Chapter 5

Colt Pov

Sinandal ako ni Johannes sa double door na ref at mas pina-ilaliman pa ang paghalik sa akin. Dahil sa gulat ko ay hindi ako nakagalaw. Hindi ako makapalag sa biglaan niyang pagsugod sa akin.

My mouth was open just as he kissed me. That is why he was so free to insert his tongue inside my mouth. His strong tongue played with mine as if teasing me to kiss him back. 

Napahawak ako sa malapad niyang balikat. I pressed the muscles of his shoulders to push him, but only to see myself grasping his shoulders and answering his kisses. 

Our kisses went wild and hungry. The more I debated myself, the more I found myself under Johan's spell. I don't know what he cast on me, but that's the least of my concerns right now. 

I composed myself and gripped on to Johan's shoulders as I pushed myself up and changed our position. I was the one who pinned Johan to the ref while kissing him with the same intensity and roughness. Tongue versus tongue. Kiss after kiss. Bite after bite.

Nagsimula nang gumalaw ang kamay ni Johan sa katawan ko. Parang nagmamadali ang kamay niya at hindi alam ang gagawin sa tuwing ito ay dadapo sa parte ng katawan ko.

Napuno ang buong kusina sa ungol, daing, mga mura, at ingay na nililikha ng aming nga katawan na nagdada-op. Parang wala ng hangin na makakadaan pa sa pagitan naming dalawa.

Johannes was way more muscular than I am. He has a huge body compared to mine, and is more well-toned than I am. That is why when he suddenly pushed me on the counter, wala akong nagawa.

Bumangga ang likod ko sa gilid noong counter top at mumurahin ko na sana si Johannes doon dahil nasaktan ako at narinig ko pa ang ilang kalampag ng mga gamit na natumba at nabasag. Kaso mukhang walang paki doon si Johannes at muli akong sinugod at hinalikan.

Pùtangìna! Walang nagpapatalo sa aming dalawa! Para na kaming nagpapalakasan dito ngayon. Nagpapalakasan kung sino ba talaga ang malalas. Naghahalikan pero nagpapagalingan kung sino ba talaga ang mas magaling humalik. We were like two alphas trying to win; who amongst us is the dominant.

Habang hinahalikan ako ni Johannes ng mapupusok ay natagpuan ko ang mga butones ng suot niya. At imbes na kalasin ko isa-isa ang mga butones ay inisang kalas ko iyon at nagliparan ang butones ng suot niya.

Doon natigil ang paghalik sa akin ni Johannes kaso nakatukod pa rin ang kamay niya sa gilid ko.

Hinihingal man galing sa halik namin ay nagawa ko paring ngumisi sa kanya.

"Gomen ni?" paggaya ko sa sinabi niya kanina. Hindi ko alam kung tama ba iyong pinagsasabi ko o kung ano iyon. Basta ginaya ko lang siya.

Ngumisi siya sa akin at akmang didilaan niya ang labi ko pero tinakpan ko na ang bibig niya.

"Tumigil ka Johannes."

Umiling siya.

Tumaas ang kilay ko nang dahan-dahan niyang nilakbay ang kamay pataas sa aking katawan. Doon ko lang napagtanto ang balak niya nang umabot ang kamay niya sa leegan ng suot ko.

Bago ko pa maitulak di Johannes ay napunit na niya ang damit ko.

"Gomen ne, beibu."

Tinaas ko nag gitang daliri ko sa kanya.

"Fùck you!"

Tuluyan ko nang tinulak si Johan at lumayo sa kanya. Hinubad ko na lang din ang basa kong damit at punit na rin naman.

"Ipagpatuluyan mo na 'yang pinagmamalaki mong luto mo." Saglit ko siyang nilingon.

"You're fùcking sexy, beibu."

"Tssk!" asik ko at umalis doon sa kusina na parang walang nangyari.

Iniwan ko doon sa kusina si Johan at umakyat sa taas. Pagkapasok ko sa kwarto ay agad kong natapun ang damit ko sa sahig at ginulo ang buhok ko!

What the fùck was that? Why was I fùcking swayed by that man? Isang kabig lang. Isang kilabit lang. Isang tulak lang. Bumigay kaagad ako. Just like what happened that night in Baguio! Being under in his hazel eyes makes me fùcking weak! Hindi ko alam kung ano ang mayroon ang Johannes na iyon pero para niya akong ginagayuma!

That one unfortunate night in Bagiuo with Johannes was the root cause of all these dàmn things! Dahil kung di lang din naman ako gumawa ng bagay na iyon wala akong iisipin. Kung sana hindi ako nagpakalasing sa araw na iyon wala sana akong problema ngayon. Maka-kaharap ako ng maayos kay Johan. Maka-kaharap ako sa kanya na walang naaalang mga kamalian.

And what happened earlier? What the fùdge happened to my heart? Tangìna naman huwag naman sana akong dapuan ng sakit na mayroon na ang mga kaibigan ko. Nananahimik ako dito, e.

