Άνοιξα τα μάτια μου,δηλαδή αν μπορούμε να πούμε ότι τα άνοιξα.Με πολύ μεγάλη δυσκολία τα άνοιξα.Δε μπορούσα να κουνήσω το κεφάλι μου.Ούτε το σώμα μου.Όλα ήταν θολά.Ζαλιζόμουν.Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα με το που άνοιξα τα μάτια ήταν το εκτυφλωτικό φως από πάνω μου.Το αμέσως επόμενο πράγμα που αντίκρισα ήταν μια μάσκα που μου κάλυπτε το πρόσωπο.

Δε μπορώ να καταλάβω που βρίσκομαι.Δε θυμάμαι τίποτα.Παρόλα αυτά,νιώθω τα πάντα.Και ακούω τα πάντα.Έτσι,ένιωσα κάποιον να πλησιάζει.Όσο μπορούσα,γύρισα το κεφάλι,δηλαδή λίγα εκατοστά το μετακίνησα,και είδα μια μορφή.Μια γυναίκα νομίζω.Φορούσε κάτι άσπρο.Φόρεμα;Δε ξέρω.

Την είδα που με πλησίασε και ξαφνικά έφυγε.Αλλά ξανά γύρισε.Μαζί της ήρθε και ένας άνδρας.Τους άκουσα που μιλούσαν.Όλα μπόρεσα να τα ακούσω.
《Ξύπνησε τελικά》
《Ευτυχώς.Ας τον αφήσουμε λίγο έτσι.Θα περάσω σε λίγο ξανά》

Για μισό λεπτό.Που βρίσκομαι;Τι έχει συμβεί;Ποιος ήταν αυτός;Γιατρός;Σε νοσοκομείο βρίσκομαι;Πολλές ερωτήσεις που δε μπορώ να εκφράσω μέχρι στιγμής.Ουτε τι ώρα είναι δε ξέρω.Ούτε τη μέρα.Αλλά που θα πάει.Θα μάθω.

Εκείνος ο άνδρας ήρθε ξανά όπως είπε.Πλησίασε.Με κοίταξε.Μου έκανε νόημα να τον κοιτάξω.Μου μίλησε κι όλας.
《Για κοίταξε με》,μου είπε.Τον κοίταξα.
《Πες μου,μπορείς να κουνήσεις το κεφάλι;》,με ρώτησε.Εγώ προσπάθησα να το κουνήσω.Τα κατάφερα.
《Ωραία,πες μου αν μπορείς να κουνήσεις τα χέρια》

Τα κούνησα.Και μετά από αυτό με ρώτησε αν μπορώ να κουνήσω τα πόδια.Τα κούνησα και εκείνα.
《Τέλεια》,τον άκουσα να λέει.Πρέπει να χαμογέλασε.Αυτό κατάλαβα.Ξαφνικά,μπήκε ξανά στο δωμάτιο εκείνη η γυναίκα.Πλησίασε τον γιατρό και απ'ό,τι κατάλαβα,τον ρώτησε πως πήγε η εξέταση.Και πάλι μπορώ να πω ότι άκουσα τα πάντα.
《Είναι θαύμα.Γλίτωσε την αναπηρία.Πιστεύω ότι σε 2-3 μέρες θα μπορεί να μιλήσει κανονικά》

Αναπηρία;Άκουσα καλά;Τι συμβαίνει;Που βρίσκομαι;Γιατί δε μου λέει κανείς τι συμβαίνει;Να πω την αλήθεια προσπάθησα να θυμηθώ και εγώ τι να είχε συμβεί.Αλλά ποτέ δε μπόρεσα να θυμηθώ.Έτσι κι αλλιώς,πρέπει να πέρασαν λίγες μέρες από τότε που ξύπνησα.Πρέπει να είναι πρωί,γιατί είδα ξανά τον γιατρό να πλησιάζει και να μου λέει:
《Θα σου βγάλω τη μάσκα και θα δούμε αν μπορείς να μιλήσεις》

Έτσι έγινε τελικά.Είδα το χέρι του να το απλώνει στο πρόσωπο μου.Πήρε τη μάσκα.Επιτέλους μπορούσα να αναπνεύσω ελεύθερα.Ξανά.
《Για πες μου πώς αισθάνεσαι》,μου είπε.Εγώ μπορώ να πω ότι κατάφερα να μιλήσω.Και να μιλήσω κανονικά.Όσο μπορούσα.
《Δε θα έλεγα ότι νιώθω και πολύ καλά》
《Μην ανησυχείς Τζέραλντ.Έτσι θα είσαι στην αρχή.Αλλά όσο παίρνουν οι μέρες θα γίνεσαι καλύτερα》

