေါ်လို့လာ ငါသာမင်းလောင်း
ထီးဖြူစောင်း၏။🌚🌚