Dedicated to: AlayonKester
_________________________

Chapter 25

Dareen Pov

"Don't speak something about death Dareen. Not again, baby."

Nais ko mang humandusay sa kilig at nais kong halikan si Rap kaya lang di ko iyon magagawa dahil nandidito ang mga magulang at saka nandidito ang frenemy ko. It is really unusual that Rap called me- shemzz! Baby. Shocks! Kinilig ata pati ang bawat dulo ng buhok ko.

It's not the first time he called me... eherrmm- baby especially when we sex. Yes, ang lolo ninyo bini-baby ako kapag nag-aano kami. Pero ngayon wala- walang sex ang nangyayari. He just called me baby. I can't help it but to blush. Pakiramdam ko ngayon para akong napapalibutan ng mga magaganda at mababangong bulaklak na sumasayaw sa hangin. Ang sarap at ang gaan sa pakiramdam. Parang sa ilang saglit ay nakalimutan ko na may kasama pala kami dito ni Rap sa loob ng kwarto.

I don't want to hope for nothing but a faint of changes in Rap's behavior towards me... makes me not to lose hope for his affection. I already accepted this feeling, I felt for him, nga lang sa una pa lang alam ko naman na hindi masusuklian ito ni Rap. Pero ngayon parang pinapakita niya sa akin na may pag-asa— na may chance na magustuhan niya ako.

"You wanna go home?" Dumapo ang kamay ni Rap sa balikat ko.

"I... just don't want to see them Rap." I was talking about my parents.

"Okay." aniya saka tinalikuran ako at tinungo ang mga magulang ko. "Mrs. Hernane, Senator Ram just leave Dareen for now. I'll be looking after him besides... we will go home later." rinig kong saad ni Rap doon sa mga magulang ko.

"Okay, we gotta go Raphael." si Daddy naman kay Rap.

Tumingin ako kina Mommy na papaalis. Nilingon pa ako ni Mommy at malungkot nita akong nginitian. I smiled at Mommy. Iyong ngiti na nagpapahiwatig na ayos lang ako, na nasa mabuting kamay naman ako. Ngiti na nagpapahiwatig na nagpapasalamat ako sa ginawa nila sa buhay ko. I knew, I didn't want this in the first place but I learned a lot from this things. So, I should be thankful in spite all.

Chiara and I started eating and Rap was on his phone on the corner. After, we ate lumabas na naman si Rap at pagbalik niya sinabi niya na pwede na daw kaming lumabas.

"Chiara wanna go to your Daddy before we go home?" tanong ni Rap sa pamangkin niya.

"No need Rap. I knew my Dad is busy with my mom."

"Okay." si Rap kay Chiara. Binaba ko si Chiara sa kama at yumuko ako upang ayusin ang dress niya.

"Dareen. Does you wound hurts?" tanong ni Chiara ng maayos ko ang damit niya.

"Slight. Konting scratches lang ito sa maganda kong kutis Chiara." pabiro kong sagot sa kanya.

"I'm really sorry Dareen. It's all my fault." nakangusong wika ni Chiara.

Napangiti ako sa frenemy ko at pinangot ko ang ilong niya. "Wag kang mag-sorry ayos lang ako."

Mas ngumuso siya at sinamaan ako ng tingin. Tumayo ako ng maayos dahil aalis na kami. But to my surprise, may kamay na dumapo sa beywang ko awtomatik na mapaigtad ako sa gulat ko.

Napatingin naman ako sa kamay ni Rap na dumapo sa beywang ko. I bite my lips to hide my smile. Shocks! Nagmistulang kampo ng mga insekto ang tiyan ko at sabay na nagwala. Ano ba ang nakain ni Rap at bakit parang ang... sweet niya? Kanina pa kasi siya. Wag niyang sabihin na humaling na humaling na siya sa ganda kong ito?

"Rap." usal ko at tumingin sa kanya.

His face remain cold but that doesn't shudder me. Sanay na ako doon. "Are you really well, now?"

Tumango ako. "Oo naman. Sabi ko nga diba, wala naman akong bali sa bu-"

"I'm talking about your parents sudden visit. I told them about what happened and I didn't know na pupunta sila dito."

"It's okay Rap. I'm okay." sabi ko sa kanya.

Pagka-uwi naman sa bahay ay sumama pa rin sa amin si Chiara my dear frenemy. Kanina tumawag si mother-in-law kay Rap at nangumusta sa akin. Concern na concern ang peg ni mother-in-law sa akin kahit na galos lang naman ang natamo ko.

Nakakatawa na kay mother-in-law panatag na panatag ako at ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya. Kapag nag-uusap kami kahit na sa cellphone lang ang sarap pa rin sa pakiramdam. Si mother-in-law alam niyang bakla ako pero wala siyang sinabi na kahit ano tungkol sa kasarian ko. He even teased me with his... eherrm-son. Oo ganoon na kami ka close nang mother ni Rap na si Bienvenida, A.K.A my mother-in-law.

