Chapter 15

Is it over?

~Narrator's POV

"Oh, why did you leave the room? Samahan mo si Alden doon." Sabi ni Anja kay Maine nang makalapit at makaupo kasama ang ibang kaibigan. Nasa hospital canteen sila at nagmemeryenda.

Napabuntong hininga na lang din naman si Maine, "nandoon si Roshelyn, baka kailangan pa nila magkamustahan." Saka kinuha ni Maine ang cup of coffee ni Anja sa harap nito. "Masarap 'to, mapait nga lang." ngiwi pa niya.

Anja patted her shoulder, "you know, you can't get over to that feeling."

Napataas naman ng kilay si Maine sa sinabi ng kaibigan, "anong ibig mong sabihin?"

"Well, you always distance yourself kapag nagkakasama silang dalawa. And don't said to us na hindi ka nagseselos dahil kanina pa lang, kitang kita na namin, diba, Alex?" ngisi pa niya sabay tingin kay Alex.

Napalingon naman ako kay Alex, "yeah, Anja's right. Sino bang mas nauna sa inyo ni Roshelyn? Ikaw diba? Bakit ikaw ang lumabas at hindi siya? Just like Anja said, 'don't be a jelly, alam naman natin kung sino talaga ang gusto ni Alden."

"Correction, ang mahal ni Alden." Ngisi pa ni Anja, sabay sa ininumang coffee ni Maine. "Tama ka nga Maine, masyadong mapakla, naubusan ng tamis. Wait, papalagyan ko lang ng sugar." Saka tumayo si Anja at lumapit sa counter.

"Maine," tawag ni Derrick sa kanya. Lumingon naman ito sa kanya, "sorry for what ha—"

Maine lift his hand, "no, Derrick, don't blame yourself. Wala ka namang kinalaman sa nangyari, aksidente 'yon and no one is happy on that. Okay na naman si Alden, Derrick." She smiled, but a bitter one.

Inabot naman ni Derrick ang kamay ni Maine, "go to him..."

Agad namang binawi ni Maine ang kamay niya sa ibabaw ilalim ng kamay ni Derrick. "Nandoon pa si Roshelyn, I can't."

I always have this feeling, Roshelyn became part of Alden's life, my life. Hindi ko ginusto 'yong pakiramdam na lagi ko siyang nakikita, 'yong lagi ko siyang nakakasama. Felt so stranger when she with Alden. So I always distance myself, staying away from her. Ano nga bang meron kay Roshelyn na wala sa akin?

"Hey, Maine, thought of something?" kunot noong tanong ni Derrick sa kanya.

Napailing na lang din ng ulo si Maine at napabuntong hininga na lang. Sa buong araw na 'to, nakakailang buntong hininga na ba siya? These past few days, she always down but make herself happy.

Bigla namang tumayo si Derrick, "saan ka pupunta? Uuwi ka na ba?" tanong ni Maine sa kaibigan.

Inilingan naman siya nito, "going to your boyfriend's room." Ngisi pa niya.

All she can do is to shrug at nanahimik na lang sa kanyang kinauupuan at sinundan nang tingin si Derrick hanggat sa makaliko na ito papunta sa room ni Alden.

Tinungo ni Derrick ang room ni Alden, inaasahan na niyang makikita niya si Roshelyn doon. Ang babaeng pinagseselosan ni Maine. Nang marating naman ni Derrick ang room, naabutan niyang hawak hawak ni Roshelyn ang kamay ni Alden.

"I hope this won't hurt, Maine." Ngisi pa niya at tinuloy ang pagpasok sa loob ng kwarto.

"Who are you?" bungad sa kanya ni Roshelyn.

"I'm Derrick, Maine's friend for you to know."

Napatango na lang din naman ito, napansin niyang inalis na rin nang dalawa ang kamay nila sa isa't isa. Magsasalita na sana si Derrick nang maunahan siya nang isang tawag na nagmumula sa phone ni Roshelyn, so she excused herself at lumabas ng room.

"So, I hope that girl wasn't your girl, huh?" Derrick smirked.

"How could you think of that? Ipagpapalit ko ba si Maine?" sagot naman ni Alden.

Napakibit balikat na lang din si Derrick, "well, as I see when I enter the room, you were two holding each other's hands," he smirked. "Wasn't something fishy?"

Napangisi na lang din si Alden. Hindi niya maintindihan kung anong pinagsasabi ni Derrick kaya hindi niya na lang ito pinansin.

Mayamaya lang din ay biglang bumalik si Roshelyn, nagmamadali na parang may kung anong balita ang naging pagtawag sa kanya. "Alden, kailangan ko nang umalis, may aayusin pa ako. You should rest more para mabilis kang gumaling." Lumapit ito kay Alden at hinalikan sa pisngi, "bye, see you soon." Then she left the room.

Natapos ang katahimikan sa paligid nang tumawa bigla si Derrick.

"Was it intended to insult me?" inis na tanong nito kay Derrick.

Iniling-ilingan naman siya nito, "no, no, ang close niyo pala talaga ano? More than what na baa ng friendship niyo, to get something special more than Maine na ba?" ngisi pa ni Derrick.

"Hey, Derrick, if you don't stop, maybe you should go now." Ani Alden, dahil hindi siya masyadong makalingon dahil sa neck brace niya, diretsyo tuloy ang tingin nito sa pader. Medyo malakas kasi ang impact nang pagtama ng ulo ni Alden at naapektuhan ang ugat niya sa leeg.

