Η ζωή του εκατομμυριούχου είναι δύσκολη.Αυτό το χω καταλάβει και εγώ.Δεν καταλάβατε τι εννοώ;Ας το πάρουμε από την αρχή.

Με λένε Τζέραλντ Ρόμπερτς.Ως κάτοικος Νέας Υόρκης,είμαι πρόεδρος της μεγάλης εταιρίας κινητής τηλεφωνίας 'Neon'.Μάλλον,δεν είμαι ο πρόεδρος της μεγάλης εταιρίας,αλλά της μεγαλύτερης εταιρίας κινητής τηλεφωνίας.Στην εταιρία γνώρισα τη γυναίκα μου,την Ρέιτσελ.Ακόμα θυμάμαι πως γνωριστήκαμε.

Όλα ξεκίνησαν πριν 5 χρόνια.Ως πρόεδρος,η εταιρία μου είχε γίνει ήδη κολοσσός στη κινητή τηλεφωνία.Όμως,για να γίνει σωστά η δουλειά,θα πρέπει να υπάρχουν και τα σωστά στελέχη.Έτσι,μια μέρα έβαλα αγγελία,ζητώντας κάποιον για τη θέση του γραμματέα.Πριν έρθει για συνέντευξη η γυναίκα μου,είχε έρθει πρώτα ένας άνδρας.

Τον θυμάμαι ακόμα.Μεσαίου αναστήματος,με σγουρά μαλλιά και μαύρα γυαλιά.Είχε έρθει αγχωμένος στη συνέντευξη.
《Θέλω πολύ τη δουλειά》,μου είχε πει.
《Εγώ θα κρίνω αν την αξίζεις 》,απάντησα ενώ άναβα ένα τσιγάρο.Ήθελα σωστά άτομα γι'αυτή τη δουλειά.Γι'αυτό,θα ήμουν σκληρός.
《Έχω όλα τα προσόντα κύριε》,απάντησε ενώ τον έλουσε κρύος ιδρώτας.
《Το βλέπω στο βιογραφικό》,απάντησα και συνέχισα λέγοντας:
《Πρέπει να κρίνω όμως ότι αξίζεις αυτή τη δουλειά》

Άρχισε να τρέμει.Ήταν καλό το βιογραφικό.Όμως,είχε πολλά να αποδείξει.
《Πως μπορώ να σας αποδείξω ότι αξίζω αυτή τη θέση;》

Γέλασα.Έγειρα πίσω,κοιτώντας παράλληλα τον ανεμιστήρα που είχα κρεμασμένο στο ταβάνι.
《Με τη παρανομία πως τα πας;》
《Ορίστε;》

Έμεινε έκπληκτος.Δε το περίμενε.
《Τι εννοείτε;》

Γέλασα ξανά.
《Θα πρέπει πολλές φορές να κρύψεις την αλήθεια.Έτσι γίνεται σωστά η δουλειά》

Δεν απάντησε.
《Είσαι ικανός να κρύψεις την αλήθεια;》

Συνέχισε να τρέμει.Λέω δε θα απαντήσει.Όμως,τελικά απάντησε:
《Πιστεύω πως ναι》

Σηκώθηκα από τη καρέκλα.Τον πλησίασα.
《Μπορείς να πηγαίνεις.Θα σε ειδοποιήσω》

Σηκώθηκε από τη καρέκλα,και με τρέμουλο,μου έσφιξε το χέρι.
《Σας ευχαριστώ.Καλή σας μέρα》

Όταν έφυγε από το χώρο,φώναξα μέσα στο γραφείο τον Ρικ,έναν συνεργάτη μου.
《Είναι άλλος για συνέντευξη;》,τον ρώτησα.
《Μια κυρία》,μου απάντησε.Γέλασα.
《Πες της να περάσει》

Είχα μια υποψία ότι η συνέντευξη θα είναι όπως η προηγούμενη.Διαψεύστηκα.Αυτή η γυναίκα ήταν αυτό που χρειαζόμουν.Αυτή η γυναίκα ήταν η μελλοντική μου σύζυγος.
《Καλή σας μέρα》,μου είπε,έχοντας σχηματίσει ένα πλατύ χαμόγελο.
《Κάθισε》,της απάντησα.Πήρα κοντά μου το βιογραφικό της.Είχε και αυτή τα προσόντα.
《Λοιπόν,κυρία Ρέιτσελ Ρίκινσον,βλέπω έχετε ό,τι χρειάζομαι γι'αυτή τη θέση.Όμως,πρέπει να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις》