The next day, si Rap na ang nagluto pagdating ng lunch time. Iwan ko kung may trabaho ba siya o wala o umabsent siya. Basta siya na ang magluto at ako naman beauty rest pa rin. Si Rap sinasabi niya na hindi siya magaling magluto pero keri naman ang mga niluluto niya di naman kami nagkaka-diarrhea ni Chiara sa mga luto njya. Kidding, magaling siyang magluto talagang pa humble lang ganun.

Nang matapos kami sa sa aming lunch tumambay ako sa living area pagkatapos kong patulugin ang anak namin ni Rap, I mean si Chiara. Shocks! Kaya kami lang ni Rap ang nasa sala at nagka-bebe time kami. No, walang bebe time kasi kaharap naman ni Raphael Laurence ang laptop niya. Napapaismid nga ako sa kanya. Tutok na tutok sa trabaho at aakalain mo talagang may maraming binibuhay. May nagdoorbell kaya tatayo na sana ako upang tingnan iyon kaso si Rap na ang lumabas para tingnan iyon.

"Dareen, there's someone looking for you." bungad ng lolo ninyo pagkabalik niya.

Kumunot ang noo ko dahil doon. Di ko naman aakalain na may maghahanap sa ganda kung ito. Pero nang may baklang sumunod kay Rap ay napangiti ako. It was no other than, ang baklang Clemente.

"Clemence, anong ginagawa mo dito?"

Tumayo ako at lalapit na sana kay Clemence nang hinarang ako ni Rap gamit ang katawan niya. Gusot ang noo kong tiningala ang tangkad niya.

"I'll be at my room." siya at walang ano-ano'y hinalkan ang sentido ko saka umalis dala ang laptop niya.

Napakurap-kurap ako dahil sa biglaang ginawa ni Raphael Laurence Marcet sa akin! For a couple of seconds para akong na paralyzed at di ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Ramdam na ramdam ko pa rin ang labi ni Rap sa sentido ko. For the record, it was the first time he kissed me on my temple. Usually kasi landi-landi lang kami make-out-make-out ganoon at walang ganito.

"Bakla!" ang masakit na sampal sa balikat ko ang nagpabalik sa ulirat ko.

D-in-ouble ko naman ang sampal sa balikat ni Clemence na nagpangiwi sa kanya.

"Shit. Dar, ang sakit mo talaga manampal." reklamo ng bakla.

"Inunahan mo ako alagan nama'g ngingitian kita dyan."

"Ikaw nga iyang parang nakakita ng rainbow dyan, e. Tulalang-tulala sa halik, ah? Siguraduhin mong di tayo iiyak dyan, Baks."

Ngumiwi ako sa kanya at umupo sa sofa. "Ano bang ginagawa mo dito?" ulit kong tanong sa kanya.

"Tagal nating di nagkita. Akala ko nakalimutan mo na ako Dareen Hernane! Tapos iyan talaga ang unang tanong na ibabato mo sa akin?" Pag-iiksaherada niya.

"You knew I'm broke. I don't have any means of communicating you, Baks. Saka, may binabantayan akong bata."

Nagmartsa si Clemence saka umupo sa pinakamalapit na love seat sa akin. He crossed his legs and watched me using his sharp eyes. I rolled my eyes on him.

"Anyway, di naman ako pumunta dito para maki-chismis sa nangyayari sa lovelife mo pero pwede na rin kung may chika ka." sabi niya at tumawa sa akin. "Pero seryoso Dar nabalitaan ko na naospital ka daw? Ayos ka na ba?"

Bumuntonghininga ako at pinagkrus ko ang braso ko sa harap ng dibdib ko saka humilig sa sandalan ng sofa. "I'm fine Clemence at saka kung di ako maayos malamang di kita masasampal kanina."

Tumawa siya. Mamaya pa ay napatango-tango siya habang nililibot ang mata sa loob ng bahay.

"Infairness, baks ang ganda ng bahay na 'to."

"Told 'ya." may pagmamalaki kong saad. "Teka lang Clemente. Saan mo nalaman na naospital ako?" takang tanong ko sa kanya.

Binalik niya ang atensyon niya sa akin. "May family dinner kami kahapon sa *** Hotel at nagkita kami ni Tita Aliza at sinabi niya sa akin na kumustahin ka daw dito dahil naospital ka nga."

I sighed. "Nagkita kayo ni Mommy? Sino ang kasama niya?"

Tho' pinagkatulakan ko sila noong nakaraang araw. Di ko naman maiwasang di mag-alala lalo na kay Mommy.