Μπορώ να πω ότι το όνομα μου το θυμάμαι.Θυμάμαι ότι είμαι ο Τζέραλντ Ρόμπερτς.Όμως,τι συνέβη;Που είμαι;
《Τι είναι εδώ γιατρέ;Που είμαι;》,τον ρώτησα.
《Είσαι σε ένα θάλαμο νοσοκομείου.Είχες πέσει σε κώμα》

Δε το περίμενα.Γιατί έπεσα σε κώμα;Τι συνέβη;
《Σε κώμα;Γιατί;Πόσο καιρό;》
《Ήσουν σε κώμα για 1.5 μήνα φίλε μου》

Ορίστε;Κάποιος μου κάνει πλάκα.1.5 μήνα σε κώμα;Γιατί;Τι έπαθα;
《Γιατί τι έγινε γιατρέ;》
《Δε θυμάσαι;Έφαγες μια σφαίρα στο κεφάλι》

Σφαίρα στο κεφάλι;Α ναι.Επιτέλους θυμήθηκα.Ήταν τότε με τον Τζον.Περίμενα να μου ρίξει στο σώμα.Όχι όμως.Μου έριξε στο κεφάλι.
《Και τελικά γιατρέ τι έγινε;》
《Έπεσες σε κώμα.Σε έφεραν εδώ και για 1.5 μήνα χαροπάλευες.Από θαύμα ζεις.Και από θαύμα γλίτωσες την αναπηρία》

Από θαύμα.Ναι,από θαύμα.Αλλά τα κατάφερα.Βγήκα νικητής.Ξανά.
《Εγώ θα σε αφήσω εδώ γιατί θέλουν να σε δουν κάποιοι φίλοι σου》,μου είπε ο γιατρός και βγήκε έξω.Νομίζω κατάλαβα ποιος ήταν έξω.Ή μάλλον ποιοι.Και μπορώ να πω ότι είχα δίκιο.
《Τζέραλντ》,είδα την Τζέσικα να λέει μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο,《ζεις》
《Ζω.Ευτυχώς》
《Δε ξέρεις πόσο έκλαψα τόσες μέρες》

Μαζί της ήταν και ο Λάρρυ.Και οι δύο ήταν πολύ χαρούμενοι που με έβλεπαν.Και εγώ μπορώ να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος.
《Να ξέρεις ότι η Τζέσικα δεν κοιμήθηκε κανένα βράδυ σπίτι.Όλα τα βράδια τα πέρασε εδώ》
《Περίμενα να μάθω ένα καλό νέο》

Αυτή είναι λοιπόν είναι η γυναίκα που αγαπώ.Αυτή που δεν έφυγε κανένα βράδυ από δίπλα μου.Καλό θα ήταν να πήγαινε να κοιμηθεί και στο σπίτι της.Αλλά όχι.Έμεινε εδώ.
《Και δεν μου λέτε,τι έγινε με τον Τζον;》
《Είναι στη φυλακή.Και η Ρέιτσελ και ο Ρικ.Σε ένα μήνα θα γίνει και δικαστήριο για τα χρέη》

Δικαστήριο ε;Δε ξέρω αν θα μπορέσω να παρευρεθώ στη δίκη,αλλά μέχρι τότε βλέπουμε.Ας βγω πρώτα από εδώ μέσα.
《Πότε θα βγω από εδώ μέσα;》
《Ο γιατρός είπε ότι μάλλον θα μείνεις εδώ μέσα σίγουρα μια εβδομάδα ακόμα》

Μια εβδομάδα ε;Δε πειράζει.Ας μείνω.Παρόλα αυτά,ήθελα να συζητήσω κι άλλο με την Τζέσικα αλλά δε πρόλαβα.Το επισκεπτήριο τελείωσε.Έφυγαν αλλά μου είπαν ότι θα ξανά έρθουν.Που ήρθαν.Αλλά όχι την επόμενη μέρα.Γιατί την επόμενη μέρα ήρθε ο Ματ με τον Κρις.Και εκείνοι πολύ χαρούμενοι.Μετά από όσα έγιναν πως να μην είναι χαρούμενοι;Μη ξεχνάμε ότι ήταν παρόντες στην απόπειρα δολοφονίας μου.
《Μεγάλε,δε ξέρεις πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που είσαι ζωντανός》,μου είπε ο Ματ ενώ ο Κρις μου είπε:
《Δε φαντάζεσαι πόσο τρομάξαμε και κλάψαμε όταν σε πυροβόλησε στο κεφάλι ο Τζον》