Mali talaga itong nararamdaman ko. Hindi ito pwede. Isa itong kahibangan! Pwede bang... magustuhan mo ang isang tao dahil lang sa isang gabi pagkakamali namin? Well, ayaw ko namang mag-conclude sa mga bagay-bagay pero parang... may kung ano nga akong nararamdaman kay Johan.

I don't want to conclude actually pero ano ang ibig sabihin nang hindi ko siya makalimutan? Bakit sa tagal nang panahon na hindi ko siya nakita at nakausap hindi ko pa rin nakalimutan ang mukha niya? Bakit lagi siyang laman ng panaginip at isip ko?

I tried everything to get him out of my head, but it all failed. Useless sh*t. It's futile because up until now I still can't forget him. Kagaya lang ng paghalik niya sa akin kanina. I have the will, I have the strength, I have the power to push him. Yet, I let him spell my mind. I let Johannes dominate me. 

Sinubukan kong huwag iparamdam sa kanya ang sabik ko sa kanya. Sinubukan kong magmatapang at magkunyari sa kanya. At sana lang huwag niya iyong mahalata.

This thing that I had for Johannes was a dàmn joke! If I can keep it for myself, I will. Sasarilihin ko ito. Wala akong balak magpauto sa nararamdaman kong ito.

Inis kong hinubad ang suot ko sa katawan at dumiretso sa banyo para maligo. Ito na ba ang sinasabi sa akin nina Rap, ni Desmond, at ni Las? Karma ko na ba ito? Karma ko na ba ito dahil pinagtawanan ko lang sila dati? Pùta! Ang dali lang magbigay ng mga advise sa mga kaibigan ko. Pero ang hirap pala i-apply ang mga iyon. Ngayon napapatanong nalang ako kung papaano nalalampasan ng mga kaibigan ko ang mga nararamdaman nilang ganito?

What the hell should I do? Nakaka-bòbò pala ito.

---
"So, what's your itinerary for tomorrow?" tanong ko kay Johan habang kumakain kami.

Lihim akong napapamura dahil talagang ang hambog na ito ay may ipagmamalaki rin sa pagluluto. Ang galing niyang magluto! Dati ang luto lang ni Clayton ang napupuri ko, e. Kaso ngayon ay masarap nga siya magluto. Ang simpleng hapunan ay parang naging sosyal na dahil sa mga hinanda ni Johannes. Japanese cuisine ang hinanda niya ngayong gabi.

He sipped on his wine and beamed me a smile.

Natural na hindi ko iyon ginantihan ng ngiti. Ano siya? Sinuswerte? Hambog!

"I will go to Yagami Corp. to check the details of the upcoming launch of their new product. Then, right after I have a lunch meeting at the Deluxe hotel, and as for the afternoon, I have a dinner party invitation that I need to attend to. 'Yan lang ang naalala kong importante. Don't worry, beibu. I'll contact my secretary right after dinner for my schedule and have it forward to you. So you'll know my businesses." he thoroughly explained.

I nodded, bringing my eyes back to the meat on my plate and slicing it. 

"What's your secretary name?"

"Why? Jealous, beibu?"

Humigpit ang pagkakahawak ko sa kutsilyo.

"No."I don't want to sound defensive or anything whatsoever, but my voice failed to do so.

"My secretary was an old Japanese man, beibu, so no need to be jealous. Also, he was a married man." he answered as if it was an injection of tranquilizer to my shaking nerves. 

"Wala akong paki."

"I know."

Sinamaan ko ng tingin si Johannes pero nagkibit lang siya sa kanyang balikat at uminom ulit sa kanyang wine.

"I will only watch you from a far." saad ko dito at pagbabalik ko sa aming usapan.

"Nande?"

"Bakit ba ang tanong mo?" ani ko dito at pinunasan ko ang bibig ko.

"Why from afar, beibu, when you can accompany me? Don't you think it's too much hassle?"

Pinagkrus ko ang kamay ko sa harap ng dibdib ko.

"For me, I can do my job well when I am away from you, Joha--"

"Aijin." he corrected me.

"Yeah, whatever. As I said, I can do my job well in that way. I hope we can settle on that thing, A-aijin."

Nakita ko ang pag-urong-sulong ng ngisi sa kanyang mga labi.

"I guess beibu. But when it comes to my dinner party, I want you to be my partner. I hope we can also consider that thing."

"Find another people to be your partner, Aijin."

"No, I want you, beibu."

"Johannes."

"Please, beibu. Like what I have told you  I don't trust Filipinos that much."

"Fine." pagsuko ko.

---
The next morning came, and I was surprised when I entered the kitchen and found Johannes preparing the table. I stared at the table. There's two cups of smoking hot coffee, two plates, a glass of juice, and the food. 

Nakita ko si Johannes na nililinisan ang sink. Nakabihis na siya at nakita kong nakahanda na rin siya. The man in a three-piece suit, but working on the dishes and so on.

Paglingon niya sa akin ay agad siyang ngumiti.

"Good morning, beibu."

"Good... morning."

Tahimik kaming kumain ng agahan ni Johan at di ko talaga maiwasang di purihin ang luto niya. Pinupuri ko ang luto niya sa loob-loob ko at ayaw ko naman isa-tinig iyon dahil alam kong lalaki rin ang ulo ng hambog na ito.

