- "Duydum ki yeni komşularınız varmış..." - dedi Eylül temkinli bir şekilde.

- "Ne??" - diye sordu Beliz.

- "Ne??" - diye sordu Ferman.

- "Biz." - dedi Eylül temkinli bir şekilde.

- "Eylül! Ya anlayabiliriz deseydin..." - Ferman sesini yükseltti.

- "Şey... Doruk ve ben... Yanımızdaki evi satın alıyoruz."

- "Neeee??" - Beliz sevinçle sordu.

- "Doruk ve ben taşınmak istiyoruz. Birkaç ay içinde evli olduğumuzan, Demir ve Açelya ile yaşıyor, ben de yanınızdayım."

- "Ama bizimle yaşaman sorun değil! Bizimle yaşamanı gerçekten seviyorum!" - dedi Ferman.

- "Ben de... O yüzden başta istemedim ama Doruk yan evin satılık olduğunu gördü..."

- "Ahha, demek Doruk gördü..." - dedi Ferman.

- "Sevgilim yanına taşınmanın en iyi yolu bu ama yine de sana yakın ol..." - dedi Eylül.

- "Harika bir fikir!!" - Beliz hala mutluydu.

- "Bu... Tabii ki "harika"... Ama gitmeni istemiyorum..." - dedi Ferman.

- "Ferman. Ben artık çocuk değilim. Ama Doruk gece hastaneye gittiyse mesela, ben yine burada uyurum... Nasılsa burada olacağım, ne zaman istersen gelirim. ..." - dedi Eylül ve Ferman'a teselli etmeye çalıştı.

- "Peki bunu bana ne zaman söylemek istedin? Belki bir gece eve gelmeyince...?!" - Ferman homurdandı.

- "Saka yapma, dün gece karar verdik. Ani bir fikir oldu. Öğleden sonra kağıtları imzalayacağız... Ferman, Fermaaan, bana bak... İnanın bana, olacak, gerçekten iyi ol..."

- "Eylül, ağabeyini dinleme bile, bu harika bir şey!" - dedi Beliz.

- "Bir dakika, bir dakika... - dedi Ferman, Eylül'ün elini bırakarak - Dün gece buna nasıl karar verdin? Doruk bizimleydi, sonra eve gitti..."

- "Vay be... Buradan eve gitmemiş. Ona yazdım ve dün kaldığım otele geldi..."

- "Onu öldüreceğim. Ciddiyim Doruk'u öldüreceğim..." - dedi Ferman yüzünde tamamen huzurlu bir gülümsemeyle.

- "Fermaaan..."

- "Aile dürüstlüğü için çok fazla!" - Ferman devam etti.

- "Yaaa... Bir daha yapma... Doruk'a sana söylememesini söyledim çünkü seninle bizzat konuşmak istedim. Ve diyorum ki..." - dedi Eylül.

Eylül, Ferman'ın yüzünü öperek:

- "Ama yine de ilklerdensin... Ama bir sonraki sırrı ilk öğrenen sen olacaksın söz veriyorum, ne olursa olsun :)" - dedi Eylül - Ahhh, kızgın mısın?"

- "Hayır. Sana kızgın değilim çünkü sana kızamıyorum... Ama bu Doruk için geçerli değil. Konuşacağım ona."

- "Ama yanlış bir şey yok. Sadece yetişkin hayatımı yaşamak istiyorum ve seni kendi hayatını yaşaman için bırakacağım. Bebek doğarsa seni rahatsız ederdim. Ama ihtiyacsin olursa her zaman burada olacağım öyle." - dedi Eylül.

- "Üffff... Tamam tamam kabul ediyorum ama biraz haklısın diye..." - dedi Ferman.

- "Biraz??" - diye sordu Eylül.

- "Eylül!"

- "İyi, iyi, tamam, biraz haklıyım... Ferman, çok teşekkür ederim." - dedi Eylül gülümseyerek ve kardeşine sarıldı.

- "Peki evin fiyatını ödeyecek kadar paran var mı?" - diye sordu Beliz.

Ferman:

- "Gerekirse para eklemekten memnuniyet duyarız..." - dedi.

- "Neden herkes basketbolun bu kadar az maliyetli olduğunu düşünüyor? – Eylül öfkeyle sordu - Zaten çok iyisin ama Doruk evin parasını ödemek istiyor ve ben de eksikleri ödeyeceğim çünkü gerçekten birlikte bir evimiz olsun istiyoruz..."

- "Çok güzel..." - dedi Beliz.

- "Ah, küçük kız kardeşim, o gerçekten bir yetişkin oldu!"

Sonra kapıyı çaldılar. Ferman masadan kalkıp kapıyı açmaya gitti. Kapıyı açtı ve Doruk gülümseyerek önünde durdu.

- "Kızgınım." - Ferman merhaba demeden hemen dedi.

- "Ahh... Düşündüm ki... İçeri girebilir miyim?" - diye sordu Doruk.

- "Gel, ama kızgınım..." - dedi Ferman, Doruk'u içeri alarak.

- "Aşkım, günaydın!" - dedi Eylül, koşarak Doruk'a sarılarak.

- "Kızgın..." - diye fısıldadı Doruk kucaklayarak.

- "Evet, biliyorum..." - dedi Eylül yumuşak bir sesle.

- "Gel, otur!" - dedi Beliz.

Doruk oturdu ve şöyle dedi:

- "Ferman, bana kızgın olduğunu biliyorum ama lütfen kızma..."

- "Eylül'ün nerede olduğunu biliyordun ama bana söylemedin!"

- "Haklısın ve üzgünüm!"

- "Bir şekilde bunu sana geri vereceğim!"

- "Ver onu!!"

- "Belki... O zaman bile, BELKI beni affedersim..."

Dördü de buna güldü.

- "Yeni başlayanlar için... Bu gece hastanedeki işimi devralıyorsun..." - dedi Ferman.

- "Tamam! Sorun değil, alıyorum!" - dedi Doruk heyecanla.

- "Ve ben kızları yemeğe götüreceğim..." - dedi Ferman.

- "Ciddi anlamda canım?" - diye sordu Beliz.

- "Evet. Küçük oğlum yakında doğacak, bundan sonra birlikte hiçbir yere gidemeyeceğimiz. O yüzden bu akşam yemeğe çıkacağız."