Dedicated to: iamvirgen
______________________

Chapter 4

Desmond Pov

I look flatly at the glass of whisky on my table. Kakauwi ko lang sa Pilipinas galing Abu Dhabi. I visited my oil company there. It's always like this pupunta ako ng ibang bansa at uuwi naman dito after a several days. Nasanay na ang katawan ko sa byahe kaya okay lang kahit na kakalapag ko pa lang pero nandidito na naman ako sa bar. A gay club actually.

Nakailang baso na rin ako at sumasakit na talaga ang ulo ko pero kaya ko pa naman. Kaya ko pa naman sigurong magmaneho pauwi ng hindi nahuhuli ng mga pulis.

I took out my phone and look if Colt replied to my text pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Nandidito ako sa bar niya pero wala siya dito. Baka nandodoon na ibang bar niya. Yeah, Colt owns a couple of exclusive bars. That guy may seem to be lazy when it comes to work, but he's afraid of getting poor again. 

Nilagok ko ang isang baso ng whisky saka umorder na naman ulit. Di ko na mabilang nakailan na ako.

"Hey." I look over my shoulder kung sino ang humawak sa balikat ko.

It was a man. Nope, a gay guy.

"Can I sit here?" tukoy niya sa upuan na vacant nasa tabi.

Tiningnan ko muna ulit siya at tumango. Binaling ko ang mata ko sa inumin ko at inikot-ikot ko ang baso ko.

"One tequila reposado." order niya. "You seem problematic?" Aniya sa akin.

Napatigil ako sa pag-ikot noong baso ko at saglit na tinapunan siya ng tingin.

"I'm just tired." I said in flat tone.

Rinig ko ang pag-igik niya. "You are tired yet you came here. Not in your house."

"It's my home too." saad ko at muling ininom ang bago kong inumin.

Even in my peripheral vision I saw how his forehead crumpled. Hindi ko na iyon pinansin. Tumingin ako sa stage sa di kalayuan na may sumasayaw na mga muchong lalaki na seksing sumasayaw. Nagwi-wave pa ang mga katawan nila kasabay ng tugtugin.

Ang mata ko ay nasa stage nang maramdaman ko na may kamay na gumapang sa galing sa siko hanggang sa kamay ko na nakapatong sa counter.

"Hey, want to come with me."  The gay guy earlier, whispered in my right ear.

I know what he is talking about coming with him. Ang mata ko na nasa stage ay nailipat ko sa kanya. Tinanggal ko ang kamay niya sa akin. I feel like I don't want to have sex right now. I just want to go home now and rest.

"I'm tired. Look for someone else." Isaid.

I saw a faint pain in his eyes, but I didn't give him a shit. Di lang naman siya ang sinabihan ko n'yan. Di lang siya ang tinanggihan ko. At mas lalong di lang siya ang kauna-unahang tao na tumingin sa akin ng ganyan. Tssk! Feeling hurt.

He silently took his drink with him and left. I was about to raise my butt from being glued to the chair when I heard a familiar voice. 

"Woah! The infamous Desmond Bunsen."

Inibalik ko ang pwet ko sa upuan nang marinig ko ang ang boses ni Andrea. She is wearing a black leather jacket, black jeans, and a black boots. Kumpara sa una naming pagkikita mas manly ang datingan niya ngayon.

Umupo siya sa binakanteng upuan ng lalaki kanina na nag-aya sa akin saka umorder ng drinks niya. Inayos niya ang buhok niyang mataas at nakalugay saka niya iyon tinalian. Kung sa unang pagkikita namin ay babaeng-babae ang datingan niya. Ngayon naman ay brusko. Tsk!

"What are you doing in this kind of bar?" I asked her while she's looking at the bartender.

Tinungkod niya ang siko sa table at pinatong ang ulo niya doon paharap sa akin.

Nginisihan niya ako. "Bakit? Bawal ba ang babae dito?"

"No, it's not what I-"

"Haha, I know. Dumaan lang ako saglit dito para uminom."

"Where's your partner?" I asked.

"I dropped her in the hotel nearby. My photoshoot siya with AJ. Umalis lang ako dahil di ko kayang makita ang mga posisyong ginagawa nila." napakwento pa siya sa akin.

