O szkarłatna bramo otchłani
Błękitne płomienie cię otaczają
Dusze mgną do twego wnętrza
My ludzie żywi go nie ujrzymy
Mrok cię chroni przed wzrokiem
Żywi pragną zgłębić twe tajemnice
Żywi pragną trwać wiecznie jak ty
Lecz zmarłych dusze trwają wiecznie
Tyś oczami ich
Nasz świat obserwujesz
Widzisz naszą głupote i mądrość
Widzisz naszą siłę i słabość
Wiesz to czego nie wiemy my
Widziałaś początek, ujrzysz koniec
Za tobą jest ogród i biblioteka
W ogrodzie radość i smutek
Zmarli ujrzą stamtąd nasz świat
W bibliotece wiedza tajemna
Kiedy koniec, zapis początku
Wiedza cała tam spoczywa