Matapos naming kumain ay umalis na kami sa bahay niya. Nauna na ang sasakyan ni Johannes at ako naman ay nakasunod sa sasakyan niya. Nilalagyan ko ng distansya ang aming sasakyan upang di kami malata ng kung sino man ang gustong ibaon ang lalaking ito sa lupa.

"Beibu?"

Napaigtad ako nang marinig ko ang boses ni Johan sa earpiece kong suot. Para na rin ito kung may saka-sakali mang ambush o kahina-hinalang tao sa paligid ay maalerto namin ang isa't isa.

"Yeah?" bagot kong saad nang makabawi sa gulat.

"I don't see your car. Where are you?"

Umirap ako at napahilot sa sintedo ko. Isang kamay lang ang pinamani-obra ko sa manibela.

"I'm behind the bus at your back."

Ang OA ng isang 'to. Parang isang bus lang naman ang naghiwalay sa kotse namin.

"Oh, I see."

"Hmm."

"Kapag nasa loob na ako ng Yagami. Saan mo ako babantayan, beibu?"

Pumait ang ekspresyon ko. Talaga nga namang naririndi na rin ako doon sa tawag niya sa akin. Beibu, beibu, beibu, beibu! Litse! Napupuno na ako sa kakatawag niyang iyon sa akin. Simula yata nang makita ulit kami iyon na ang tinawag niya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang ibig nung sabihin. Hindi ko alam kung minumura na niya ba ako o ano, sa tawag niyang iyon sa akin. Tapos iyong Aijin? Hindi ko rin alam. Tingin ko ginagago ako nitong Johannes na ito.

Soon, I'll find time to search what the fùck that beibu-beibu and that Aijin is.

"Ako na ang bahala dyan. I'll find a good spot to watch you."

As much as I want to visit my bars around, sa tingin ko ay ang mga managers na muna ang bahala doon habang nagtatrabaho pa ako dito kay Johannes.

Nang makarating si Johannes sa Yagami building. Hinintay ko siyang makapasok sa loob at pumunta ako sa tapat na building para doon ko siya bantayan. Dinala ko na rin ang mga gamit ko, ang snifer ko. I can see him through my snifer's eyepiece. Sa ganitong paraan ay mamaman-manan ko rin ang nasa paligid niya.

So, far matapos doon sa Yagami ay wala namang kakaibang nangyari at naging matagumpay naman ang meeting ni Johan sa Deluxe Hotel with a Canadian businessman.

Pagkalabas niya sa Deluxe ay sinalubong ko siya.

"Give me your car keys." ani ko dito.

"Why? Where's your car, beibu?"

"I will leave it here. Diba may pupuntahan ka pang dinner party?"

"Oh, yeah."

"Wala akong anumang damit na pang party kaya dadaan muna siguro tayo sa boutique."

"I got you, beibu." wika niya.

Binigay ni Johan sa akin ang susi ng sasakyan niya at sinabi niya sa akin ang isang boutique kung saan din siya kukuha ng damit niya. Sabi niya dito raw siya may tiwala.

Naging maayos naman ang pamimili namin ni Johannes sa aming masusuot. Hinayaan niya ako sa gusto kong masuot kaya naging mabilis kami doon.

He was wearing a white formal tux while I was wearing a black one. Ang necktie noong suot niya ay itim samantalang sa akin naman ay puti.

Alas syete ay nasa daan na kami tungo sa location kung saan gaganapin ang dinner party. And on our way there was a smooth and nice ride until I noticed the three cars tailing our car.

Nang mapansin ko iyon ay di ko muna iyon pina-alam kay Johannes at lihim kong pinagmamasdan ang mga sasakyan na nakasunod sa amin.

Sinubukan kong pabilisin ang takbo ng sasakyan namin at nakita kong kami nga ang habol noon. Napatingin ako sa paligid at tahimik ang lugar at madilim. Tanging mga konting ilaw lang sa poste ang nagbibigay ng ilaw sa daan.

"What happened beibu?" si Johannes na nasa shutgon seat. Napansin niya yata ang pagpapabilis ko nang takbo sa kotse.

"There are three cars tailing us."

Pagkasabi ko noon ay agad siyang napalingon sa likod. Napamura siya.

"Can you get my gun, Johan?"

Ilang saglit na di gumalaw si Johan sa kanyang pwesto.

"This?" napamura ako nang ang pagkalalaki ko ang hinawakan niya!

Umakyat yata ang lahat ng dugo ko sa ulo dahil sa ginawa niya.

"Fùck you! Ang baril ko! Gagò! Nasa likod ko ang double-hand gun."

Umusog ako para makuha niya ang baril ko doon.

"Sorry beibu. Here's your gun."

Hindi ko siya pinansin at inapakan ko ang accelarator ng sasakyan.

"Let's exchange position. You drive and I'll shot them."

"B-beibu."

"Faster, Johan. Before, we're both fùcking dead meat right now."

***
Thank you for reading, Engels!😍❤️