Να πω την αλήθεια,προσπάθησα να τους καθησυχάσω.Έτσι κι αλλιώς,όλα τελείωσαν.
《Όλα τελείωσαν.Μη τα σκέφτεστε.Ανήκουν στο παρελθόν.Προχωράμε》

Μέχρι να βγω από το νοσοκομείο ήρθαν και άλλοι να με επισκεφτούν.Ο κύριος Γκρέι,ο Μπομπ,ο Γουίλιαμ με την Άννα και η Μαίρη με τον Σάλιβαν.Όλοι τους ήρθαν.Εγώ τελικά μετά από μια εβδομάδα πήρα εξιτήριο.Όμως βρισκόμουν σε καροτσάκι.Για ένα μήνα μου είπε ο γιατρός.Εκείνη την ημέρα ήρθε να με πάρει ο Λάρρυ με τη Τζέσικα.Εκείνη με βοήθησε να μετακινηθώ με το καροτσάκι.Για να μπω στο αμάξι,χρειάστηκε να σηκωθώ και να μπω μέσα.Έτσι έγινε.Μπήκα μέσα και φύγαμε.Επιτέλους,γυρίζω πίσω.
《Πώς νιώθεις;》,με ρωτησε κάποια στιγμή ο Λάρρυ.Γέλασα.
《Ευτυχισμένος》,του απάντησα.
《Εμείς να δεις》,γύρισε και είπε η Τζέσικα.Με φίλησε.Το πρώτο της φιλί μετά από 1.5 μήνα.Μη πω 2 μήνες.

Όπως είχα φανταστεί,δε πήγα ποτέ στο δικαστήριο.Όμως,όπως το περιμέναμε,το κερδίσαμε.Ο Μόργκαν ήταν εκεί.Και τα κατάφερε.Ο Τζον τιμωρήθηκε με 7.5 έτη φυλάκιση για απόπειρα ανθρωποκτονίας και επιπλέον 7.5 έτη για χρέη.Η Ρέιτσελ και ο Ρικ τιμωρήθηκαν με 5 έτη φυλάκιση.Επιτέλους νικήσαμε.Τα καταφέραμε.

Την ίδια μέρα εγώ έκανα την πρώτη μου προσπάθεια να περπατήσω ξανά.Και τα κατάφερα.Και τα κατάφερα σε μια ξεχωριστή μέρα.Όχι μόνο επειδή κερδίσαμε το δικαστήριο,αλλά επειδή ο Λάρρυ είχε κανονίσει ένα μικρό πάρτι στον κήπο,ψήνοντας στο BBQ.Μαζεύτηκαν όλοι.Ο Ματ,ο Κρις,ο Μπομπ,ο Γουίλιαμ με την Άννα,ο κύριος Γκρέι,ο Μόργκαν και εμείς.

Ήταν απόγευμα.Είχαν ήδη μαζευτεί έξω στον κήπο.Εγώ ήμουν πάνω.Καθόμουν στο κρεβάτι.Σηκώθηκα.Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα σιγά σιγά τα σκαλιά.Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω.Με χειροκρότησαν.Κάθισα σε μια καρέκλα.
《Τζέραλντ,πως νιώθεις;》,με ρώτησε ο Μπομπ.
《Καλύτερα δε γίνεται》,του απάντησα.Μπορώ να πω ότι ήταν ωραίο το πάρτυ.Η Άννα είχε φέρει και παρέα.Τη μικρή της κόρη.Την Σάρα.Μου την έφερε να την αγκαλιάσω.Πολύ γλυκό κορίτσι.Ίδια η μάνα της μπορώ να πω.

