Prologue

"Oh," sagot ko sa tawag ni Desmond. Nandidito ako ngayon sa ilalim ng mapupunong lugar sa Baguio. Tumigil ako nang nakita kong tumatawag si Desmond. Sinandal ko ang ulo ko sa bintana ng kotse ko at pinagmamasdan ang papalalim na na gabi.

Eversince Lorcan dead kaming tatlo na lang ni Desmond, Rap at ako ang naging abala sa lahat nang naiwan ni Lorcan na mga negosyo. Sa di ko alam na dahilan umuwi na nang Greece si Laszlo. Siguro nakapag-isip isip na ang gago. Saka lang siya tumawag nang makaalis na siya nang bansa. Alam naman namin na sa oras na aalis na si Laszlo dito aya iiwan na niya din ang grupo pero nakakapanghinayang lang. Para kasing unti-unti na kaming nawawatak.

Laking problema pa dahil itong si Clayton ay parang naging sakit na rin sa ulo. Masakit sa amin ang pagkawala ni Lorcan. Mahirap din tanggapin pero kailangan naming magpatuloy na naiwan niya. Sa buhay na mayroon kami hindi rin namin alam na ito na pala ang huling araw namin sa mundo. O kahit naman sa mga ordinaryong tao lang.

Halos lumaki ako sa daan. Kung hindi ko nga nakilala si Lorcan noon hindi ko alam kung anong buhay mayroon ako ngayon. Kaya ang laki ng pasasalamat ko sa kanya. Dahil sa kanya nabuhay ako sa mundo nang hindi inaalala ang bukas o sa susunod na araw kung may kakainin ba ako. Dahil kay Lorcan binigyan niya akong mabuhay sa mundo na hindi natatakot.

Ako ayos lang sa akin na mawala ako sa mundong ito kahit na ngayon na. Walang tao ang nag-alaga sa akin. Walang tao na laging mag-aalala sa mga gagawin ko o anuman ang gagawin ko. Kaya hindi na rin ako magtataka kung darating ang isang araw mamatay ako at walang tao ang malulungkot sa pagpanaw ko sa mundong ito. Wala rin taong iiyak sa libing ko. Wala namang tao na magluluksa sa pagkawala ko. Wala namang taong aalalahanin ang mga nagawa ko sa mundo.

"Can you meet Mr. Yagami tomorrow?"

I blinked my eyes when I hear Desmond's voice from the speaker. I closed my eyes and took a deep breath. Hindi ko talaga gusto ang mga ganito. Sumasakit lang ang ulo ko sa meet-meet na iyan. 

"Pwedeng ikaw na lang Desmond?" Ako sa kanya.

Rinig ko ang pagtikhim niya.

"Sorry, bud. May lakad ako bukas, e. I have an important appointment tomorrow so..."

Umayos ako nang upo. At napahilamos ako sa sariling palad.

"Hmm, okay. Ano ba ang gagawin doon? May papapirmahan lang ba ako? O makikinig ako sa nakaka-antok na meeting."

"Okay, thanks. Just introduce yourself as Lorcan's representative."

Pagod akong tumango sa kanya kahit na di ko naman siya nakikita. At pinatay ko na ang tawag. Pinaandar ko ulit ang sasakyan saka nagpatuloy sa pagmamaneho.

Kinabukasan kahit na tinatamad pa akong gumising ay sumikap akong bumangon. Tamad talaga ako. Pikit mata pa talaga ako habang nagsho-shower dahil sa antok. Nahimasmasan lang ako nang tumagal ang lamig ng tubig sa katawan ko. Nagsuot lang ako nang isang plain tshirt tapos pinatungan ko nang isang jacket tapos casual boots lang.

Nang makarating ako sa parking lot saka ko lang naalala na hindi ko pala alam ang address ng opisina ni Mr. Yagami o kung saan kami magm-meet. Tatawagan ko na sana si Desmond nang may text na akong natanggap mula kay Desmond. Napamura ako. Hindi ko alam ang tang inang address. Puta! Gumamit pa ako nang waze upang matunton ko ang tang inang lugar na iyon.

Nang makarating ako sa tinuro nang waze bumaba ako sa sasakyan ko at binigay ko sa vallet susi ko. Nang makaalis ang sasakyan ko ay naibaba ko ang suot kong salamin. King ina! Nasa harapan ako ng isang napakatayog na gusali. I didn't know na ang yaman pala talaga nitong Yagami na ito. Pumunta man lang dito nang hindi ko man lang alam kung sino itong Yagami na ito. Sana pala gino-gle ko man lang ito para makilala ko kung sino ito.