Γέλασε.
《Πείτε μου》

Δεν ήταν αγχωμένη.Αντιθέτως,ήταν πολύ χαλαρή.
《Με τη παρανομία πως τα πάτε;》

Ξανά γέλασε.
《Η παρανομία με μεγάλωσε》

Έγειρα πίσω.
《Δηλαδή,δε θα σας πειράξει αν χρειαστεί κάποια στιγμή να πείτε ψέματα;》

Πήρε κοντά της το βιογραφικό της.
《Το πρόβλημα θα είναι να λέω μόνο την αλήθεια》

Γέλασα.Τότε κατάλαβα ότι ήταν ο σωστός άνθρωπος γι'αυτή τη δουλειά.
《Με εκπλήσσετε κυρία Ρέιτσελ》

Η απάντηση που δέχτηκα με άφησε άφωνο:
《Γι'αυτό είμαι εδώ.Για να σας αφήσω έκπληκτο με τη δουλειά μου》

Τότε,κατάλαβα ότι ήταν η κατάλληλη γι'αυτή τη θέση.Τα είχε όλα.Είχε τα προσόντα,ήταν ψηλή,ξανθιά και με μακριά ίσια μαλλιά.Στο βλέμμα της έβλεπα την επόμενη γραμματέα μου.Αυτή που σε λίγο καιρό θα γινότανε γυναίκα μου.
《Μπορείτε να πηγαίνετε.Θα σας ειδοποιήσω》

Σηκώθηκε και μου έσφιξε το χέρι λέγοντας:
《Ελπίζω να τα πούμε ξανά σύντομα》

Μόλις έφυγε,φώναξα ξανά μέσα τον Ρικ.
《Είναι άλλος για συνέντευξη;》
《Όχι κύριε》

Σχημάτισα ένα χαμόγελο στα χείλη.Ύστερα,άναψα άλλο ένα τσιγάρο.
《Βγάλε την αγγελία.Βρήκα τη νέα μου γραμματέα》

Λίγες μέρες αργότερα,η Ρέιτσελ έπιασε δουλειά.Δε διαψεύστηκα ποτέ.Έκανα σωστή επιλογή.Θυμάμαι ακόμα,λίγους μήνες αργότερα,που της ζήτησα για πρώτη φορά να βγούμε για ραντεβού.Έτσι κι αλλιώς,ηλικιακά ήμασταν κοντά.Τότε,ήμουν 39 χρονών.Εκείνη ήταν 38.

Ένα πρωί,τη φώναξα στο γραφείο μου.
《Ρέιτσελ,θέλω να σου μιλήσω》

Ήρθε και κάθισε στον ολοκαίνουριο,δερμάτινο καναπέ.
《Πείτε μου》

Γέλασα με τη χρήση του πληθυντικού.
《Λέγε με Τζέραλντ 》,απάντησα και συνέχισα λέγοντας:
《Τι κάνεις το βράδυ;》

Κοκκίνισε.Ακούμπησε στο γραφείο μου κάτι φακέλους και είπε:
《Ακόμα τίποτα》

Της χαμογέλασα.
《Θες να βγούμε για φαγητό;》

Έσκυψε το κεφάλι.
《Δε ξέρω Τζέραλντ》
《Ξέρω ένα καλό εστιατόριο.Θέλεις να έρθεις;》

Αφού το σκέφτηκε λίγο,απάντησε:
《Εντάξει》
《Θα περάσω έξω από το σπίτι σου κατά τις εννιά》

Ήξερα την διεύθυνση της.Έτσι,έφτασα έξω από το σπίτι της με ένα Jeep αμάξι.Εκείνη,τότε,έμενε σε ένα διαμέρισμα στο Brooklyn.Θυμάμαι ακόμα τι φορούσε.Ένα ολόσωμο,μπλε φόρεμα.

Μόλις βγήκε από το διαμέρισμα,της άνοιξα τη πόρτα του αμαξιού και την άφησα να μπει μέσα.
《Χαίρομαι που ήρθες》

Την πήγα σε ένα εστιατόριο.Εκείνη η βραδιά ήταν υπέροχη.Έμαθα πολλά για εκείνη.
《Γέννημα θρέμμα γονιών από το Καναδά.Όταν ήμουν 10,μετακομίσαμε στο Brooklyn.Εδώ και 7 χρόνια,μένω μόνη μου σε αυτό το διαμέρισμα》

Με το που το είπε,σκέφτηκα:γίνεται αυτή η γυναίκα να είναι μόνη της;

Τελικά,βγήκαμε κι άλλα ραντεβού.Παντρευτήκαμε πριν 3 χρόνια.Αποφασίσαμε να είναι κλειστός γάμος.Μόνο εμείς και ο κουμπάρος μας ο Ρικ.Από τότε,είναι σύζυγος μου.Η γυναίκα της ζωής μου.Αλλά από τότε,έχουν γίνει πολλά πράγματα,που με έφτασαν ως εδώ.