Chapter 4

Dareen Pov

"Mom, ayaw ko po doon. Please ,mom convince dad naman. Tell him mom na ipadala na lang ako sa province... in Negros mom. I can stay in lola's old house there. " I pursued mom. My mommy's origin is in Negros naman talaga. She's a daughther of an old haciendera and haciendero there. But sadly my grandparents dead already and all their lands are left in my mommy's hands.

We're here in my room right now. Mommy is helping me pack my clothes and other necessities that I think I'll be needing. Pero habang nag-iimpake ako ay naiiyak ako. I don't deserve this! I don't fucking deserve this ridiculous punishment that dad has given to me. Tapos dagdagan pa na isang luggage lang ang ipapadala niya sa akin. How the hell can my clothes will fit in one luggage? Kung tutuusin nga hindi kasya doon ang pang-upper clothes ko. This is a real torture for god's sake!

At nandidito si mommy nakaupo kami sa malaki kong kama at tinitingnan niya kung ano ba TALAGA ang mas kakailangan ko. She's helping me! But I don't like it. Why does she can't defy my father for once? For me! For her son!

I would never imagine nadadating sa punto ng buhay ko na aalis ako ng pamamahay namin. Hindi ko naisip na kailanman ay magagawa akong paalisin ng sarili kong ama sa pamamahay namin. I am the only son here! And then ganito pa? How ironic that is!?

"Dar, I'm sorry... I'm so sorry. I- i cannot go against with your dad." anang ni mommy sa akin saka hinawakan ang kamay ko na abala sa paghahalungkat sa mga damit ko. Wala ang utak ko sa pag-iimpake to be honest lang. Hindi ko ma-imagine kung ano ang magiging buhay ko doon. Ano kaya ang buhay na naghihintay sa akin doon sa bahay ni Mr. Marcet? The old rich bachelor country. How the hell can I say na old siya? Will he's 30 plus or so, so basically speaking matanda na! Old freaking rich man!

"Bakit mom? Kahit ngayon lang mom," pilit ko pa talaga.

Ilang beses na umiling si mommy sa akin. Tanda na wala siyang magagawa at hindi niya ako kayang sagipin sa kamay ng ama ko. Sa desisyon ng ama ko.

"I cannot send you to Negros either Dar... I am really sorry anak. Pardon your mommy. I am being weak again. I'm being an inferior again."

Hindi na ako nag-imik kay mommy. Yeah, i knew this already. That she cannot contradict on dad's decisions. Mas okay na sana sa akin na ipadala ako sa probinsya. Makakatiis ako doon. Makakatiis pa siguro ako doon kahit na mahina ang signal, walang night life, walang gala at walang mga barkada. I'd prefer it than staying on strangers house.

"Mom, pumayag po si Mr. Marcet na dun ako sa bahay niya titira?" I asked mom. She halted arranging my clothes and look at me. She gave me a dull smile.

Ngayon lang kasi pumasok sa isip ko ang bagay na iyon. Paano na pa payag ni daddy si Mr. Marcet na dun muna ako sa bahay nila?

"Yes, he already gave his permission..."

When I step my foot inside our limo na maghahatid sa akin sa bahay ni Mr. Marcet ay muli kong nilingon si mommy na pinupunasan ang mata niya. Katabi niya si daddy na walang bakas ng pag-aalala ang mukha para sa akin. Para pa ngang nakahinga na siya ng maluwag habang nakatingin siya sa akin na papaalis na.

Nginitian ko si mommy. Bayad na siguro ang mga nangyayaring ito sa akin dahil sa pagiging sutil ko. Inaamin ako na hindi ako mabuti and masunuring anak sa kanila. Tumatakas ako ng bahay kapag hindi nila ako pinapayagan sa mga gimmicks ko. Ayaw nila akong nagba-bar pero suki ako ng bar. Gusto nila matalino ako pero ano ba ang magagawa ko kung mediocore learner lang ako? Kailangan ba pigain ko ang utak ko? Yeah, I'm not their ideal son but what can I do pinanganak akong ganito. Plus I'm gay. Kaya siguro ako kinamumuhian lalo ni daddy Ram.

"Sir, pasok na po para makaalis na tayo." hila-hila ang luggage ko na isa lang ay pumasok ako sa limo namin. Isang huling sulyap ang ginawa ko kina mommy at daddy na nasa foyer ng bahay. I saw daddy embraced my mom. Parang may kamay na kumusot sa puso ko dahil sa nakita ko. I hate sad. But I still love him. I love them so much.

Hindi ko nakita si nana Tilma pag-alis ko ng bahay. Gusto ko sanang magpaalam sa kanya. Hinanap ko siya sa bahay pero hindi ko siya makita. Hindi ko na rin siya matatawagan dahil kinuha ni daddy ang cellphone, ipad at laptop ko. Literal talaga akong pinalayas ni daddy.

"Manong nakita niyo po ba si nana Tilma?" tanong ko kay manong na driver namin.

"Si Tilma sir?"

"Oo po."

"Naku sir last day na po ngayon ni Tilma. Nagtanggal po kasi ng mga katulong sina sir Ram dahil masyado pong madami ang mga maids ninyo." sagot niya sa akin.

"Ikaw po?"

"Personal driver po ako ng tatay niyo sir kaya hindi po ako natanggal." Tumango lang ako sa kanya saka tinuon ang mata ko sa labas.