"You work in that kind of field; you know better about that, and you should understand her. And besides, you know, it's just work."

Napasinghay siya at umayos sa pagkakaupo nang dumating na ang order niya. Agad siyang tumuka doon bago magsalita.

"Alam ko pero di ko mapigilang..."

"...magselos." puno ko ko.

Ngumuso siya at pinaglalaruan ang basong may kaunting tira na inumin.

I want to comfort her but, how? Hindi pa ako nakaramdam ng selos. Hindi ko alam kung ano ang pakiramdam pagnag seselos. Wala rin naman kasi akong naging matino na relasyon kaya wala rin akong mapagseselosan.

Napahikab ako sa tabi niya. Inaantok na ako ng todo.

"Andrea, I need to go home."

Bumaling siya sa akin ngumiwi siya bago magsalita, "Samahan mo muna ako Desmond. Anong klase kang kaibigan kung iiwan mo ang kaibigan mong umiinom mag-isa." reklamo niya.

"I'm sleepy Andrea." ani ko.

"Let's talk for a bit para di ka antukin. Malapit na rin namang matapos ang photoshoot ng partner ko, by now."

I sighed. Maybe I can also used this situation para matigil na rin si Mommy kakatanong sa akin kung nagkita na ba ulit kami ni Andrea. Konting kapit na lang sa kalendaryo ang edad ko. At malapit na akong bumitiw doon at si Mommy ay atat na atat ng magkaroon ako ng asawa. Tch! Asawa na ang hinihingi niya hindi talaga girlfriend.

"Okay, what do want us to talk about?"

Mas pinili ko na lang na wag nang uminom dahil babyahe pa ako. Ayaw ko na makatulog na naman ako habang nagmamaneho. Baka matuluyan na ako. Isang beses kasi ay nakatulog ako habang nagmamaneho at mabuti na lang sa oras na iyon ay may nakasunod sa akin at bumusina ng malakas kaya nagising ako kung hindi baka nabangga na ako.

"Hmm," umakto siyang nag-iisip. "Ah, let's talk about your child."

Nagtagpo ang kilay ko sa sinabi niya.

"What? Andrea, wala pa akong anak."

"No, the time na unang meet natin at pinuntahan mo sa hospital ang-"

"Tch! Hindi ko nga anak iyon. Tinulungan ko lang."

"Kwentuhan mo naman ako doon." pamimilit niya. Hindi ko alam na ang daldal pala nito. Iba pala pag may kaibigan kang madaldal.

Pinaningkitan ko sa mata si Andrea is she for real? Wala nga akong alam doon sa tao at pangalan lang ng batang iyon ang alam ko. So, ano ang ikukuwento ko dito?

It's been a week since the last time I saw Finn in the hospital. I left when Sister Virgie came at di na ako bumalik doon dahil pumunta ako sa Abu Dhabi kinagabihan n'on at sa dami ng iisipin ko ay parang nawala iyon sa isip ko. I don't know if that kid is doing well. I know there's something off with him. And  I pitied him so much for that. At ngayon na pina-aalahanan ako ni Andrea sa batang iyon— kay Finn parang gusto ko tuloy'ng kumustahin siya sa St. Augustine Parish. That parish is just a kilometers away from the city.

Nakakapagtaka nga na galing pala si Finn sa ganoong lugar tapos napunta siya doon sa barkong iyon. Tapos sa ganoong sitwasyon pa. I'm having a doubt and I'm worried. Hindi ko alam kung ano ang pinag-aalala ko sa batang iyon kahit na dalawang beses ko pa lang siyang nakikita.

Finn's eyes were still vivid in my mind. The time that I saved back then on the ship. His eyes are full of fear, a gloomy face, and even though his arms are wobbling, I can still feel it. And his body was full of bruise. I don't know what that kid had been through, but I'm sure it was painful and difficult. Very difficult.

"Tskk! I said tell me about him."

Napalingon ako kay Andrea na marami nang nainom.

"I don't have something to tell you aside from his name, Andrea. His name is Finn and that's all I know."

Ngumiwi siya sa akin. "Ohhw!"