"Si Tita lang ang nakita ko."

Tumango ako sa kanya.

"Dareen." tawag mayamaya ni Clemence sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay. "Why don't you apologize to Tito Ram na lang para makauwi ka na sa inyo. I'm sure mapapatawad ka naman nila at pababalikin sa inyo kapag humingi ka sa kanila ng tawad, diba?"

"Clemente. Ano naman ang ihihingi ko ng tawad? About na naman ba doon sa nangyari kay Geoffrey at Eurika? Come on, I'm not sorry na ginawa ko iyon. Call me devil but I'm not sorry at all. Saka kung hihingi ako ng tawad kina Daddy papakinggan niya ba ako? Hindi tanggap ni Daddy na bakla ang kaisa-isang anak niya, Clemente. Just like yours."

Napahilamos si Clemence gamit ang kamay niya at bumuga ng marahas na hininga. "So, mananatili ka dito?"

Umiling ako sa kanya. "Of course not. You knew my plan, Baks."

Nag-usap pa kami ni Clemence tungkol sa ganap ng buhay niya. Iniba ko na ang usapan at baka kung saan na naman makarating iyong usapan namin. Lagi na lang kasing nauuwi sa 'iiyak ako sa huli' ang usapan naming dalawa.

I can sense na ayaw talaga ni Clemence na nilalandi ko si Rap. And I understand him.

Nang magdilim ay itataboy ko na sana si Clemence pero makapal ang mukha niya. Sinabi ba naman na dito siya kakain kaya ayon pinagluto ko sa kusina tutal naman libre siya dito sa dinner niya. Tinulungan ko na rin siya sa pagd-dice nang magising ang anak namin ni Rap. Charr! Nang magising si Chiara.

"Dareen?"

Sabay kaming napabaling ni Clemence kay Chiara na kakagising lang at karga na naman ang traydor kong pusa na si Snow. Kinusot ni Chiara ang kanyang mata at napatingin sa bakla na kasama ko.

"Ang gandang bata." rinig kong puri ni Clemence kay Chiara.

"That's Chiara, Baks." anang ko naman bago pumunta sa sink.

"Chiara ibaba mo nga si Snow." suway ko sa kanya saka naghugas ako nang kamay upang ipagtimpla siya ng gatas. Itong batang ito hindi masyadong kumakain ng kanin more on milk siya. Kung ako tabod ni Rap ang gusto sa umaga siya naman gatas!

Binaba niya si Snow at lumapit sa dining table at umakyat sa silya upang makaupo. Very ang anak ko, di na kailangang tulungan upang makaupo sa silya. Insert.Proud mother here.

"Dareen, where's Raphael?" tanong niya nang maibaba ko ang baso ng gatas sa mesa.

"Ayon pinapakasalan na ang kwarto niya."

Sumimangot si Chaira.

"May trabahong ginagawa." bawi ko naman.

"And who is that Dareen?" nginuso ni Chiara si Clemente na nagluluto.

"Ah, he's my friend Clemence." lumapit si Clemence sa amin ni Chiara.

"Oh, you are pretty." ani Chiara na para pang kinikilig. Napanganga ako doon at napatakip sa bibig. Noong unang kita ni Chiara sa akin sabi niya ugly ako tapos itong si Clemence pretty?

"Hi!" magiliw namang bati ni Clemence at halatang gustong-gusto rin ang narinig mula kay Chiara.

"You're pretty Clemence but Dareen is prettier."

Ngumisi ako kay Clemence pero inismiran lang ako ng bakla.

"Huwahhh!!! I love you baby Chaira." ako at pinugpog ko nang halik si Chiara.

"Eeww! Dareen."

Tumawa na lang kami Clemence at mayamaya pa ay dumating na si Rap. Gulat nga siya nang makita niyang nandidito pa ang bakla kong kaibigan kaya sinabi ko sa kanya na dito na sa bahay magd-dinner si Clemence. Wala naman siyang reaksyon doon at tumango lang.

Tinulungan ko si Clemence sa paghahanda sa mesa para naman bumilib sa akin si Rap. Charr lang! Di ko na kailangan pang magpakitang gilas dahil nahuhumaling na iyan sa ganda ko!

Pagkatapos ng dinner ay nagpaalam na si Clemence at nagpasalamat siya kay Rap sa dinner at sa pagtanggap sa kanya dito. Ngunut tanging tango lang ang nakuhang sagot ni Clemence kay Rap.

Tumambay muna kaming tatlo ni Rap at Chiara sa living area nang makaalis si Clemence. Si Chiara aliw na aliw sa kakalaro kay Snow na nasa tabi ko. Napapagitnaan kasi ako nina Chiara at Rap. Ilang sandali pa ay biglang tumayo si Rap akala ko pupunta siya sa kwarto niya kaso tumungo siya sa formal kitchen.