Είχα όμως και μια απορία.Τι να απέγινε η Όλγα;Μάθαμε που βρίσκεται;Φρόντισα να μάθω.
《Τι έγινε τελικά η Όλγα;》
《Όπως το φανταστήκαμε.Την είχε απαγάγει ο Τζον.Μας είπε ότι την έχει στην Πενσυλβάνια,σε μια αποθήκη.Είναι καλά μας είπε》

Όπως το περιμέναμε λοιπόν.Σημασία έχει ότι είναι καλά.Αλλά ας φάμε.Βλέπω τον Λάρρυ που μας φέρνει τα πιάτα με το κρέας.Πήρα μπροστά μου ένα ποτήρι με κρασί,σηκώθηκα πάνω και είπα:
《Στην υγειά μας λοιπόν.Και με το καλό να ανοίξει η εταιρία》

Ήταν όλοι τους πολύ χαρούμενοι.Ενθουσιασμένοι.Αλλά υπήρχε και μια απορία.Απορία που εξέφρασε ο Μόργκαν με τον κύριο Γκρέι.
《Συγγνώμη,ποιοι θα δουλεύουν στην εταιρία;》

Γέλασα.Θα τους έλεγα άλλη ώρα τις θέσεις τους στην εταιρία.
《Μέχρι να ανοίξει η εταιρία έχουμε χρόνο.Μέχρι τότε ας ηρεμήσουμε》

Το βραδάκι,όταν είχαν φύγει όλοι,αποφάσισα να βγω για περπάτημα.Είδα την Τζέσικα να κάθεται στα κάγκελα που μας χώριζαν από τη λίμνη.Εκεί πήγα και εγώ.
《Πώς νιώθεις;》,τη ρώτησα.
《Ευτυχισμένη.Επιτέλους είσαι εδώ》
《Ξέρεις,δε θα με πείραζε αν γυρνούσες να κοιμηθείς σπίτι》

Με κοίταξε.
《Όχι Τζέραλντ.Δε θα σε άφηνα μόνο σου.Σε αγαπώ και το ξέρεις》

Την αγκάλιασα.Τη φίλησα.Με αγαπάει και την αγαπώ.Και μόνο που έμεινε δίπλα μου μου φτάνει.
《Τζέραλντ να σε ρωτήσω κάτι;》
《Πες μου》
《Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα να αγοράζαμε ένα σπίτι κάπου στο Μανχάταν;》

Την κοίταξα.Χαμογέλασα.Ωραία η πρόταση της μπορώ να πω.Αλλά πρέπει να κανονίσουμε κάτι.
《Ο Λάρρυ τι θα κάνει;》
《Αποφάσισε να μετακομίσει αλλού και αυτός.Όταν βρούμε σπίτι,θα φύγει και αυτός》
《Θα περιμένεις όμως να ανοίξω την εταιρία.Και θα μας αγοράσω μια βίλα.Με πισίνα》

Μπορώ να πω ότι χάρηκε.Αλλά είχα άλλη μια πρόταση να της κάνω.
《Πώς θα σου φαινόταν να κάναμε ένα ταξίδι στο Παρίσι;》

Ενθουσιάστηκε.Με αγκάλιασε.Με φίλησε.Την περίμενα την αντίδραση.
《Παρίσι;Δεν έχω πάει ποτέ》
《Ευκαιρία να πάμε μαζί》
《Και μετά που θα πάμε;》

Μετά το Παρίσι που θα πάμε;Ωραία ερώτηση.Και μπορώ να πω,καλύτερη και η απάντηση.Όλα τα είχα σκεφτεί.
《Μετά θα πάμε στην Ελλάδα》
《Στην Ελλάδα;Ήθελα να πάω από μικρή.Από τότε που διάβαζα στην ιστορία για τους Θεούς των αρχαίων Ελλήνων》
《Ευκαιρία λοιπόν να σε πάω σε ένα ωραίο νησί.Έχει και ένα ανενεργό ηφαίστειο》
《Θα το επισκεφθούμε μαζί》
《Μαζί》.Της χαμογέλασα.Κοιτάξαμε τα αστέρια.Αφήσαμε τη στιγμή να μας παρασύρει.Ήταν η καλύτερη στιγμή.

Επιτέλους όλα τελείωσαν.Μένει τώρα να ανοίξει η εταιρία.Και ταξίδια θα την πάω.Και σπίτι θα της αγοράσω.Όλα για εκείνη.Αλλά όλα με την ώρα τους.Τώρα ας ξεκουραστώ λίγο.Δηλαδή,τι ξεκούραση.Αφού για 2 μήνες ξεκουραζόμουν.Θα μου πάρει πάντως λίγο να επανέλθω στην πραγματικότητα.Αλλά θα επανέλθω.Σιγά σιγά.