"Hindi ako pumunta mag-isa dito sa kwarto mo para asarin ka, I want to talk with you." Dahil sa sinabi ni Derrick, agad namang nagbago ang atmosphere nila. Tila 'yong inis nila sa isa't isa kanina napalitan ng kaserysohan. Siguro, ganyan talaga ang mga lalaki, they always find it serious kapag babae na ang usapan or ang iba, they always took it as a joke.

"Ano bang sasabihin mo? You know, I need to rest." He grunts.

"About Maine." He started.

"Oh anong meron kay Maine?" Nagsisimula na ring maging curious si Alden sa kung saan mapupunta ang pag-uusap nilang dalawa.

"She's jealous of Roshelyn. On that girl." Tiningnan naman ni Derrick si Alden, "and I know, you should do, what best for her."

"Roshelyn is a good friend of mine pero 'wag naman kayong magcon-clude kaagad na merong namamagitan sa aming dalawa—"

"Were talking about Maine, not her."

Alden just grunt, "okay, you want the truth?"

Derrick shrugs, "if you'll tell, then okay."

But Alden just smirked. Nothing to spill out.

"I know you know Maine than I know her, siguro alam mo na 'yong ugali niya, alam mo kung anong nangyayari sa kanya kapag malungkot siya o kaya kapag nag-iisa siya. You know, Maine isn't comfortable these past few days, lalo na kapag nakakasama mo si Roshelyn."

"Paano ka nakaksigurado na 'yon nga ang rason?"

"Because she is my friend," simpleng sagot ni Derrick. "'Wag mo sanang mamasamain 'yong mga sinasabi ko sayo pero para sa inyong dalawa rin naman ito eh. And yes, I admit that I had a crush on Maine."

"Ano?!"

Napangisi at napailing na lang siya sa reaksyon ni Alden, "don't get too fast, Alden. I already let go of it. At alam ko naman na kahit anong mangyari, he will choose your over me. I'm just a friend and you're more than that Alden, kaya iparamdam mo din sa kanya na hindi lag kaibigan ang turing mo sa kanya, at mas higit pa kay Roshelyn ang pakikitungo mo sa kanya. Better to think of it, Alden. Hindi lahat ng bagay, napapanahon, hindi lahat nasa tama pero alam kong darating din 'yong tamang panahon sa inyong dalawa. I know, you should pray for it." Derrick smiled, "and oh, Maine, pwede ka namang pumasok dito."

Parang tipaklong na napalundag ang dibdib ni Maine nang banggitin ni Derrick ang pangalan niya, napahugot pa siya nang malalim na hininga bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto. And she heard a lot from their talks.

"Hindi kita napansin. Kanina ka pa ba diyan?" tanong sa kanya ni Alden.

Tumango naman si Alden, "may mga pagkakataon kasing kahit nandiyan ka na, hindi ka pa rin niya mapapansin dahil nasa ibang tao 'yong atensyon niya." Sabi ni Maine pero nakangiti pa rin siya, pinapakita na hindi affected sa mga narinig niya.

Natawa na lang din si Derrick sa sinabi ni Maine, "I should go out and you two, have a talk for a while." Tinapik naman ni Derrick sa balikat si Alden at gano'n din kay Maine at tuluyan na rin siyang lumabas ng kwarto.

Naupo naman si Maine sa tabing silya ng kama ni Alden, inabot naman ni Alden ang kamay nito.

"Sorry..."

Tiningnan naman siya ni Maine, "sorry saan?"

"Sorry for making you felt so away from me."

Pinilit naman niyang ngumiti, "ginusto ko rin naman na lumayo eh."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Alden.

"Ayoko sanang isipin pero may gusto ka ba kay Roshelyn?" tanong ni Maine sa kanya.

Napailing naman agad si Alden, "you know, I don't. She's just a friend to me, wala nang iba, Maine. Hindi ko talaga alam kung bakit tayo nagiging ganito these days pero sana tapusin na natin 'yong problemang 'to. It wasn't good for us."

"Oo nga..." 'yon na lang din ang lumabas sa labi ni Maine.

"Ikaw, may gusto ka ba kay Derrick? Umamin siya sa akin na ma—"

"Alam ko, Alden. Kaibigan ko lang si Derrick at gaya ng sabi mo, hanggang doon na lang 'yon."

Natawa na lang din si Alden kaya naman nagtaka si Maine, "it's funny how we end up being so jealous on the friends we have pero we still know that at the end of the day, we still have each other..." sa mga sinabi ni Alden, parang kakaibang luwag ng dibdib ang naramdaman ni Maine. Parang for the first time, nakalanghap na siya ng sariwang hangin. Everything seems to be fine, she hopes.

"Should we end this?" Maine said.

"I bet we should." Alden nodded.

Feeling nila, okay na ang lahat. Na naayos na nila 'yong gusto sa pagitan nilang dalawa at kila Roshelyn at Derrick. Pero ano nga ba, it is not the end of everything.

"M-Maine..." biglang nataranta si Maine sa biglang paghawak ni Alden sa kanyang kaliwang dibdib, "I-I c-can't breathe..."

"Alden... wait, tatawag ako ng nurse." She hurriedly came to the front desk to call out some nurses. Mabilis din naman silang bumalik sa kwarto ni Alden. "Ano bang nangyayari?!"