Kaysa malasing siya doon sa loob ng bar. Hinila ko na si Andrea palabas at pinainom ng kape para mahimasmasan. Ako ay bumili na rin ng akin. Iinom pa kasi itong babaeng 'to tapos di naman kaya. Maraming-marami na akong babaeng nakilala at so far, si Andrea lang ang babaeng nakilala ko na walang arte. Komportable nga siyang umupo sa tabing daan habang iniinom ang kape niya. At ako naman ay nakatayo sa gilid niya.

"You're such a gentleman, Desmond." she said while her eyes glued on her coffee.

Tingnan ko lang siya at saka tumingin sa daan. Sumipsip ako sa kape ko.

"I'm not Andrea. I'm a bastard." I laughed.

"Aishh! Kung ibang lalaki siguro pinagsamantalahan na ang kalasingan ko ngayon. Pero ikaw pinakape mo pa ako."

Inubos ko ang kape ko saka ko iyon tinapon sa basuhan. Sh-in-oot ko at pumasok naman. Parang nawala ang antok ko dahil sa kape.

"We're friends. Hindi ko magagawa iyon saka di tayo talo."

Tumawa siya saka napatawa na rin ako. Kapwa kami natigilan nang tumunog ang cell phone niya. It was her partner. Tapos na daw sa photoshoot kaya kailangan na niya itong puntahan.

Naghiwalay na kami ni Andrea siya sa hotel kung saan ang partner niya at ako naman ay sa bahay. As usual pagdating ko sa bahay ay sobrang tahimik na. Sa sala na ako natulog dahil napagod na akong umakyat.

Kinabukasan ay nagising ako nang may kumot na ako at may unan. Hubo't hubad ako kung matulog kaya nagulat ako nang ang init na sa pakiramdam ko pagkagising ko. Kaya naman pala. Nakakumot na ako at isang unan.

Bumangon ako at nag-unat ako. Suot ang tanging boxer umakyat ako sa taas. Naligo ako saka nagbihis dahil pupunta pa ako sa opisina ko. Nasanay na ako na tuwing umaga kapag nasa bahay ako. Magb-breakfast talaga ako dito. Masarap kasing magluto si Manang Susan. Minsan lang ako lumiban sa kain tuwing breakfast kapag nandidito ako.

"Desmond. Halika ka kumain ka na."

Umupo na ako sa hapag saka nilagay ni Manang Susan ang kape ko sa table.

"Manang sabayan niyo na po ako ni Mang Carlos."

"Naku tapos na kami. Kaya kumain ka na dyan."

Tumango ako kay Manang.

"Desmond," napatingin ako kay Manang mayamaya ng tawagin niya ako habang nagpupunas siya sa mga pinggan. "Pumunta na naman dito ang mommy mo. Kinukumusta ka."

Ang pagnguya ko ay dahan-dahang bumagal. Alam ko kung ano ang ibig sabihin sa salitang iyon. Ang kinukumusta lang ni Mommy ay ang takbo ng relasyon ko, ang love-fucking-life ko.

"Wala na po ba siyang iniwan na sulat sa inyo?"

Umiling si Manang. "Wala naman."

Pagkatapos kong kumain ay nagpaalam na ako kay Manang na aalis na ako. Nasa kalagitnaan ako ng pagmamaneho ko nang bigla kong maalala si Finn. Biglang pumasok ang nakakaawa niyang hitsura sa utak ko. Ang pagod niyang mukha na punong-puno ng takot at pasa.

Isang pikit-mata ay niliko ko ang sasakyan ko at binaybay ko ang daan patungong St. Augustine. I don't know what drive me to do that, but, yeah. Tinatahak ko na ang daan patungong St. Augustine.

Pinasok ko talaga ang sasakyan ko sa labas simbahan. Maalam ako dito kasi dati na akong nagagawi dito noon kasama ang pamilya ko. Sa gilid ng simbahan ay may parking lot doon at sa gilid n'on nanduduon ang naninirahan ang mga batang kinupkop nila. Like an orphanage. Dati ay dito ko sini-celebrate ang birthday ko. Pagkatapos ng di ko pagkakaunawaan sa pamilya ko ay unti-unti na rin akong napapalayo dito.