Hindi naman bago sa akin ang malamig at tahimik na Raphael Laurence kaso lang iba ang pakiramdam ko sa kanya ngayon. Panay kasi ang hingang malalim ng lolo ninyo at di pinapansin ang ganda ko.

"Chiara sa kitchen lang ako, huh." paalam ko kay Chiara para sundan si Rap sa kitchen.

"You'll go after Raphael?"

Napataas ang maganda at hulmado kong kilay dahil sa sinabi ni Chiara habang nilalaro si Snow.

"Paano mo nalaman?"

Chiara just shrugged her shoulders.

"Tssk! Oo susundan ko." ani ko na lang.

"Okay go."

Umiling ako bago tumayo at iniwan si Chiara sa living area. Ang daming alam ng batang ito.

Pagdating ko sa kusina ay nakaharap si Rap na nandodoon sa may sink kaya di niya pansin ang ganda ko. Tinungo ko siya at nakita kong kaharap niya ang coffee maker. Napatigil ako at kumunot ang noo ko nang ma-realized kong nagtitimpla siya ng kape.

Rap is only wearing a plain gray shirt tapos sweatpants at naka-paa lang. Pambahay na pambahay ang suot niya pero bagay na bagay iyon sa kanya at sa paningin ko parang siya ata ang pinakagwapong lalaki sa mundo. Naka-side view si Rap kaya kitang kita ko ang matangos niyang ilong at ang panga niyang hulmado at tinutubuan na naman ng maliliit na whiskers. Bumagay din ang medyo magulo niyang buhok ngayon sa kanya. Then, iyong triceps niyang bumabakat sa kanyang suot na T-shirt at ang malaking dibdib niya. I cannot help it but to admire him even more. Bumaba ang mata ko at ehermm! Bumabakat din ang masarap, mahaba, at malaki niyang kargada doon. Bago pa ako tuluyang maglaway sa kanya sa kinatatayuan ko ay nilapitan ko na siya.

"Ako na dyan." saad ko sabay pinatay ang coffee maker at kinuha ko ang baso.

Manual kasi ako na nagtitimpla ng kape para sa kanya. Natigilan ako nang makita ko ang sink na malapit lang sa kinalalagayan ng coffee maker. Parang may natapon doon na kape.

"No." tanggi ni Rap at kinuha pa ang baso.

Mas kumunot ang maganda kong noo dahil sa pinakitang asal ni Rap. Para siyang batang nagtatampo sa magulang.

"Ako na nga." kuha ko na naman sa baso.

"No." si Rap at binawi ang baso sa kamay ko.

I sighed. "What's wrong with you Rap? You like my coffee, right? Kaya ako na ang magtitimpla for you."

"I said no!"

"Why are you like this Raphael Laurence?"

Malamig niya akong tinapunan ng tingin pero di ako natakot doon. Ang mas nagpagulat sa akin ay ang pag-irap niya at pagbukas na naman niya ulit sa coffee maker.

Hinawakan ko ang kamay niya at pinatay ang coffee maker.

"Tell me. What the hell is wrong with you?"

Binagsak niya ang baso at naigtad ako doon. Akala ko mababasag na ang baso.

"You. You're going to me leave, right?"

"What?"

Umirap na naman siya. "You said it to your friend. Aalis ka dito."

Ilang sandali akong natigilan bago ko makuha ang sinasabi niya. So, he did hear us. Narinig niya kami kanina ni Clemence.

"Hindi..." I don't owe him an explanation but here I am trying to explain him my plans. "Hindi ako aalis ngayon. Of course, after my graduation doon na ako bubukod. I don't wanna be dependent to you, Rap. I want to prove something for myself, too."

Napahawak ako sa braso niya nang bigla niyang hapitin ang baywang ko at binuhat saka nilapag sa sink. He spread my legs and closed our distance. I looked up to find his eyes. Napahawak ako sa edge noong sink.

"I thought you are leaving."

"Kaya ka nagtitimpla ng sarili mong kape?"

"Hmm, I should learn on how to make myself a coffee since you are leaving." He said and ran his long fingers on the side of my neck and then to the side of my face. His fingers makes me shivers till my groin. Shit! While his other hand working on my back— making small circles under my shirt.

"Di pa nga ako aalis ngayon." saad ko sa kanya. At napabuga ng hinga nang para niyang kinikiliti ang batok ko gamit ang daliri niya at idagdag pa ang kamay niya sa likuran ko.

"Yeah." Malumay niyang saad.

Magsasalita na sana ako nang napasinghap ako dahil sa pagdating ng kamay niya sa utong ko. Shit. His hand is like a snake under my shirt.

"You're really making me crazy, baby." he said before lowering his face and claim my lips.