Itutulak ko na sana ang pintuan nang binuksan na iyon ng isang lalaki. Napataas naman ang kilay ko at sinuot ko ulit ang shades ko. Pumunta ako sa front desk.

"Ms. I'm Colton Pauling nandito ako upang i-meet si Mr. Yagami?" Patanong kong saad sa babae.

"Oh! Mr. Pauling, Mr. Yagami is already expecting you in his office on the top floor."

Tipid akong ngumiti sa babae saka ako tumalikod at pumunta sa elevator. There's a private and a public elevator but then I choosed the public one.

Pagpasok ko sa elevator ay tumabi iyong mga nakasakay doon upang bigyan ako ng lugar bahagya pa silang yumuko sa akin kaya nakikigaya na rin ako. I pressed the button to the top floor.

Napansin ko na ako lang pala ang tao na sumakay sa elevator pa top floor. Paglabas ko doon sa elevator bumungad sa akin ang napakatahimik na palapag. Walang ibang nandidito tanging ang post lang nang secretary sa gilid. Tapos sa gilid noong post niya ay may isang itim na pintuan.

"Mr. Pauling." Aniya nang maglakad ako papalapit sa kanya. Tumayo siya mula sa kanyang swivel chair at yumuko sa akin. Ang ganda ng training nang mga tao dito sa Yagami Corporations. "Mr. Yagami is waiting for you in his office." sabi niya sa akin at nilahad ang kamay sa may pintuan na itim.

Bahagya rin akong yumuko at ngumiti sa kanya bago naglakad papalapit doon sa pintuan sa opisina ni Mr. Yagami. Pagkapasok ko doon ay medyo dark ang kulay ng opisina niya. Black and brown. Tskk!

"Mr. Yagami... I'm Colton Pauling I'm here in behalf of Mr. Lavoisier."

Napataas ang kilay ko. Habang nakatingin sa isang swivel chair na kulay itim na nakatalikod sa akin. I knew na nakaupo doon si Mr. Yagami kasi nakikita ko ang leegan niya at ang malaki niyang katawan.

Nakataas pa rin ang kilay ko habang nakatutok doon kay Mr. Yagami na dahan-dahang umikot. Ang kilay ko na nakataas kanina ay parang dahan-dahan kong naibaba nang makita ko kung sino itong si Mr. Yagami. What the fuck!?

I gulped. This can't be real! This cannot be true!

"Colton Pauling, huh." Aniya sa nay pagbibirong tinig.

Dammit! If this is really Mr. Yagami then... good God! Kahit na isang beses lang iyon hindi ko siya makakalimutan. Kahit isang gabi lang iyon hindi ko makakalimutan iyong nangyari sa amin. It's because of him that I became bedridden for fucking 2 days! Dammit! I thought I would never ever see this face again.

"Funny seeing you, Colton." wika niya at binaba ang salamin niya sa table at naglakad papalapit sa akin. His sleeves rolled up to his elbows. At kung minamalas pa magkakulay pa kami ng inner shirt. Fuck!

"Aren't you happy?"

"Fuck you! Alam na na ako ito sa unang tapak ko pa lang dito sa kompanya mo. Alam mo na kung sino ako, diba?!"

Tumigil siya sa harapan ko. "Hmm, not so." He shrugged.

Bullshit! I wanna punch that shit face of him!

"Tssk! So ano iyong pinunta ko dito? May kailangan ka ba? Anong mayroon sa meeting na ito at para matapos na ito!"

Dahan-dahan niyang itinaas ang kamay niya at hinawakan niya ang kuwelyo ng jacket ko. Saka iyon biglang hinila papalapit sa kanya.

"Bullshit!" I cussed and pressed my palm on his chest. This man is infuriating me.

"Haven't you miss me?" Bulong niya sa tainga ko.

I grind my teeth.

"Fuck you!" I hissed and pushed him but he held my jacket tighter and make me closed to his body.

Magkasing tangkad lang kaming dalawa kaya napatingin ako sa mukha niya na may naglalarong ngiti doon. This asshole!

Akala ko kung ano na ang gagawin niya nang bigla niyang nilapit ang mukha niya sa tainga ko pero bumulong ulit siya doon, "Yeah, we'll definitely fuck."

This bastard of a man!

___