Bababa na sana ako sa sasakyan nang makita ko ang taong dahilan kung bakit ako napadpad dito ng wala sa oras. Shit.

Si Finn ay naka-side view at nagbubungkal ng lupa sa maliit na garden sa labas ng simbahan. Kitang-kita ko ang hinang-hina niyang pagbubungkal doon na parang nagbibilang sa pagbungkal. Napansin ko sa kamay niya ang isang towel na nakatali doon. My eyes went round nang maalala ko na towel ko iyon. Iyon 'yung towel na tinali ko noon sa palapulsuhan niyang dumudugo. Hindi ko alam pero parang mag kamay na humaplos sa puso ko nang makita ko iyon. Putangina! Ano itong nangyayari sa akin?

I stayed in my car and just contented watching him. Why the fuck I feel relax and contented by just watching this kid? What a fucking bullshit is this!

"After watching him I will leave." Parang baliw kong saad sa sarili ko.

Nagpahid siya sa noo niya at tumigil sa pagbubungkal. Napatingin siya sa gawi kung nasaan ang sasakyan ko at ako naman na nasa loob ay napaayos ng upo kahit na di niya naman ako nakikita kasi tinted. Nabaliw na ako. Bakit ako nataranta doon?

Finn tilted his head while staring at my car. Mamaya pa ay may isang babae na lumabas at biglang hinablot ang maliit na braso ni Finn.

Naalarma ako. Binaba ko nang konti ang salamin sa bintana ng kotse.

"Bat ka tumigil?! Kanina ka pa dito tapos di mo iyon matapos tapos! Kami nga doon na malaki ang lupang binubungkal ay tapos na tapos ikaw dito hindi pa!?" sigaw nang babae na nasa 20s.

I gritted my teeth when I saw Finn grimace in pain due to the girl's grip.

"N-nagugutom na a-ako."

"Hoy! Finn di ko alam kung bakla ka ba sa hinhin mong ito at sa lampa mo pero di ka kakain hangga't di mo iyan natatapos!" sigaw ng babae.

"P-pero na... ouch! N-nagugutom na nga ako. Wala akong dinner kagabi kasi naubusan ako." halos di ko na marinig ang sinabi ni Finn sa hina nang boses niya.

"Aba! Kasalanan pa namin iyan? Ikaw 'tong ang hina-hina kumilos. Daig pa ang babae sayo. Sabi ni Sister kapag di ka natapos dyan wag kang papasok sa loob!" anito at tinulak si Finn kaya natumba agad ito sa rough ma semento. Malditang tiningnan lang ng babae si Finn na natumba at iniwan.

Doon na ako lumabas sa sasakyan ko saka nilapitan si Finn. Mula sa likod niya ay tinulungan ko siyang tumayo. Nang makatayo siya at makita ako ay  nanlaki ang mata niya at agad na bumuhos ang luha niya.

Pipi akong napamura. Tangina naman! Bat ba ito umiyak?

Magsasalita na sana ako nang niyakap niya ako at binaon niya ang ulo niya sa gitna ng dibdib ko. Ang liit niya kaya hanggang lower chest ko lang siya. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

"A-akala ko di na kita makikita. I thought, I won't be able to see you again." he lamented while hugging me.

Di ko magawang yumakap sa kanya pabalik. My heart is saying to hug him back, but my mind is telling me the opposite. The hell!

"Finn."

"I missed you. Namiss kita Desmond."

I grind my own teeth. Tumambol ang puso ko doon. Holy shit! What the fuck was that?

"Finn..."

"Dadalhin niyo naman po ako, diba? You will not leave me again naman po, diba?"

Binagsak ko ang tingin ko sa kanya at tumingala siya sa akin. Ang mukha niya ay basang-basa sa luha niya. With that I feel my heart sank!

"Ayaw ko d-dito. A-ayaw ko na dito. Sasaktan lang nila ako. I-ikaw... ikaw lang ang di ako... sasaktan." umiiyak niyang wika habang nakakapit sa damit ko.

Bumuntonghininga ako at sumaad, "Okay, di na kita iiwan. Dadalhin na kita sa akin."