Nakita kong pumasok na kami sa Marcet village. Sa entrance kasi ng village ay may malaking nakaukit doong Marcet Village na kulay ginto. Nakaka-agaw pansin talaga iyon kapag pumasok ka sa loob. Dahil hindi mabilis magpatakbo sa sasakyan si manong ay nakikita ko ang mga naglalakihang bahay dito sa loob ng Marcet village. This village is really popular among businessman, politicians, artist and other known people of the country. Will except from us na nanatili sa mansion nila daddy na minana ni daddy sa ninuno niya pa. Kaya hindi kami nakatira sa ekslusibong village na ito. Besides marami namang village dito but this one is really popular tho'. Wala ata akong nakitang bahay na hindi two to three storey. Tapos iyong mga disenyo ay nakakamangha rin.

Until we stopped. "Nandito na po tayo sir. Bumaba na po kayo." utos sa akin ni manong.

Sinilip ko ang labas ng sasakyan. Oh, I'm wrong may bahay pala dito na hindi two storey. At siguro ito lang lang so far sa mga nadadaanan namin kanina. Down floor lang pero sa labas pa lang ay nakikita mo na ang bubong ng bahay sa loob kahit na mataas na gate ay nakikita mo ang bubong nila sa labas. Wow!

"Ito na po ang kina Mr. Marcet?" ngiwing tanong ko. Of all kasi ito pa ang bahay niya. Siya ang may-ari nitong buong village but come to think of it bakit ganito ang bahay niya?

"Opo sir kaya lumabas na po kayo."

I rolled my eyes before getting off the limo together with my one huge luggage. Pagkalabas ko ay agad namang umalis si manong. Jesus! Magtatanong pa sana ako sa kanya kung may tao ba dito o wala. Bwesit iwan ba naman ako dito sa mismong facade ng bahay ni Mr. Marcet. What the hell?! What if walang tao? Don't tell me maghihintay ako dito sa labas? Shit!

I get closer to the house fence. Mabuti at nakita ko ang doorbell kaya ilang beses ko iyong pinundot pero walang bakas ng tao ang lumabas sa bahay!

"HEY!!!" malakas kong sigaw.

"MR. MARCET!!" ulit ko. Saka pinugpog ulit ng pindut ang doorbell. Hanggang sa umingay ng malakas ang doorbell. Parang siren iyon kaya napaatras ako sa gulat. Hala! Anong nangyayari? Oh my! Napahawak ako sa bibig ko ng may ma-realized ako. Nasira ko ata ang doorbell?

Biglang bumukas ang gate. Kusang humati iyon sa gitna. Napaatras ulit ako. Wala kasing tao besh tapos bumubukas lang ang gate ng bahay. Ano ito? Automatic? Censored? O, may multo ba dito? Hanggang sa may makita akong lalaki na naglalakad palabas ng bahay. Naka-gray slacks ang lalaki, naka itim na plain tshirt siya at naka-sapatos. Ang lakas ng awra ng papang paparating sa akin. Good god! Who is this man? Gosh! Ang layo kasi ng gate sa mismong pintuan kaya matagal nakarating ang lalaki! Pero sa malayo palang besh! Nararamdaman mo na ang malakas niyang awra.

"You must be Dareen Aizen Hernane?" tanong niya na nag-loose-thread sa brief ko. What the hell! Boses pa lang mabubuntis na ako. Syempre charot lang wala akong matres! His thick, low, rough and cold voice makes my body shivers. Boses pa lang nanindig na ang balahibo ko.

He is meters away from me and from our distance I can vividly see his long and powerful legs; the viens on his arms are visible parang ang sarap hawakan. And his whiskers na kakatubo pa lang, nagpahuhulma iyon sa panga niya tamang-tama. Then his side back hair suited his square-face. God! Bakit ngayon ko lang ito nakita? Nagsisi tuloy ako kung bakit ako nagpakamanhid at nagpabaliw kay Geoffrey noon. This man is definitely gorgeous and hotter than Geoffrey. Walang-wala iyon sa taong ito.

"Hey! Did you hear me?" bumilog ang mata ko ng marinig ko ulit ang boses niya. Nandito na siya sa harapan ko. Shit! I can smell his dollar scents.

"Y-yes."

"You should answer me when I ask you. I don't like dumb people."

Kumunot ang noo ko sa kanya.

"Teka sino ka ba?"

"Tsskk! Your calling me earlier and then now your asking my name? What a stupid human being indeed."

Iyong mga descriptions ko sa kanya kanina ay gusto kong bawiin iyon. How could this man! How could he call me dumb and stupid! Pero hindi talaga ako makapaniwala. Siya pala si Mr. Marcet pero bakit ang layo ng hitsura niya sa mga magazine na nakita ko! Bakit ang gwapo niya sa personal! Tapos 30 plus na siya, ah. Pero bakit parang nasa 20's pa ang hitsura niya?

"Get inside before I close the gate, dumb."

"Oi!!! Akala mo ba porket gwapo ka ay matawag-tawag mo na akong dumb?! Bwesit ka!!! Tatawagin din kitang lolo! Matanda!" Sigaw ko sa kanya habang hila-hila ang maleta ko. Bwesit hindi gentleman.

He turned to me kaya kahit na medyo malayo kami sa isa't isa ay napaatras ako. Iwan ko kung bakit ako napaatras.

"This lolo you called can crippled you so watch your mouth." Saad niya sa akin. Alam kung babala niya iyon pero bakit gusto ko atang magpa-crippled sa kanya.